ਭਾਵਨਾ ਚਿਖਲੀਆ
ਭਾਵਨਾਬੇਨ ਦੇਵਰਾਜਭਾਈ ਚਿਖਲੀਆ | |
---|---|
ਸਾਬਕਾ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ | |
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 2003 - 2004 | |
ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ | |
ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 1991 - 2004 | |
ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ | |
ਜਨਮ | ਦੇਵਲਕੀ, ਸੌਰਾਸ਼ਟਰ, ਭਾਰਤ | 14 ਫਰਵਰੀ 1955
ਮੌਤ | 28 ਜੂਨ 2013 ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ, ਗੁਜਰਾਤ, ਭਾਰਤ | (ਉਮਰ 58)
ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ | ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ |
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | ਦੇਵਰਾਜ ਚਿਖਲੀਆ |
ਬੱਚੇ | 1 |
ਰਿਹਾਇਸ਼ | ਜੂਨਾਗੜ੍ਹ, ਗੁਜਰਾਤ |
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਗੁਜਰਾਤ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ |
ਭਾਵਨਾ ਚਿਖਲੀਆ (14 ਫਰਵਰੀ 1955 – 28 ਜੂਨ 2013) 2003 ਤੋਂ 2004 ਤੱਕ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸੰਸਦੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਅਤੇ ਸੈਰ-ਸਪਾਟਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ ਸਨ। ਉਹ ਲੋਕ ਸਭਾ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਅਤੇ ਗੁਜਰਾਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਮਹਿਲਾ ਵੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਜੂਨਾਗੜ੍ਹ ਹਲਕੇ, ਗੁਜਰਾਤ (1991 ਤੋਂ 2004 ਤੱਕ) ਤੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਚਾਰ ਵਾਰ ਲੋਕ ਸਭਾ ਜਿੱਤੀ। ਉਹ 1993 ਤੋਂ 1996 ਤੱਕ ਭਾਰਤੀ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ (ਭਾਜਪਾ) ਦੇ ਸੰਸਦੀ ਵਿੰਗ ਦੀ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਸਕੱਤਰ ਅਤੇ 1998 ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀ ਵ੍ਹਿਪ ਅਤੇ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ ਰਹੀ। ਉਹ 1999-2002 ਦੌਰਾਨ ਰੇਲਵੇ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਚੇਅਰਪਰਸਨ ਸੀ।
ਅਰੰਭ ਦਾ ਜੀਵਨ
[ਸੋਧੋ]ਭਾਵਨਾ ਚਿਖਲੀਆ ਦਾ ਜਨਮ 1955 ਵਿੱਚ ਜੂਨਾਗੜ੍ਹ, ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਸਬੇ ਦੇਵਾਲਕੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੱਧ-ਵਰਗੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ, ਜਮਨਾਦਾਸ ਪਟੇਲ, ਉਸਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਸਨ ਅਤੇ ਸਵਿਤਾਬੇਨ ਪਟੇਲ ਇੱਕ ਧਰਮੀ ਗ੍ਰਹਿਣੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਤਿੰਨ ਭੈਣ-ਭਰਾ, ਇੱਕ ਭੈਣ ਅਤੇ ਦੋ ਭਰਾ ਹਨ। ਭਰਾ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਡਾ. ਵਤਸਲ ਪਟੇਲ, ਐਮ.ਡੀ., ਐਮ.ਬੀ.ਏ., ਡੀ.ਏ.ਬੀ.ਆਰ. ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਔਨਕੋਲੋਜਿਸਟ (ਕੈਂਸਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ) ਹੈ। ਚਿਖਲੀਆ ਦਾ ਵਿਆਹ ਦੇਵਰਾਜ ਚਿਖਲੀਆ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਗੁਜਰਾਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਨਰਲ ਸਰਜਨ ਅਤੇ ਯੂਰੋਲੋਜਿਸਟ ਹਨ।[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]
ਸਿਆਸੀ ਕੈਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪੇਸ਼ੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਇੱਕ ਵਕੀਲ (ਬੀ.ਕਾਮ, ਐਲ.ਐਲ.ਬੀ.) ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਹੈ। ਚਿਖਲੀਆ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 1991 ਵਿੱਚ ਜੂਨਾਗੜ੍ਹ ਹਲਕੇ ਤੋਂ 10ਵੀਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਲਈ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸਨ। 1993 ਵਿੱਚ ਉਹ ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਸੰਸਦੀ ਵਿੰਗ ਦੀ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਸਕੱਤਰ ਬਣ ਗਈ। ਉਹ 11ਵੀਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਦੀ 1996 ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ 1996-97 ਵਿੱਚ ਰੇਲਵੇ ਮੰਤਰਾਲੇ ਦੀ ਸਰਕਾਰੀ ਭਰੋਸਾ, ਸੰਚਾਰ ਅਤੇ ਸਲਾਹਕਾਰ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਇੱਕ ਸਰਗਰਮ ਮੈਂਬਰ ਬਣ ਗਈ।
17 ਅਪ੍ਰੈਲ 1999 ਨੂੰ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਵਾਜਪਾਈ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਭਾਜਪਾ ਗੱਠਜੋੜ ਸਰਕਾਰ ਲੋਕ ਸਭਾ (ਭਾਰਤ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਸਦਨ) ਵਿੱਚ ਭਰੋਸੇ ਦਾ ਮਤ ਜਿੱਤਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀ, ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਗੱਠਜੋੜ ਭਾਈਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਕਾਰਨ ਇੱਕ ਵੀ ਵੋਟ ਘੱਟ ਗਈ - ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਅੰਨਾ ਦ੍ਰਵਿੜ ਮੁਨੇਤਰ ਕੜਗਮ (ADMK)। ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ, ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੀ ਨੇਤਾ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਵਿਰੋਧੀ ਪਾਰਟੀ ( ਇੰਡੀਅਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਂਗਰਸ ) ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲ ਬਹੁਮਤ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵੱਡੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦਾ ਗੱਠਜੋੜ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੇਭਰੋਸਗੀ ਮਤੇ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਕੇਆਰ ਨਰਾਇਣਨ ਨੇ ਸੰਸਦ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਨਵੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਕਰਵਾਈਆਂ। ਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਵਾਜਪਾਈ ਉਸ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 1999 ਦੀਆਂ ਭਾਰਤੀ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਤੱਕ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਰਹੇ।
1999 ਦੀਆਂ ਉਪ-ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ, ਚਿਖਲੀਆ 13ਵੀਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਦੀ 1999 ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਚੌਥੀ ਵਾਰ ਚੁਣ ਕੇ ਗੁਜਰਾਤ ਤੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਚਾਰ ਵਾਰ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਚੁਣੀ ਗਈ ਪਹਿਲੀ ਔਰਤ ਬਣ ਗਈ। ਉਹ 2000 ਵਿੱਚ ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਭਾਜਪਾ ਦੀ ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੀ। ਉਹ 2000 ਵਿੱਚ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕੋ-ਆਪਰੇਟਿਵ ਹਾਊਸਿੰਗ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਆਫ ਇੰਡੀਆ ਦੀ ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੀ। ਉਹ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਗੁਜਰਾਤ ਸਟੇਟ ਹਾਊਸਿੰਗ ਫਾਈਨਾਂਸ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਚੇਅਰਪਰਸਨ ਰਹੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਸੈਰ-ਸਪਾਟਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਮੰਤਰੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਭਾਜਪਾ ਨੇਤਾ ਸੁਸ਼ਮਾ ਸਵਰਾਜ ਦੇ ਨਾਲ ਸੰਸਦੀ ਮਾਮਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਮੰਤਰੀ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਵੀ ਸੰਭਾਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਜਨਵਰੀ 2003 ਤੋਂ ਮਈ 2004 ਤੱਕ ਇਹ ਅਹੁਦਿਆਂ 'ਤੇ ਰਹੀ, ਜਦੋਂ ਨੈਸ਼ਨਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਅਲਾਇੰਸ ਸਰਕਾਰ ਚੋਣਾਂ ਹਾਰ ਗਈ।
2013 ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ[1]