ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ

  ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ( Egyptian Arabic: [ˈtˤɑːhɑ ħ(e)ˈseːn], Arabic: طه حسين  ; 15 ਨਵੰਬਰ, 1889 – ਅਕਤੂਬਰ 28, 1973) 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਮਿਸਰੀ ਲੇਖਕਾਂ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਦੇ ਪੁਨਰਜਾਗਰਨ ਅਤੇ ਮੱਧ-ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕਤਾਵਾਦੀ ਲਹਿਰ ਲਈ ਇੱਕ ਮੂਰਤ ਸੀ।[1] ਉਸ ਦਾ ਸੋਬਰੀਕੇਟ "ਅਰਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਡੀਨ" (Arabic: عميد الأدب العربي ) ਸੀ।[2][3] ਉਸ ਨੂੰ 21 ਵਾਰ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲਈ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[4]

ਆਰੰਭਕ ਜੀਵਨ[ਸੋਧੋ]

ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਦਾ ਜਨਮ ਮੱਧ ਅੱਪਰ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਮਿਨੀਆ ਗਵਰਨੋਰੇਟ ਦੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਇਜ਼ਬੇਟ ਅਲ ਕਿਲੋ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਹੇਠਲੇ-ਮੱਧ-ਵਰਗੀ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਤੇਰ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸੱਤਵਾਂ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਦੋ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਨੇਤਰ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ, ਇੱਕ ਅਕੁਸ਼ਲ ਪ੍ਰੈਕਟੀਸ਼ਨਰ ਦੁਆਰਾ ਨੁਕਸਦਾਰ ਇਲਾਜ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ।[5] ਕੁਤਬ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸ ਨੇ ਅਲ ਅਜ਼ਹਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਅਤੇ ਅਰਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ; ਪਰ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਉਹ ਰਵਾਇਤੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਤੋਂ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਸੀ।

ਜਦੋਂ 1908 ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਕਾਹਿਰਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਦਾਖਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਚਾਹਵਾਨ ਸੀ, ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਨੇਤਰਹੀਣ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇੱਕ ਸਥਾਨ ਜਿੱਤ ਲਿਆ। 1914 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਸੰਦੇਹਵਾਦੀ ਕਵੀ ਅਤੇ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਅਬੂ ਅਲ-ਅਲਾ' ਅਲ-ਮਾਰੀ ' ਤੇ ਆਪਣੇ ਥੀਸਿਸ ਲਈ ਪੀਐਚਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[5]

ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ[ਸੋਧੋ]

ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਮਾਂਟਪੇਲੀਅਰ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ, ਇਤਿਹਾਸ, ਫ੍ਰੈਂਚ ਅਤੇ ਲਾਤੀਨੀ ਦੇ ਕੋਰਸਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਰਸਮੀ ਲਿਖਤ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਲਾਭ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ "ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਗਿਆਨ ਲੈਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।"[6]

ਕਾਹਿਰਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਕਾਰਨ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਸਰ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ; ਪਰ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਹਾਲਾਤ ਸੁਧਰ ਗਏ, ਅਤੇ ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਫਰਾਂਸ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ।[6]

ਮੌਂਟਪੇਲੀਅਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਐਮਏ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਹੁਸੈਨ ਨੇ ਸੋਰਬੋਨ ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ। ਉਸ ਨੇ ਸੁਜ਼ੈਨ ਬਰੇਸੀਓ (1895-1989) ਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ।[6] 1917 ਵਿੱਚ ਸੋਰਬੋਨ ਨੇ ਹੁਸੈਨ ਨੂੰ ਦੂਜੀ ਪੀਐਚਡੀ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ, ਇਸ ਵਾਰ ਟਿਊਨੀਸ਼ੀਅਨ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਇਬਨ ਖਾਲਦੂਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਖੋਜ ਨਿਬੰਧ ਲਈ ਆਧੁਨਿਕ [ਸਮਾਜ ਸ਼ਾਸਤਰ] ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਹਬੀਬ ਬੋਰਗੁਈਬਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਅਲ-ਤਾਹਿਰ ਇਬਨ ਅਸ਼ੂਰ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਅਬਦੇਲਾਜ਼ੀਜ਼ ਜਾਇਤ ( ਅਲ-ਜ਼ੈਤੁਨਾ ਮਸਜਿਦ, 1957) ਨਾਲ

ਅਕਾਦਮਿਕ ਕਰੀਅਰ[ਸੋਧੋ]

1919 ਵਿੱਚ ਹੁਸੈਨ ਸੁਜ਼ੈਨ ਨਾਲ ਮਿਸਰ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਾਹਿਰਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।[7] ਉਹ ਅਰਬੀ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਸਾਮੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਣ ਗਿਆ।[8]

ਕਾਹਿਰਾ ਵਿੱਚ ਅਰਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਅਕੈਡਮੀ ਵਿੱਚ, ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਨੂੰ ਅਕੈਡਮੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਅਲ-ਮੁਜਮ ਅਲ-ਕਬੀਰ ( ਦ ਗ੍ਰੇਟ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ) ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[8] ਉਸ ਨੇ ਅਕੈਡਮੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਵਜੋਂ ਵੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।[9]

ਉਹ ਮਿਸਰ ਅਤੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕਈ ਵਿਗਿਆਨਕ ਅਕਾਦਮੀਆਂ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।

ਪੂਰਵ-ਇਸਲਾਮਿਕ ਕਵਿਤਾ 'ਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਆਲੋਚਨਾ ਦੀ ਉਸ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ( في الشعر الجاهلي 1926 ਦੇ ) ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਬ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।[10] ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅਰਬੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕਤਾ ਬਾਰੇ ਸ਼ੱਕ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਹੰਕਾਰ ਅਤੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪੁਰਾਣੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਝੂਠੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਬਾਹਰਮੁਖੀ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।[5] ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ, ਕਿਤਾਬ ਨੇ ਅਲ ਅਜ਼ਹਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰੰਪਰਾਵਾਦੀਆਂ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੇ ਤੀਬਰ ਗੁੱਸੇ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਨੂੰ ਭੜਕਾਇਆ, ਅਤੇ ਉਸ 'ਤੇ ਇਸਲਾਮ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਨ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਰਕਾਰੀ ਵਕੀਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਨੇ ਜੋ ਕਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਇੱਕ ਅਕਾਦਮਿਕ ਖੋਜਕਰਤਾ ਦੀ ਰਾਏ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨੇ 1931 ਵਿੱਚ ਕਾਇਰੋ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਅਹੁਦਾ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਕਿਤਾਬ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਪਰ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਆਨ ਪ੍ਰੀ-ਇਸਲਾਮਿਕ ਲਿਟਰੇਚਰ (1927) ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਮਾਮੂਲੀ ਸੋਧਾਂ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।[5]

ਉਹ ਅਲੈਗਜ਼ੈਂਡਰੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਸੰਸਥਾਪਕ ਰੈਕਟਰ ਸੀ।

ਸਿਆਸੀ ਕਰੀਅਰ[ਸੋਧੋ]

ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਗਮਲ ਅਬਦੇਲ ਨਸੀਰ ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਨੂੰ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਨਮਾਨ ਪੁਰਸਕਾਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ (ਕਾਇਰੋ, 1959)

ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਮਿਸਰੀ ਪੁਨਰਜਾਗਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅਰਬ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਰਬ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਜੋਂ ਮਿਸਰੀ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮਰਥਕ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਫੈਰੋਨਿਸਟ ਤੌਫੀਕ ਅਲ-ਹਕੀਮ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਨਤਕ ਪੱਤਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਅਰਬ ਪਛਾਣ ਮਿਸਰੀ ਪਛਾਣ ਦਾ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਹੈ।[11]

1950 ਵਿੱਚ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਮੰਤਰੀ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਸਮਰੱਥਾ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਮੁਫਤ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਿੱਖਿਅਤ ਹੋਣ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਲਈ ਇੱਕ ਕਾਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੁਰਾਨ ਸਕੂਲਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕਈ ਹਾਈ ਸਕੂਲਾਂ ਨੂੰ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਡੀਸਨ ਅਤੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਸਕੂਲ। ਉਸ ਨੂੰ ਕਈ ਨਵੀਆਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਿੱਖਿਆ ਮੰਤਰਾਲੇ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦੇ ਮੁਖੀ Ibrāhīm al-Ibyārī [ar] ਸਨ।[8] ਹੁਸੈਨ ਨੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਅਲ ਅਜ਼ਹਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਨੂੰ 1955 ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣਾ ਕਾਰਜਕਾਲ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।[12]

ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਕਈ ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੇ ਮੁੱਖ ਸੰਪਾਦਕ ਦੇ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਰਹੇ।

ਕੰਮ[ਸੋਧੋ]

ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੀ ਆਤਮਕਥਾ, ਅਲ-ਅਯਾਮ ( الأيام , ਦਿ ਡੇਜ਼ ) ਜੋ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਐਨ ਮਿਸਰੀ ਚਾਈਲਡਹੁੱਡ (1932) ਅਤੇ ਦਿ ਸਟ੍ਰੀਮ ਆਫ ਡੇਜ਼ (1943) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਈ ਸੀ।

"ਸੱਠ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਿਤਾਬਾਂ (ਛੇ ਨਾਵਲਾਂ ਸਮੇਤ) ਅਤੇ 1,300 ਲੇਖਾਂ" ਦੇ ਲੇਖਕ,[13] ਉਸ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰਚਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:[14]

  • The Memory of Abu al-Ala' al-Ma'arri 1915
  • Selected Poetical Texts of the Greek Drama 1924
  • Ibn Khaldun's Philosophy 1925
  • Dramas by a Group of the Most Famous French Writers 1924
  • Pioneers of Thoughts 1925
  • Wednesday Talk 1925
  • On Pre-Islamic Poetry 1926
  • In the Summer 1933
  • The Days, 3 Volumes, 1926–1967
  • Hafez and Shawki 1933
  • The Prophet's Life "Ala Hamesh El Sira" 1933
  • Curlew's Prayers 1934
  • From a Distance 1935
  • Adeeb 1935
  • The Literary Life in the Arabian Peninsula 1935
  • Together with Abi El Alaa in his Prison 1935
  • Poetry and Prose 1936
  • Bewitched Palace 1937
  • Together with El Motanabi 1937
  • The Future of Culture in Egypt 1938
  • Moments 1942
  • The Voice of Paris 1943
  • Sheherzad's Dreams 1943
  • Tree of Misery 1944
  • Paradise of Thorn 1945
  • Chapters on Literature and Criticism 1945
  • The Voice of Abu El Alaa 1945
  • Osman "The first Part of the Greater Sedition
  • Al-Fitna al-Kubra ("The Great Upheaval") 1947
  • Spring Journey 1948
  • The Stream Of Days 1948
  • The Tortured of Modern Conscience 1949
  • The Divine Promise "El Wa'd El Haq" 1950
  • The Paradise of Animals 1950
  • The Lost Love 1951
  • From There 1952
  • Varieties 1952
  • In The Midst 1952
  • Ali and His Sons (The 2nd Part of the Greater Sedition) 1953
  • (Sharh Lozoum Mala Yalzm, Abu El Alaa) 1955
  • Anatagonism and Reform 1955
  • The Sufferers: Stories and Polemics (Published in Arabic in 1955), Translated by Mona El-Zayyat (1993), Published by The American University in Cairo, ISBN 9774242998
  • Criticism and Reform 1956
  • Our Contemporary Literature 1958
  • Mirror of Islam 1959
  • Summer Nonsense 1959
  • On the Western Drama 1959
  • Talks 1959
  • Al-Shaikhan (Abu Bakr and Omar Ibn al-Khattab) 1960
  • From Summer Nonsense to Winter Seriousness 1961
  • Reflections 1965
  • Beyond the River 1975
  • Words 1976
  • Tradition and Renovation 1978
  • Books and Author 1980
  • From the Other Shore 1980

ਅਨੁਵਾਦ[ਸੋਧੋ]

  • Jules Simon's The Duty 1920–1921
  • Athenians System (Nezam al-Ethnien) 1921
  • The Spirit of Pedagogy 1921
  • Dramatic Tales 1924
  • Andromaque (Racine) 1935
  • From the Greek Dramatic Literature (Sophocle) 1939
  • Voltaire's Zadig or (The Fate) 1947
  • André Gide: From Greek
  • Legends' Heroes
  • Sophocle-Oedipe

ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ[ਸੋਧੋ]

14 ਨਵੰਬਰ 2010 ਨੂੰ, ਗੂਗਲ ਨੇ ਹੁਸੈਨ ਦਾ 121ਵਾਂ ਜਨਮਦਿਨ ਗੂਗਲ ਡੂਡਲ ਨਾਲ ਮਨਾਇਆ।[15]

ਸਨਮਾਨ[ਸੋਧੋ]

ਰਿਬਨ ਪੱਟੀ ਦੇਸ਼ ਸਨਮਾਨ
</img> ਮਿਸਰ ਨੀਲ ਦੇ ਆਰਡਰ ਦਾ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕਾਲਰ
</img> ਮਿਸਰ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕਰਾਸ ਆਫ਼ ਦਾ ਆਰਡਰ ਆਫ਼ ਮੈਰਿਟ (ਮਿਸਰ)
</img> ਲੇਬਨਾਨ ਸੀਡਰ ਦੇ ਨੈਸ਼ਨਲ ਆਰਡਰ ਦਾ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕੋਰਡਨ
ESP Alfonso X Order GC</img> ਸਪੇਨ ਅਲਫੋਂਸੋ ਐਕਸ ਦੇ ਸਿਵਲ ਆਰਡਰ ਦਾ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕਰਾਸ, ਵਾਈਜ਼
</img> ਸੀਰੀਆ ਸੀਰੀਅਨ ਅਰਬ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਸਿਵਲ ਮੈਰਿਟ ਦੇ ਆਰਡਰ ਦਾ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕੋਰਡਨ
</img> ਟਿਊਨੀਸ਼ੀਆ ਟਿਊਨੀਸ਼ੀਆ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਆਰਡਰ ਦਾ ਗ੍ਰੈਂਡ ਕੋਰਡਨ

ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ[ਸੋਧੋ]

  • ਤਾਹਾ ਹੁਸੈਨ ਅਜਾਇਬ ਘਰ - ਕਾਇਰੋ ਵਿੱਚ ਇਤਿਹਾਸਕ ਘਰ ਅਤੇ ਜੀਵਨੀ ਅਜਾਇਬ ਘਰ
  • ਮਿਸਰੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. ↑ Ahmed, Hussam R. (2021-06-15). The Last Nahdawi: Taha Hussein and Institution Building in Egypt (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Stanford University Press. ISBN 978-1-5036-2796-3.
  2. ↑ Ghanayim, M. (1994). "Mahmud Amin al-Alim: Between Politics and Literary Criticism". Poetics Today. 15 (2). Poetics Today, Vol. 15, No. 2: 321–338. doi:10.2307/1773168. JSTOR 1773168.
  3. ↑ طه حسين عميد الأدب العربي: حياته، آثاره الأدبية و آراؤه (in ਅਰਬੀ). 1997.
  4. ↑ "Nomination Archive: Taha Hussein". NobelPrize.org (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). 2020-04-01. Retrieved 2022-09-29.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Allen, Roger (2005). The Arabic Literary Heritage: The Development of its Genres and Criticism. Cambridge University Press. p. 398. ISBN 0-521-48525-8.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 دار المعرفة طه حسين عودته إلى الديار الفرنسية. Morocco. 2014. p. 133.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)دار المعرفة طه حسين عودته إلى الديار الفرنسية. Morocco. 2014. p. 133.
  7. ↑ Paniconi, Maria. "Ḥusayn, Ṭāhā". Ḥusayn, Ṭāhā. 2017–3. https://referenceworks.brillonline.com/entries/encyclopaedia-of-islam-3/husayn-taha-COM_30584. Paniconi, Maria (2017). "Ḥusayn, Ṭāhā". Encyclopaedia of Islam. Vol. 2017–3 (3rd ed.). Brill Publishers. ISBN 9789004335721. Retrieved June 18, 2021.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 von Grunebaum, G. E. (1959). "Review of Al-Muʿjam al-kabīr, Murad Kāmil, Ibrāhīm al-Ibyārī". Journal of Near Eastern Studies. 18 (2): 157–159. doi:10.1086/371525. ISSN 0022-2968. JSTOR 543279.
  9. ↑ "مجمع اللغة العربية!". بوابة الأهرام. Retrieved 2021-03-31.
  10. ↑ Labib Rizk, Dr Yunan. "A Diwan of contemporary life (391)". Ahram Weekly. Archived from the original on 18 ਸਤੰਬਰ 2018. Retrieved 1 May 2018.
  11. ↑ Gershoni, I., J. Jankowski. (1987). Egypt, Islam, and the Arabs. Oxford: Oxford University Press.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  12. ↑ Malika Zeghal (1999). "Religion and Politics in Egypt: The Ulema of al-Azhar, Radical Islam, and the State (1952–94)". International Journal of Middle East Studies. 31 (3): 376. doi:10.1017/S0020743800055483.
  13. ↑ P. Cachia in Julie Scott Meisami & Paul Starkey, Encyclopedia of Arabic Literature, Volume 1, Taylor & Francis (1998), p. 297
  14. ↑ "SCIENCE\taha". Archived from the original on 2004-12-10. Retrieved 2006-12-01.
  15. ↑ "Birthday of Taha Hussein". Google. 14 November 2010.
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਤਾਹਾ_ਹੁਸੈਨ&oldid=743028" ਤੋਂ ਲਿਆ