ਪਗੜੀ (ਦਸਤਾਰ)
ਪਗੜੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਪਗਾੜੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਲਿਪੀਅੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਪੱਗੜੀ ਲਈ ਸ਼ਬਦ ਹੈ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸਿਰਲੇਖ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮਰਦਾਂ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੱਥੀਂ ਬੰਨ੍ਹਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ sapho ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਕੱਪੜਾ[ਸੋਧੋ]
ਪਗੜੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਲੰਬਾ ਸਾਦਾ ਬਿਨਾਂ ਸਿਲਾਈ ਵਾਲਾ ਕੱਪੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਲੰਬਾਈ ਕਿਸਮ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਕੱਪੜਾ ਪਹਿਨਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।[1]
ਖਾਸ ਸਟਾਈਲ[ਸੋਧੋ]
,_India,_Rajasthan,_19th_century,_cotton,_coil-resist-dyed,_metallic_thread_-_Royal_Ontario_Museum_-_DSC04475.JPG)
ਪਾਗ[ਸੋਧੋ]
ਪਾਗ ਬਿਹਾਰ ਦੇ ਮਿਥਿਲਾ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਮਿਥਿਲਾ, ਨੇਪਾਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਰਲੇਖ ਹੈ।
ਫੇਟਾ[ਸੋਧੋ]
ਫੇਟਾ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰਵਾਇਤੀ ਪੱਗ ਦਾ ਮਰਾਠੀ ਨਾਮ ਹੈ। ਵਿਆਹਾਂ, ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਜਸ਼ਨਾਂ ਵਰਗੇ ਸਮਾਰੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਫੇਟਾ ਪਹਿਨਣਾ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਰਿਵਾਜ ਹੈ ਕਿ ਪੁਰਸ਼ ਪਤਵੰਤਿਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਨਣ ਲਈ ਫੇਟਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਫੇਟਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 3.5 ਤੋਂ 6 ਮੀਟਰ ਲੰਬਾ ਅਤੇ 1 ਮੀਟਰ ਚੌੜਾ ਕੱਪੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰੰਗ ਦੀ ਚੋਣ ਉਸ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਦਰਸਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਲਈ ਇਹ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਉਸ ਸਥਾਨ ਲਈ ਵੀ ਖਾਸ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਮ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕੇਸਰ ( ਬਹਾਦਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ) ਅਤੇ ਚਿੱਟਾ ( ਸ਼ਾਂਤੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਫੇਟਾ ਪਹਿਨਣ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਦਾ ਇੱਕ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹਿੱਸਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ.[2]
ਫੇਟਾ ਦੀਆਂ ਕਈ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਖੇਤਰਾਂ ਲਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹਨ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ
- ਕੋਲਹਾਪੁਰੀ ਅਤੇ ਪੁਨੇਰੀ ਫੇਟਾ
- ਮਵਾਲੀ ਪਗੜੀ (ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਮਾਵਲ ਖੇਤਰ ਦੇ ਮਰਾਠਾ ਯੋਧਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ)
- ਮਹਾਤਮਾ ਫੂਲੇ ਪਗੜੀ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੁਧਾਰਕ ਦੁਆਰਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਕਾਰਕੁਨ ਜਿਸ ਤੋਂ ਇਹ ਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ।[3]
ਸਰਪੇਚ (ਪਗੜੀ ਦਾ ਗਹਿਣਾ) ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਭਾਰਤ, 18ਵੀਂ ਸਦੀ
,_India,_possibly_Rajasthan,_Mughal_period,_18th_century,_gold,_diamonds,_rubies,_emeralds,_enamel_-_Royal_Ontario_Museum_-_DSC04551.JPG)
ਪੇਟਾ[ਸੋਧੋ]
ਪੇਟਾ ਮੈਸੂਰ ਅਤੇ ਕੋਡਾਗੂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਪੱਗ ਹੈ, ਇਹ ਮੈਸੂਰ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਰਾਜਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਨੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਪਰੰਪਰਾਗਤ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਪਹਿਰਾਵਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਸੂਰ ਕਿੰਗਡਮ ਦੇ ਵੋਡੇਯਾਰਸ (1399 ਤੋਂ 1947) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵੋਡੀਅਰਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਰੰਗੀਨ ਪਹਿਰਾਵੇ ਨਾਲ ਮੇਲਣ ਲਈ ਰੇਸ਼ਮ ਅਤੇ ਜਰੀ ( ਸੋਨੇ ਦੇ ਧਾਗੇ ਵਾਲੀ ਕਿਨਾਰੀ ) ਦੀ ਬਣੀ ਇੱਕ ਭਰਪੂਰ ਬੇਜਵੇ ਵਾਲੀ ਪੱਗ ਪਹਿਨੀ ਸੀ।
ਰਾਜਸਥਾਨੀ ਪਗੜੀ[ਸੋਧੋ]
ਰਾਜਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਪਹਿਨੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੱਗਾਂ ਨੂੰ ਪਗਾੜੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸ਼ੈਲੀ, ਰੰਗ ਅਤੇ ਆਕਾਰ ਵਿੱਚ ਭਿੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਉਹ ਪਹਿਨਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਸਮਾਜਿਕ ਸ਼੍ਰੇਣੀ, ਜਾਤ, ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਉਸ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਲਈ ਇਹ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਅਤੇ ਆਕਾਰ ਵੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਮੌਸਮੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਗਰਮ ਰੇਗਿਸਤਾਨੀ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੱਗਾਂ ਵੱਡੀਆਂ ਅਤੇ ਢਿੱਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਚਰਵਾਹੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਤੱਤਾਂ ਤੋਂ ਨਿਰੰਤਰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਕੁਝ ਵੱਡੀਆਂ ਪੱਗਾਂ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹਨ। ਰਾਜਸਥਾਨੀ ਪੱਗ ਦੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਮਲੀ ਕੰਮ ਹਨ। ਥੱਕੇ ਹੋਏ ਯਾਤਰੀ ਇਸ ਨੂੰ ਸਿਰਹਾਣੇ, ਕੰਬਲ ਜਾਂ ਤੌਲੀਏ ਵਜੋਂ ਵਰਤਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਗੰਦੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਇੱਕ ਖੂਹ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਲਟੀ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਕੱਢਣ ਲਈ ਇੱਕ ਰੱਸੀ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਬੇਕਾਰ ਪੱਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।[4]
ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ੈਲੀਆਂ ਪੇਂਚਾ, ਸੇਲਾ ਅਤੇ ਸਫਾ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕਈ ਸਥਾਨਕ ਰੂਪ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਪਗਾੜੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 82 ਇੰਚ ਲੰਬੀ ਅਤੇ 8 ਇੰਚ ਚੌੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਫਾ ਛੋਟਾ ਅਤੇ ਚੌੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਕ ਰੰਗ ਦੀ ਪੱਗ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁਲੀਨ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜਾਂ ਖਾਸ ਮੌਕਿਆਂ ਜਿਵੇਂ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਜਾਂ ਵਿਆਹਾਂ ਆਦਿ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਹੋਰ ਰੰਗ ਦੀ ਪੱਗ ਪਹਿਨੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।[5] ਰਾਜਸਥਾਨੀ ਪੱਗਾਂ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਆਕਰਸ਼ਣ ਹਨ। ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਦਸਤਾਰ ਬੰਨਣ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[6]
ਵੈਦਿਕ ਖੱਤਰੀ ਪਗੜੀ[ਸੋਧੋ]
ਵੈਦਿਕ ਖੱਤਰੀਆਂ ਨੇ ਦੋ ਕਪੜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਪੱਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਪੱਗ ਬੰਨ੍ਹਣ ਲਈ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਪੱਗ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਢੱਕਣ ਲਈ। ਪੱਗ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਦੂਜਾ ਕੱਪੜਾ ਭਗਵਾ ਹੈ। ਇਸ ਮਿਆਨ ਵਿੱਚ ਕਸ਼ੱਤਰ-ਸ਼ਕਤੀ (ਕਸ਼ਤਰੀ ਦੀ ਊਰਜਾ) ਅਤੇ ਗਿਆਨ-ਸ਼ਕਤੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਪੱਗ ਸਿਰ 'ਤੇ ਤਾਜ ਵਾਂਗ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪੱਗ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਿਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸ਼ੀਟ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸਲਈ, ਵਿਅਕਤੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਤੋਂ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਵਾਈਬ੍ਰੇਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਦਸਤਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਦੁਖਦਾਈ ਕਵਰ ਦੀ ਹੱਦ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿੱਚ ਤਿਆਗ ਦਾ ਭਾਵ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਪਰੰਪਰਾ ਉਦੋਂ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ ਜਦੋਂ ਸ਼ੁੱਧ ਖੱਤਰੀ ਸਮਾਜ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਆਪਣੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।[7]
ਪਿਸ਼ਾਵਰੀ ਪਗੜੀ[ਸੋਧੋ]
ਪਿਸ਼ਾਵਰ ਵਿੱਚ ਪਿਸ਼ਾਵਰੀ ਪਗੜੀ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਹਿਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁੱਲਾ ਨਾਮ ਦੀ ਇੱਕ ਟੋਪੀ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟੇ ਕੱਪੜੇ ਨੂੰ ਲੁੰਗੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[8]
ਭਾਸ਼ਣ ਦੇ ਚਿੱਤਰ ਦੇ ਨਾਲ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ[ਸੋਧੋ]
ਇੱਕ ਪਗੜੀ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਜ਼ਤ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਨਣ ਦੀ ਪ੍ਰਥਾ ਹੈ। ਸਨਮਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸਦਾ ਸਬੰਧ ਸੰਬੰਧਿਤ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇ ਇੱਕ ਚਿੱਤਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਉਧਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ ਪਗੜੀ ਉਚਾਲਣਾ (ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਨੁਵਾਦ: ਪੱਗ ਉਛਾਲਣਾ) ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਨਾ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ[ਸੋਧੋ]
ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]
- ↑ "Pride of tying Turbans". Travelersinduia.com. Archived from the original on 2019-12-30. Retrieved 2023-02-07.
- ↑ "Kolhapuri Pheta". Kolhapur World. Archived from the original on 2012-10-02.
- ↑ "From baseball caps to phetas!". 13 June 2009.
- ↑ "Rajasthan at a glance". Rajasthanunlimited.com. Archived from the original on 2013-03-16. Retrieved 2010-03-03.
- ↑ "Rajasthan traditional dresses". greatindianholiday.com. Archived from the original on 2009-09-18. Retrieved 2010-03-03.
- ↑ "Rajasthan at a glance". Rajasthanunlimited.com. Archived from the original on 2013-03-16. Retrieved 2010-03-03.
- ↑ Subscribe. "Importance of the pheta (Turban) and its benefits". Hindu Janajagruti Samiti (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2021-01-14.
- ↑ Title Subhas Chandra Bose: Netaji's passage to im[m]ortality, Subodh Markandeya, Arnold Publishers, 1990, p. 147