ਕੇ ਐਮ ਪਾਨੀਕਰ
ਸਰਦਾਰ ਕੇ.ਐਮ ਪਾਨਿਕਰ
|
|---|
ਕਵਲਮ ਮਾਧਵ ਪਾਨੀਕਰ (3 ਜੂਨ 1895 – 10 ਦਸੰਬਰ 1963), [1] [2] ਸਰਦਾਰ ਕੇ ਐਮ ਪਾਨੀਕਰ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਮਸ਼ਹੂਰ, ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਨੇਤਾ ਅਤੇ ਡਿਪਲੋਮੈਟ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ, ਅਖ਼ਬਾਰ ਸੰਪਾਦਕ, ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਅਤੇ ਨਾਵਲਕਾਰ ਵੀ ਸੀ। [3] ਉਹ ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤੀ ਸਾਮਰਾਜ ਦੀ ਇੱਕ ਰਿਆਸਤ ਸੀ ਅਤੇ ਮਦਰਾਸ ਅਤੇ ਆਕਸਫੋਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਅਲੀਗੜ੍ਹ ਮੁਸਲਿਮ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ 1925 ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਟਾਈਮਜ਼ ਦਾ ਸੰਪਾਦਕ ਬਣ ਗਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੂੰ ਚੈਂਬਰ ਆਫ਼ ਪ੍ਰਿੰਸਜ਼ ਦਾ ਸਕੱਤਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੋਂ ਉਹ ਪਟਿਆਲਾ ਰਿਆਸਤ ਅਤੇ ਫਿਰ ਬੀਕਾਨੇਰ ਰਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੀਕਾਨੇਰ ਰਿਆਸਤ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣਿਆ। ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਨੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਸਰਦਾਰ ਮਾਧਵ ਪਾਨੀਕਰ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਜਨਰਲ ਅਸੈਂਬਲੀ ਦੇ 1947 ਸੈਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕੀਤੀ। 1950 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੂੰ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦਾ ਰਾਜਦੂਤ (ਪੀਪਲਜ਼ ਰੀਪਬਲਿਕ ਆਫ਼ ਚਾਈਨਾ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਗੈਰ-ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਦੇਸ਼ ਸੀ) ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਸਫਲ ਕਾਰਜਕਾਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ 1952 ਵਿੱਚ ਰਾਜਦੂਤ ਬਣ ਕ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਗਿਆ। ਉਸਨੂੰ 1953 ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਰਾਜ ਪੁਨਰਗਠਨ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦਾ ਰਾਜਦੂਤ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਦ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਸਦਨ ਰਾਜ ਸਭਾ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਵੀ ਰਿਹਾ। ਉਸਨੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਮੈਸੂਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਵਾਈਸ-ਚਾਂਸਲਰ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ
[ਸੋਧੋ]ਮਾਧਵ ਪਾਨੀਕਰ ਦਾ ਜਨਮ 1895 ਵਿੱਚ ਤ੍ਰਾਵਣਕੋਰ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਪੁਥੀਲਾਥੂ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰਨ ਨੰਬੂਦਰੀ ਅਤੇ ਚਲਾਇਲ ਕੁੰਜੀਕੁਟੀ ਕੁੰਜਮਾ [4] ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ CMS ਕਾਲਜ ਸਕੂਲ, ਕੋਟਾਯਮ ਅਤੇ ਸੇਂਟ ਪਾਲ ਸਕੂਲ, ਵੇਪੇਰੀ, ਮਦਰਾਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮੁੱਢਲੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਇੰਟਰਮੀਡੀਏਟ ਕਲਾਸਾਂ ਲਈ ਮਦਰਾਸ ਕ੍ਰਿਸਚੀਅਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ। MCC ਵਿੱਚ ਉਹ ਪੁਤੇਜ਼ਥ ਰਮਨ ਮੇਨਨ, ਨੰਦੀਲੇਥ ਪਦਮਨਾਭ ਮੇਨਨ ਅਤੇ ਸਦਾਸਿਵਾ ਰੈੱਡੀ ਦਾ ਸਮਕਾਲੀ ਸੀ। ਉਹ ਅਪ੍ਰੈਲ 1914 ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਾਈਸਟ ਚਰਚ, ਆਕਸਫੋਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਇਤਿਹਾਸ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਇੰਗਲੈਂਡ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਆਕਸਫੋਰਡ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪਾਨੀਕਰ ਨੇ ਮਿਡਲ ਟੈਂਪਲ, ਲੰਡਨ ਵਿਖੇ ਬਾਰ ਲਈ ਪੜ੍ਹਿਆ।
ਉਹ ਕੇਰਲ ਸਾਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪਾਨਿਕਰ ਨੇ ਪੁਰਤਗਾਲ ਅਤੇ ਹਾਲੈਂਡ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸਦਾ ਮੰਤਵ ਮਾਲਾਬਾਰ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਬਾਰੇ ਖੋਜ ਕਰਨਾ। ਇਸ ਖੋਜ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਮਾਲਾਬਾਰ ਅਤੇ ਪੁਰਤਗਾਲੀ (1929) ਅਤੇ ਮਾਲਾਬਾਰ ਅਤੇ ਡੱਚ (1931) ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋਏ। [5] ਉਹ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਵੀ, ਨਾਟਕਕਾਰ ਅਤੇ ਗੀਤਕਾਰ ਕਵਲਮ ਨਰਾਇਣ ਪਾਨੀਕਰ ਦਾ ਮਾਮਾ ਸੀ।
ਕੈਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ, ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਲੀਗੜ੍ਹ ਮੁਸਲਿਮ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਲਕੱਤਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਇਆ। ਉਹ 1925 ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਟਾਈਮਜ਼ ਦਾ ਸੰਪਾਦਕ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਵੱਲ ਆ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ 20 ਸਾਲਾਂ ਲਈ, ਮਾਧਵ ਪਾਨੀਕਰ ਨੇ ਰਿਆਸਤਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ, ਚੈਂਬਰ ਆਫ਼ ਪ੍ਰਿੰਸਜ਼ ਦੇ ਚਾਂਸਲਰ ਦਾ ਸਕੱਤਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਪਟਿਆਲਾ ਰਾਜ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਬੀਕਾਨੇਰ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ 1944 ਵਿੱਚ ਬੀਕਾਨੇਰ ਦਾ ਦੀਵਾਨ ਬਣਿਆ। ਉਸਨੇ 1952 ਤੱਕ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ, ਚਿਆਂਗ ਕਾਈ-ਸ਼ੇਕ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਾਇਮ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ 1949 ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਸੱਤਾ ਸੰਭਾਲਣ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰਿਹਾ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਤਜਰਬਿਆਂ ਬਾਰੇ ਕਿਤਾਬ ਇਨ ਟੂ ਚਾਈਨਾਜ਼ (1955) ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਦਬਦਬੇ (1953) ਨੂੰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ। [6] ਉਸ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮਿਸਰ (1952-1953), ਅਤੇ ਫਰਾਂਸ (1956-1959) ਵਿੱਚ ਰਾਜਦੂਤ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆਉਣਾ ਪਿਆ। ਠੀਕ ਹੋਣ 'ਤੇ, ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਅਕਾਦਮਿਕ ਕੈਰੀਅਰ ਦੁਬਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੈਸੂਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਵਾਈਸ-ਚਾਂਸਲਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਆਪਣੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕੈਰੀਅਰ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਪਾਨੀਕਰ ਨੇ ਲੇਖ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ, ਅਤੇ ਕਈ ਯੂਨਾਨੀ ਨਾਟਕਾਂ ਦਾ ਮਲਿਆਲਮ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਉਹ 1959 - 1961 ਤੱਕ ਰਾਜ ਸਭਾ ਦਾ ਨਾਮਜ਼ਦ ਮੈਂਬਰ ਸੀ।[7]
ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ
[ਸੋਧੋ]- ਨਵਤੇਜ ਸਰਨਾ
- ਤਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ
- ਹਰਸ਼ਵਰਧਨ ਸ਼੍ਰਿੰਗਲਾ
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Students' Britannica India. Popular Prakashan. 22 April 2018. ISBN 9780852297605 – via Google Books.
- ↑ "Kavalam Madhava Panikkar - Indian statesman".
- ↑ Lua error in ਮੌਡਿਊਲ:Citation/CS1 at line 3162: attempt to call field 'year_check' (a nil value).
- ↑ "Sardar K.M. Panikkar - Biography". 2020-04-13. Archived from the original on 2020-04-13. Retrieved 2020-04-13.
- ↑ An Autobiography, K M Panikkar, (Madras: Oxford University Press, 1977)
- ↑ Pauker, Guy J. (1954). "Panikkarism, the Highest Stage of Opportunism". World Politics (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 7 (1): 157–177. doi:10.2307/2009174. ISSN 1086-3338. JSTOR 2009174.
- ↑ Park, Richard L. (1957). "Review of The Indian Heritage.; Hindu Society at Cross Roads". The Journal of Asian Studies. 16 (3): 462–464. doi:10.2307/2941258. ISSN 0021-9118. JSTOR 2941258.