ਜਲਾਲ ਉੱਦ-ਦੀਨ ਖਿਲਜੀ
| ਜਲਾਲ ਉੱਦ-ਦੀਨ ਫਿਰੋਜ ਖ਼ਿਲਜੀ | |
|---|---|
| ਸੁਲਤਾਨ | |
 ਜਲਾਲ ਉੱਦ-ਦੀਨ ਖ਼ਿਲਜੀ(ਤਖ਼ਤ ਤੇ), ਖਵਾਜਾ ਹਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਰਵੇਸ਼ | |
| 12ਵਾਂ ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਸੁਲਤਾਨ | |
| ਸ਼ਾਸਨ ਕਾਲ | 13 ਜੂਨ 1290 – 19 ਜੁਲਾਈ 1296 |
| ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ | 13 ਜੂਨ1290 |
| ਪੂਰਵ-ਅਧਿਕਾਰੀ | ਸ਼ਮਸੁਦੀਨ ਕਯੂਮਰਸ |
| ਵਾਰਸ | ਅਲਾਉਦੀਨ ਖਿਲਜੀ |
| ਜਨਮ | 1220 ਕਲਤੀ ਘਿਲਜੀ(ਕਲਤੀ ਖ਼ਿਲਜੀ), ਅਫ਼ਗ਼ਾਨਿਸਤਾਨ[1] |
| ਮੌਤ | 19 July 1296 ਕਰਾ, ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ |
| ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ | ਮਲਿਕਾ-ਏ-ਜਹਾਨ |
| ਔਲਾਦ | ਖਾਨ-ਏ-ਖਾਨ ਮਹਿਮੂਦ ਅਰਕਲੀ ਖਾਨ ਰੁਕਨਦੀਨ ਇਬਰਾਹਿਮ ਕਾਦਰ ਖਾਨ ਮਲਿਕਾ-ਏ-ਜਹਾਨ (ਅਲਾਉਦੀਨ ਖਿਲਜੀ ਦੀ ਪਤਨੀ) |
| ਧਰਮ | ਸੁੰਨੀ ਇਸਲਾਮ |
ਜਲਾਲ ਉੱਦ-ਦੀਨ ਖ਼ਿਲਜੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਫਿਰੋਜ਼-ਅਲ-ਦੀਨ ਖ਼ਿਲਜੀ ਜਾਂ ਜਲਾਲੁੱਦੀਨ ਖ਼ਿਲਜੀ ਖ਼ਿਲਜੀ ਵੰਸ਼ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸੀ,ਜਿਸਨੇ 1290 ਤੋਂ 1320 ਤੱਕ ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਉੱਤੇ ਰਾਜ ਕੀਤਾ।
ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਰੋਜ਼ ਨਾਮਕ, ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਮਮਲੂਕ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਸੁਲਤਾਨ ਮੁਈਜ਼ ਉਦ-ਦੀਨ ਕਾਇਕਾਬਾਦ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਕਾਇਕਾਬਾਦ ਦੇ ਅਧਰੰਗ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਹਿਲਕਾਰਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੇ ਉਸਦੇ ਬਾਲ ਪੁੱਤਰ ਸ਼ਮਸੁਦੀਨ ਕਯੂਮਰਸ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਸੁਲਤਾਨ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਰੀਜੈਂਟ ਬਣ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਕੇਯੂਮਰਸ ਨੂੰ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਨਵਾਂ ਸੁਲਤਾਨ ਬਣ ਗਿਆ।
ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ, ਜੋ ਕਿ ਗੱਦੀ ਤੇ ਬੈਠਣ ਸਮੇਂ ਲਗਭਗ 70 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਸੀ, ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਨਰਮ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲੇ, ਨਿਮਰ ਅਤੇ ਦਿਆਲੂ ਰਾਜੇ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਸ਼ਾਹੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਤੁਰਕੀ ਰਾਜਿਆਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾਅ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਕਿਲੋਖੜੀ ਤੋਂ ਰਾਜ ਕੀਤਾ। ਕਈ ਰਈਸ ਉਸ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸ਼ਾਸਕ ਸਮਝਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਿਆਂ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਲਟਾਉਣ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਦਰਵੇਸ਼ ਸਿੱਦੀ ਮੌਲਾ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਬਾਗ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਨਰਮ ਸਜ਼ਾਵਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਥਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੱਦੀ ਤੋਂ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਰਚਣ ਲਈ ਫਾਂਸੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੂੰ ਆਖਰਕਾਰ ਉਸਦੇ ਭਤੀਜੇ ਅਲੀ ਗੁਰਸ਼ਾਸਪ ਦੁਆਰਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ।
ਮੰਗੋਲ ਹਮਲਾ
[ਸੋਧੋ]ਚੱਜੂ ਦੀ ਬਗ਼ਾਵਤ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ, ਮੰਗੋਲਾਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਦੇ ਉੱਤਰ-ਪੱਛਮੀ ਸਰਹੱਦ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਅਬਦੁੱਲਾ ਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜੋ ਜ਼ਿਆਉਦੀਨ ਬਰਾਨੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹਲੂ (ਹੁਲਾਗੂ ਖਾਨ ) ਦਾ ਪੋਤਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਯਾਹੀਆ ਦੀ ਤਾਰੀਖ-ਏ ਮੁਬਾਰਕ ਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ " ਖੁਰਾਸਾਨ ਦੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ" ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ। [2]
ਦੀਪਾਲਪੁਰ, ਮੁਲਤਾਨ ਅਤੇ ਸਮਾਣਾ ਦੇ ਸਰਹੱਦੀ ਸੂਬਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਾਸਨ ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅਰਕਲੀ ਖਾਨ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੇ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਨੂੰ ਖਦੇੜਨ ਲਈ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫੌਜ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਬਾਰ-ਰਾਮ ਨਾਮਕ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਫੌਜਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਈਆਂ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੋਹਰੇ ਕੁਝ ਝੜਪਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਝੜਪਾਂ ਦਿੱਲੀ ਦੀਆਂ ਫ਼ੌਜਾਂ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਨਾਲ ਖ਼ਤਮ ਹੋਈਆਂ, ਅਤੇ ਮੰਗੋਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਏ। ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੇ ਦੋਸਤਾਨਾ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਬਦੁੱਲਾ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪੁੱਤਰ ਕਿਹਾ। [2]
ਕਤਲ
[ਸੋਧੋ]ਜੁਲਾਈ 1296 ਵਿੱਚ, ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੇ ਰਮਜ਼ਾਨ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਮਹੀਨੇ ਦੌਰਾਨ ਅਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਫੌਜ ਨਾਲ ਕਰਾ ਵੱਲ ਕੂਚ ਕੀਤਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕਮਾਂਡਰ ਅਹਿਮਦ ਚੈਪ ਨੂੰ ਸੈਨਾ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨੀ ਰਸਤੇ ਕਰਾ ਲਿਜਾਣ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਸਨੇ ਖੁਦ 1,000 ਸੈਨਿਕਾਂ ਨਾਲ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਦਾ ਦਲ ਕਰਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਇਆ ਤਾਂ ਅਲੀ ਨੇ ਅਲਮਾਸ ਬੇਗ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਭੇਜਿਆ। ਅਲਮਾਸ ਬੇਗ ਨੇ ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡਣ ਲਈ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਅਲੀ ਨੂੰ ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਡਰਾ ਦੇਵੇਗੀ। ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਆਪਣੇ ਕੁਝ ਸਾਥੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਹੋਇਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਿਸ਼ਤੀ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਲੀ ਦੀਆਂ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਤਾਇਨਾਤ ਦੇਖਿਆ। [2] ਅਲਮਾਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਫੌਜਾਂ ਨੂੰ ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਵਾਗਤ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। [3] ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੇ ਇਸ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਨਾ ਆਉਣ ਵਿਚ ਅਲੀ ਦੀ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੀ ਘਾਟ ਬਾਰੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੀ। [2] ਹਾਲਾਂਕਿ, ਅਲਮਾਸ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਅਲੀ ਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਇਆ ਕਿ ਅਲੀ ਦੇਵਗਿਰੀ ਤੋਂ ਲੁੱਟ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਦਾਵਤ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। [3]
ਇਸ ਵਿਆਖਿਆ ਤੋਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋ ਕੇ, ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੇ ਕਿਸ਼ਤੀ 'ਤੇ ਕੁਰਾਨ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਰਾ ਵੱਲ ਆਪਣਾ ਸਫ਼ਰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਰਾ 'ਤੇ ਉਤਰਿਆ, ਅਲੀ ਦੇ ਸੇਵਾਦਾਰ ਨੇ ਉਸਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਅਲੀ ਨੇ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੇ ਅਲੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਾਲਿਆ, ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ੍ਹ 'ਤੇ ਚੁੰਮਣ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਚਾਚੇ ਦੇ ਪਿਆਰ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਝਿੜਕਿਆ। [2] ਇਸ ਮੌਕੇ 'ਤੇ, ਅਲੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿਪਾਹੀ ਮੁਹੰਮਦ ਸਲੀਮ ਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਦੋ ਵਾਰ ਮਾਰਿਆ। [3] ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਪਹਿਲੇ ਝਟਕੇ ਤੋਂ ਬਚ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵੱਲ ਭੱਜਿਆ, ਪਰ ਦੂਜੇ ਝਟਕੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਅਲੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਸ਼ਾਹੀ ਛੱਤਰੀ ਚੁੱਕੀ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਸੁਲਤਾਨ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ। [2] ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਬਰਛੇ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅਲੀ ਦੇ ਕਰਾ-ਮਾਨਿਕਪੁਰ ਅਤੇ ਅਵਧ ਦੇ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰੇਡ ਕੀਤੀ ਗਈ। [3] ਕਿਸ਼ਤੀ 'ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀ ਵੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਅਹਿਮਦ ਚੈਪ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈ ਸੀ। [2]
ਸਮਕਾਲੀ ਲੇਖਕ ਅਮੀਰ ਖੁਸਰੋ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਅਲੀ 19 ਜੁਲਾਈ 1296 (16 ਰਮਜ਼ਾਨ 695) ਨੂੰ ਗੱਦੀ 'ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਦੇ ਲੇਖਕ ਜ਼ਿਆਉਦੀਨ ਬਰਾਨੀ ਨੇ ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ ਅਲੀ ਦੇ ਸਵਰਗਵਾਸ ਨੂੰ 20 ਜੁਲਾਈ 1296 ਦੱਸਿਆ ਹੈ, ਪਰ ਅਮੀਰ ਖੁਸਰੋ ਵਧੇਰੇ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [2]
ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ
[ਸੋਧੋ]- ਜਲਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਨੂੰ ਸੰਜੇ ਲੀਲਾ ਭੰਸਾਲੀ ਦੀ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਫਿਲਮ ਪਦਮਾਵਤੀ (2018) ਵਿੱਚ ਰਜ਼ਾ ਮੁਰਾਦ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। [4]
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Hermann Kulke, Dietmar Rothermund: Geschichte Indiens. Von der Induskultur bis heute. 2. verbesserte und aktualisierte Auflage. Beck, München 1998, ISBN 3-406-43338-3 (Beck's historische Bibliothek).
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 A. B. M. Habibullah 1992.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 A. L. Srivastava 1966.
- ↑ Jain, Arushi (4 October 2017). "Padmavati: Raza Murad shares his character poster, deletes it later". The Indian Express. Retrieved 14 October 2017.