ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਅਮਲ ਅਲਾਨਾ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਅਮਲ ਅਲਾਨਾ
ਜਨਮ (1947-09-14) 14 ਸਤੰਬਰ 1947 (ਉਮਰ 77)
ਮੁੰਬਈ
ਅਲਮਾ ਮਾਤਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਡਰਾਮਾ
ਪੇਸ਼ਾਥੀਏਟਰ ਡਾਇਰੈਕਟਰ, ਸਿੱਖਿਅਕ
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ1970–ਮੌਜੂਦ
ਜੀਵਨ ਸਾਥੀਨਿਸਾਰ ਅਲਾਨਾ

ਅਮਲ ਅਲਾਨਾ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Amal Allana; ਜਨਮ 14 ਸਤੰਬਰ 1947) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਥੀਏਟਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਸੈਨਿਕ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਅਤੇ ਪੋਸ਼ਾਕ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਹੈ ਅਤੇ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਉਹ ਨੈਸ਼ਨਲ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਡਰਾਮਾ ਦੀ ਚੇਅਰਪਰਸਨ ਵਜੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਦੂਜੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨਿਸਾਰ ਅਲਾਨਾ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਦੀ ਥੀਏਟਰ ਸਿਖਲਾਈ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸੰਸਥਾ, ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਅਕੈਡਮੀ (DADA), ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, ਨਾਟਕੀ ਕਲਾ ਵੀ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜਿਸਦੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ 2000 ਵਿੱਚ ਸਹਿ-ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ।[1][2][3]

ਇੱਕ ਥੀਏਟਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਸਨੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ 55 ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਾਟਕਾਂ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਆਧੇ ਅਧੁਰੇ (ਮੋਹਨ ਰਾਕੇਸ਼), ਖਾਮੋਸ਼, ਅਦਾਲਤ ਜਰੀ ਹੈ (1956 ਦੀ ਛੋਟੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਵਿਜੇ ਤੇਂਦੁਲਕਰ ਰੂਪਾਂਤਰ, ਫਰੀਡਰਿਕ ਡਰੇਨਮੈਟ ਦੁਆਰਾ 'ਡਾਈ ਪੰਨੇ' (ਟ੍ਰੈਪਸ), ਅਸ਼ਧ ਕਾ ਏਕ ਦਿਨ (ਮੋਹਨ ਰਾਕੇਸ਼), ਤੁਗਲਕ ਅਤੇ ਹਯਾਵਦਾਨਾ (ਦੋਵੇਂ ਗਿਰੀਸ਼ ਕਰਨਾਡ ਦੁਆਰਾ), ਮਹਾਭੋਜ ( ਮੰਨੂ ਭੰਡਾਰੀ ) (1982), ਕਿੰਗ ਲੀਅਰ, ਹਿੰਮਤ ਮਾਈ ( ਮਦਰ ਕਰੇਜ ), ਨਤੀ ਬਿਨੋਦਿਨੀ (2006) ਅਤੇ ਬੇਗਮ ਬਰਵੇ (2006) ਸਤੀਸ਼ ਅਲੇਕਰ ), ਵਰਗੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਨਾਟਕ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤੀ ਥੀਏਟਰ ਵਿੱਚ ਰੁਝਾਨ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[4][5]


ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ 1998 ਦਾ ਸੰਗੀਤ ਨਾਟਕ ਅਕਾਦਮੀ ਅਵਾਰਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸੰਗੀਤ ਨਾਟਕ ਅਕਾਦਮੀ, ਭਾਰਤ ਦੀ ਨੈਸ਼ਨਲ ਅਕੈਡਮੀ ਫਾਰ ਮਿਊਜ਼ਿਕ, ਡਾਂਸ ਅਤੇ ਡਰਾਮਾ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[6]

ਕੈਰੀਅਰ

[ਸੋਧੋ]

ਜਰਮਨੀ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਸੁਰੇਖਾ ਸੀਕਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਉਰਦੂ ਵਿੱਚ, ਤੀਨ ਤਕਕੇ ਕਾ ਸਵੰਗ (1970), ਬ੍ਰੈਖਟ ਦੇ ਥ੍ਰੀਪੇਨੀ ਓਪੇਰਾ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸਨੇ NSD ਰਿਪਰਟਰੀ ਕੰਪਨੀ, ਦਿੱਲੀ ਲਈ ਫ੍ਰਿਟਜ਼ ਬੇਨੇਵਿਟਜ਼ ਨਾਲ ਸਹਿ-ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।[7]

ਉਸਦੇ ਪਤੀ, ਨਿਸਾਰ ਅਲਾਨਾ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਸਹਿਯੋਗ 1971 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਸੇਂਟ ਜ਼ੇਵੀਅਰ ਕਾਲਜ, ਬੰਬਈ (ਹੁਣ ਮੁੰਬਈ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਇੱਕਲੇ ਨਾਟਕ, ਬ੍ਰੇਖਟ ਦੇ ਏ ਮੈਨ'ਸ ਏ ਮੈਨ ਦੀ ਰਿਹਰਸਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੈ ਜਦੋਂ ਨਿਸਾਰ ਫਿਰ ਡਾਕਟਰੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਬ੍ਰੈਖਟ ਅਤੇ ਕੈਸਪਰ ਨੇਹਰ (ਆਸਟ੍ਰੀਅਨ-ਜਰਮਨ ਸੀਨੋਗ੍ਰਾਫਰ) ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਸਵੈ-ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਨਿਸਾਰ ਨੂੰ ਸਟੇਜ ਕਰਾਫਟ ਸੌਂਪਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸਨੇ 55 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਥੀਏਟਰ ਕੰਪਨੀਆਂ ਲਈ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੰਬਈ (1972-1975) ਵਿੱਚ 'ਦ ਵਰਕਸ਼ਾਪ' ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਚਲੇ ਗਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਟੂਡੀਓ 1 (1977-1985) ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ 1985 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਥੀਏਟਰ ਅਤੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਐਸੋਸੀਏਟਸ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ।[8]

ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਭਾਰਤੀ ਰੰਗਮੰਚ ਵਿਭਾਗ, ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਇਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ 1977-8 ਦੇ ਮੁਖੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਬ੍ਰੈਖਟ ਦੀ ਦਿ ਐਕਸੈਪਸ਼ਨ ਐਂਡ ਦ ਰੂਲ ਦੀਆਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨਾਂ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵੀ ਮਨਜੀਤ ਟਿਵਾਣਾ, ਅਨੁਪਮ ਖੇਰ ਅਤੇ ਅਨੀਤਾ ਕੰਵਰ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਥ੍ਰੀ ਪੈਨੀ ਓਪੇਰਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।

ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ 1976 ਵਿੱਚ ਆਇਆ, ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਮੋਹਨ ਰਾਕੇਸ਼ ਦੀ ਅਧੇ ਅਧੁਰੇ, ਐਨਐਸਡੀ ਰਿਪਰਟਰੀ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ, ਸੁਰੇਖਾ ਸੀਕਰੀ, ਉੱਤਰਾ ਬਾਓਕਰ ਅਤੇ ਮਨੋਹਰ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੇ ਕਈ ਹੋਰ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਿੰਮਤ ਮਾਈ (1993) ਬ੍ਰੇਖਟ ਦੀ ਮਦਰ ਕੋਰੇਜ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ' ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ, ਗਿਰੀਸ਼ ਕਰਨਾਡ ਦੀ ਨਾਗਮੰਡਲ, ਅਤੇ ਸਤੀਸ਼ ਅਲੇਕਰ ਦੀ ਬੇਗਮ ਬਰਵੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਹੋਰ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਬਿਰਜੀਸ ਕਾਦਰ ਕਾ ਕੁਨਬਾ (1980), ਫੈਡਰਿਕੋ ਗਾਰਸੀਆ ਲੋਰਕਾ ਦੇ ਦ ਹਾਊਸ ਆਫ਼ ਬਰਨਾਰਡਾ ਐਲਬਾ ਅਸਾਧ ਕਾ ਇੱਕ ਦਿਨ (1981) (ਮੋਹਨ ਰਾਕੇਸ਼), ਮੰਨੂ ਭੰਡਾਰੀ ਦਾ ਮਹਾਭੋਜ (1982) ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ), ਔਰਤ ਭਲੀ ਰਾਮਕਲੀ (1984), ਬ੍ਰੈਖਟ ਦੀ ਦ ਗੁੱਡ ਪਰਸਨ ਆਫ਼ ਸਜ਼ੇਚਵਾਨ ' ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ, ਰਾਜਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ (1989), ਸ਼ੈਕਸਪੀਅਰ ਦੇ ਕਿੰਗ ਲੀਅਰ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ, ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਡਾਲਵੀ ਦੀ ਚਾਰ ਚੌਗੀ, ਮਹੇਸ਼ ਐਲਕੁੰਚਵਾਰ ਦੀ ਸੋਨਾਟਾ ਅਤੇ ਮਾਸੂਮ ਏਰੇਂਦਿਰਾ ਅਤੇ ਦਿਲ ਰਹਿਤ ਦਾਦੀ, ਗੈਬਰੀਅਲ ਗਾਰਸੀਆ ਮਾਰਕੇਜ਼ ਦੀ ਕਹਾਣੀ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ, ਰਾਜਸਥਾਨ ਨੂੰ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਡਰਾਮੇ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਵੀ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੋਹਨ ਰਾਕੇਸ਼ ਦੇ ਅਧੇ-ਅਧੁਰੇ, ਬੇਗਮ ਬਰਵੇ, ਮੰਜੁਲਾ ਪਦਮਨਾਭਨ ਦੀ ਲਾਈਟਸ ਆਊਟ, ਚਾਰ ਚੌਘੀ, ਤੀਨ ਤਕਕੇ ਦਾ ਸਵੰਗ । ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਚਰਚਾ ਨਾਤੀ ਬਿਨੋਦਿਨੀ (2006) ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਬੰਗਾਲੀ ਰੰਗਮੰਚ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਬਿਨੋਦਿਨੀ ਦਾਸੀ ਬਣ ਗਈ, ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨਤੀਜਾ ਇੱਕ ਨਾਟਕ ਸੀ ਜੋ ਥੀਏਟਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸੀ। ਆਲੋਚਕ, ਰੋਮੇਸ਼ ਚੰਦਰ "ਹੁਣ ਤੱਕ ਉਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਨਿਰਮਾਣ" ਸੀ।[9][10][11]


ਪਹਿਲਾ ਆਲ-ਇੰਡੀਅਨ ਥੀਏਟਰ ਫੈਸਟੀਵਲ, ਭਾਰਤ ਰੰਗ ਮਹੋਤਸਵ 1999, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ 18 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਗਿਰੀਸ਼ ਕਰਨਾਡ ਦੇ ਨਾਟਕ ਨਾਗਮੰਡਲ ਦੇ ਮੰਚਨ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਿਸਦਾ ਉਸਨੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਸੀ।[12] ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ, ਨਿਸਾਰ ਅਲਾਨਾ, ਇੱਕ ਸਟੇਜ-ਸੈੱਟ ਅਤੇ ਲਾਈਟਿੰਗ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਨਾਲ, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਖੀਰਕੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਡਰਾਮੈਟਿਕ ਆਰਟ ਐਂਡ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਅਕੈਡਮੀ (DADA) ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਅੱਜ ਉਹ ਉੱਥੇ ਐਕਟਿੰਗ ਦੀ ਮੁਖੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਨਿਸਾਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਹੈ। 2008 ਵਿੱਚ, DADA ਨੇ ਇੱਕ 10-ਦਿਨ 'ਦਿੱਲੀ ਇਬਸਨ ਫੈਸਟੀਵਲ' ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਤਨ ਥਿਆਮ, ਅਨੁਰਾਧਾ ਕਪੂਰ ਅਤੇ ਨੀਲਮ ਮਾਨਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਨਾਟਕ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ।[13] 2009 ਵਿੱਚ, ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਚੀਨ, ਈਰਾਨ, ਮਿਸਰ ਅਤੇ ਨੀਦਰਲੈਂਡ ਤੋਂ ਚਾਰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਸ਼ਾਂਤਨੂ ਬੋਸ, ਜੋਤਿਸ਼ ਐਮ.ਜੀ., ਨੀਰਜ ਕਬੀ ਅਤੇ ਜ਼ੁਲੇਖਾ ਚੌਧਰੀ ਦੁਆਰਾ ਹੈਨਰਿਕ ਇਬਸਨ ਦੇ ਨਾਟਕਾਂ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਮਲ ਅਲਾਨਾ ਦੀ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ, ਮੈਟਰੋਪੋਲਿਸ ਨੇ ਇੱਕਠੇ ਲਿਆਂਦੇ। ਅਜੋਕੇ ਮੁੰਬਈ ਅਤੇ 26/11 ਦੇ ਅੱਤਵਾਦੀ ਹਮਲਿਆਂ ਦੀ ਪਿਛੋਕੜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਮੋਜ਼ੇਕ ਵਿੱਚ ਸੈੱਟ ਇਬਸਨ ਦੇ ਤਿੰਨ ਨਾਟਕਾਂ- ਏ ਡੌਲਜ਼ ਹਾਊਸ, ਰੋਸਮਰਸ਼ੋਲਮ ਅਤੇ ਹੇਡਾ ਗੈਬਲਰ ਤੋਂ ਔਰਤ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।[14][15]

ਉਸਨੇ ਰਿਚਰਡ ਐਟਨਬਰੋ ਦੀ ਗਾਂਧੀ (1982) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੈੱਟ ਡਰੈਸਰ ਅਤੇ ਮਹੇਸ਼ ਭੱਟ ਦੀ ਸਾਰਾਂਸ਼ (1984) ਵਿੱਚ ਕਾਸਟਿਊਮ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ[16]

ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ

[ਸੋਧੋ]

ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਨਿਸਾਰ ਅਲਾਨਾ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਪਿਤਾ ਦੇ ਇਬਰਾਹਿਮ ਅਲਕਾਜ਼ੀ ਦੇ ਥੀਏਟਰ ਗਰੁੱਪ ਵਿੱਚ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਨਿਸਾਰ ਅਲਾਨਾ ਭਾਵੇਂ ਪੇਸ਼ੇ ਤੋਂ ਡਾਕਟਰ ਹੈ, ਸਟੇਜ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਅਤੇ ਲਾਈਟਿੰਗ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਾਟਕਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਡਰਾਮੈਟਿਕ ਆਰਟ ਐਂਡ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਅਕੈਡਮੀ (DADA) ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਵੀ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਉਹਨਾਂ ਨੇ 2000 ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੇਟੀ ਜ਼ੁਲੈਖਾ ਚੌਧਰੀ ਵੀ ਥੀਏਟਰ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਹੈ।

ਉਸਦੀ ਮਾਂ, ਰੋਸ਼ਨ ਅਲਕਾਜ਼ੀ ਦੀ 2007 ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਅਤੇ ਮੱਧਕਾਲੀ ਭਾਰਤੀ ਪਹਿਰਾਵੇ, ਇਤਿਹਾਸ ਦੁਆਰਾ ਭਾਰਤੀ ਪਹਿਰਾਵੇ ਬਾਰੇ ਉਸਦੀ ਖੋਜ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ, ਅਮਲ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਇਬਰਾਹਿਮ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜੋ ਆਰਟ ਹੈਰੀਟੇਜ ਗੈਲਰੀ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਇਬਰਾਹਿਮ ਅਤੇ ਰੋਸ਼ਨ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਕੀਤੀ ਸੀ।[17]

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. ↑ "STAGECRAFT: Theatre as a tactile experience". The Hindu. 11 December 2005. Archived from the original on 6 June 2011. Retrieved 2 April 2010.
  2. ↑ "MAking Waves: Born to theatre". The Tribune. 19 June 2005.
  3. ↑ "Carrying the mantle: National School of Drama Chairperson Amal Allana". The Hindu. 9 December 2005. Archived from the original on 31 March 2010. Retrieved 2 April 2010.
  4. ↑ Meyer, p. 9
  5. ↑ Amal Allana gets second term as NSD chief Archived 3 March 2016 at the Wayback Machine. 15 June 2009.
  6. ↑ Awardees Archived 17 February 2012 at the Wayback Machine. Sangeet Natak Akademi Award Official listing.
  7. ↑ Dharwadker, p. 437
  8. ↑ The curtain raisers: Theatre veterans Amal and Nissar Allana The Hindu, 30 August 2008.
  9. ↑ Romesh Chander (8 December 2006). "Autobiography comes alive : "Nati Binodini", based on Binodini's autobiography "Aamar Kathaa"". The Hindu. Archived from the original on 6 June 2011. Retrieved 2 April 2010.
  10. ↑ "STAGE CRAFT". India Today. 8 February 2008. Retrieved 2 April 2010.
  11. ↑ "Lights, sets, action..: Nissar and Amal Allana's "Nati Binodini" premieres this weekend in Delhi". The Hindu. 24 November 2006. Archived from the original on 1 April 2012. Retrieved 2 April 2010.
  12. ↑ "All the world's classics, on a stage". The Indian Express. 18 March 1999.
  13. ↑ Interpreting Ibsen The Hindu, 20 November 2009.
  14. ↑ "Culture:The Ibsen within". Live Mint. 28 November 2009. Retrieved 2 April 2010.
  15. ↑ "Angst of silence". The Hindu. 4 December 2009. Archived from the original on 7 November 2012. Retrieved 2 April 2010.
  16. ↑ ਅਮਲ ਅਲਾਨਾ, ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੂਵੀ ਡੈਟਾਬੇਸ 'ਤੇ
  17. ↑ "Stitch in Time". 14 September 2008. Archived from the original on 4 ਅਕਤੂਬਰ 2012. Retrieved 2 April 2010.
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਅਮਲ_ਅਲਾਨਾ&oldid=670455" ਤੋਂ ਲਿਆ