ਘੁਗਨੀ

ਘੁਗਨੀ (ਬੰਗਾਲੀ: ঘুগ্নি, ਉੜੀਆ: ଘୁଗ୍ନି ) ਮਟਰ ਜਾਂ ਛੋਲਿਆਂ ਦੀ ਬਣੀ ਕੜੀ ਹੈ। ਪਕਵਾਨ ਦੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਰੂਪ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਮਟਰ ਜਾਂ ਛੋਲਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਾਲੇ ਚਣੇ, ਹਰੇ ਮਟਰ, ਜਾਂ ਚਿੱਟੇ ਮਟਰ। ਇਹ ਭਾਰਤੀ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਦਾ ਇੱਕ ਸਨੈਕ ਹੈ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤ ( ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਬਿਹਾਰ, ਝਾਰਖੰਡ, ਉੜੀਸਾ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ), ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤ (ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਅਸਾਮ ਅਤੇ ਤ੍ਰਿਪੁਰਾ ) ਅਤੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ।

ਰੋਟੀ ਦੇ ਨਾਲ ਘੁਗਨੀ, ਕੋਲਕਾਤਾ, ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ ਨਾਸ਼ਤੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ।

ਤਿਆਰੀ

ਰਾਤ ਭਰ ਭਿੱਜੇ ਰਹੇ ਮਟਰਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਉਬਾਲ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਟਰਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗ੍ਰੇਵੀ ਵਿੱਚ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਾਰੀਅਲ, ਅਦਰਕ ਦਾ ਪੇਸਟ, ਲੱਸਣ, ਜੀਰਾ, ਇਮਲੀ ਦਾ ਪੇਸਟ ਅਤੇ ਸਿਲੈਂਟਰੋ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਫਿਰ ਇਸਨੂੰ ਚਾਵਲ (ਕੁਰਮੁਰਾ) ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਗਰਮ ਪਿਆਜ਼ ਪਕੌੜੇ ਜਾਂ ਭਜੀਆ ਨਾਲ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਘੁਗਨੀ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਧੂਸਕੇ (ਇੱਕ ਖਮੀਰ ਵਾਲਾ ਚੌਲ-ਦਾਲ ਪਕਵਾਨ) ਦੇ ਨਾਲ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਓਡੀਸ਼ਾ ਵਿੱਚ, ਘੁਗਨੀ ਨੂੰ ਪਿਆਜ਼ ਅਤੇ ਲਸਣ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਲਗਭਗ ਬੰਗਾਲ ਵਾਂਗ ਹੀ ਹੈ ਪਰ ਘੱਟ ਤੇਲ ਅਤੇ ਮਸਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਘੁਗਨੀ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਪੁਰੀ, ਮੂੜ੍ਹੀ (ਮੂਰੀ, ਮੁਰਮੁਰਾ, ਫੁਲ ਚਾਵਲ) ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਨਿਯਮਤ ਉੜੀਆ ਸਨੈਕਸ ਜਿਵੇਂ ਬਾੜਾ, ਸਿੰਗਾੜਾ ਆਦਿ ਨਾਲ ਪਰੋਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਪਰਿਵਰਤਨ

ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਘੁਗਨੀ (ਨਾਰੀਅਲ ਅਤੇ ਆਲੂ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਨਾਲ), ਸੁੱਕੇ ਚਿੱਟੇ ਮਟਰਾਂ ਤੋਂ ਬਣੀ।

ਬਿਹਾਰ ਵਿੱਚ, ਪਕਵਾਨ ਲਈ ਹਰੇ ਛੋਲੇ ਜਾਂ ਤਾਜ਼ੇ ਕਟਾਈ ਵਾਲੇ ਹਰੇ ਮਟਰ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਤੇਲ ਵਿੱਚ ਥੋੜੇ ਜਿਹੇ ਜੀਰੇ ਅਤੇ ਹਰੀਆਂ ਮਿਰਚਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤਲੇ ਹੋਏ ਹਨ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਕਰਣਾਂ ਵਾਂਗ ਕਰੀ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਬੰਗਾਲ ਵਿੱਚ, ਘੁਗਨੀ ਸੁੱਕੇ ਚਿੱਟੇ ਮਟਰ ਤੋਂ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਕੁਝ ਸੰਸਕਰਣਾਂ ਵਿੱਚ ਮੀਟ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੱਕਰੀ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਲੇਲਾ ਜਾਂ ਚਿਕਨ। ਮੀਟ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਰੀਕ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਦੰਦੀ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸੁਆਦ ਲਈ। "ਮੰਗਸ਼ੇਰ ਘੁਗਨੀ" ਜਾਂ ਮੀਟ ਕੀਮਾ ਘੁਗਨੀ ਨੂੰ " ਕੋਲਕਾਤਾ ਟ੍ਰੇਡਮਾਰਕ" ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੰਜੋਗ

ਘੁਗਨੀ ਅਤੇ ਧੂਸਕਾ

ਬਿਹਾਰ ਅਤੇ ਝਾਰਖੰਡ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ, ਘੁਗਨੀ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਧੂਸਕੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਖਮੀਰ ਵਾਲੇ ਚੌਲਾਂ ਅਤੇ ਦਾਲ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਤਲ਼ਣ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਘੁਗਨੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਲਾ ਚਨਾ (ਕਾਲੇ ਛੋਲਿਆਂ) ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਘੁਗਨੀ ਅਤੇ ਧੂਸਕਾ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਨ ਭੋਜਪੁਰੀ, ਮਾਗਧੀ ਅਤੇ ਮੈਥਿਲ ਪਕਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

• ਛੋਲੇ
• ਭੇਲ