ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਸੂਬੇਦਾਰ ਮੇਜਰ ਅਤੇ ਆਨਰੇਰੀ ਕੈਪਟਨ

ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ

PVC
ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਪਰਮ ਵੀਰ ਚੱਕਰ ਇਨਾਮ ਨਾਲ
ਜਨਮ (1949-01-06) 6 ਜਨਵਰੀ 1949 (ਉਮਰ 76)
ਕਦਿਆਲ, ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ (ਰਿਆਸਤ)|ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ, ਭਾਰਤ
ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਭਾਰਤ
ਸੇਵਾ/ਬ੍ਰਾਂਚ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ
ਸੇਵਾ ਦੇ ਸਾਲ1969–2000
ਰੈਂਕ15pxਆਨਰੇਰੀ ਕੈਪਟਨ
ਸੇਵਾ ਨੰਬਰJC−155825ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Closing </ref> missing for <ref> tag
ਦਸਤਖ਼ਤ[[File:Bana Singh signature.jpg|150px]]

ਕੈਪਟਨ ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ (ਜਨਮ 6 ਜਨਵਰੀ 1949) ਜੰਮੂ, ਜੰਮੂ ਕਸ਼ਮੀਰ ਭਾਰਤ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿਪਾਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਰਵਉੱਚ ਬਹਾਦਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ, ਪਰਮਵੀਰ ਚੱਕਰ ਦਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। [1] [2] ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਾਇਬ ਸੂਬੇਦਾਰ ਵਜੋਂ, ਉਸਨੇ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਰਾਜੀਵ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਤੋਂ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਸਿਆਚਿਨ ਗਲੇਸ਼ੀਅਰ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਚੋਟੀ ਦਾ ਕੰਟਰੋਲ ਖੋਹਣ ਵਾਲੀ ਟੀਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸਦੀ ਸਫਲਤਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਭਾਰਤ ਨੇ ਉਸਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਚੋਟੀ (ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਾਇਦ ਪੋਸਟ ਵਜੋਂ ਨਾਮਿਤ) ਦਾ ਨਾਮ ਬਦਲ ਕੇ ਬਾਨਾ ਪੋਸਟ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। [3]

ਅਰੰਭ ਦਾ ਜੀਵਨ

[ਸੋਧੋ]

ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ 6 ਜਨਵਰੀ 1949 ਨੂੰ ਕਦਿਆਲ, ਜੰਮੂ, ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖ ਲੁਬਾਣਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਇੱਕ ਕਿਸਾਨ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚਾਚੇ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸਿਪਾਹੀ ਸਨ। [4]

ਉਹ 6 ਜਨਵਰੀ 1969 ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਲਾਈਟ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਦੀ 8ਵੀਂ ਬਟਾਲੀਅਨ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। [5] ਉਸਨੂੰ ਗੁਲਮਰਗ ਦੇ ਹਾਈ ਅਲਟੀਟਿਊਡ ਵਾਰਫੇਅਰ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਸੋਨਮਰਗ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। [4] ਉਸ ਨੂੰ 16 ਅਕਤੂਬਰ 1985 ਨੂੰ ਹੌਲਦਾਰ ਤੋਂ ਨਾਇਬ ਸੂਬੇਦਾਰ ਦੇ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਤਰੱਕੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਦੋ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਰਾਜੀਵ ਦੀ ਸਫਲ ਟੀਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰੇਗਾ। [6]

ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਰਾਜੀਵ

[ਸੋਧੋ]

1987 ਵਿੱਚ, ਰਣਨੀਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਿਆਚਿਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਨੇ ਘੁਸਪੈਠ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ "ਕਾਇਦ ਪੋਸਟ " ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ( ਕਾਇਦ-ਏ-ਆਜ਼ਮ ਤੋਂ, ਮੁਹੰਮਦ ਅਲੀ ਜਿਨਾਹ ਦਾ ਖਿਤਾਬ)। ਇਹ ਪੋਸਟ ਸਿਆਚਿਨ ਗਲੇਸ਼ੀਅਰ ਖੇਤਰ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਚੋਟੀ 'ਤੇ 6500 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਸੀ (ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਚੋਟੀ ਦਾ ਨਾਮ "ਬਾਨਾ ਸਿਖਰ" ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ)। ਇਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਤੋਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦੇ ਟਿਕਾਣਿਆਂ 'ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਚਾਈ ਪੂਰੀ ਸਲਟੋਰੋ ਰੇਂਜ ਅਤੇ ਸਿਆਚਿਨ ਗਲੇਸ਼ੀਅਰ ਦਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਚੌਕੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਦਭੁਤ ਗਲੇਸ਼ੀਅਰ ਕਿਲ੍ਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਬਰਫ਼ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ, 457 ਮੀਟਰ ਉੱਚੀਆਂ ਸਨ। [7]

18 ਅਪ੍ਰੈਲ 1987 ਨੂੰ, ਕਾਇਦ ਪੋਸਟ ਤੋਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਨੇ ਪੁਆਇੰਟ ਸੋਨਮ (6,400 ਮੀਟਰ) 'ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸੈਨਿਕਾਂ 'ਤੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਦੋ ਸੈਨਿਕ ਮਾਰੇ ਗਏ। ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਨੇ ਫਿਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਪੋਸਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਨਾਇਬ ਸੂਬੇਦਾਰ ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ 20 ਅਪ੍ਰੈਲ 1987 ਨੂੰ ਸਿਆਚਿਨ ਵਿਚ 8ਵੀਂ ਜੇਏਕੇ ਐਲਆਈ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਤਾਇਨਾਤ ਸਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਾਇਦ ਪੋਸਟ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 29 ਮਈ ਨੂੰ, ਸੈਕਿੰਡ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਰਾਜੀਵ ਪਾਂਡੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਜੇਏਕੇ ਐਲਆਈ ਗਸ਼ਤ ਨੇ ਪੋਸਟ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ 10 ਭਾਰਤੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਨੇ ਚੌਕੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕ ਨਵਾਂ ਅਭਿਆਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। 2/ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਰਾਜੀਵ ਪਾਂਡੇ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ "ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਰਾਜੀਵ" ਨਾਮਕ ਇਸ ਆਪਰੇਸ਼ਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਮੇਜਰ ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕੀਤੀ। [8] [9]

23 ਜੂਨ 1987 ਤੋਂ, ਮੇਜਰ ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਟਾਸਕ ਫੋਰਸ ਨੇ ਪੋਸਟ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਈ ਹਮਲੇ ਕੀਤੇ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 26 ਜੂਨ 1987 ਨੂੰ ਨੈਬ ਸਬ ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ 5-ਮੈਂਬਰੀ ਟੀਮ ਨੇ ਕਾਇਦ ਪੋਸਟ 'ਤੇ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਨੌਂ ਬਾਣਾ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਚੂਨੀਲਾਲ ਸਮੇਤ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀ ਸਿਪਾਹੀ ਬਰਫ਼ ਦੀ 457 ਮੀਟਰ ਉੱਚੀ ਕੰਧ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ। ਟੀਮ ਨੇ ਦੂਜੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਲੰਬੇ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਪਹੁੰਚ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕ ਅਚਾਨਕ ਦਿਸ਼ਾ ਤੋਂ ਕਾਇਦ ਪੋਸਟ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ। ਬਰਫੀਲਾ ਤੂਫਾਨ ਆਇਆ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਦਿੱਖ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ, ਜਿਸ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨੌਂ ਸਬ ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਥੇ ਇਕ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਬੰਕਰ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬੰਕਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗ੍ਰਨੇਡ ਸੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅੰਦਰਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਦੋਵੇਂ ਧਿਰਾਂ ਹੱਥੋ-ਹੱਥ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਬੰਕਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਕੁਝ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਬੇਇਨੇਟ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਚੋਟੀ ਤੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦੀਆਂ ਛੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਮਿਲੀਆਂ। [8] [10]

26 ਜਨਵਰੀ 1988 ਨੂੰ, ਨਾਇਬ ਸੂਬੇਦਾਰ ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਰਾਜੀਵ ਦੌਰਾਨ ਉਸਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਲਈ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਯੁੱਧ ਸਮੇਂ ਦਾ ਬਹਾਦਰੀ ਮੈਡਲ, ਪਰਮਵੀਰ ਚੱਕਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। [11] ਉਸ ਨੇ ਜਿਸ ਚੋਟੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਬਦਲ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿਚ ਬਾਨਾ ਟੌਪ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਾਰਗਿਲ ਯੁੱਧ ਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਹ ਇਕਲੌਤਾ ਪੀਵੀਸੀ ਅਵਾਰਡੀ ਸੀ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਪਰਮਵੀਰ ਚੱਕਰ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਪੱਤਰ

[ਸੋਧੋ]

ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਵੈੱਬਸਾਈਟ 'ਤੇ ਪਰਮਵੀਰ ਚੱਕਰ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ:

ਪਰਮ ਯੋਧਾ ਸਥਲ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਵਾਰ ਮੈਮੋਰੀਅਲ, ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿਖੇ ਸਿੰਘ ਦਾ ਬੁੱਤ

ਨਾਇਬ ਸੂਬੇਦਾਰ ਬਾਣਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ 1 ਦਸੰਬਰ 1992 ਨੂੰ ਸੂਬੇਦਾਰ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, [12] 20 ਅਕਤੂਬਰ 1996 ਨੂੰ ਸੂਬੇਦਾਰ ਮੇਜਰ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਨਾਲ [13] ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾਮੁਕਤੀ 'ਤੇ ਕੈਪਟਨ ਦਾ ਆਨਰੇਰੀ ਰੈਂਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਕੈਪਟਨ ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ 31 ਅਕਤੂਬਰ 2000 ਨੂੰ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋਏ। ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ|ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ 166 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਮਹੀਨਾ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦਿੱਤੀ। ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਘੱਟ ਰਕਮ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਗੁਆਂਢੀ ਰਾਜਾਂ ਨੇ ਪਰਮਵੀਰ ਚੱਕਰ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂਆਂ ਨੂੰ 10,000 ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਪੈਨਸ਼ਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਅਕਤੂਬਰ 2006 ਵਿੱਚ, ਕੈਪਟਨ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਲਈ 1,000,000 ਰੁਪਏ ਦੇ ਨਕਦ ਇਨਾਮ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਚੈੱਕ ਅਮਰਿੰਦਰ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਿੰਘ ਬਾਦਲ ਨੇ ਮਾਰਚ 2007 ਵਿੱਚ ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਭੇਟ ਕੀਤਾ ਸੀ। [14] ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ 2,500,000 ਰੁਪਏ,15,000 ਰੁਪਏ ਦਾ ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਭੱਤਾ ਅਤੇ 25 ਏਕੜ ਦਾ ਪਲਾਟ (ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਏ) ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਵੀ ਕੀਤੀ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਨੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਦਾ ਨਿਵਾਸੀ ਹੈ। [4] [15] ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਜੰਮੂ ਦੇ ਰਣਬੀਰ ਸਿੰਘ ਪੋਰਾ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਟੇਡੀਅਮ ਦਾ ਨਾਮ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਰੱਖਿਆ, ਅਤੇ 2010 ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ 5,000,000 ਰੁਪਏ ਦੀ ਰਕਮ ਮਨਜ਼ੂਰ ਕੀਤੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, 2013 ਵਿੱਚ, ਦਿ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਨੇ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਫੰਡ ਜਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਸਟੇਡੀਅਮ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਸੀ। [16]

ਬਾਨਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ 2008 ਵਿੱਚ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਭਰਤੀ ਹੋਇਆ ਸੀ। [17]

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

[ਸੋਧੋ]

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. ↑ "The hero of Siachen". Archived from the original on 30 December 2017. Retrieved 14 February 2019.
  2. ↑ "Demilitarisation of Siachen". dna. 19 February 2016. Retrieved 14 February 2019.
  3. ↑ "Don't pull out troops from Siachen, says 1987 hero Bana Singh". hindustantimes/. 11 February 2016. Retrieved 14 February 2019.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 Claude Arpi. "Interview with Captain Bana Singh" (PDF). Archived from the original (PDF) on 23 September 2015. Retrieved 27 June 2014.
  5. ↑
  6. ↑
  7. ↑ "Naib Subedar Bana Singh". Bharat Rakshak. Archived from the original on 5 March 2015. Retrieved 27 June 2014.
  8. ↑ 8.0 8.1 Kunal Verma (15 December 2012). "XIV Op Rajiv". The Long Road to Siachen. Rupa Publications. pp. 415–425. ISBN 978-81-291-2704-4.
  9. ↑ L.N. Subramanian. "Confrontation at Siachen, 26 June 1987". Bharat Rakshak. Archived from the original on 24 February 2014. Retrieved 27 June 2014.
  10. ↑ Col J Francis (30 August 2013). Short Stories from the History of the Indian Army Since August 1947. Vij Books India Pvt Ltd. pp. 100–102. ISBN 978-93-82652-17-5.
  11. ↑ Josy Joseph (25 January 2001). "Project Hope". rediff.com.
  12. ↑
  13. ↑
  14. ↑
  15. ↑
  16. ↑
  17. ↑
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਬਾਨਾ_ਸਿੰਘ&oldid=711732" ਤੋਂ ਲਿਆ