ਗੰਨਾ

ਕੈਨ ਜੂਸ
	Freshly squeezed sugarcane juice.
ਹਰੇਕ 28.35 grams ਵਿਚਲੇ ਖ਼ੁਰਾਕੀ ਗੁਣ
ਊਰਜਾ	111.13 kJ (26.56 kcal)
ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ	27.51 g
ਸ਼ੱਕਰਾਂ	26.98 g
ਪ੍ਰੋਟੀਨ	0.27 g
ਥੁੜ੍ਹ-ਮਾਤਰੀ ਧਾਤਾਂ
ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ	(1%) 11.23 mg
ਲੋਹਾ	(3%) 0.37 mg
ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ	(1%) 41.96 mg
ਸੋਡੀਅਮ	(1%) 17.01 mg
	Nutrient Information from ESHA Research
	ਇਕਾਈਆਂ; μg = ਮਾਈਕਰੋਗਰਾਮ • mg = ਮਿਲੀਗਰਾਮ; IU = ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਇਕਾਈ;
	ਫ਼ੀਸਦੀਆਂ ਦਾ ਮੋਟਾ-ਮੋਟਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਬਾਲਗਾਂ ਵਾਸਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਲਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ; ਸਰੋਤ: ਯੂ.ਐੱਸ.ਡੀ.ਏ. ਖੁ਼ਰਾਕੀ ਤੱਤ ਡਾਟਾਬੇਸ

ਗੰਨਾ ਜਾਂ ਸ਼ੂਗਰ ਕੇਨ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ: Sugarcane; ਅਕਸਰ ਹਾਈਬ੍ਰਿਡ) ਲੰਬੀ ਅਤੇ ਘਾਹ ਜਾਤੀ ਵਾਲੀ (ਜੀਨਸ ਸੈਕਰਮ) ਦੱਖਣ ਏਸ਼ੀਆ ਦੀ ਇੱਕ ਫ਼ਸਲ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਖੰਡ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੰਨੇ ਦੇ ਪੌਦੇ 2 ਤੋਂ 6 ਮੀਟਰ (6-20 ਫੁੱਟ) ਤੱਕ ਲੰਬੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਮੋਟੇ, ਜੋੜਾਂ ਵਾਲੇ, ਰੇਸ਼ੇਦਾਰ ਡੰਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸੁਕਰੋਜ਼ (ਮਿੱਠੇ ਰਸ) ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।^[1] ਗੰਨਾ ਘਾਹ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲਾ ਪੌਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੱਕੀ, ਕਣਕ, ਚਾਵਲ, ਅਤੇ ਜੁਆਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਚਾਰੇ ਦੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹ ਭਾਰਤ, ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਨਿਊ ਗਿਨੀ ਦੇ ਗਰਮ ਤਪਸ਼ ਅਤੇ ਗਰਮ ਖੰਡੀ ਖੇਤਰਾਂ ਦਾ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀ ਹੈ। ਗਰਮ ਖੰਡੀ ਅਤੇ ਉਪ-ਉਪਖੰਡੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਗਾਈ ਗਈ, ਗੰਨਾ ਉਤਪਾਦਨ ਮਾਤਰਾ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਫਸਲ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ 2020 ਵਿੱਚ ਕੁੱਲ 1.9 ਬਿਲੀਅਨ ਟਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਦਾ ਕੁੱਲ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ 40% ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਖੰਡ ਦਾ 79% ਹਿੱਸਾ ਗੰਨਾ ਹੈ (ਬਾਕੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਖੰਡ ਚੁਕੰਦਰ ਤੋਂ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ)। ਲਗਭਗ 70% ਖੰਡ ਇਸਦੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਸੈਕਰਮ ਆਫਿਸ਼ਿਨਰਮ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਹਾਈਬ੍ਰਿਡ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।^[2] ਗੰਨੇ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਅੰਤਰ-ਪ੍ਰਜਨਨ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਪਾਰਕ ਕਿਸਮਾਂ ਬਹੁਤੇ ਹਾਈਬ੍ਰਿਡ ਹਨ।^[3]

ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਿੱਲ ਕਾਰਖਾਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਵਿਚੋਂ ਸੂਕਰੋਜ਼ ਨੂੰ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ੁੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਿਠਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਖਪਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੈਮ ਅਤੇ ਕੰਜ਼ਰਵੇਟਿਵ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੱਖਿਅਕ ਵਜੋਂ, ਕੇਕ ਅਤੇ ਪੈਟਿਸਰੀ ਲਈ ਸਜਾਵਟੀ ਫਿਨਿਸ਼ ਵਜੋਂ, ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਉਦਯੋਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੱਚੇ ਮਾਲ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਈਥੇਨੌਲ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਉਬਾਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਫਲੇਰਨਮ, ਰਮ ਅਤੇ ਕੈਚਾਕਾ ਵਰਗੇ ਅਲਕੋਹਲ ਵਾਲੇ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਬਾਇਓਫਿਊਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਦੇ ਗੰਨਾ ਉਦਯੋਗ ਦੁਆਰਾ ਇਥੌਨੋਲ ਵੱਡੇ ਪੈਮਾਨੇ ਤੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਤਪਾਦਨ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਨਾਲ ਗੰਨਾ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਫਸਲ ਹੈ। ਸਾਲ 2012 ਵਿੱਚ, ਫੂਡ ਐਂਡ ਐਗਰੀਕਲਚਰ ਔਰਗਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ 90 × 90 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ 26 × 106 ਹੈਕਟੇਅਰ (6.4 × 107 ਏਕੜ) ਵਿੱਚ ਪੈਦਾਵਾਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 1.83 × 109 ਟਨ (1.80 × 109 ਲੰਮਾ ਟਨ; 2.02 × 109 ਛੋਟਾ ਟਨ)। ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਬਰਾਜ਼ੀਲ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਗੰਨਾ ਉਤਪਾਦਕ ਸੀ. ਅਗਲੇ ਪੰਜ ਮੁੱਖ ਉਤਪਾਦਕ, ਉਤਪਾਦਨ ਦੀ ਘੱਟਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤ, ਚੀਨ, ਥਾਈਲੈਂਡ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ, ਅਤੇ ਮੈਕਸੀਕੋ ਸਨ।

ਗੰਨਾ ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨ ਅਤੇ ਪਾਪੁਆਨ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਫਸਲ ਸੀ। ਇਹ ਪੋਲੀਨੇਸ਼ੀਆ, ਆਈਲੈਂਡ ਮੇਲਾਨੇਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਮੈਡਾਗਾਸਕਰ ਵਿੱਚ ਪੂਰਵ-ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨ ਮਲਾਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ 1200 ਤੋਂ 1000 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨ ਵਪਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦੱਖਣੀ ਚੀਨ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਛੇਵੀਂ ਅਤੇ ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਫਾਰਸੀ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਨੇ ਮਸ਼ਹੂਰ "ਕਾਨਾ ਜੋ ਮਧੂਮੱਖੀਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਹਿਦ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ" ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੰਨੇ ਦੀ ਖੇਤੀ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਫੈਲਾਇਆ।^[4] ਵਪਾਰੀ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਖੰਡ ਦਾ ਵਪਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਮਹਿੰਗਾ ਮਸਾਲਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ, ਕੈਰੇਬੀਅਨ, ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ, ਹਿੰਦ ਮਹਾਂਸਾਗਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਟਾਪੂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀ ਬਿਜਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।^[5] ਖੰਡ ਦੀ ਫਸਲ ਦੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਵੱਡੇ ਪਰਵਾਸ ਦਾ ਮੁੱਖ ਚਾਲਕ ਬਣ ਗਈ, ਕੁਝ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਗੁਲਾਮਾਂ ਵਜੋਂ ਆਯਾਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[6]

ਮੱਕੀ ਦੇ ਟਾਂਡਿਆਂ ਵਰਗੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਇਕ ਫ਼ਸਲ ਨੂੰ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਮਿੱਠਾ ਰਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੀੜ ਕੇ, ਅੱਗ 'ਤੇ ਕਾੜ੍ਹ ਕੇ ਗੁੜ, ਸ਼ੱਕਰ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਗੰਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਕਮਾਦ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਈਆਂ ਵਿਚ ਇੱਖ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਗੰਨਾ ਮੁਢਲੀਆਂ ਫ਼ਸਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਫ਼ਸਲ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਦੇਸੀ ਗੰਨੇ ਦੀ ਇਕ ਕਿਸਮ ਬੀਜੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਾਨਾ ਗੰਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਚੂਪਣ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਗੁੜ ਤੇ ਸ਼ੱਕਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਬਣਦੀ ਸੀ। ਸ਼ੱਕਰ ਤਾਂ ਬੂਰੇ ਵਰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਕਣ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਫੇਰ ਗੰਨੇ ਦੀ ਲਾਲ ਪੋਨੀ ਦੀ ਕਿਸਮ ਆਈ। ਇਸ ਦਾ ਰੰਗ ਥੋੜ੍ਹਾ ਲਾਲੀ ’ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਚੂਪਣ ਵਿਚ ਪੋਲਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਫੇਰ ਅੰਗੂਰੀ ਪੋਨੀ ਦੀ ਕਿਸਮ ਆਈ। ਇਸ ਦਾ ਰੰਗ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹਰਾ ਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਗੰਨਿਆਂ ਦਾ ਗੁੜ ਤੇ ਸ਼ੱਕਰ ਵਧੀਆ ਬਣਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਿਛੋਂ ਤਾਂ ਗੰਨੇ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਆਈਆਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫਾਰਮੀ ਗੰਨੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਚੂਪਣ ਵਿਚ ਕਾਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੰਡ ਮਿੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਕਈ ਕਈ ਘੁਲ੍ਹਾੜੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਗੰਨਾ ਪੀੜ ਕੇ ਗੁੜ, ਸ਼ੱਕਰ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।^[7]

ਪਹਿਲੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿਚ ਗੰਨਾ ਬੀਜਣ ਸਮੇਂ ਹਲ ਨਾਲ ਖੰਮਣੀ/ਮੌਲੀ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਸਨ। ਗੁੜ ਵੰਡਦੇ ਸਨ। ਬੀਜਣ ਲਈ ਰੱਖੇ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਵੱਢ ਕੇ ਧਰਤੀ ਵਿਚ ਦੱਬ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਜਦ ਗੰਨਾ ਬੀਜਣਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਦੱਬੇ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਇਕਇਕ ਫੁੱਟ ਕੁ ਦੇ ਟੋਟੇ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਟੋਟਿਆਂ ਨੂੰ ਬਜੋਟੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਸੰਮਾ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਗੰਨੇ ਦੀ ਨਵੀਂ ਫਸਲ ਬੀਜਣ ਲਈ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਖੇਤ ਵਿਚ ਹੀ धडा ' ਰੱਖ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਬੀਜਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਵੱਢ ਕੇ ਟੋਟੇ-ਟੋਟੇ ਕਰ ਕੇ ਬੀਜ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਵੇਰ ਦਾ ਬੀਜਿਆ ਗੰਨਾ ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ਵਾਢਾਂ ਦੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੰਨੇ ਦੇ ਉਤਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ ਲੰਮੇ-ਲੰਮੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਲਾ ਜੋ ਹਿੱਸਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਆਗ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।^[8]

ਜਿੱਥੇ ਗੰਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹਰ ਜਿਮੀਂਦਾਰ ਬੀਜਦਾ ਸੀ, ਉੱਥੇ ਗੰਨਾ ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਖੰਡ ਮਿੱਲਾਂ ਦੇ ਏਰੀਏ ਵਿਚ ਹੀ ਖੰਡ ਮਿੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚਣ ਲਈ ਬੀਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਹੀ ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਘੁਲ੍ਹਾੜੀਆਂ 'ਤੇ ਗੰਨਾ-ਪੀੜ ਕੇ ਗੁੜ, ਸ਼ੱਕਰ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।^[9]

ਪੌਦੇ ਦਾ ਵਰਣਨ

ਗੰਨਾ ਇੱਕ ਗਰਮ, ਸਦਾਬਹਾਰ ਘਾਹ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਵਾਲੀ ਫ਼ਸਲ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 3 ਤੋਂ 4 ਮੀਟਰ (10 ਤੋਂ 13 ਫੁੱਟ) ਉੱਚਾ ਅਤੇ ਲਗਭਗ 5 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ (2 ਇੰਚ) ਵਿਆਸ ਵਿੱਚ ਮੋਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਗੰਨੇ ਦੇ ਤਣੇ ਡੰਡੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਧਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਪੱਕਣ 'ਤੇ, ਪੂਰੇ ਪੌਦੇ ਦਾ ਲਗਭਗ 75% ਹਿੱਸਾ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਪਰਿਪੱਕ ਗੰਨੇ ਦੀ ਡੰਡੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 11-16% ਫਾਈਬਰ, 12-16% ਘੁਲਣਸ਼ੀਲ ਸ਼ੱਕਰ, 2-3% ਗੈਰ-ਸ਼ੁਗਰ ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ, ਅਤੇ 63-73% ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਬਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੰਨੇ ਦੀ ਫ਼ਸਲ ਜਲਵਾਯੂ, ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਕਿਸਮ, ਸਿੰਚਾਈ, ਖਾਦਾਂ, ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ, ਰੋਗ ਨਿਯੰਤਰਣ, ਕਿਸਮਾਂ ਅਤੇ ਵਾਢੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੰਨੇ ਦੀ ਫ਼ਸਲ ਦਾ ਔਸਤ ਝਾੜ 60-70 ਟਨ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ (24-28 ਲੰਬਾ ਟਨ/ਏਕੜ; 27-31 ਛੋਟਾ ਟਨ/ਏਕੜ) ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਅੰਕੜਾ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਗੰਨੇ ਦੀ ਫਸਲ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਪਹੁੰਚ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ 30 ਤੋਂ 180 ਟਨ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਗੰਨਾ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਇੱਕ ਨਕਦੀ ਫਸਲ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਚਾਰੇ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗੰਨੇ ਦਾ ਜੀਨੋਮ ਸਭ ਤੋਂ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਜੀਨੋਮ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ, ਜੋ ਜਿਆਦਾਤਰ ਅੰਤਰ-ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹਾਈਬ੍ਰਿਡਾਈਜੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਪੌਲੀਪਲੋਇਡਾਈਜੇਸ਼ਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੈ।

ਸ਼ੂਗਰਕੇਨ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ

ਸ਼ਬਦ "ਸ਼ੂਗਰਕੇਨ" ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੇ ਸ਼ਬਦ, शर्करा (ਸ਼ਰਕਰਾ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਰਬੀ ਤੋਂ ਸُكَّر ਸੁਕਰ, ਅਤੇ ਮੱਧ ਫ੍ਰੈਂਚ ਅਤੇ ਮੱਧ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਤੋਂ sucre) ਨੂੰ "ਗੰਨਾ" ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੈ, ਕੈਰੀਬੀਅਨ - gana, (ਗੰਨੇ ਲਈ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ) ਬੀਜੀ ਜਾਂਦੀ ਫਸਲ। ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 16ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਵੈਸਟ ਇੰਡੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਪੈਨਿਸ਼ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਇਤਿਹਾਸ

ਗਰਮ ਅੰਦਾਜ਼ੀ ਦੱਖਣ ਅਤੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਲਈ ਮੂਲ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਗੰਨੇ ਦੇ ਪਾਲਣ ਦੇ ਦੋ ਕੇਂਦਰ ਹਨ ਇੱਕ ਨਿਊ ਗਿਨੀ ਵਿੱਚ ਪਾਪੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸੈਕਰਮ ਆਫਿਸੀਨੇਰਮ ਲਈ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਤਾਈਵਾਨ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੈਕਰਮ ਸਾਈਨਸ ਲਈ। ਪਾਪੂਅਨ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨ ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਪਾਲਤੂ ਸੂਰਾਂ ਲਈ ਭੋਜਨ ਵਜੋਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। S. officinarum ਅਤੇ S. sinense ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਫੈਲਣਾ ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਰਵਾਸ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। S. officinarum ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ Saccharum barberi ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।^[10]^[11] ਇਹ ਅਨੁਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਗੰਨਾ ਲਗਭਗ 6000 ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਿਊ ਗਿਨੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫਸਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਾਲਕ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਨਵੇਂ ਗੂਨੀਨ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਗੰਨੇ ਦੇ ਦੂਜੇ ਮੁਢਲੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਮਿੱਠੀ ਮਾਤਰਾ ਦਾ ਜੂਸ ਕੱਢਿਆ। ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਹੋਰ ਥਾਵਾਂ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਗੈਸ ਜੁਝਾਰ ਨੂੰ ਢਲਾਣ ਲਈ ਢਲਵੀ ਪਦਾਰਥ ਵਿੱਚ ਉਬਾਲਿਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਚੱਲਿਤ ਖੰਡ ਦਾ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਉਤਪਾਦ। ਪਹਿਲੇ ਗੰਨਾ ਖੰਡ ਉਤਪਾਦਨ ਦੀ ਸਹੀ ਤਾਰੀਖ ਅਸਪਸ਼ਟ ਹੈ। ਸ਼ੂਗਰ ਉਤਪਾਦਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਸਬੂਤ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਪਾਲੀ ਪਾਠਾਂ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।

ਦੂਸਰਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਕੇਂਦਰ ਮੁੱਖ ਭੂਮੀ ਦੱਖਣੀ ਚੀਨ ਅਤੇ ਤਾਈਵਾਨ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਐਸ. ਸਿਨੇਂਸ ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਕਲਟੀਜਨ ਸੀ। ਗੰਨੇ ਲਈ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੋਟੋ-ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨ ਵਿੱਚ *təbuS ਜਾਂ *CebuS ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੁਨਰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਪ੍ਰੋਟੋ-ਮਲਾਇਓ-ਪੋਲੀਨੇਸ਼ੀਅਨ ਵਿੱਚ *tebuh ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 5,500 ਬੀਪੀ ਤੋਂ ਆਸਟ੍ਰੋਨੇਸ਼ੀਅਨ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਮੂਲ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਫਸਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਮਿੱਠੇ S. officinarum ਦੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਨੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੀ ਸੀਮਾ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

8 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਲਗਭਗ, ਮੁਸਲਿਮ ਅਤੇ ਅਰਬ ਵਪਾਰੀਆਂ ਨੇ ਭੂਮੀਨੀਅਨ, ਮੇਸੋਪੋਟਾਮਿਆ, ਮਿਸਰ, ਉੱਤਰੀ ਅਫਰੀਕਾ, ਅਤੇ ਅੰਡੇਲੂਸੀਆ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਅਬੂਸਦ ਖਲੀਫ਼ਾ ਦੇ ਦੂਜੇ ਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਖੰਡ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। 10 ਵੀਂ ਸਦੀ ਤਕ, ਸੂਤਰਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਸੋਪੋਟੇਮੀਆ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਪਿੰਡ ਗੰਨੇ ਨਹੀਂ ਵਧਦਾ ਇਹ ਸਪੈਨਿਸ਼, ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਅੰਡੇਲਿਯੁਸੀਆਂ ਦੁਆਰਾ, ਕੈਨੀਰੀ ਟਾਪੂਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਤੋਂ ਅਤੇ ਪੁਰਤਗਾਲੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਮੈਡੀਰੀਆ ਟਾਪੂਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਲਿਆਂਦੀਆਂ ਮੁਢਲੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।

ਕ੍ਰਿਸਟੋਫਰ ਕੋਲੰਬਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਯਾਤਰਾ ਦੌਰਾਨ ਕੈਰੇਬੀਅਨ ਨੂੰ ਗੰਨੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਲਿਆਇਆ; ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਹੀਪਾਂਨੋਲਾ (ਆਧੁਨਿਕ ਦਿਨ ਹੈਤੀ ਅਤੇ ਡੋਮਿਨਿਕ ਰੀਪਬਲਿਕ) ਦੇ ਟਾਪੂ ਨੂੰ. ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਖੰਡ ਨੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਨਿਰਮਿਤ ਸਾਮਾਨ ਅਤੇ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਗ਼ੁਲਾਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਿਊ ਵਰਲਡ ਕੱਚੇ ਮਾਲ ਦੇ ਤਿਕੋਣ ਵਪਾਰ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ। ਸ਼ੂਗਰ (ਅਕਸਰ ਗੁੜ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ) ਨੂੰ ਕੈਰੀਬੀਅਨ ਤੋਂ ਯੂਰਪ ਜਾਂ ਨਿਊ ਇੰਗਲੈਂਡ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਨੂੰ ਰਮ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਖੰਡ ਦੀ ਵਿਕਰੀ ਤੋਂ ਮੁਨਾਫਿਆਂ 'ਤੇ ਨਿਰਮਿਤ ਸਾਮਾਨ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਉਦੋਂ ਪੱਛਮੀ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਨੂੰ ਭੇਜੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰਾਣੀਆਂ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੌਕਰਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰ ਕੈਰਬੀਅਨ ਵਾਪਸ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖੰਡ ਪਲਾਂਟਰਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਗ਼ੁਲਾਮਾਂ ਦੀ ਵਿਕਰੀ ਤੋਂ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਖੰਡ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਯੂਰਪ ਨੂੰ ਭੇਜੇ ਗਏ ਸਨ।

ਫਰਾਂਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੰਨਾ ਟਾਪੂ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਕੀਮਤੀ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਸੱਤ ਸਾਲ 'ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ' ਤੇ ਗੁਆਡੇਲੂਪ, ਮਾਰਟੀਨੀਕ ਅਤੇ ਸੈਂਟ ਲੂਸੀਆ ਦੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ "ਬਰਫ ਦੀ ਕੁਝ ਇੱਕ ਏਕੜ" ਕਿਹਾ ਗਿਆ। ਡਚ ਨੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਊ ਨੀਦਰਲੈਂਡਜ਼ (ਨਿਊਯਾਰਕ) ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ੂਗਰ ਕਲੋਨੀ ਸੂਰੀਨਾਮ ਰੱਖਿਆ।

17 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੁਆਰਾ 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਉਬਾਲਣ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗੰਨਾ ਦਾ ਰਸ ਕੱਚੀ ਖੰਡ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਪੱਛਮੀ ਬਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਘਰ ਸ਼ੂਗਰ ਪਲਾਂਟਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਗੁਲਾਬ ਅਕਸਰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਾੜੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਉਬਾਲਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇੱਟਾਂ ਜਾਂ ਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਆਇਤਾਕਾਰ ਬਕਸੇ ਭੱਠੀਆਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅੱਗ ਨੂੰ ਠੰਡਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸੁਆਹ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਥੱਲੇ ਇੱਕ ਖੁੱਲਣ ਨਾਲ ਹਰੇਕ ਭੱਠੀ ਦੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਸੱਤ ਤੌਲੇ ਕੇਲੇ ਜਾਂ ਬਾਇਲਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਿਛਲੇ ਇੱਕ ਨਾਲੋਂ ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਗਰਮ ਸੀ। ਗੰਨਾ ਦਾ ਜੂਸ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਕੇਟਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਫਿਰ ਜੂਸ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਚੂਨਾ ਨੂੰ ਅਸ਼ੁੱਧੀਆਂ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ। ਇਹ ਜੂਸ ਸਕਿਮਡ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਛੋਟੀਆਂ ਕੇਟਲਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਆਖਰੀ ਕੇਟਲ, "ਸਿੱਖਿਆ", ਉਹ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਗੰਨੇ ਦਾ ਰਸ ਸੀਰਪ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਗਲਾ ਕਦਮ ਇੱਕ ਠੰਢਾ ਟੋਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਖੰਡ ਦੀਆਂ ਇੱਕ ਸਟੀਕ ਕੋਰ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਖੰਡ ਦੀਆਂ ਸਟੀਲ ਕਠੋਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਕੱਚੀ ਖੰਡ ਨੂੰ ਫਿਰ ਕੂਲਿੰਗ ਖੱਟੀ ਤੋਂ ਹੱਗਦਾਰਾਂ (ਲੱਕੜ ਦੇ ਬੈਰਲ) ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਲਾਜ ਦੇ ਘਰ ਵਿਚ।

Black-and-white photo of sugar cane standing in field — 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਰੇਯੂਨਿਯਨ ਦੇ ਟਾਪੂ ਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ੂਗਰ ਪਲਾਂਟ

ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿਚ, 1833 ਦੇ ਬਾਅਦ ਗ਼ੁਲਾਮ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਗੰਨੇ ਦੇ ਬਾਗ ਲਗਾਉਣ 'ਤੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਇੱਕ ਚੋਣ ਸੀ। ਗੰਨੇ ਦੇ ਬਾਗ ਦੇ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਮਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚੀਨ, ਪੁਰਤਗਾਲ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਸਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਿਆ। ਲੋਕ ਇੱਕ ਕੰਮਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸਨ, ਇੱਕ ਠੋਸ ਠੇਕੇ ਦਾ ਰੂਪ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ; ਗੁਲਾਮ ਦੀ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਮਿਆਦ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹ ਗੁਲਾਮੀ ਵਰਗੀ ਸੀ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਕੰਡਿਆਲੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਜਹਾਜ਼ 1836 ਵਿੱਚ ਰਵਾਨਾ ਹੋਇਆ। ਗੰਨਾ ਪੌਦੇ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਮਾਈਗਰੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਸਲੀ ਭਾਰਤੀ, ਦੱਖਣ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਅਨ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਲੋਕ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਏ. ਕੁਝ ਟਾਪੂ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ, ਦੱਖਣ ਏਸ਼ੀਅਨ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਹੁਣ ਜਨਸੰਖਿਆ ਦਾ 10 ਤੋਂ 50 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹਨ। ਗੰਨਾ ਪਲਾਂਟੇ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆਈ ਨਸਲੀ ਸਮੂਹ ਫਿਜੀ, ਨੇਟਲ, ਬਰਮਾ, ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਗੁਇਆਨਾ, ਜਮਾਈਕਾ, ਤ੍ਰਿਨੀਦਾਦ, ਮਾਰਟੀਨੀਕ, ਫਰਾਂਸ ਗੁਆਇਨਾ, ਗੁਆਡੇਲੂਪ, ਗ੍ਰੇਨਾਡਾ, ਸੈਂਟ ਲੂਸੀਆ, ਸੈਂਟ ਵਿੰਸੇਂਟ, ਸੈਂਟ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਬਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।

ਕੁਈਨਜ਼ਲੈਂਡ ਦੀ ਹੁਣ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਕਲੋਨੀ, ਜੋ ਹੁਣ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦਾ ਰਾਜ ਹੈ, 1863 ਅਤੇ 1900 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਗੰਨਾ ਪਲਾਂਟਾ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਦੱਖਣੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਟਾਪੂ ਤੋਂ 55,000 ਅਤੇ 62,500 (ਅਨੁਮਾਨ ਅਨੁਸਾਰ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੀਆਂ) ਲੋਕਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਆਯਾਤ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਗੰਨਾ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਕਿਊਬਨ ਖੰਡ ਨੂੰ ਯੂਐਸਐਸਆਰ ਨੂੰ ਬਰਾਮਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੀਮਤ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਮਿਲਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀ ਮਾਰਕੀਟ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। 1991 ਦੇ ਸੋਵੀਅਤ ਰਾਜ ਦੇ ਵਿਸਥਾਪਨ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਿਊਬਾ ਦੇ ਸ਼ੂਗਰ ਉਦਯੋਗ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ।

ਗੰਨਾ, ਗੁਆਨਾ, ਬੇਲੀਜ਼, ਬਾਰਬਾਡੋਸ ਅਤੇ ਹੈਤੀ ਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਡੋਮਿਨਿਕਨ ਰਿਪਬਲਿਕ, ਗੁਆਡੇਲੂਪ, ਜਮਾਇਕਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੈ।

ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸ਼ੂਗਰ ਵਿੱਚ ਤਕਰੀਬਨ 70% ਖੰਡ ਇਸ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਾਲ ਐਸ. ਅਪਿਟਨਾਰਮ ਅਤੇ ਹਾਈਬ੍ਰਿਡ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।

ਖੇਤੀ / ਕਾਸ਼ਤ

ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਲਈ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 60 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ (24 ਇੰਚ) ਸਾਲਾਨਾ ਨਮੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਗਰਮ ਖੰਡੀ ਜਾਂ ਉਪ-ਉਪਖੰਡੀ ਮੌਸਮ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਕੁਸ਼ਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੰਸਲੇਸ਼ਣ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ C4 ਪਲਾਂਟ ਹੈ, ਜੋ ਸੂਰਜੀ ਊਰਜਾ ਦੇ 1% ਤੱਕ ਨੂੰ ਬਾਇਓਮਾਸ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੈ। ਗਰਮ ਦੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਉਪ-ਉਪਖੰਡਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਵਧਣ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਗੰਨੇ ਦੀ ਫਸਲ 15 kg/m2 ਤੋਂ ਵੱਧ ਗੰਨਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਖੇਤਰ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਫਸਲ, 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ, ਅਤੇ ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ 21ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਫਲੋਰੀਡਾ, ਲੁਈਸਿਆਨਾ ਅਤੇ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਬੀ ਟੈਕਸਾਸ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਬਾਗਾਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਹੈ। ਹਵਾਈ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ ਜਦੋਂ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਆਖਰੀ ਸੰਚਾਲਿਤ ਖੰਡ ਪਲਾਂਟ 2016 ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਵਧ ਰਹੇ ਖੇਤਰ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੌਰੀਸ਼ੀਅਸ, ਡੋਮਿਨਿਕਨ ਰੀਪਬਲਿਕ, ਪੋਰਟੋ ਰੀਕੋ, ਭਾਰਤ, ਗੁਆਨਾ, ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ, ਪੇਰੂ, ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ, ਬੋਲੀਵੀਆ, ਕੋਲੰਬੀਆ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ, ਇਕੂਏਟਰ, ਕਿਊਬਾ, ਫਿਲੀਪੀਨਜ਼, ਐਲ ਸੈਲਵੇਡੋਰ, ਜਮੈਕਾ ਅਤੇ ਹਵਾਈ, ਗੰਨਾ ਫਸਲ ਗੰਨਾ ਦੇ 15 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਿਸ਼ਰਣ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਦੱਖਣ ਪੂਰਬ ਖੇਤਰ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਫਸਲ ਹੈ, ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਦਹਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਉਥੇ ਘਟ ਗਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੁਣ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਫਲੋਰੀਡਾ ਅਤੇ ਲੁਈਸਿਆਨਾ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਹੈ।

ਹਰ ਸਾਲ 6-7 ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪਾਣੀ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਸਪਲਾਈ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਗਰਮ ਦੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਉਪ-ਉਪਖੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਕੁਦਰਤੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਜਾਂ ਸਿੰਚਾਈ ਦੁਆਰਾ। ਫਸਲ ਗੰਭੀਰ ਠੰਡ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਇਸ ਲਈ, ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਗੰਨੇ 22°N ਅਤੇ 22°S ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਅਤੇ ਕੁਝ 33°N ਅਤੇ 33°S ਤੱਕ ਉਗਾਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਗੰਨਾ ਫਸਲ ਇਸ ਸੀਮਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੱਖਣੀ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਦਾ ਨੇਟਲ ਖੇਤਰ, ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅਨੋਖਾ ਮਾਹੌਲ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ ਢਹਿਣ ਵਾਲੇ ਗਰਮ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤਰੰਗਾਂ। ਉਚਾਈ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ, ਕੋਲਕਾਤਾ, ਇਕੂਏਟਰ ਅਤੇ ਪੇਰੂ ਜਿਹੇ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ਗੰਨਾ ਫਸਲ 1,600 ਮੀਟਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੈ।

ਗੰਨਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਪਜਾਊ, ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਕਾਸ ਵਾਲੇ ਮੋਲੀਸੋਲ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਭਾਰੀ ਕਰੈਕਿੰਗ ਵਰਟੀਸੋਲ, ਨਪੁੰਸਕ ਐਸਿਡ ਆਕਸੀਸੋਲ ਅਤੇ ਅਲਟੀਸੋਲ, ਪੀਟੀ ਹਿਸਟੋਸੋਲ, ਪਥਰੀਲੇ ਅਤੇ ਆਈਸੋਲ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ 'ਤੇ ਉਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਭਰਪੂਰ ਧੁੱਪ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਦੋਵੇਂ ਗੰਨੇ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੇ ਮਾਰੂਥਲ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਿੰਚਾਈ ਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਿਸਰ ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਪਜ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ। ਗੰਨਾ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਪੋਟਾਸ਼ ਖਾਦ ਉਤਪਾਦਨ ਦਾ 9% ਖਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਗੰਨੇ ਬੀਜ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਆਧੁਨਿਕ ਤਣੇ ਦੀ ਕਟਾਈ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਪ੍ਰਜਨਨ ਵਿਧੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਹਰੇਕ ਕਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਇੱਕ ਮੁਕੁਲ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਟਿੰਗਜ਼ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਹੱਥੀਂ ਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।^[12] ਵਧੇਰੇ ਤਕਨੀਕੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉੱਨਤ ਦੇਸ਼ਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਿੱਚ, ਬਿਲੇਟ ਲਾਉਣਾ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ। ਮਕੈਨੀਕਲ ਹਾਰਵੈਸਟਰ ਦੁਆਰਾ ਕਟਾਈ ਕੀਤੀ ਬਿਲੇਟਸ (ਡੰਡੀ ਜਾਂ ਡੰਡੇ ਦੇ ਭਾਗ) ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਸ਼ੀਨ ਦੁਆਰਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁੜ ਬੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਬੀਜਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਸਟੈਂਡ ਦੀ ਕਈ ਵਾਰ ਕਟਾਈ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ; ਹਰ ਵਾਢੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੰਨਾ ਨਵੇਂ ਡੰਡੇ ਭੇਜਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਰੈਟੂਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲਗਾਤਾਰ ਵਾਢੀ ਘਟਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਆਖਰਕਾਰ ਦੁਬਾਰਾ ਬੀਜਣ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਂਦੀ ਹੈ।^[13] ਦੋ ਤੋਂ 10 ਵਾਢੀਆਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਬਣਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਮਸ਼ੀਨੀ ਖੇਤੀ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਉੱਚ ਉਤਪਾਦਨ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ, ਘੱਟ ਪੈਦਾਵਾਰ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ਵਾਢੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੀਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਛੋਟੇ ਖੇਤਾਂ ਅਤੇ ਹੱਥੀਂ ਵਾਢੀ ਦੇ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਰਵਾਇਤੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਖੇਤੀ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਫ੍ਰੈਂਚ ਟਾਪੂ ਰੀਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ, ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਟਾਈ ਅਕਸਰ 10 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਟਾਈ ਹੱਥੀਂ ਅਤੇ ਮਸ਼ੀਨੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਤਪਾਦਨ ਦੇ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਿੱਸੇ ਲਈ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਵਾਢੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਵਿਕਾਸਸ਼ੀਲ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹੈ। ਹੱਥੀਂ ਵਾਢੀ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਖੇਤ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅੱਗ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਡੰਡਿਆਂ ਅਤੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਏ ਬਿਨਾਂ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਸੱਪਾਂ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਮਾਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਵਾਢੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਫਿਰ ਗੰਨੇ ਦੇ ਚਾਕੂ ਜਾਂ ਚਾਕੂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਉੱਪਰ ਕੱਟਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਹੁਨਰਮੰਦ ਵਾਢੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ 500 ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ (1,100 lb) ਪ੍ਰਤੀ ਘੰਟਾ ਗੰਨਾ ਕੱਟ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਮਕੈਨੀਕਲ ਵਾਢੀ ਇੱਕ ਕੰਬਾਈਨ, ਜਾਂ ਗੰਨੇ ਦੀ ਵਾਢੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਔਸਟੋਫਟ 7000 ਸੀਰੀਜ਼, ਅਸਲੀ ਆਧੁਨਿਕ ਹਾਰਵੈਸਟਰ ਡਿਜ਼ਾਈਨ, ਹੁਣ ਕੈਮਕੋ/ ਜੌਹਨ ਡੀਰੇ ਸਮੇਤ ਹੋਰ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਾਪੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਮਸ਼ੀਨ ਡੰਡੇ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਕੱਟਦੀ ਹੈ, ਪੱਤੇ ਕੱਟਦੀ ਹੈ, ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਇਕਸਾਰ ਲੰਬਾਈ ਵਿਚ ਕੱਟਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਟਰਾਂਸਪੋਰਟਰ ਵਿਚ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਵਾਢੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਫਿਰ ਰੱਦੀ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਹਰ ਘੰਟੇ 100 ਟਨ (100 ਟਨ) ਦੀ ਕਟਾਈ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਕਟਾਈ ਕੀਤੀ ਗੰਨੇ ਦੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਕੱਟਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੰਨਾ ਆਪਣੀ ਖੰਡ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਕੈਨੀਕਲ ਵਾਢੀ ਦੌਰਾਨ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਇਸ ਗਿਰਾਵਟ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਗਿਰਾਵਟ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਹੈਲੀਕਾਪਟਰ ਹਾਰਵੈਸਟਰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਕੱਟਣ ਅਤੇ ਲੋਡ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨਾਲ ਵਾਢੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਔਸਟੌਫਟ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਾਢੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਹਾਈਡ੍ਰੌਲਿਕ ਹਾਈ-ਲਿਫਟ ਇਨਫੀਲਡ ਟਰਾਂਸਪੋਰਟਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਵੀ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੀ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਰੇਲਵੇ ਸਾਈਡਿੰਗ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੇ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇਣ ਲਈ। ਇਸ ਮਸ਼ੀਨੀ ਕਟਾਈ ਲਈ ਖੇਤ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ; ਮਸ਼ੀਨ ਦੁਆਰਾ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਛੱਡੀ ਗਈ ਰਹਿੰਦ-ਖੂੰਹਦ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੇ ਸਿਖਰ ਅਤੇ ਮਰੇ ਹੋਏ ਪੱਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਅਗਲੀ ਬਿਜਾਈ ਲਈ ਮਲਚ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਕੀੜੇ

ਗੰਨੇ ਦੀ ਮੱਖੀ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਕੇਨ ਗਰੱਬ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਜੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾ ਕੇ ਫਸਲ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਘਟਾ ਸਕਦੀ ਹੈ; ਇਸ ਨੂੰ ਇਮੀਡਾਕਲੋਪ੍ਰਿਡ (ਕਨਫੀਡੋਰ) ਜਾਂ ਕਲੋਰਪਾਈਰੀਫੋਸ (ਲੋਰਸਬਨ) ਨਾਲ ਕੰਟਰੋਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹੋਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੀੜੇ ਕੁਝ ਤਿਤਲੀ/ਕੀੜੇ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਲਾਰਵੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਟਰਨਿਪ ਮੋਥ, ਗੰਨੇ ਦੇ ਬੋਰਰ (ਡਾਇਟ੍ਰੀਆ ਸੈਕਰਾਲਿਸ), ਅਫਰੀਕਨ ਗੰਨੇ ਬੋਰਰ (ਏਲਡਾਨਾ ਸੈਕਰੀਨਾ), ਮੈਕਸੀਕਨ ਰਾਈਸ ਬੋਰਰ (ਈਓਰੋਮਾ ਲੋਫਟਿਨੀ), ਅਫਰੀਕੀ ਆਰਮੀ ਕੀੜਾ (ਸਪੋਡੋਪਟੇਰਾ ਐਕਸਪੋਡੋਪਟੇਰਾ) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ), ਪੱਤਾ ਕੱਟਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕੀੜੀਆਂ, ਦੀਮਕ, ਸਪਿੱਟਲਬੱਗਸ (ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹਾਨਰਵਾ ਫਿਮਬ੍ਰਿਓਲਾਟਾ ਅਤੇ ਡੀਓਇਸ ਫਲੇਵੋਪਿਕਟਾ), ਅਤੇ ਮਿਗਡੋਲਸ ਫਰਿਆਨਸ (ਇੱਕ ਬੀਟਲ)। ਪਲਾਂਟਹੋਪਰ ਕੀਟ ਯੂਮੇਟੋਪੀਨਾ ਫਲੈਵੀਪ ਵਾਇਰਸ ਵੈਕਟਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਗੰਨੇ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਰਾਮੂ ਸਟੰਟ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਸੇਸਾਮੀਆ ਗ੍ਰੀਸੇਸੈਂਸ ਪਾਪੂਆ ਨਿਊ ਗਿਨੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੀਟ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਸਟਰੇਲੀਆਈ ਉਦਯੋਗ ਲਈ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਇਹ ਪਾਰ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ, ਫੈਡਰਲ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਜਵਾਬੀ ਲਾਗਤਾਂ ਦਾ 80% ਕਵਰ ਕਰੇਗੀ।

ਜਰਾਸੀਮ (ਪੈਥੋਜਨ)

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਰਾਸੀਮ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਸੰਕਰਮਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੈਂਡੀਡੇਟਸ ਫਾਈਟੋਪਲਾਜ਼ਮਾ ਸੈਕਰੀ ਕਾਰਨ ਗੰਨੇ ਦੀ ਘਾਹ ਵਾਲੀ ਸ਼ੂਟ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ, ਵ੍ਹਿੱਪਟੇਲ ਬਿਮਾਰੀ ਜਾਂ ਗੰਨੇ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਈ, ਫੁਸਾਰੀਅਮ ਮੋਨੀਲੀਫੋਰਮ ਕਾਰਨ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਪੋਕਾਹ ਬੋਏਂਗ, ਜ਼ੈਂਥੋਮੋਨਸ ਐਕਸੋਨੋਪੋਡਿਸ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਗੰਮਿੰਗ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਲਾਲ ਫੈਟੋਟ੍ਰਿਕਮ ਬਿਮਾਰੀ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਵਾਇਰਲ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੇ ਮੋਜ਼ੇਕ ਵਾਇਰਸ, ਮੱਕੀ ਸਟ੍ਰੀਕ ਵਾਇਰਸ ਅਤੇ ਗੰਨੇ ਦੇ ਪੀਲੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਵਾਇਰਸ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਯਾਂਗ ਐਟ ਅਲ., 2017 ਗੰਨੇ ਦੀ ਭੂਰੀ ਜੰਗਾਲ ਲਈ USDA ARS ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਪ੍ਰਜਨਨ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਲਈ ਵਿਕਸਤ ਇੱਕ ਜੈਨੇਟਿਕ ਨਕਸ਼ਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਫਿਕਸੇਸ਼ਨ (ਨਿਰਧਾਰਨ)

ਗੰਨੇ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਿਸਮਾਂ ਗਲੂਕੋਨਾਸੇਟੋਬੈਕਟਰ ਡਾਇਜ਼ੋਟ੍ਰੋਫਿਕਸ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹਨ। ਫਲ਼ੀਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ-ਫਿਕਸਿੰਗ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਉਲਟ ਜੋ ਕਿ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜੀ. ਡਾਇਜ਼ੋਟ੍ਰੋਫਿਕਸ ਗੰਨੇ ਦੇ ਤਣੇ ਦੇ ਅੰਤਰ-ਸੈਲੂਲਰ ਸਪੇਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਬੀਜਾਂ ਦੀ ਪਰਤ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਵਿਕਸਤ ਤਕਨੀਕ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਫਸਲ ਦੀ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਗੰਨਾ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਲਈ ਸ਼ਰਤਾਂ

ਮੱਧ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਦਹਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰਦੇ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 20,000 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋਣ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ - ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਤੱਟ ਦੇ ਨਾਲ ਗੰਨਾ ਮਜ਼ਦੂਰ ਹਨ। ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਤਰਲ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੇ ਸੇਵਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਹ ਥਕਾਵਟ ਕਾਰਨ ਮਰਦੇ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਕੁਝ ਮਜ਼ਦੂਰ ਕਈ ਖਤਰਿਆਂ ਕਰਕੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉੱਚ ਤਾਪਮਾਨ, ਹਾਨੀਕਾਰਕ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕਾਂ, ਅਤੇ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਜਾਂ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਹੱਥੀਂ ਕੱਟਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੌਰਾਨ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਕੰਮ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਘੰਟਿਆਂਬੱਧੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਹਰਕਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਰੀਰਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ

ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਗੰਨੇ ਦੀ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ ਲਈ ਦੋ ਪੜਾਵਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਿੱਲਾਂ ਤਾਜ਼ੇ ਕਟਾਈ ਵਾਲੇ ਗੰਨੇ ਤੋਂ ਕੱਚੀ ਖੰਡ ਕੱਢਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ "ਮਿਲ-ਚਿੱਟੀ" ਖੰਡ ਕਈ ਵਾਰ ਖੰਡ ਕੱਢਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮਿੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਪੜਾਅ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਸਥਾਨਕ ਖਪਤ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਖੰਡ ਦੇ ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਕ੍ਰਿਸਟਲਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੌਰਾਨ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਲਫਰ ਡਾਈਆਕਸਾਈਡ ਨੂੰ ਰੰਗ-ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਣੂਆਂ ਦੇ ਗਠਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਭਾਫ਼ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਖੰਡ ਦੇ ਰਸ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਿਫਾਇਨਰੀਆਂ, ਅਕਸਰ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ, ਯੂਰਪ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਖਪਤਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਫਿਰ ਸ਼ੁੱਧ ਚਿੱਟੀ ਸ਼ੂਗਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ 99% ਸੁਕਰੋਜ਼ ਹੈ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਪੜਾਅ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮਿਲਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਗੰਨਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗਰਮ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਅਮੀਰੀ ਵਧਣ ਨਾਲ ਰਿਫਾਈਨਡ ਖੰਡ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਵਧਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਮਿਲਿੰਗ ਅਤੇ ਰਿਫਾਈਨਿੰਗ ਵੱਲ ਰੁਝਾਨ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਮਿਲਿੰਗ

Brown (top) and white sugar crystals.

Photo of truck hauling trailer — ਫਲੋਰੀਡਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੰਡ ਮਿਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਟਰੱਕ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ

ਗੰਨੇ ਦੀ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ ਗੰਨੇ ਤੋਂ ਗੰਨੇ ਦੀ ਖੰਡ (ਸੁਕਰੋਜ਼) ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ ਦੇ ਹੋਰ ਉਤਪਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਗਾਸ, ਗੁੜ ਅਤੇ ਫਿਲਟਰਕੇਕ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਬੈਗਾਸ (ਗੰਨੇ ਦਾ ਰਸ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੰਨੇ ਦਾ ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਸੁੱਕਾ ਰੇਸ਼ਾ), ਕਈ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ:

ਬਾਇਲਰਾਂ ਅਤੇ ਭੱਠਿਆਂ ਲਈ ਬਾਲਣ
ਕਾਗਜ਼, ਪੇਪਰਬੋਰਡ ਉਤਪਾਦਾਂ, ਅਤੇ ਪੁਨਰਗਠਿਤ ਪੈਨਲਬੋਰਡ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ
ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਮਲਚ
ਰਸਾਇਣਾਂ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਲਈ ਕੱਚੇ ਮਾਲ ਵਜੋਂ

Photo of shorter building with smoke coming out of smokestack next to five-story office building — Sertãozinho ਵਿੱਚ ਸਾਂਟਾ ਏਲੀਸਾ ਗੰਨਾ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ ਪਲਾਂਟ, ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ

ਖੰਡ ਪਲਾਂਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਭਾਫ਼ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਬਾਇਲਰਾਂ ਲਈ ਬੈਗਾਸ ਅਤੇ ਬੈਗਾਸ ਦੀ ਰਹਿੰਦ-ਖੂੰਹਦ ਦੀ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਵਰਤੋਂ ਬਾਲਣ ਦੇ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸੁੱਕੇ ਫਿਲਟਰਕੇਕ ਨੂੰ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਫੀਡ ਪੂਰਕ, ਖਾਦ ਅਤੇ ਗੰਨੇ ਦੇ ਮੋਮ ਦੇ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਗੁੜ ਦੋ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ: ਬਲੈਕਸਟ੍ਰੈਪ, ਜਿਸਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸੁਆਦ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ੁੱਧ ਗੁੜ ਦਾ ਸ਼ਰਬਤ। ਬਲੈਕਸਟ੍ਰੈਪ ਗੁੜ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਖੁਰਾਕ ਪੂਰਕ ਵਜੋਂ ਵੇਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇੱਕ ਆਮ ਸਮੱਗਰੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਈਥਾਨੌਲ, ਰਮ ਅਤੇ ਸਿਟਰਿਕ ਐਸਿਡ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੁੱਧ ਗੁੜ ਦੇ ਸ਼ਰਬਤ ਨੂੰ ਗੁੜ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੇਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਪਲ ਸੀਰਪ, ਉਲਟ ਸ਼ੱਕਰ, ਜਾਂ ਮੱਕੀ ਦੇ ਸ਼ਰਬਤ ਨਾਲ ਵੀ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਗੁੜ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਰੂਪ ਬੇਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਰੀਫਾਈਨਿੰਗ

ਸ਼ੂਗਰ ਰਿਫਾਈਨਿੰਗ ਅੱਗੇ ਕੱਚਾ ਖੰਡ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਰੀ ਸੀਰਪ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ "ਐਂਟੀਨੇਸ਼ਨ" ਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਸੈਂਟਰਿਫੁਗਡ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਮਕਸਦ ਸ਼ੱਕਰ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ 'ਬਾਹਰਲੀ ਪਰਤ ਨੂੰ ਧੋਣਾ ਹੈ, ਜੋ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਪਵਿੱਤਰ ਹੈ. ਬਾਕੀ ਬਚੀਆਂ ਖੰਡ ਨੂੰ ਫਿਰ ਇੱਕ ਰਸ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲਈ ਭੰਗ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਭਾਰ ਦੁਆਰਾ ਲਗਭਗ 60 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਮਿਕਦਾਰ।

ਫਾਸਫੋਰਿਕ ਐਸਿਡ ਅਤੇ ਕੈਲਸੀਅਮ ਹਾਈਡ੍ਰੋਕਸਾਈਡ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਸ਼ੂਗਰ ਦੇ ਹੱਲ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕੈਲਸੀਅਮ ਫਾਸਫੇਟ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਫਾਸਫੇਟ ਕਣਾਂ ਕੁਝ ਅਸ਼ੁੱਧੀਆਂ ਨੂੰ ਫਸਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਤਲਾਬ ਦੇ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਫਲੋਟ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਕੰਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਇਸ "ਫੋਫੈਟੇਸ਼ਨ" ਤਕਨੀਕ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਕਲਪ "ਕਾਰਬੋਰੇਟਨੇਸ਼ਨ" ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸਮਾਨ ਹੈ, ਪਰ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਕਾਰਬੋਨੇਟ ਸਪਾਈਪਟੀਟ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਾਰਬਨ ਡਾਈਆਕਸਾਈਡ ਅਤੇ ਕੈਲਸੀਅਮ ਹਾਈਡ੍ਰੋਕਸਾਈਡ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਕਿਸੇ ਵੀ ਬਾਕੀ ਰਹਿੰਦੇ ਘੋਲ ਨੂੰ ਫਿਲਟਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਪਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀਰਪ ਨੂੰ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਕਾਰਬਨ ਦੁਆਰਾ ਫਿਲਟਰੇਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਨਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੋਨ ਚਾਰ ਜਾਂ ਕੋਲੇ ਆਧਾਰਿਤ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ ਕਾਰਬਨ ਨੂੰ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਇਸ ਰੋਲ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਰਹੇ ਰੰਗ ਦੀ ਬਣਤਰ ਵਾਲੀਆਂ ਅਸ਼ੁੱਧੀਆਂ ਕਾਰਬਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ. ਸ਼ੁੱਧ ਸ਼ਾਰਪ ਨੂੰ ਫਿਰ ਸੁਪਰਸਟਰ੍ਰਿਪਸ਼ਨ ਲਈ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵੈਕਿਊਮ ਵਿੱਚ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਸ਼ੁੱਧ ਰਿਫਾਈਨਡ ਸ਼ੂਗਰ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਇੱਕ ਖੰਡ ਮਿਲ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਸ਼ੂਗਰ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਨੂੰ ਸੈਂਟੀਰੀਫੂਗਿੰਗ ਦੁਆਰਾ ਗੁੜਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਧੀਕ ਖੰਡ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਰਸੋਈਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰੂਪ ਨਾਲ ਧੋਣ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਭੂਰੇ ਸ਼ੂਗਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕ੍ਰਿਸਟਲ ਕਰਕੇ ਬਰਾਮਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਖੰਡ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਤਾਂ ਅੰਤਿਮ ਗੁੜ ਵਿੱਚ 20-30 ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਤ ਸੂਕਰੋਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ 15-25 ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਤ ਸ਼ੂਗਰ ਅਤੇ ਫ਼ਲਕੋਸ।

ਡਾਈਨਟੇਬਲ ਸ਼ੂਗਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਅਨਾਜ ਖੁੰਬਦਾ ਨਹੀਂ, ਖੰਡ ਨੂੰ ਸੁੱਕ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਟਰੀ ਡ੍ਰਾਈਕਰ ਵਿੱਚ ਗਰਮ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਇਸ ਨੂੰ ਠੰਢੀ ਹਵਾ ਰਾਹੀਂ ਉਡਣਾ।

ਉਤਪਾਦਨ / ਪੈਦਾਵਾਰ


ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਗੰਨਾ ਉਤਪਾਦਕ - 2020
ਦੇਸ਼	ਉਤਪਾਦਨ (ਮਿਲੀਅਨ ਟਨ ਵਿੱਚ)
ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ	757.1
ਭਾਰਤ	370.5
ਚੀਨ	108.1
ਥਾਈਲੈਂਡ	100.0
ਪਾਕਿਸਤਾਨ	81.0
ਮੈਕਸੀਕੋ	54.0
ਕਲੰਬੀਆ	34.8
ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ	33.7
ਫਿਲਿਪਾਈਨ	31.8
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ	32.7
World	1877.7
P = official figure, F = FAO estimate, * = Unofficial/Semi-official/mirror data, C = Calculated figure A = Aggregate (may include official, semi-official or estimates); Source: Food And Agricultural Organization of United Nations: Economic And Social Department: The Statistical Division Archived 2012-06-19 at the Wayback Machine.

ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਨੇ 2013 ਵਿੱਚ ਗੰਨਾ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ 739,267 ਟੀ.ਐਮ.ਟੀ. ਵਾਢੀ ਵਾਲੀ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਭਾਰਤ 341,200 ਟੀਐਮਟੀ ਟਨ ਦੇ ਨਾਲ ਦੂਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਉਤਪਾਦਕ ਸੀ, ਅਤੇ ਚੀਨ 125,536 TMT ਟਨ ਵਾਢੀ ਦੇ ਨਾਲ ਤੀਜੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਉਤਪਾਦਕ ਸਨ। ਸਾਲ 2013 ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਦੀ ਔਸਤਨ ਔਸਤ 70.77 ਟਨ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ ਸੀ। ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਾਭਕਾਰੀ ਫਾਰਮਾਂ ਪੇਰੂ ਵਿੱਚ ਸਨ ਅਤੇ ਕੌਮੀ ਔਸਤ ਗੰਨਾ ਫਸਲ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ 133.71 ਟਨ ਸੀ। 1983 ਦੇ ਡਯੂਕੇ ਦੇ ਅਧਿਐਨ ਅਨੁਸਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ 280 ਮੀਟ੍ਰਿਕ ਟਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਗੰਨਾ ਦੇ ਲਈ ਸਿਧਾਂਤਕ ਸੰਭਾਵਨਾ ਉਪਜ ਹੈ, ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਪਲਾਟ ਨੇ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ ਪ੍ਰਤੀ 236-280 ਮੀਟ੍ਰਿਕ ਟਨ ਤਾਜ਼ੀ ਗੰਨੇ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਚ ਉਪਜ ਗੰਨੇ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧਿਆ ਹੋਇਆ ਖੇਤਰ ਸੂਰਜ ਦੇ ਡੁੱਬਣ ਵਾਲੇ, ਉੱਤਰੀ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਦੇ ਸਿੰਜਾਈ ਵਾਲੇ ਖੇਤਾਂ ਅਤੇ ਨਦੀਆਂ ਜਾਂ ਸਿੰਚਾਈ ਨਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਾਣੀ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਉਜਾੜ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ, ਫਲਾਂਡਾ, ਹਵਾਈ, ਲੁਈਸਿਆਨਾ ਅਤੇ ਟੈਕਸਸ ਵਿੱਚ ਗੰਨਾ ਵਪਾਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵਧਿਆ ਹੈ। ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਵਿੱਚ ਗੈਸੋਲੀਨ-ਈਥਾਨੌਲ ਮਿਸ਼ਰਣ (ਗੈਸੋਹੋਲ) ਲਈ ਸ਼ੱਕਰ ਅਤੇ ਈਥਾਨੋਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਥਾਨਕ ਤੌਰ ਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਟਰਾਂਸਪੋਰਟੇਸ਼ਨ ਫਿਊਲ ਹੈ. ਭਾਰਤ ਵਿਚ, ਗੰਨੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਖੰਡ, ਗੁੱਗਰ ਅਤੇ ਅਲਕੋਹਲ ਵਾਲੇ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

2020 ਵਿੱਚ, ਗੰਨੇ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਉਤਪਾਦਨ 1.87 ਬਿਲੀਅਨ ਟਨ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਕੁੱਲ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ 40% ਉਤਪਾਦਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 20%, ਅਤੇ ਚੀਨ 6% (ਸਾਰਣੀ) ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਵਿੱਚ, 2020 ਵਿੱਚ 26 ਮਿਲੀਅਨ ਹੈਕਟੇਅਰ ਗੰਨੇ ਦੀ ਖੇਤੀ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 2020 ਵਿੱਚ ਗੰਨੇ ਦੀ ਫਸਲ ਦੀ ਔਸਤਨ ਪੈਦਾਵਾਰ 71 ਟਨ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਪੇਰੂ 123 ਟਨ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ ਸੀ। ਗੰਨੇ ਦੀ ਸਿਧਾਂਤਕ ਸੰਭਾਵਿਤ ਪੈਦਾਵਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ ਲਗਭਗ 280 ਟਨ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਪ੍ਰਯੋਗਾਤਮਕ ਪਲਾਟਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ 236-280 ਟਨ ਗੰਨੇ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। 2008 ਤੋਂ 2016 ਤੱਕ, ਮਿਆਰਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗੰਨੇ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੇ ਲਗਭਗ 52% ਦੀ ਮਿਸ਼ਰਤ ਸਾਲਾਨਾ ਵਿਕਾਸ ਦਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਰਵਾਇਤੀ ਗੰਨੇ ਵਿੱਚ 1% ਤੋਂ ਘੱਟ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ।

ਅਨਾਜ ਭੋਜਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ

ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਗੰਨੇ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਾਣੇ ਅਤੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪਕਵਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ:

ਕੱਚਾ ਗੰਨਾ: ਜੂਸ ਕੱਢਣ ਲਈ।
ਸਿਉਰ ਨੱਗੈਨਟੇਨ: ਇੱਕ ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆਈ ਸੂਪ, ਜੋ ਕਿ ਟਿਊਬੁਕ (ਸੈਕੁਰਮ ਈਦੁਲੇ) ਦੇ ਸਟੈਮ ਨਾਲ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਗੰਨਾ।
ਗੰਨਾ ਜੂਸ: ਤਾਜ਼ੇ ਜੂਸ ਦਾ ਸੁਮੇਲ, ਹੱਥ ਜਾਂ ਛੋਟੀਆਂ ਮਿੱਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਿੰਬੂ ਅਤੇ ਬਰਫ਼ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸ਼ਰਾਬ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਵਾਈ ਟੈਬੂ, ਯੂਸ਼ਾ ਰਾਸ, ਗੁਅਰਬ, ਗੁਅਰਪਾ, ਗੁਅਰਪੋ, ਪੈਪਲੋਨ, ਅਸਿਏਰ ਅਸਬ, ਗੰਨਾ ਸ਼ਾਰਬਟ, ਸਭੋ, ਕੈਲਦੋ ਡੀ ਕਾਨਾ, ਨੱਫ ਮਿਆ।
ਸਿਰਪ: ਸਾਫਟ ਡਰਿੰਕਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਵਾਇਤੀ ਮਿੱਠਾ ਸੁਆਦ, ਹੁਣ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਫਲੋਟੌਸ ਮਿਕਦਾਰ ਸ਼ਾਰਪ ਦੁਆਰਾ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮੱਕੀ ਦੀ ਸਬਸਿਡੀ ਅਤੇ ਸ਼ੂਗਰ ਦੀਆਂ ਦਰਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਘੱਟ ਮਹਿੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਗੁੜ: ਇੱਕ ਸੁਆਦ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰਸ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦੂਜੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਨੀਰ ਜਾਂ ਕੂਕੀਜ਼।
ਗੁੱਗਰ/ਗੁੜ: ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਗੂਰ ਜਾਂ ਗੁੱਡ ਜਾਂ ਗੂਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਇੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਗੁੜ, ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਜੂਸ ਨੂੰ ਤਰਲ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਮੋਟਾ ਸਲੱਜ ਬਣਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਨੂੰ ਡੰਡੇ ਵਿੱਚ ਠੰਢਾ ਅਤੇ ਮੋਲਡਿੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਉਤਪਾਦਨ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜੰਮਦਾ ਹੈ ਕਾਰਮਿਲਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਜੂਸ ਨੂੰ ਸੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਰੰਗ ਹਲਕਾ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਰਵਾਇਤੀ ਐਂਟੀਅਸ, ਮਿਠਾਈਆਂ ਅਤੇ ਮਿਠਾਈਆਂ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਬਣਾ ਕੇ ਮਿੱਠਾ ਖਾਦ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਫਾਲੌਰਨਮ: ਗੰਨਾ ਦਾ ਰਸ ਦਾ ਇੱਕ ਮਿੱਠਾ ਅਤੇ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਅਲਕੋਹਲ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਦਾਰਥ।
ਕਚਾਕਾ: ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਡਿਸਟ੍ਰਿਕਡ ਅਲਕੋਹਲ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਦਾਰਥ; ਗੰਨੇ ਦਾ ਜੂਸ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਇੱਕ ਸ਼ਰਾਬ।
ਰਮ: ਗੰਨਾ ਉਤਪਾਦਾਂ ਤੋਂ ਬਣੀ ਸ਼ਰਾਬ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਗੁੜੀਆਂ, ਪਰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਗੰਨੇ ਦਾ ਰਸ ਵੀ. ਇਹ ਕੈਰੀਬੀਅਨ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਬਸੀ: ਫਿਲੀਪੀਨਜ਼ ਅਤੇ ਗੀਆਨਾ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸ਼ੂਗਰ ਦੇ ਜੂਸ ਤੋਂ ਬਣੀ ਇੱਕ ਅਲਕੋਹਲ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਦਾਰਥ ਹੈ।
ਪਨੇਲਾ: ਗੰਨੇ ਦੇ ਰਸ ਦੇ ਉਬਾਲ ਅਤੇ ਉਪਰੋਕਤ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੁਕੋਜ਼ ਅਤੇ ਫਰੂਟੋਜ਼ ਦੇ ਠੋਸ ਸਿੱਕੇ; ਕੋਲੰਬੀਆ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਮੱਧ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਖਾਣੇ ਦੀ ਮੇਜਬਾਨ।
ਰੈਪਿਦੁਰਾ: ਇੱਕ ਮਿੱਠੇ ਆਟਾ ਗੰਨੇ ਦਾ ਰਸ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸੌਖਾ ਰਿਫਾਈਨਿੰਗ ਹੈ, ਜੋ ਲਾਤੀਨੀ ਅਮਰੀਕੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ, ਅਰਜਨਟੀਨਾ ਅਤੇ ਵੈਨਵੇਈਏਲਾ (ਪਪੈਲੋਨ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਅਤੇ ਕੈਰੀਬੀਅਨ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹੈ।
ਰੌਕ ਕੈਂਡੀ: ਗ੍ਰੀਕ ਜੂਸ ਨੂੰ ਸਫੈਦ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਗਤਾਓ ਦ ਸਿਰਪ।

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

ਹਵਾਲੇ

↑ Papini-Terzi, Flávia S.; Rocha, Flávia R.; Vêncio, Ricardo ZN; Felix, Juliana M.; Branco, Diana S.; Waclawovsky, Alessandro J.; Del Bem, Luiz EV; Lembke, Carolina G.; Costa, Maximiller DL; Nishiyama, Milton Y.; Vicentini, Renato (2009-03-21). "Sugarcane genes associated with sucrose content". BMC Genomics. 10 (1): 120. doi:10.1186/1471-2164-10-120. ISSN 1471-2164. PMC 2666766. PMID 19302712.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)
↑ "Plants & Fungi: Saccharum officinarum (sugar cane)". Royal Botanical Gardens, Kew. Archived from the original on 4 June 2012.
↑ Vilela, Mariane de Mendonça; Del-Bem, Luiz-Eduardo; Van Sluys, Marie-Anne; De Setta, Nathalia; Kitajima, João Paulo; et al. (2017). "Analysis of Three Sugarcane Homo/Homeologous Regions Suggests Independent Polyploidization Events of Saccharum officinarum and Saccharum spontaneum". Genome Biology and Evolution. 9 (2): 266–278. doi:10.1093/gbe/evw293. PMC 5381655. PMID 28082603.
↑ "Agribusiness Handbook: Sugar beet white sugar" (PDF). Food and Agriculture Organization, United Nations. 2009. Archived from the original (PDF) on 5 September 2015. Retrieved 6 February 2012.
↑ "Indian indentured labourers". The National Archives, Government of the United Kingdom. 2010.
↑ Mintz, Sidney (1986). Sweetness and Power: The Place of Sugar in Modern History. Penguin. ISBN 978-0-14-009233-2.
↑ ਕਹਿਲ, ਹਰਕੇਸ਼ ਸਿੰਘ (2013). ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼. ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: Unistar books pvt.ltd. ISBN 978-93-82246-99-2.
↑ ਕਹਿਲ, ਹਰਕੇਸ਼ ਸਿੰਘ (2013). ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼. ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: Unistar books pvt.ltd. ISBN 978-93-82246-99-2.
↑ ਕਹਿਲ, ਹਰਕੇਸ਼ ਸਿੰਘ (2013). ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼. ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: Unistar books pvt.ltd. ISBN 978-93-82246-99-2.
↑ Daniels, John; Daniels, Christian (April 1993). "Sugarcane in Prehistory". Archaeology in Oceania. 28 (1): 1–7. doi:10.1002/j.1834-4453.1993.tb00309.x.
↑ Paterson, Andrew H.; Moore, Paul H.; Tom L., Tew (2012). "The Gene Pool of Saccharum Species and Their Improvement". In Paterson, Andrew H. (ed.). Genomics of the Saccharinae. Springer Science & Business Media. pp. 43–72. ISBN 9781441959478.
↑ Bassam, Nasir El (2010). Handbook of Bioenergy Crops: A Complete Reference to Species, Development and Applications (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Earthscan. ISBN 9781849774789.
↑ Tayyab, Muhammad; Yang, Ziqi; Zhang, Caifang; Islam, Waqar; Lin, Wenxiong; Zhang, Hua (2021-09-01). "Sugarcane monoculture drives microbial community composition, activity and abundance of agricultural-related microorganisms". Environmental Science and Pollution Research (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 28 (35): 48080–48096. doi:10.1007/s11356-021-14033-y. ISSN 1614-7499. PMID 33904129. S2CID 233403664.

[1] Papini-Terzi, Flávia S.; Rocha, Flávia R.; Vêncio, Ricardo ZN; Felix, Juliana M.; Branco, Diana S.; Waclawovsky, Alessandro J.; Del Bem, Luiz EV; Lembke, Carolina G.; Costa, Maximiller DL; Nishiyama, Milton Y.; Vicentini, Renato (2009-03-21). "Sugarcane genes associated with sucrose content". BMC Genomics. 10 (1): 120. doi:10.1186/1471-2164-10-120. ISSN 1471-2164. PMC 2666766. PMID 19302712.{{cite journal}}: CS1 maint: unflagged free DOI (link)

[kew2-2] "Plants & Fungi: Saccharum officinarum (sugar cane)". Royal Botanical Gardens, Kew. Archived from the original on 4 June 2012.

[3] Vilela, Mariane de Mendonça; Del-Bem, Luiz-Eduardo; Van Sluys, Marie-Anne; De Setta, Nathalia; Kitajima, João Paulo; et al. (2017). "Analysis of Three Sugarcane Homo/Homeologous Regions Suggests Independent Polyploidization Events of Saccharum officinarum and Saccharum spontaneum". Genome Biology and Evolution. 9 (2): 266–278. doi:10.1093/gbe/evw293. PMC 5381655. PMID 28082603.

[agrisugar1-4] "Agribusiness Handbook: Sugar beet white sugar" (PDF). Food and Agriculture Organization, United Nations. 2009. Archived from the original (PDF) on 5 September 2015. Retrieved 6 February 2012.

[nationalarchives1-5] "Indian indentured labourers". The National Archives, Government of the United Kingdom. 2010.

[6] Mintz, Sidney (1986). Sweetness and Power: The Place of Sugar in Modern History. Penguin. ISBN 978-0-14-009233-2.

[7] ਕਹਿਲ, ਹਰਕੇਸ਼ ਸਿੰਘ (2013). ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼. ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: Unistar books pvt.ltd. ISBN 978-93-82246-99-2.

[8] ਕਹਿਲ, ਹਰਕੇਸ਼ ਸਿੰਘ (2013). ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼. ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: Unistar books pvt.ltd. ISBN 978-93-82246-99-2.

[9] ਕਹਿਲ, ਹਰਕੇਸ਼ ਸਿੰਘ (2013). ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸਾ ਕੋਸ਼. ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: Unistar books pvt.ltd. ISBN 978-93-82246-99-2.

[Daniels1993-10] Daniels, John; Daniels, Christian (April 1993). "Sugarcane in Prehistory". Archaeology in Oceania. 28 (1): 1–7. doi:10.1002/j.1834-4453.1993.tb00309.x.

[Paterson2012-11] Paterson, Andrew H.; Moore, Paul H.; Tom L., Tew (2012). "The Gene Pool of Saccharum Species and Their Improvement". In Paterson, Andrew H. (ed.). Genomics of the Saccharinae. Springer Science & Business Media. pp. 43–72. ISBN 9781441959478.

[12] Bassam, Nasir El (2010). Handbook of Bioenergy Crops: A Complete Reference to Species, Development and Applications (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Earthscan. ISBN 9781849774789.

[13] Tayyab, Muhammad; Yang, Ziqi; Zhang, Caifang; Islam, Waqar; Lin, Wenxiong; Zhang, Hua (2021-09-01). "Sugarcane monoculture drives microbial community composition, activity and abundance of agricultural-related microorganisms". Environmental Science and Pollution Research (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 28 (35): 48080–48096. doi:10.1007/s11356-021-14033-y. ISSN 1614-7499. PMID 33904129. S2CID 233403664.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]