ਬਾਬਾ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ
ਬਾਬਾ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ | |
|---|---|
| ਜਨਮ | 30 ਅਗਸਤ 1946 ਈ |
| ਮੌਤ | 4 ਅਕਤੂਬਰ 1968 (ਉਮਰ 22) ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬ ਸਿੱਕਮ |
| ਰੈਂਕ | ਸਿਪਾਹੀ/ਕੈਪਟਨ (ਆਨਰੇਰੀ) |
| ਇਨਾਮ | ਮਹਾ ਵੀਰ ਚੱਕਰ |
ਸਿਪਾਹੀ / ਆਨਰੇਰੀ ਕੈਪਟਨ "ਬਾਬਾ" ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ (1946-1968) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦਾ ਸਿਪਾਹੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ 30 ਜੂਨ 1965 ਤੋਂ 4 ਅਕਤੂਬਰ 1968 ਤੱਕ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੂੰ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਮਹਾਵੀਰ ਚੱਕਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜੋ ਭਾਰਤ ਦਾ ਦੂਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਬਹਾਦਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਹੈ।
ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਕਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ 30 ਅਗਸਤ 1946 ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਸਦਰਾਣਾ (ਹੁਣ ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਮਾਰਚ 1965 ਵਿੱਚ ਪੱਟੀ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਡੀਏਵੀ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਮੈਟ੍ਰਿਕ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਪਾਹੀ ਵਜੋਂ ਭਰਤੀ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਰੈਜੀਮੈਂਟ (ਭਾਰਤ) ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਿਆ।[1]
ਮੌਤ, ਵਿਰਾਸਤ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਕਥਾ
[ਸੋਧੋ]ਸਿੰਘ ਨੂੰ 1968 ਵਿੱਚ ਪੂਰਬੀ ਸਿੱਕਮ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਨਾਥੂ ਲਾ (ਪਾਸ) ਦੇ ਨੇੜੇ ਸ਼ਹੀਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਅਸਥਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਬੋਰਡ ਬਿਆਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਟੁਕੂ ਲਾ ਤੋਂ ਡੋਂਗਚੂਈ ਲਾ ਤੱਕ ਖੱਚਰ ਦੇ ਕਾਲਮ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਨਾਲੇ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।
22 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਮੌਤ ਇੱਕ ਦੰਤਕਥਾ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸ਼ਰਧਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ ਜੋ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦੇ ਨਿਯਮਿਤ ( ਜਵਾਨਾਂ ), ਉਸਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਾਹਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੀਨੀ ਪੀਪਲਜ਼ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਆਰਮੀ (ਪੀ.ਐਲ.ਏ.) ਦੇ ਸਰਹੱਦ ਪਾਰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਸਿੱਕਮ ਅਤੇ ਤਿੱਬਤ ਵਿਚਕਾਰ ਭਾਰਤ-ਚੀਨੀ ਸਰਹੱਦ।[2][3][4]
-
ਬਾਬਾ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਅਸਥਾਨ 'ਤੇ ਤਖ਼ਤੀ। -
ਬਾਬਾ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਮੰਦਰ -
ਬਾਬਾ ਹਰਭਜਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਅਸਥਾਨ 'ਤੇ ਤਖ਼ਤੀ।
ਉਹ "ਸੰਤ ਬਾਬਾ" ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ.[5] ਹਰ ਸਾਲ 11 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਜੀਪ ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਸਮਾਨ ਨਾਲ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ, ਨਿਊ ਜਲਪਾਈਗੁੜੀ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੋਂ ਇਸਨੂੰ ਰੇਲਗੱਡੀ ਰਾਹੀਂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਰਾਜ ਦੇ ਕਪੂਰਥਲਾ ਜ਼ਿਲੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਕੂਕਾ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਰੇਲਵੇ ਦੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰੇਲਗੱਡੀ 'ਤੇ ਖਾਲੀ ਬਰਥਾਂ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਉਡੀਕ ਸੂਚੀਬੱਧ ਯਾਤਰੀ ਜਾਂ ਕੋਚ ਅਟੈਂਡੈਂਟਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਹਿਲਾਂ ਆਓ-ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਓ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਅਲਾਟ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਬਾਬਾ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰਾਖਵਾਂਕਰਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਸਾਲ ਉਸਦੇ ਜੱਦੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਲਈ ਇੱਕ ਸੀਟ ਖਾਲੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਸਿਪਾਹੀ ਬਾਬੇ ਦੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਘਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਨਾਥੂਲਾ ਵਿੱਚ ਤਾਇਨਾਤ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਰਕਮ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਿੰਡ ਅੱਜ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਹੀਦ ਵਜੋਂ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਪਹਿਲ ਕੀਤੀ।[6][7]
ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ
[ਸੋਧੋ]ਭੁਵਨ ਬਾਮ ਅਤੇ ਦਿਵਿਆ ਦੱਤਾ ਇੱਕ ਲਘੂ-ਫਿਲਮ, ਪਲੱਸ-ਮਾਇਨਸ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਆਏ, ਜੋ ਕਿ ਸਿੰਘ ਦੇ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਵਿਰਾਸਤ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ। ਫਿਲਮ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਜੋਤੀ ਕਪੂਰ ਦਾਸ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ।[8] ਇਸਨੇ 64ਵੇਂ ਫਿਲਮਫੇਅਰ ਅਵਾਰਡਸ ਵਿੱਚ ਸਰਵੋਤਮ ਲਘੂ ਫਿਲਮ ਜਿੱਤੀ।[9]
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ "Sepoy Harbhajan Singh". honourpoint.in (Honourpoint). 4 October 1968. Archived from the original on 28 September 2018. Retrieved 26 October 2021.
- ↑ Jha, Rajan (2018-06-02). FACE OFF: A War that Never Ends (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Girje Publisher. p. 52. ISBN 978-81-937915-0-9.
- ↑ Mannewar, Prafulla (2021-02-14). Curiously Wandering (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Notion Press. pp. Chapter 1: Hero of Nathula. ISBN 978-1-63714-511-1.
- ↑ Saksena, Abhishek (25 January 2021). "The Hero Of Nathula Pass – Spirit Of Baba Harbhajan Singh That Guards India's Border". indiatimes.com (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2017-07-24.
- ↑ "Baba Harbhajan Singh: A Dead Soldier still on duty". youtube.com. 4 July 2015. Archived from the original on 28 ਸਤੰਬਰ 2018. Retrieved 15 January 2017.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ Unnithan, Sandeep (16 October 2006). "38 years after death, Capt Harbhajan Singh guards border with China 'in spirit'". India Today (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Archived from the original on 20 July 2021. Retrieved 2021-10-26.
- ↑ Thomas, Samuel. "Harbhajan Singh of Upper Sikkim". himalmag.com. Archived from the original on 7 August 2006.
- ↑
{{citation}}: Empty citation (help) - ↑ "Bhuvan Bam, Divya Dutta on their short film Plus Minus winning big at Filmfare Awards 2019". Firstpost. 2019-03-31. Archived from the original on 21 May 2019. Retrieved 2021-05-07.