ਨੰਦ ਸਿੰਘ
ਜੇਮਾਦਾਰ ਨੰਦ ਸਿੰਘ | |
|---|---|
 ਨੰਦ ਸਿੰਘ 1944 ਵਿੱਚ | |
| ਜਨਮ | 24 ਸਤੰਬਰ 1914 ਬਰੇਟਾ, ਪੰਜਾਬ, ਭਾਰਤ |
| ਮੌਤ | 12 ਦਸੰਬਰ 1947 (ਉਮਰ 33) ਉਰੀ, ਕਸ਼ਮੀਰ |
| ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ |  British India ਭਾਰਤ |
| ਸੇਵਾ/ |  ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ |
| ਰੈਂਕ | ਨਾਇਕ (ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ) ਜੇਮਾਦਾਰ (ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ) |
| ਯੂਨਿਟ | 1/11ਵੀਂ ਸਿੱਖ ਰੈਜੀਮੈਂਟ 1 ਸਿੱਖ |
| ਲੜਾਈਆਂ/ਜੰਗਾਂ | ਦੂਜੀ ਸੰਸਾਰ ਜੰਗ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਜੰਗ 1947 |
| ਇਨਾਮ |  ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਕਰੌਸ ਮਹਾਵੀਰ ਚੱਕਰ |
ਜੇਮਾਦਾਰ ਨੰਦ ਸਿੰਘ, ਵੀਸੀ, ਐਮਵੀਸੀ (24 ਸਤੰਬਰ 1914 – 12 ਦਸੰਬਰ 1947) ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਕਰਾਸ (ਵੀਸੀ) ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾ ਸੀ,[1] ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਬਹਾਦਰੀ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਕਾਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੋ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਮੰਡਲ ਬਲਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਮਹਾਂ ਵੀਰ ਚੱਕਰ (ਐਮਵੀਸੀ) ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜੋ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਲਈ ਦੂਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਭਾਰਤੀ ਸਨਮਾਨ ਹੈ। ਇਹ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਵੀਸੀ ਜੇਤੂਆਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਵਿਲੱਖਣ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਫੌਜੀ ਕੈਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਦੂਜਾ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ
[ਸੋਧੋ]ਉਹ 29 ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ 1/11ਵੀਂ ਸਿੱਖ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਐਕਟਿੰਗ ਨਾਇਕ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਹੇਠ ਲਿਖਿਆਂ ਕਾਰਨਾਮਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਵੀਸੀ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
11/12 ਮਾਰਚ 1944 ਨੂੰ ਬਰਮਾ (ਹੁਣ ਮਿਆਂਮਾਰ) ਦੇ ਮਾਂਗਡੌ-ਬੁਥੀਦੌਂਗ ਰੋਡ 'ਤੇ, ਨਾਇਕ ਨੰਦ ਸਿੰਘ, ਹਮਲੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੁਆਰਾ ਹਾਸਲ ਕੀਤੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਮਸ਼ੀਨ-ਗਨ ਅਤੇ ਰਾਈਫਲ ਫਾਇਰ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੜ੍ਹੀ ਚਾਕੂ-ਧਾਰੀ ਰਿਜ ਉੱਤੇ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਹਾਲਾਂਕਿ ਪੱਟ ਵਿੱਚ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਪਹਿਲੀ ਖਾਈ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਉਹ ਫਿਰ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਅਤੇ ਚਿਹਰੇ ਅਤੇ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਫਿਰ ਵੀ ਦੂਜੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਖਾਈ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।[2]
ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਜੰਗ
[ਸੋਧੋ]ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਜੇਮਾਦਾਰ ਦਾ ਦਰਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਯੂਨਿਟ 1 ਸਿੱਖ ਜੰਮੂ ਅਤੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਜਾਂ 1947 ਦੇ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਸੀ ਜੋ ਅਕਤੂਬਰ 1947 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜਾਂ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਹਮਲਾਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ 'ਤੇ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ।
12 ਦਸੰਬਰ 1947 ਨੂੰ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਨੇ ਡੀ ਕੋਏ ਦੀ ਆਪਣੀ ਪਲਟਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਉਰੀ ਦੇ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਬਟਾਲੀਅਨ ਨੂੰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ ਪਰ ਸਫਲ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਮਸ਼ੀਨ-ਗਨ ਫਟਣ ਨਾਲ ਘਾਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਮਰਨ ਉਪਰੰਤ ਮਹਾਵੀਰ ਚੱਕਰ (MVC) ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਲਈ ਦੂਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਭਾਰਤੀ ਸਨਮਾਨ ਹੈ। ਇਹ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਵੀਸੀ ਜੇਤੂਆਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਵਿਲੱਖਣ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਨੇ ਜੇਮਾਦਾਰ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਵੀਸੀ ਰਿਬਨ ਕਾਰਨ ਪਛਾਣ ਲਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਦੇਹ ਨੂੰ ਮੁਜ਼ੱਫਰਾਬਾਦ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਨੂੰ ਇਕ ਟਰੱਕ 'ਤੇ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਲਾਊਡ ਸਪੀਕਰ ਨਾਲ ਇਹ ਐਲਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਪਰੇਡ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਹਰ ਭਾਰਤੀ ਵੀਸੀ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਹੋਵੇਗੀ। ਸਿਪਾਹੀ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੂੜੇ ਦੇ ਡੰਪ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਬਰਾਮਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[3][4]
ਮੁੱਖ ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਕਰਾਸ
[ਸੋਧੋ]ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਕਰਾਸ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੈ:
ਯੁੱਧ ਦਫਤਰ, 6 ਜੂਨ, 1944
ਕਿੰਗ ਨੂੰ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਕਰਾਸ ਦੇ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦੇ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਹੈ: —
ਨੰਬਰ 13068 ਸਿਪਾਹੀ (ਐਕਟਿੰਗ ਨਾਇਕ) ਨੰਦ ਸਿੰਘ, 11ਵੀਂ ਸਿੱਖ ਰੈਜੀਮੈਂਟ, ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ। ਬਰਮਾ ਵਿੱਚ 11/12 ਮਾਰਚ, 1944 ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ, ਇੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਪਲਟਨ ਨੇ ਲਗਭਗ 40 ਮੱਧਮ ਅਤੇ ਹਲਕੀ ਮਸ਼ੀਨ-ਗੰਨਾਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗ੍ਰੇਨੇਡ ਡਿਸਚਾਰਜਰ ਨਾਲ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਟਾਲੀਅਨ ਪੋਜੀਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਘੁਸਪੈਠ ਕੀਤੀ ਜੋ ਮੁੱਖ ਮਾਂਗਡੌ-ਬੁਥੀਦੌਂਗ ਸੜਕ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਬਦਬੇ ਵਾਲੀ ਸਥਿਤੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਹਾੜੀ ਦੇ ਉੱਚੇ ਪਾਸਿਆਂ 'ਤੇ ਫੋਕਸਹੋਲ ਅਤੇ ਭੂਮੀਗਤ ਖਾਈ ਪੁੱਟੀ।
ਨਾਇਕ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਨੇ ਪਲਟਨ ਦੇ ਮੋਹਰੀ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਕਮਾਨ ਸੰਭਾਲੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਹਰ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਭਾਰੀ ਮਸ਼ੀਨ-ਗਨ ਅਤੇ ਰਾਈਫਲ ਫਾਇਰ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੜੀ ਚਾਕੂ-ਧਾਰੀ ਰਿਜ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਪੱਟ ਵਿਚ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਬੈਯੋਨੇਟ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਖਾਈ ਲੈ ਗਿਆ। ਫਿਰ ਉਹ ਭਾਰੀ ਅੱਗ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਅਤੇ ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਕ ਗਜ਼ ਵਿਚ ਫਟਣ ਵਾਲੇ ਗ੍ਰਨੇਡ ਨਾਲ ਚਿਹਰੇ ਅਤੇ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਬੇਯੋਨੇਟ ਦੇ ਬਿੰਦੂ 'ਤੇ ਦੂਜੀ ਖਾਈ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ।
ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਹਿੱਸਾ ਜਾਂ ਤਾਂ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਜਾਂ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਨਾਇਕ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖਾਈ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਖਾਈ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਕਾਬਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੈਯੋਨਟ ਨਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਖਾਈਆਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਕਾਰਨ ਬਾਕੀ ਪਲਟਨ ਪਹਾੜੀ ਦੀ ਚੋਟੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਗਈ। ਨਾਇਕ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਨੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਸੱਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦੇ, ਬੇਮਿਸਾਲ ਦਲੇਰੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਦਲੇਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਥਿਤੀ ਵਾਪਸ ਜਿੱਤ ਲਈ।[5]
ਮਹਾਵੀਰ ਚੱਕਰ
[ਸੋਧੋ]ਮਹਾਵੀਰ ਚੱਕਰ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੈ:
ਗਜ਼ਟ ਨੋਟੀਫਿਕੇਸ਼ਨ: 2 Pres 50, 26.1.50,
ਓਪਰੇਸ਼ਨ: 1947 ਦੀ ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰ ਜੰਗ, ਅਵਾਰਡ ਦੀ ਮਿਤੀ: 12 ਦਸੰਬਰ 1947 ਈ.
ਹਵਾਲਾ:
12 ਦਸੰਬਰ 1947 ਨੂੰ, l ਸਿੱਖ ਕਸ਼ਮੀਰ ਰਾਜ ਦੇ ਕਬੀਲਿਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉੜੀ ਵਿਖੇ ਲੜਾਈ ਗਸ਼ਤ 'ਤੇ ਸਨ। ਦੁਸ਼ਮਣ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਬੰਕਰ ਸਥਿਤੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਨੇ ਬਟਾਲੀਅਨ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਪਨੀ 'ਤੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ 10 ਜਵਾਨ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਹੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ 15 ਹੋਰ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਏ। ਇਹ 15 ਜ਼ਖਮੀ ਸਿਪਾਹੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ 10 ਗਜ਼ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਏ ਸਨ। ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਕਵਰਿੰਗ ਫਾਇਰ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਇਹਨਾਂ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਖਿੱਚਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਘੇਰਾਬੰਦੀ ਅੰਦੋਲਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੰਕਰਾਂ 'ਤੇ ਕੰਪਨੀ ਦੁਆਰਾ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲੇ ਅਸਫਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹੋਰ ਵੀ ਭਾਰੀ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਮਾਂਦਾਰ ਨੰਦ ਸਿੰਘ, ਵੀ.ਸੀ., ਇਸਦੀ ਇੱਕ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਪਲਟੂਨ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।ਉਸ ਦੀ ਪਲਟਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਟਰੋਜਨਾਂ ਦੇ ਬੈਂਡ ਵਾਂਗ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਗਈ। ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਦਮੀ ਉਸਦੇ ਖੱਬੇ ਅਤੇ ਸੱਜੇ ਡਿੱਗ ਰਹੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਨੇ ਦਬਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੇ ਆਦਮੀ "ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ" ਦੇ ਜੈਕਾਰੇ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦੁਸ਼ਮਣ 'ਤੇ ਬੰਦ ਹੋ ਗਏ। ਉਸਨੇ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਹੱਥੋ-ਹੱਥ ਲੜਾਈ ਹੋਈ। ਜਮਾਂਦਾਰ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਸੰਗੀਨੇ ਨਾਲ ਖੂਨ ਖਿੱਚਿਆ ਸੀ। ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਸਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਪੰਜਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਵਧੀਆ ਉਦਾਹਰਨ ਦੁਆਰਾ, ਉਸ ਦੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਜਨੂੰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਸ਼ੌਕੀਨਾਂ ਵਾਂਗ ਲੜਦੇ ਸਨ, ਸੱਜੇ ਅਤੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਬੇਯੋਨੇਟਿੰਗ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਦੁਸ਼ਮਣ ਟੁੱਟ ਕੇ ਭੱਜ ਗਏ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਬਚ ਸਕੇ।
ਇਸ ਬਹਾਦਰ ਵੀਸੀਓ ਨੇ ਆਪਣੇ ਉਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬੰਕਰ ਦੇ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਐਲਐਮਜੀ ਦੀ ਇੱਕ ਬਰਸਟ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਵੱਜੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਹੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਦਾ ਮਿਸ਼ਨ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਸ ਪੁੱਤਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿਖਾਈ ਗਈ ਬਹਾਦਰੀ, ਅਗਵਾਈ ਅਤੇ ਫਰਜ਼ ਪ੍ਰਤੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸਮਰਪਣ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਪਿਛਲੀ ਜੰਗ ਦਾ ਵੀਸੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੀ ਸਾਖ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਸੀ।[6]
ਵਿਰਾਸਤ
[ਸੋਧੋ]ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਪਿੰਡ ਬਹਾਦਰਪੁਰ ਹੁਣ ਮਾਨਸਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ, ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸ਼ਹਿਰ ਬਰੇਟਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਸਥਾਨਕ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਦਾ ਨਾਂ ਸ਼ਹੀਦ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਹੈ। ਬਠਿੰਡਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੁੱਤ (ਸਥਾਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫੌਜੀ ਚੌਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਇੱਕ ਯਾਦਗਾਰ ਵਜੋਂ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ "The Victoria Cross Society". Archived from the original on 20 September 2003. Retrieved 7 October 2013.
- ↑ "No. 36548". The London Gazette (Supplement): 2683. 2 June 1944.
- ↑ "tribuneindia...Book Reviews". The Tribune. Retrieved 6 December 2011.
- ↑ "The Tribune - Magazine section - Saturday Extra". The Tribune. 31 December 2005. Retrieved 6 December 2011.
- ↑ "Page 2683 | Supplement 36548, 2 June 1944 | London Gazette | the Gazette".
- ↑ "Mahavir Chakra (MVC), Awardee: Jem Nand Singh, MVC, VC @ TWDI". twdi.in.
| ਲੜਾਈ ਸਮੇਂ | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਮੇਂ | |||||||
| ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸੇਵਾ & ਬਹਾਦਰੀ |
| ||||||
| ਸੇਵਾ ਅਤੇ ਮੁਹਿਮ ਮੈਡਲ | |||||||
| ਲੰਮੀ ਸੇਵਾ ਦਾ ਸਨਮਾਨ | |||||||
| ਅਜਾਦੀ ਅਵਾਰਡ | |||||||
| ਹੋਰ ਸਨਮਾਨ | |||||||
