ਕਾਠਮੰਡੂ ਵੈਲੀ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਅਜ਼ਾਦ ਗਿਆਨਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਕਾਠਮੰਡੂ ਵਿੱਚ ਦਰਬਾਰ ਸਕੁਏਅਰ

ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ( Nepali: काठमाडौं उपत्यका  ; ਨੇਪਾਲ ਘਾਟੀ ਜਾਂ ਨੇਪਾ ਘਾਟੀ ( Nepali: नेपाः उपत्यका ) ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ , ਨੇਪਾਲ ਭਾਸਾ : 𑐣𑐾𑐥𑐵𑑅 𑐐𑐵𑑅, नेपाः गाः)), ਨੇਪਾਲ ਵਿੱਚ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਕਟੋਰੇ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੀ ਘਾਟੀ ਹੈ। ਇਹ ਭਾਰਤੀ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਏਸ਼ੀਅਨ ਮਹਾਂਦੀਪ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਦੇ ਚੁਰਾਹੇ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 130 ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਮਾਰਕ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂਆਂ ਅਤੇ ਬੋਧੀਆਂ ਲਈ ਕਈ ਤੀਰਥ ਸਥਾਨ ਹਨ। ਘਾਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੱਤ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤੀ ਥਾਵਾਂ ਹਨ।[1]

ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਲਗਭਗ 5 ਮਿਲੀਅਨ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨੇਪਾਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਕਸਤ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸ਼ਹਿਰੀ ਸਮੂਹ ਹੈ।[2] ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਕਾਠਮੰਡੂ, ਲਲਿਤਪੁਰ, ਬੁਧਾਨੀਲਕੰਠਾ, ਤਾਰਕੇਸ਼ਵਰ, ਗੋਕਰਨੇਸ਼ਵਰ, ਸੂਰਿਆਬਿਨਾਇਕ, ਟੋਖਾ, ਕੀਰਤੀਪੁਰ, ਮੱਧਪੁਰ ਥਿਮੀ , ਭਗਤਪੁਰ ਆਦਿ ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦਫਤਰ ਅਤੇ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹਨ, ਇਸ ਨੂੰ ਨੇਪਾਲ ਦਾ ਆਰਥਿਕ ਕੇਂਦਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਆਪਣੀ ਵਿਲੱਖਣ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ, ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਲਈ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨੇਪਾਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਤਰਾਂ (ਤਿਉਹਾਰ) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ "ਨੇਪਾਲ ਪ੍ਰੋਪਰ" ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਵਿਸ਼ਵ ਬੈਂਕ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ 2010 ਤੱਕ 4% ਦੀ ਸਾਲਾਨਾ ਵਿਕਾਸ ਦਰ ਦੇ ਨਾਲ 2.5 ਮਿਲੀਅਨ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧਣ ਵਾਲੇ ਮਹਾਨਗਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।[3]

2015 ਵਿੱਚ, ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਅਪ੍ਰੈਲ 2015 ਵਿੱਚ ਨੇਪਾਲ ਦੇ ਭੂਚਾਲ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਈ ਸੀ।[4] ਭੂਚਾਲ ਕਾਰਨ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੌਤਾਂ ਹੋਈਆਂ ਅਤੇ ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚੇ ਦੀ ਤਬਾਹੀ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਲਿਤਪੁਰ, ਕੀਰਤੀਪੁਰ, ਮੱਧਪੁਰ ਥਿਮੀ, ਭਗਤਪੁਰ ਦੇ ਕਸਬੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਕਾਠਮੰਡੂ ਹਿਮਾਲੀਅਨ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵੀ ਹੈ

ਵ੍ਯੁਤਪਤੀ[ਸੋਧੋ]

ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਘਾਟੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੇ ਨੇਪਾਲ ਮੰਡਲਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਇੱਕ ਸੰਘ ਬਣਾਇਆ। 15ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ, ਭਗਤਪੁਰ ਇਸਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਦੋ ਹੋਰ ਰਾਜਧਾਨੀਆਂ, ਕਾਠਮੰਡੂ ਅਤੇ ਲਲਿਤਪੁਰ (ਪਾਟਨ) ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ।[5][6] 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ, ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਨੇਪਾਲਾ ਵੈਲੀ ਜਾਂ ਨੇਪਾ ਵੈਲੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[7][8] 1961 ਵਿੱਚ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਕਾਠਮੰਡੂ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਜੋਂ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਕਾਠਮੰਡੂ ਵੈਲੀ ਕਿਹਾ।[9] ਨੇਪਾ ਘਾਟੀ ਸ਼ਬਦ ਅਜੇ ਵੀ ਨੇਵਾਰ ਲੋਕਾਂ[10] ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,[11] ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੀਨੀਅਰ ਨਾਗਰਿਕ ਅਜੇ ਵੀ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਨੇਪਾਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ।[12] ਸਵਾਨਿਗਾ ( ਨੇਪਾਲ ਭਾਸਾ : 𑐳𑑂𑐰𑐣𑐶𑐐𑑅, स्वनिगः) ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਤਿੰਨ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਯੇਨ (ਕਾਠਮੰਡੂ), ਯਾਲਾ (ਲਲਿਤਪੁਰ) ਅਤੇ ਖਵਾਪਾ (ਭਕਤਪੁਰ) ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ[13]

ਪਹਾੜੀ ਨਾਮ ਕਾਠਮੰਡੂ ਦਰਬਾਰ ਸਕੁਏਅਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਢਾਂਚੇ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਨਾਮ ਕਸਠ ਮੰਡਪ "ਲੱਕੜੀ ਦਾ ਆਸਰਾ" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਲੱਖਣ ਮੰਦਰ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਾਰੂ ਸੱਤਲ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, 1596 ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਲਕਸ਼ਮੀ ਨਰਸਿਮਹਾ ਮੱਲਾ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੂਰੇ ਢਾਂਚੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਲੋਹੇ ਦੇ ਮੇਖ ਜਾਂ ਸਹਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਅਤੇ ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਕੜ ਤੋਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੰਤਕਥਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੋ ਮੰਜ਼ਿਲਾ ਪਗੋਡਾ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਲੱਕੜ ਇੱਕ ਹੀ ਦਰੱਖਤ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।

ਇਤਿਹਾਸ[ਸੋਧੋ]

ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ 300 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਆਬਾਦ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ ਕੁਝ ਸੌ ਸਾਲ ਬੀ.ਸੀ.ਈ. ਤੱਕ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ 185 ਈਸਵੀ ਦਾ ਹੈ। ਭੂਚਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਘਾਟੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਪੱਕੀ ਇਮਾਰਤ 2,000 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੁਰਾਣੀ ਹੈ। ਪਾਟਨ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਚਾਰ ਸਤੂਪ, ਜੋ ਕਿ ਮੌਰੀਆ ਸਮਰਾਟ ਅਸ਼ੋਕ ਦੀ ਕਥਿਤ ਧੀ, ਚਾਰੂਮਤੀ ਦੁਆਰਾ ਤੀਜੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਘਾਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮੌਜੂਦ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੁੱਧ ਦੀ ਫੇਰੀ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਅਸ਼ੋਕ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਸਬੂਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਸਤੂਪ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਸਦੀ ਦੇ ਹਨ। ਲੀਚਾਵਿਸ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ 464 ਦੇ ਹਨ, ਘਾਟੀ ਦੇ ਅਗਲੇ ਸ਼ਾਸਕ ਸਨ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਗੁਪਤਾ ਸਾਮਰਾਜ ਨਾਲ ਨੇੜਲੇ ਸਬੰਧ ਸਨ। ਮੱਲਾਂ ਨੇ 12ਵੀਂ ਤੋਂ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਤੱਕ ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਅਤੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੇ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਰਾਜ ਕੀਤਾ, ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਨਰਾਇਣ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਅਧੀਨ ਗੋਰਖਾ ਰਾਜ ਦੇ ਸ਼ਾਹ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਨੇ ਮੌਜੂਦਾ ਨੇਪਾਲ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕਰਦਿਆਂ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆ। ਕੀਰਤੀਪੁਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਉਸਦੀ ਜਿੱਤ ਘਾਟੀ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਸੀ।

ਪਸ਼ੂਪਤੀਨਾਥ ਮੰਦਰ, ਪਸ਼ੂਪਤੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ।

ਨੇਵਾਰਸ[ਸੋਧੋ]

ਨੇਵਾਰ ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਨਿਵਾਸੀ ਹਨ ਅਤੇ ਘਾਟੀ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਕ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅੱਜ ਨੇਪਾਲ ਭਾਸਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।[14] ਉਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਨਸਲੀ ਅਤੇ ਨਸਲੀ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਵੰਸ਼ਜ ਵਜੋਂ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸਥਾਨ ਦੇ ਦੋ-ਸਹਿ ਸਾਲ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਅਤੇ ਰਾਜ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੇ ਨੇਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕੌਮ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਹੈ।[15] ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਰਤ ਦੀ ਇੱਕ ਵੰਡ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਸ਼ਹਿਰੀ ਸਭਿਅਤਾ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜੋ ਹਿਮਾਲਿਆ ਦੀਆਂ ਤਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਲਾ, ਮੂਰਤੀ, ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ, ਸੱਭਿਆਚਾਰ, ਸਾਹਿਤ, ਸੰਗੀਤ, ਉਦਯੋਗ, ਵਪਾਰ, ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਤੇ ਪਕਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਦੀ ਕਲਾ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਛਾਪ ਛੱਡ ਗਏ ਹਨ।

ਮਿਥਿਹਾਸ[ਸੋਧੋ]

ਸ੍ਵਯਮ੍ਬੁ ਸਤੁਪਾ

ਸਵਯੰਭੂ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਝੀਲ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪਾਲੀਓ ਕਾਠਮੰਡੂ ਝੀਲ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਹਾੜੀ ਜਿੱਥੇ ਸਵਯੰਬੂ ਸਤੂਪ ਆਰਾਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਕਮਲ ਦੇ ਪੌਦੇ ਖਿੜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਭਗਵਾਨ ਮੰਜੂਸਰੀ ਨੇ ਕਸ਼ਪਾਲ (ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਚੋਭਾਰ ਕਿਹਾ ਗਿਆ) ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਚੰਦਰਸ਼ਾਹ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੱਡ ਨੂੰ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਰਹਿਣ ਯੋਗ ਜ਼ਮੀਨ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਗੋਪਾਲ ਬੰਸ਼ਾਵਲੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕਰ ਨਾਲ ਖੱਡ ਨੂੰ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਨਿਕਾਸ ਵਾਲੀ ਘਾਟੀ ਗੋਪਾਲ ਵੰਸੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤੀ, ਜੋ ਗਊਆਂ ਦੇ ਚਰਵਾਹੇ ਸਨ।

ਭੂਗੋਲ[ਸੋਧੋ]

ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਤੋਂ ਪਹਾੜੀ ਦ੍ਰਿਸ਼

ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਕਟੋਰੇ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਕੇਂਦਰੀ ਹੇਠਲਾ ਹਿੱਸਾ 1,425 metres (4,675 ft) 'ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ ਸਮੁੰਦਰ ਤਲ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਹੈ। ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਚਾਰ ਪਹਾੜੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਨਾਲ ਘਿਰੀ ਹੋਈ ਹੈ: ਸ਼ਿਵਪੁਰੀ ਪਹਾੜੀਆਂ ( 2,732 metres or 8,963 feet ਦੀ ਉਚਾਈ 'ਤੇ), ਫੁਲਚੌਕੀ ( 2,695 metres or 8,842 feet ), ਨਾਗਾਰਜੁਨ ( 2,095 metres or 6,873 feet ), ਚੰਦਰਗਿਰੀ (2,095 ਮੀਟਰ 2,551 metres or 8,369 feet )। ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚੋਂ ਵਗਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਨਦੀ ਬਾਗਮਤੀ ਨਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਘਾਟੀ ਕਾਠਮੰਡੂ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ, ਲਲਿਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਭਕਤਾਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਬਣੀ ਹੈ ਜੋ 220 square miles (570 km2) ਦੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਕਾਠਮੰਡੂ, ਪਾਟਨ, ਭਕਤਾਪੁਰ, ਕੀਰਤੀਪੁਰ ਅਤੇ ਮੱਧਪੁਰ ਥਿਮੀ ਦੇ ਨਗਰਪਾਲਿਕਾ ਖੇਤਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ; ਬਾਕੀ ਬਚਿਆ ਖੇਤਰ ਕਈ ਨਗਰ ਪਾਲਿਕਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪੇਂਡੂ ਨਗਰ ਪਾਲਿਕਾਵਾਂ (ਲਲਿਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ) ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਘਾਟੀ ਨੇਪਾਲ ਦਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਕੇਂਦਰ ਹੈ। ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਸਾਲ 1979 ਵਿੱਚ ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੁਆਰਾ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਥਾਨ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਖੇਤਰ[ਸੋਧੋ]

ਦੇਸ ਮਾਰੂ ਝਿਆ, ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਖਿੜਕੀ
ਕਾਠਮੰਡੂ ਦਰਬਾਰ ਸਕੁਏਅਰ

ਇਹ ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੰਦਰਾਂ ਅਤੇ ਸਮਾਰਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਅਧੂਰੀ ਵਰਣਮਾਲਾ ਸੂਚੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸੱਤ ਨੂੰ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤੀ ਸਥਾਨਾਂ ਵਜੋਂ ਨਾਮਜ਼ਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।[1]

  • ਭਗਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ
    • ਬਾਲਕੁਮਾਰੀ ਮੰਦਿਰ
    • ਭਗਤਪੁਰ ਦਰਬਾਰ ਸਕੁਏਅਰ (ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਥਾਨ)
    • ਚੰਗੂ ਨਰਾਇਣ ਮੰਦਰ (ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਥਾਨ)
    • ਡੋਲੇਸ਼ਵਰ ਮਹਾਦੇਵਾ ਮੰਦਰ
    • ਕੈਲਾਸ਼ਨਾਥ ਮਹਾਦੇਵ ਦੀ ਮੂਰਤੀ
    • ਪੁਜਾਰੀਮਠ ਅਜਾਇਬ ਘਰ
    • ਸੂਰਿਆਵਿਨਾਇਕ ਮੰਦਰ
  • ਕਾਠਮੰਡੂ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ
    • ਆਕਾਸ਼ ਭੈਰਵ ਮੰਦਰ
    • ਅਸ਼ੋਕ ਬਿਨਾਇਕ ਮੰਦਿਰ
    • ਆਦਿਤਨਾਥ ਮੰਦਿਰ
    • ਅਜੀਮਾ ਮੰਦਰ
    • ਬਾਗ ਭੈਰਬ ਮੰਦਿਰ
    • ਬਜ੍ਰਯੋਗਿਨੀ ਮੰਦਰ
    • ਬੌਧਨਾਥ ਸਟੂਪਾ (ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਥਾਨ)
    • ਬੁਧਨੀਲਕੰਠ ਮੰਦਿਰ
    • ਚੰਦਰ ਬਿਨਾਇਕ ਮੰਦਿਰ
    • ਚੰਦਰਗਿਰੀ ਪਹਾੜੀ
    • ਦਕਸ਼ਿੰਕਾਲੀ ਮੰਦਿਰ
    • ਧਾਰਹਾਰਾ
    • ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਬਾਗ
    • ਘੰਟਾ ਘਰ
    • ਗੋਕਰਨੇਸ਼ਵਰ ਮਹਾਦੇਵ ਮੰਦਿਰ
    • ਗੁਹਯੇਸ਼ਵਰੀ ਮੰਦਿਰ
    • ਜਲ ਬਿਨਾਇਕ ਮੰਦਰ
    • ਕਸ਼ਟਮੰਡਪ
    • ਕਾਠਮੰਡੂ ਦਰਬਾਰ ਸਕੁਏਅਰ (ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਾਈਟ)
    • ਕੋਪਨ ਮੱਠ
    • ਨਾਰਾਇਣਹਿਤੀ ਪੈਲੇਸ
    • ਪਸ਼ੂਪਤੀਨਾਥ ਮੰਦਿਰ (ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਥਾਨ)
    • ਰਾਨੀਪੋਖਰੀ ਛੱਪੜ
    • ਰਤਨਾ ਪਾਰਕ
    • ਸੇਤੋ ਮਛੇਂਦਰਨਾਥ ਮੰਦਿਰ
    • ਸ਼ਿਵ ਪਾਰਵਤੀ ਮੰਦਰ
    • ਸ਼ਿਵਪੁਰੀ ਨਾਗਾਰਜੁਨ ਨੈਸ਼ਨਲ ਪਾਰਕ
    • ਸਵਯੰਭੂਨਾਥ ਸਟੂਪਾ ਕੰਪਲੈਕਸ (ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਥਾਨ)
    • ਤਲੇਜੂ ਮੰਦਰ
    • ਤਾਰਾਗਾਓਂ ਅਜਾਇਬ ਘਰ
    • ਟੌਦਾਹਾ ਝੀਲ
    • ਥ੍ਰੰਗੁ ਤਾਸ਼ੀ ਯੰਗਤਸੇ ਮੱਠ
  • ਲਲਿਤਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ, ਨੇਪਾਲ
    • ਬਾਲਕੁਮਾਰੀ ਮੰਦਿਰ
    • ਹਿਰਨਿਆ ਵਰਣ ਮਹਾਵਿਹਾਰ ਮੰਦਿਰ
    • ਕੁੰਭੇਸ਼ਵਰ ਮੰਦਰ ਕੰਪਲੈਕਸ
    • ਮਹਾਬੌਧ ਮੰਦਰ
    • ਨਾਗਦਾਹਾ ਝੀਲ
    • ਪਾਟਨ ਦਰਬਾਰ ਸਕੁਏਅਰ (ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਥਾਨ)
    • ਰਾਤੋ ਮਛਿੰਦ੍ਰਨਾਥ ਮੰਦਿਰ, ਬੁੰਗਮਤੀ

ਮੌਜੂਦ[ਸੋਧੋ]

ਨਾਰਾਇਣਹਿਤੀ ਪੈਲੇਸ ਮਿਊਜ਼ੀਅਮ

ਇਹ ਘਾਟੀ ਸੱਤ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸਥਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੀ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਸਾਈਟ ਦੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨੀ ਕਰਦੀ ਹੈ: ਤਿੰਨ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਕੇਂਦਰ, ਕਾਠਮੰਡੂ ਹਨੂੰਮਾਨ ਢੋਕਾ, ਪਾਟਨ ਦਰਬਾਰ ਸਕੁਏਅਰ ਅਤੇ ਭਕਤਾਪੁਰ ਦਰਬਾਰ ਸਕੁਏਅਰ, ਦੋ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਬੋਧੀ ਸਟੂਪ, ਸ੍ਵਯੰਭੂਨਾਥ ਅਤੇ ਬੋਧਨਾਥ ਅਤੇ ਦੋ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਅਸਥਾਨ, ਪਾਹੁਪਤੀਨਾਥ, ਮੰਦਰ ਅਤੇ ਚੰਗੂ ਨਰਾਇਣ[16] 2003 ਵਿੱਚ, ਯੂਨੈਸਕੋ ਨੇ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕਤਾ ਦੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸੰਪੱਤੀ ਦੇ ਬੇਮਿਸਾਲ ਸਰਵ ਵਿਆਪਕ ਮੁੱਲ ਲਈ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਾਈਟਾਂ ਨੂੰ "ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ" ਵਜੋਂ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ। 2007 ਵਿੱਚ ਖ਼ਤਰੇ ਵਾਲੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[17]

ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ, ਮਾਰਪਾ, ਮਿਲਾਰੇਪਾ, ਰਵਾ ਲੋਤਸਵ, ਰਾਸ ਚੁੰਗਪਾ, ਧਰਮਾ ਸਵਾਮੀ, XIII ਕਰਮਾਪਾ, XVI ਕਰਮਾਪਾ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰਾਂ ਸਮੇਤ ਤਿੱਬਤੀ ਬੋਧੀ ਮਾਸਟਰਾਂ ਨੇ ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਤਿੱਬਤੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸਮੂਹ 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਵਯੰਭੂਨਾਥ ਅਤੇ ਬੌਧਨਾਥ ਸਟੂਪਾਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਵਸ ਗਏ। ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਕਈ ਹੋਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲਾਮਾਂ ਦੇ ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੋਧੀ ਮੱਠ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰ ਹਨ।[18]

ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਅੰਤਿਮ ਸੰਸਕਾਰ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਦਾ 1500-ਸਾਲਾ ਇਤਿਹਾਸ ਉਪ-ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਗਏ ਪੱਥਰ ਦੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਉੱਤਮ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਾਟਨ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਵਿਹੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੀਤੀਆ ਰੱਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਪੱਥਰ ਦੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਨੇਪਾਲ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਰੋਤ ਹਨ।

ਜਨਸੰਖਿਆ[ਸੋਧੋ]

ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਦੀ ਕੁੱਲ ਆਬਾਦੀ 2,996,341 ਹੈ।[19]

ਕਾਠਮੰਡੂ (ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਖੇਤਰ)[ਸੋਧੋ]

ਨੇਪਾਲ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਖੇਤਰ ਵਜੋਂ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਬਾਗਮਤੀ ਸੂਬੇ ਦਾ ਹਿੱਸਾ।[20][21][22]

ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਬਾਗਮਤੀ ਸੂਬੇ ਦੇ 3 ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੁੱਲ ਆਬਾਦੀ 2,996,341 ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੱਲ ਖੇਤਰਫਲ 933.73 square kilometres (360.52 sq mi)

ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਖੇਤਰ ਆਬਾਦੀ ( 2021 ) [2]
ਕਾਠਮੰਡੂ 413.69 square kilometres (159.73 sq mi) 2,017,532 ਹੈ
ਭਗਤਪੁਰ 123.12 square kilometres (47.54 sq mi) 430,408 ਹੈ
ਲਤੀਪੁਰ 396.92 square kilometres (153.25 sq mi) 548,401 ਹੈ
ਕਾਠਮੰਡੂ NCT 933.73 square kilometres (360.52 sq mi) 2,996,341

ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਹਿਰ[ਸੋਧੋ]

2021 ਨੇਪਾਲ ਦੀ ਜਨਗਣਨਾ ਅਨੁਸਾਰ ਕਾਠਮੰਡੂ ਘਾਟੀ ਦੇ 75,000+ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਕਸਬੇ।[2]

ਰੈਂਕ ਨਾਮ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਆਬਾਦੀ ( 2021 ) ਖੇਤਰ (ਕਿ.ਮੀ. 2 ) ਘਣਤਾ (/ਕਿ.ਮੀ. 2 )
1 ਕਾਠਮੰਡੂ ਕਾਠਮੰਡੂ 845,767 ਹੈ 49.45 [23] 17,103
2 ਲਲਿਤਪੁਰ ਲਲਿਤਪੁਰ 299,843 ਹੈ 36.12 [24] 8,301
3 ਬੁਧਨੀਲਕੰਠ ਕਾਠਮੰਡੂ 179,688 ਹੈ 34.8 [25] 5,163
4 ਤਾਰਕੇਸ਼ਵਰ ਕਾਠਮੰਡੂ 151,508 54.95 [26] 2,757
5 ਗੋਕਰਨੇਸ਼ਵਰ ਕਾਠਮੰਡੂ 151,200 ਹੈ 58.5 [27] 2,585
6 ਸੂਰਯਾਬਿਨਾਇਕ ਭਗਤਪੁਰ 137,971 ਹੈ 42.45 3,250
7 ਚੰਦਰਗਿਰੀ ਕਾਠਮੰਡੂ 136,928 ਹੈ 43.9 3,119
8 ਤੋਖਾ ਕਾਠਮੰਡੂ 135,741 ਹੈ 17.11 7,933
9 ਕਾਗੇਸ਼ਵਰੀ-ਮਨੋਹਰਾ ਕਾਠਮੰਡੂ 133,327 ਹੈ 27.38 4,870
10 ਮੱਧਪੁਰ ਥੰਮੀ ਭਗਤਪੁਰ 119,955 ਹੈ 11.47 10,458
11 ਮਹਾਲਕਸ਼ਮੀ ਲਲਿਤਪੁਰ 118,710 ਹੈ 26.51 4,478
12 ਨਾਗਾਰਜੁਨ ਕਾਠਮੰਡੂ 115,507 ਹੈ 29.85 3,870
13 ਗੋਦਾਵਰੀ ਲਲਿਤਪੁਰ 100,972 ਹੈ 96.11 1,051
14 ਚੰਗੁਨਾਰਾਇਣ ਭਗਤਪੁਰ 88,612 ਹੈ 62.98 1,407
15 ਕੀਰਤੀਪੁਰ ਕਾਠਮੰਡੂ 81,782 ਹੈ 14.76 5,541
16 ਭਗਤਪੁਰ ਭਗਤਪੁਰ 78,854 ਹੈ 6.89 11,445

ਛੋਟੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਪਿੰਡ[ਸੋਧੋ]

  • ਦਕਸ਼ਿੰਕਲੀ ਨਗਰਪਾਲਿਕਾ
  • ਸ਼ੰਖਰਪੁਰ ਨਗਰਪਾਲਿਕਾ
  • ਕੋਨਜਿਓਸਨ ਗ੍ਰਾਮੀਣ ਨਗਰਪਾਲਿਕਾ
  • ਬਾਗਮਤੀ ਗ੍ਰਾਮੀਣ ਨਗਰਪਾਲਿਕਾ
  • ਮਹਾਂਕਾਲ ਗ੍ਰਾਮੀਣ ਨਗਰਪਾਲਿਕਾ

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ[ਸੋਧੋ]

  • ਨੇਪਾਲ ਦੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ
  • ਦੋਲਖਾ ਨੇਵਾਰ ਭਾਸ਼ਾ
  • ਕੀਰਤੀਪੁਰ ਦੀ ਲੜਾਈ
  • ਕਾਠਮੰਡੂ ਦੀ ਲੜਾਈ
  • ਲਲਿਤਪੁਰ ਦੀ ਲੜਾਈ

ਹਵਾਲੇ[ਸੋਧੋ]

  1. 1.0 1.1 Centre, UNESCO World Heritage. "Kathmandu Valley". whc.unesco.org. Retrieved 8 September 2018.
  2. 2.0 2.1 2.2 "Archived copy" (PDF). cbs.gov.np. Archived from the original (PDF) on 6 February 2022. Retrieved 22 February 2022.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  3. "Managing Nepal's Urban Transition" (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). World Bank. Archived from the original on 2 November 2019. Retrieved 1 December 2019.
  4. "Nepal Disaster Risk Reduction Portal". Government of Nepal. Retrieved 5 May 2015.
  5. Tamot, Kashinath (2006). नेपालमण्डल. Nepal Mandal Anusandhan Guthi. ISBN 99946-987-5-3. Retrieved 30 October 2021.
  6. Tamot, K. (2006). नेपालमण्डल (नेपाली अनुवाद). Nepal Mandal Anusandhan Guthi. ISBN 99946-987-5-3. Retrieved 30 October 2021.
  7. Khatiwada, D. "'राजधानी प्रदेश' र 'नेवा राज्य' : केही भ्रमको खण्डन". Online Khabar. Retrieved 30 October 2021.
  8. "Celestial Advice" (PDF). Nepal Law Commission.
  9. "नेपालको जिल्ला प्रशासन पुनर्गठनको रिपोर्ट २०१३" (PDF). Ministry Federal Affairs & General Administration. Government of Nepal. Archived from the original (PDF) on 7 ਸਤੰਬਰ 2018. Retrieved 30 October 2021. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
  10. "Save Nepa Valley Movement Homepage". Save Nepa Valley. Retrieved 30 October 2021.
  11. भक्तपुर नगरपालिका स्थानीय पाठ्यक्रम २०७५ (PDF). Bhaktapur: Bhaktapur Municipality. 2018. p. 9.
  12. Khatiwada, Dambar. "'राजधानी प्रदेश' र 'नेवा राज्य' : केही भ्रमको खण्डन". Online Khabar. Retrieved 30 October 2021.
  13. Rajendra S. Khadka Travelers' Tales Nepal
  14. von Furer-Haimendorf, Christoph (1956). "Elements of Newar Social Structure". Journal of the Royal Anthropological Institute. Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland. 86 (2): 15–38. doi:10.2307/2843991. JSTOR 2843991.
  15. "Mesocosm". publishing.cdlib.org. Retrieved 8 September 2018.
  16. "Places to see UNESCO World Heritage Sites". welcomenepal.com. Archived from the original on 2019-09-10. Retrieved 2023-01-29.
  17. Centre, UNESCO World Heritage. "UNESCO World Heritage Centre - State of Conservation (SOC 2003) Kathmandu Valley (Nepal)". whc.unesco.org (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 2 October 2017.
  18. Observation on the influence of Tibetan Buddhism in the Kathmandu Valley: Archived 20 November 2008 at the Wayback Machine.
  19. "Census Data" (PDF). 2011. Archived from the original (PDF) on 2021-12-04. Retrieved 2023-01-29.
  20. "Call for integrated development of Kathmandu Valley". My Republica. 6 July 2016. Retrieved 27 March 2020.
  21. "Road Map for Making Kathmandu Valley Development Concept Plan Risk Sensitive ..." (PDF). UNDP, Nepal. 29 May 2012. Archived from the original (PDF) on 22 ਦਸੰਬਰ 2018. Retrieved 27 March 2020.
  22. "Valley envisioned as national capital of federal Nepal". The Halayan. 15 July 2015. Retrieved 27 March 2020.
  23. "Kathmandu Metropolitan City | Government of Nepal". www.kathmandu.gov.np. Archived from the original on 2 September 2017. Retrieved 22 February 2022.
  24. "Lalitpur Metropolitan City | Government of Nepal". lalitpurmun.gov.np. Archived from the original on 2 September 2017. Retrieved 22 February 2022.
  25. "Budhanilkantha Municipality Office | Government of Nepal". www.budhanilkanthamun.gov.np. Archived from the original on 2 September 2017. Retrieved 22 February 2022.
  26. "Tarakeshwor Municipality | Office of the Municipal Executive". www.tarakeshwormun.gov.np. Archived from the original on 30 August 2017. Retrieved 22 February 2022.
  27. "Gokarneshwor Municipality | Municipality OfficeBagmati Pradesh, JorpatiKathmandu, Nepal".

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ[ਸੋਧੋ]