ਵੈਸ਼ਨਵਵਾਦ
ਵੈਸ਼ਨਵਵਾਦ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ: वैष्णवसम्प्रदायः) ਜੌਹਨਸਨ ਐਂਡ ਗ੍ਰਿਮ ਦੇ 2010 ਦੇ ਇੱਕ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਵੈਸ਼ਨਵ ਧਰਮ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹਿੰਦੂ ਫਿਰਕਾ ਹੈ, ਜੋ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਲਗਭਗ 641 ਮਿਲੀਅਨ ਜਾਂ 67.6% ਬਣਦਾ ਹੈ।[1] ਇਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਧਰਮ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਨੂੰ ਹੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਪਰਮ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੂ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਮਹਾਵਿਸ਼ਨੂੰ।[2][3] ਇਸ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੈਸ਼ਨਵੀ ਜਾਂ ਵੈਸ਼ਨਵ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (IAST: Vaπav), ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਵਾਦ ਅਤੇ ਰਾਮਵਾਦ ਵਰਗੇ ਉਪ-ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਤੇ ਰਾਮ ਨੂੰ ਸਰਵਉੱਚ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮੰਨਦੇ ਹਨ।[4][5]
ਵੈਸ਼ਨਵੀ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿਸ਼ਨੂੰ (ਅਕਸਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ) ਦੇ ਅਵਤਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤੀ ਲਈ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੂਜੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਭਗਤੀ ਲਹਿਰ ਦੇ ਫੈਲਣ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਸੀ।[6][7] ਇਸ ਦੀਆਂ ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਮੁੱਖ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ (ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ, ਉਪ-ਸਕੂਲ) ਹਨ: ਰਾਮਾਨੁਜ ਦਾ ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਯੁੱਗ ਦਾ ਵਿਸ਼ਿਸ਼ਟਦਵੈਤਾ ਸਕੂਲ, ਮਧਵਾਚਾਰਿਆ ਦਾ ਦਵੈਤ ਸਕੂਲ (ਤੱਤਵਾਦ), ਨਿੰਬਰਕਾਚਾਰਿਆ ਦਾ ਦਵੈਤਦਵੈਤ ਸਕੂਲ, ਅਤੇ ਵਲਭਚਾਰੀਆ ਦਾ ਪੁਸ਼ਤੀਮਾਰਗ।[8][9] ਰਾਮਾਨੰਦ (14 ਵੀਂ ਸਦੀ) ਨੇ ਇੱਕ ਰਾਮ-ਮੁਖੀ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਹੁਣ ਏਸ਼ੀਆ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਮੱਠ ਸਮੂਹ ਹੈ।[10][11]
ਇਤਿਹਾਸ
[ਸੋਧੋ]ਮੁੱਢ
[ਸੋਧੋ]
ਵੈਸ਼ਨਵਵਾਦ ਦਾ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਉਭਾਰ ਅਸਪਸ਼ਟ ਹੈ, ਸਬੂਤ ਅਸੰਗਤ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹਨ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਦੇ ਸਮਕਾਲੀਵਾਦ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਵੈਸ਼ਨਵਵਾਦ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਿਕਲਿਆ।[15] ਹਾਲਾਂਕਿ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੈਦਿਕ ਸੂਰਜਾ ਦੇਵਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਅਗਨੀ, ਇੰਦਰ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੈਦਿਕ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਘੱਟ ਵਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,[16][17] ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵੈਦਿਕ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਸੀ।[18]
ਅਵਤਾਰ
[ਸੋਧੋ]ਭਗਵਤ ਪੁਰਾਣ ਅਨੁਸਾਰ ਰਾਮ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸਮੇਤ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਦੇ ਬਾਈ ਅਵਤਾਰ ਹਨ। ਦਸ਼ਾਵਤਰਾ ਇੱਕ ਬਾਅਦ ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਹੈ।
ਸਰੋਤ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Dandekar 1987.
- ↑ Lua error in ਮੌਡਿਊਲ:Citation/CS1 at line 3162: attempt to call field 'year_check' (a nil value).
- ↑ Stephan Schuhmacher (1994). The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion: Buddhism, Hinduism, Taoism, Zen. Shambhala. p. 397. ISBN 978-0-87773-980-7.
- ↑ Hardy 1987.
- ↑ Flood 1996, p. 117.
- ↑ Hawley 2015, pp. 10–12, 33–34.
- ↑ Lochtefeld 2002b, pp. 731–733.
- ↑ Beck 2005a, pp. 76–77.
- ↑ Fowler 2002, pp. 288–304, 340–350.
- ↑ Raj & Harman 2007, pp. 165–166.
- ↑ Lochtefeld 2002b, pp. 553–554.
- ↑ Singh, Upinder (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Pearson Education India. pp. 436–438. ISBN 978-81-317-1120-0.
- ↑ Osmund Bopearachchi, Emergence of Viṣṇu and Śiva Images in India: Numismatic and Sculptural Evidence, 2016.
- ↑ Srinivasan, Doris (1997). Many Heads, Arms, and Eyes: Origin, Meaning, and Form of Multiplicity in Indian Art. BRILL. p. 215. ISBN 978-90-04-10758-8.
- ↑ Preciado-Solís 1984, p. 1–16.
- ↑ Gonda 1993, p. 163.
- ↑ Klostermaier 2007, pp. 206–217, 251–252.
- ↑ Dandekar 1987, p. 9498.