ਹੇਮਨ

ਇਹ ਗੀਤ ਦੀ ਇਕ ਕਿਸਮ ਹੈ ਗੀਤ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਧਾਰਮਿਕ, ਖਾਸ ਤੌਰ' ਤੇ ਉਪਾਸ਼ਨਾ ਦੇ ਮਕਸਦ ਲਈ ਹੀ ਲਿਖਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਇਹ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦਾ ਹੀ ਰੂੂਪ ਹੈ। ਮੂਰਤ ਸ਼ਬਦ, ਸ਼ਬਦ ਯੂਨਾਨੀ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ ὕμνος ( ਭਜਨ ), ਜਿਸ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦਾ ਗੀਤ". ਇਸ ਬਾਣੀ ਦੇ ਲੇਖਕ ਨੂੰਬਾਣੀ ਰਚੇਤਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਗਾਉਣ ਜਾਂ ਭਜਨ ਦੀ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਹਾਈਮੋਂਡ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਭਜਨ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨੂੰ ਭਜਨ ਜਾਂ ਬਾਣੀ ਦੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.।ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਭਜਨ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤਿਕ ਸਾਧਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਵੀ।

ਈਸਾਈਅਤ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿਚ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣੂ ਹਨ ਪਰ ਬਾਣੀ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਧਰਮਾਂ ਦੀ ਵੀ ਇਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਭਾਰਤੀ ਉਪ ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿਚ। ਭਜਨ ਰਿਵਾਇਤ ਤੋਂ ਵੀ ਬਚਦੇ ਹਨ। ਖ਼ਾਸਕਰ ਮਿਸਰੀ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨ ਦੇ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਤੋਂ. ਨੋਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੰਗੀਤ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਜੀਵਣ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਯੂਨਾਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਭਜਨ ਹਨ।

ਮੂਲ

ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਜਨ ਵਿਚ ਐਟੇਨ ਤੋਂ ਮਿਸਰ ਦੇ ਮਹਾਨ ਭਜਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਫ਼ਿਰ ਓਨ ਅਖਨਤੇਨ ਦੁਆਰਾ ਰਚਿਆ ਗਿਆ ਹ। ਹੁਰਿਆਨ ਭਜਨ ਨਿੱਕਲ ; ਵੇਦ, ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿਚ ਬਾਣੀ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਅਤੇ ਜ਼ਬੂਰ, ਯਹੂਦੀ ਧਰਮ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹੈ। ਪੱਛਮੀ ਪਰੰਪਰਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੋਮਿਕ ਭਜਨ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਯੂਨਾਨੀ ਭਜਨਾਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਯੂਨਾਨੀ ਧਰਮ ਦੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦਿਆਂ 7 ਵੀਂ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਤੀਜੀ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਪੁਰਤਾਨ ਛੇ ਸਾਹਿਤਕ ਭਜਨ ( Ὕμνοι ) ਦਾ Ὕμνοι ) ਨੇ ਸਿਕੰਦਰਿਯਾ ਕਵੀ ਕਾਲੀਮੇਖਸ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੇੇ ਗਏ ਸਨ।

ਪਿੱਤਰਵਾਦੀ ਬਿਰਤੀ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ ਇਸ ਟਰਮ ਨੂੰ ὕμνος ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਾਂ ਫਿਰ ਲਾਤੀਨੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਭਜਨ, ਈਸਾਈਆਂ ਦੇ ਗੁਣ ਗਾਉਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਸ਼ਬਦ " ਜ਼ਬੂਰ " ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਈਸਾਈ ਭਜਨ

ਪੂਰਬੀ ਚਰਚ

ਬਾਈਜੈਂਟਾਈਨ ਜਾਪ ਲਗਭਗ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇੱਕ ਕੈਪੇਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤਿਕ ਸਾਧਨ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੀ ਪਾਠ-ਪੂਜਾ ਦੇ ਜਾਪ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਈਸਾਈ ਭਜਨ ਦਾ ਵਿਕਾਸ

ਜ਼ਬੂਰਾਂ ਦੀ ਪੋਥੀ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਟਿੱਪਣੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿਚ ਥੌਮਸ ਅਕਿਨਸ ਨੇ ਈਸਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ " ਹਾਇਨਮਸ ਐਸਟ ਲੌਸ ਦੇਈ ਕਮ ਕੈਨਟੀਕੋ; ("ਇੱਕ ਭਜਨ ਗਾਣੇ ਨਾਲ ਰੱਬ ਦੀ ਉਸਤਤ ਹੈ; ਇੱਕ ਗੀਤ ਮਨ ਦਾ ਅਨੰਦ ਹੈ ਜੋ ਸਦੀਵੀ ਚੀਜ਼ਾਂ 'ਤੇ ਟਿਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਫੁੱਟ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।" ) ^[1]

ਪ੍ਰੋਟੈਸਟੈਂਟ ਸੁਧਾਰ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਭਜਨ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਦੋ ਵਿਰੋਧੀ ਰਵੱਈਏ ਹੋ ਗਏ, ਇਕ ਪਹੁੰਚ ਪੂਜਾ ਦੇ ਨਿਯਮਿਤ ਸਿਧਾਂਤ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜ਼ੂਵਿਲਨੀਅਨਾਂ, ਕੈਲਵਿਨਵਾਦੀਆਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕੱਟੜਵਾਦੀ ਸੁਧਾਰਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਸਮਝੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਾਈਬਲ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਨਾਵਲ ਅਤੇ ਕੈਥੋਲਿਕ ਦੀ ਪੂਜਾ ਅਰੰਭ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਉਹ ਸਾਰੇ ਭਜਨ ਜੋ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਹਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਇਸ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਸਾਜ਼ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਨਾਲ, ਅਜਿਹੇ ਭਜਨ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਚਰਚਾਂ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਾਣੀ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਜ਼ਬੂਰਾਂ ਦਾ ਉਚਾਰਨ ਬਹੁਤ ਅਕਸਰ ਬਿਨਾਂ ਧੁਨਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਇਕਲੌਤਾ ਜ਼ਬੂਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਮਿਲ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਸਮੇਤ ਪੱਛਮੀ ਸਕਾਟਲੈਂਡ ਦੇ ਕੁਝ ਪ੍ਰੈਸਬਿਟੇਰਿਅਨ ਚਰਚਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵੀ ਮਿਲਣ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਂਵਨਾੜਾਂ ਹਨ।