ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ (ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ)

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ
ਚੇਅਰਪਰਸਨਜੈਮ ਹੈਰੀਸਨ
Governing bodyਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਮੇਟੀ[1][2]
ਸੰਸਥਾਪਕ
ਸਥਾਪਨਾਜਨਵਰੀ 8, 1828; 196 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ (1828-01-08)[3]
ਬਾਲਟੀਮੋਰ, ਮੈਰੀਲੈਂਡ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ
ਇਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ-ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ
ਮੁੱਖ ਦਫ਼ਤਰ430 ਸਾਊਥ ਕੈਪੀਟਲ ਸਟ੍ਰੀਟ,
ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਡੀ.ਸੀ., ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ
ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਿੰਗ
  • ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਡੈਮੋਕਰੇਟਸ
  • ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਕਾਲਜ ਡੈਮੋਕਰੇਟਸ
ਨੌਜਵਾਨ ਵਿੰਗਯੰਗ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਸ ਆਫ ਅਮਰੀਕਾ
ਔਰਤ ਵਿੰਗਨੈਸ਼ਨਲ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਆਫ ਡੈਮੋਕਰੈਟਿਕ ਵੂਮੈਨ
ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ (2022)Decrease 47,130,651[4]
ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ
  • ਬਹੁਗਿਣਤੀ:
  • ਸਮਾਜਿਕ ਉਦਾਰਵਾਦ (ਅਮਰੀਕੀ)[5][6]
  • ਧੜੇ:
  • ਕੇਂਦਰਵਾਦ[7][8]
  • ਪ੍ਰਗਤੀਵਾਦ[9]
  • ਸਮਾਜਿਕ ਲੋਕਤੰਤਰ[10]
ਰੰਗ  ਨੀਲਾ
ਚੋਣ ਨਿਸ਼ਾਨ
ਵੈੱਬਸਾਈਟ
democrats.org Edit this at Wikidata

ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰਾਜਨੀਤਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। 1828 ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਰਟਿਨ ਵੈਨ ਬੁਰੇਨ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਨਾਇਕ ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹਰ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ, ਇਸ ਨੂੰ ਦਲੀਲ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀ ਸਰਗਰਮ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਬਣਾਇਆ। [11] [12] [13] ਪਾਰਟੀ ਮੁਕਾਬਲੇਬਾਜ਼ੀ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਵਿਰੋਧੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਤੰਬੂ ਹੈ, [14] [15] ਪਰ ਆਧੁਨਿਕ ਅਮਰੀਕੀ ਉਦਾਰਵਾਦ, ਸਮਾਜਿਕ ਉਦਾਰਵਾਦ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ, ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਹੈ। [5] [16] ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੇਂਦਰਵਾਦੀ [17] ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਜਮਹੂਰੀ ਧੜੇ ਹਨ । ਇਸਦੀ ਮੁੱਖ ਸਿਆਸੀ ਵਿਰੋਧੀ 1850 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ 46 ਵਿੱਚੋਂ 17 ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਡੈਮੋਕ੍ਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਤੋ ਹੋਏ ਹਨ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਐਂਡਰਿਊ ਜੌਹਨਸਨ, ਫ਼ਰੈਂਕਲਿਨ ਡੀ ਰੂਜ਼ਵੈਲਟ, ਜੌਨ ਐੱਫ. ਕੈਨੇਡੀ, ਲਿੰਡਨ ਬੀ. ਜੌਨਸਨ, ਜਿੰਮੀ ਕਾਰਟਰ, ਬਿਲ ਕਲਿੰਟਨ, ਬਰਾਕ ਓਬਾਮਾ ਅਤੇ ਮੌਜਦਾ ਜੋ ਬਾਈਡਨ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਨ। ਐਂਡਰਿਊ ਜੈਕਸਨ ਇਸ ਪਾਰਟੀ ਤੋ ਪਹਿਲੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸਨ।

ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪੂਰਵਗਾਮੀ ਨੂੰ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ-ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਪਾਰਟੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। [18] [19] 1860 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬੈਂਕ ਅਤੇ ਉੱਚ ਦਰਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਵਿਆਪਕ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸ਼ਕਤੀ, [20] ਗੁਲਾਮ ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ, [21] ਖੇਤੀਵਾਦ, [22] ਅਤੇ ਵਿਸਥਾਰਵਾਦ, [22] ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ। [22] ਇਹ 1860 ਵਿੱਚ ਗੁਲਾਮੀ ਉੱਤੇ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ 1860 ਅਤੇ 1910 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਵਾਰ [lower-alpha 1] ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਜਿੱਤਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਲ ਚਾਰ ਵਾਰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵੋਟ ਜਿੱਤੀ। 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਨੇ ਉੱਚ ਦਰਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਮਿਆਰ 'ਤੇ ਗਹਿਰੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਬਹਿਸ ਕੀਤੀ। 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੇ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਾਮਰਾਜਵਾਦ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ 28ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵੁਡਰੋ ਵਿਲਸਨ ਨੇ 1912 ਅਤੇ 1916 ਵਿੱਚ ਵਾਈਟ ਹਾਊਸ ਜਿੱਤਿਆ।

ਸਾਲ 1932 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ 32ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਫਰੈਂਕਲਿਨ ਡੀ. ਰੂਜ਼ਵੈਲਟ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਊ ਡੀਲ ਗੱਠਜੋੜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਬੀਮਾ ਸਮੇਤ ਇੱਕ ਸਮਾਜਿਕ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਹੈ। [5] [23] [24] ਨਵੀਂ ਡੀਲ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਤੋਂ ਪਾਰਟੀ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਮਰਥਨ ਖਿੱਚਿਆ ਪਰ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਵਪਾਰ ਪੱਖੀ ਵਿੰਗ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ। [25] [26] [27] 36ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਲਿੰਡਨ ਬੀ. ਜੌਹਨਸਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਮਹਾਨ ਸੋਸਾਇਟੀ ਯੁੱਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਮੂਲ ਅਧਾਰ ਬਦਲ ਗਏ, ਦੱਖਣੀ ਰਾਜ ਵਧੇਰੇ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਰਿਪਬਲਿਕਨ ਅਤੇ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬੀ ਰਾਜ ਵਧੇਰੇ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਬਣ ਗਏ। [28] [29] ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਲੇਬਰ ਯੂਨੀਅਨ ਤੱਤ 1970 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, [30] [31] ਅਤੇ ਰੋਨਾਲਡ ਰੀਗਨ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਮਰੀਕੀ ਵੋਟਰ ਵਧੇਰੇ ਰੂੜ੍ਹੀਵਾਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਬਿਲ ਕਲਿੰਟਨ ਦੀ ਚੋਣ ਨੇ ਪਾਰਟੀ ਲਈ ਤੀਜੇ ਸਥਾਨ ਵੱਲ ਕਦਮ ਵਧਾਇਆ ਹੈ। ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਰੁਖ ਨੂੰ ਮਾਰਕੀਟ-ਆਧਾਰਿਤ ਆਰਥਿਕ ਨੀਤੀ ਵੱਲ ਲਿਜਾਣਾ। [32] [33] [34] ਬਰਾਕ ਓਬਾਮਾ ਨੇ 2010 ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਕਿਫਾਇਤੀ ਕੇਅਰ ਐਕਟ ਦੇ ਪਾਸ ਹੋਣ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕੀਤੀ।

ਆਧੁਨਿਕ ਅਮਰੀਕੀ ਉਦਾਰਵਾਦ ਦਾ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਫਲਸਫਾ ਇੱਕ ਮਿਸ਼ਰਤ ਪੂੰਜੀਵਾਦੀ ਆਰਥਿਕਤਾ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਗਰਿਕ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਮਾਨਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਂਦਾ ਹੈ।[35] ਸਮਾਜਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ, ਇਹ ਗਰਭਪਾਤ(ਅਬੋਰਸ਼ਨ) ਦੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ, [36] ਮਾਰਿਜੁਆਨਾ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨੀਕਰਨ, [37] ਸਖ਼ਤ ਬੰਦੂਕ ਕਾਨੂੰਨ, [38] ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ, [39] ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅਪਰਾਧਿਕ ਨਿਆਂ [40] ਅਤੇ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। [41] ਸਮਾਜਿਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦਾ ਵਿਸਤਾਰ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਹੈਲਥਕੇਅਰ ਕਵਰੇਜ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ, [42] ਬਰਾਬਰ ਮੌਕੇ, ਅਤੇ ਖਪਤਕਾਰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਇਸ ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਏਜੰਡੇ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। [43] [44] [45] ਗਰਭਪਾਤ, ਵਪਾਰ, ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ' ਤੇ, ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੌਰਾਨ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਅਹੁਦੇ ਲਏ ਹਨ। [46] [47] [48]

2020 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਤੱਕ, ਪਾਰਟੀ ਯਹੂਦੀ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਅਮਰੀਕੀਆਂ, ਔਰਤਾਂ, ਪੋਸਟ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ, ਉੱਚ ਆਮਦਨੀ ਵਾਲੇ ਵੋਟਰਾਂ, ਜਿਨਸੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ, ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮੌਜੂਦਾ ਡੈਮੋਕਰੇਟਸ ਕੋਲ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਅਤੇ ਸੀਨੇਟ ਵਿੱਚ ਬਹੁਮਤ ਹੈ, ਨਾਲ ਹੀ 24 ਰਾਜ ਗਵਰਨਰਸ਼ਿਪਾਂ, 19 ਰਾਜ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾਵਾਂ, 17 ਰਾਜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਟ੍ਰਾਈਫੈਕਟਸ, ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮੇਅਰਸ਼ਿਪਾਂ ਹਨ । [49] ਰਜਿਸਟਰਡ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ ਪਾਰਟੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪਾਰਟੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਤੀਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਪਾਰਟੀ ਹੈ । ਮੌਜੂਦਾ, ਜੋ ਬਾਈਡਨ ਸਮੇਤ, 15 ਡੈਮੋਕਰੇਟਸ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਈ ਹੈ।[5]

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. ↑ "About the Democratic Party". Democratic Party. Retrieved April 15, 2022. For 171 years, [the Democratic National Committee] has been responsible for governing the Democratic Party
  2. ↑ Democratic Party (March 12, 2022). "The Charter & The Bylaws of the Democratic Party of the United States" (PDF). p. 3. Retrieved April 15, 2022. The Democratic National Committee shall have general responsibility for the affairs of the Democratic Party between National Conventions
  3. ↑ Cole, Donald B. (1970). Jacksonian Democracy in New Hampshire, 1800–1851. Harvard University Press. p. 69. ISBN 978-0-67-428368-8.
  4. ↑ Winger, Richard (December 27, 2022). "December 2022 Ballot Access News Print Edition". Ballot Access News. Retrieved December 31, 2022.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Arnold, N. Scott (2009). Imposing values: an essay on liberalism and regulation. Oxford University Press. p. 3. ISBN 9780495501121. Archived from the original on October 2, 2020. Retrieved April 28, 2020. Modern liberalism occupies the left-of-center in the traditional political spectrum and is represented by the Democratic Party in the United States.
  6. ↑ "President Obama, the Democratic Party, and Socialism: A Political Science Perspective". The Huffington Post. June 29, 2012. Archived from the original on March 24, 2019. Retrieved January 9, 2015.
  7. ↑ Hale, John (1995). The Making of the New Democrats. New York: ਰਾਜਨੀਤੀ ਸ਼ਾਸਤਰ ਤਿਮਾਹੀ. p. 229.
  8. ↑ Dewan, Shaila; Kornblut, Anne E. (October 30, 2006). "In Key House Races, Democrats Run to the Right". The New York Times. Archived from the original on July 27, 2019. Retrieved January 28, 2017.
  9. ↑ Stein, Letita; Cornwell, Susan; Tanfani, Joseph (August 23, 2018). "Inside the progressive movement roiling the Democratic Party". Reuters. Archived from the original on June 13, 2022. Retrieved June 13, 2022.
  10. ↑
  11. ↑ M. Philip Lucas, "Martin Van Buren as Party Leader and at Andrew Jackson's Right Hand." in A Companion to the Antebellum Presidents 1837–1861 (2014): 107–129.
  12. ↑ "The Democratic Party, founded in 1828, is the world's oldest political party" states Janda, Kenneth; Berry, Jeffrey M.; Goldman, Jerry (2010). The Challenge of Democracy: American Government in Global Politics. Cengage Learning. p. 276. ISBN 9780495906186.
  13. ↑ Michael Kazin, What It Took to Win: A History of the Democratic Party (2022) pp 5, 12.
  14. ↑ Adams, Ian (2001). Political Ideology Today (reprinted, revised ed.). Manchester: Manchester University Press. pp. 32–33. ISBN 9780719060205. Ideologically, all US parties are liberal and always have been. Essentially they espouse classical liberalism, that is a form of democratised Whig constitutionalism plus the free market. The point of difference comes with the influence of social liberalism" and the proper role of government... ...the American right has nothing to do with maintaining the traditional social order, as in Europe. What it believes in is... individualism... The American right has tended towards... classical liberalism...
  15. ↑ Herndon, Astead W. (February 21, 2021). "Democrats' Big Tent Helped Them Win. Now It Threatens Biden's Agenda". The New York Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). ISSN 0362-4331. Retrieved August 23, 2022.
  16. ↑ Knoll, Benjamin (June 29, 2012). "President Obama, the Democratic Party, and Socialism: A Political Science Perspective". The Huffington Post. Archived from the original on March 24, 2019. Retrieved January 9, 2015.
  17. ↑ Linskey, Annie; McGoogan, Cara; Itkowitz, Colby (November 6, 2022). "Democrats look to centrists in final hours while GOP amps up its base". Washington Post (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). ISSN 0190-8286. Retrieved February 27, 2023.
  18. ↑ "Major American Political Parties of the 19th Century". Norwich University Online (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). October 2, 2017. Archived from the original on ਜੁਲਾਈ 5, 2022. Retrieved July 4, 2022. ...The Democratic-Republican and Whig parties are considered the predecessors of today's Democratic and Republican parties, respectively.
  19. ↑ The party has claimed a founding date of 1792 as noted in S.2047 which passed in the United States Senate in 1991. 102nd Congress (1991), S.2047 – A bill to establish a commission to commemorate the bicentennial of the establishment of the Democratic Party of the United States.{{citation}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)
  20. ↑ Holt, Michael F. (1992). Political Parties and American Political Development: From the Age of Jackson to the Age of Lincoln. Louisiana State University Press. pp. 27–28. ISBN 978-0807126097.
  21. ↑ Bates, Christopher (2015). The Early Republic and Antebellum America: An Encyclopedia of Social, Political, Cultural, and Economic History. Taylor & Francis. p. 293. ISBN 9781317457404. The expansion engineered by Polk rendered the Democratic Party increasingly beholden to Southern slave interests, which dominated the party from 1848 to the Civil War.
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 Staff. "Jacksonian Democracy: The Democratization of Politics". Encyclopædia Britannica. Retrieved October 6, 2022. By the 1840s, Whig and Democratic congressmen voted as rival blocs. Whigs supported and Democrats opposed a weak executive, a new Bank of the United States, a high tariff, distribution of land revenues to the states, relief legislation to mitigate the effects of the depression, and federal reapportionment of House seats. Whigs voted against and Democrats approved an independent treasury, an aggressive foreign policy, and expansionism. These were important issues, capable of dividing the electorate just as they divided the major parties in Congress.
  23. ↑ Geer, John G. (1992). "New Deal Issues and the American Electorate, 1952-1988". Political Behavior. 14 (1): 45–65. doi:10.1007/BF00993508. ISSN 0190-9320. JSTOR 586295.
  24. ↑ Grigsby, Ellen (2008). Analyzing Politics: An Introduction to Political Science. Cengage Learning. pp. 106–107. ISBN 9780495501121. Archived from the original on October 2, 2020. Retrieved April 28, 2020. In the United States, the Democratic Party represents itself as the liberal alternative to the Republicans, but its liberalism is for the most part the later version of liberalism—modern liberalism.
  25. ↑ Prendergast, William B. (1999). The Catholic Voter in American Politics: The Passing of the Democratic Monolith. Washington, D.C.: Georgetown University. ISBN 978-0-87840-724-8.
  26. ↑ Marlin, George J. (2004). The American Catholic Voter: 200 Years of Political Impact. South Bend, Indiana: St. Augustine. ISBN 978-1-58731-029-4. Retrieved April 28, 2020.
  27. ↑ Michael Corbett et al.
  28. ↑ Zelizer, Julian E. (February 15, 2015). "How Medicare Was Made". The New Yorker (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved August 23, 2022.
  29. ↑ "Women More Likely to Be Democrats, Regardless of Age". Gallup.com. June 12, 2009. Archived from the original on June 14, 2010. Retrieved June 17, 2010.
  30. ↑ Kullgren, Ian (November 10, 2020). "Union Workers Weren't a Lock for Biden. Here's Why That Matters". Bloomberg Law (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved November 3, 2022.
  31. ↑ Frank, Thomas (2016). Listen, liberal, or, What ever happened to the party of the people? (First ed.). New York. ISBN 978-1-62779-539-5. OCLC 908628802.{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)
  32. ↑ Hale, Jon F. (1995). "The Making of the New Democrats". Political Science Quarterly. 110 (2): 207–232. doi:10.2307/2152360. ISSN 0032-3195. JSTOR 2152360.
  33. ↑ Wills, Garry (January 19, 1997). "The Clinton Principle". The New York Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). ISSN 0362-4331. Retrieved August 24, 2022.
  34. ↑ Edsall, Thomas B. (June 28, 1998). "Clinton and Blair envision a 'Third Way' international movement". Washington Post (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). ISSN 0190-8286. Retrieved November 1, 2022.
  35. ↑ Larry E. Sullivan.
  36. ↑ Traister, Rebecca (March 27, 2023). "Abortion Wins Elections". The Cut (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved April 7, 2023.
  37. ↑ Gurley, Gabrielle (November 23, 2020). "Biden at the Cannabis Crossroads". The American Prospect (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved August 24, 2022.
  38. ↑ "Preventing Gun Violence". Democrats.org. Archived from the original on November 4, 2018. Retrieved May 22, 2019.
  39. ↑ "Democratic Platform Endorses Gay Marriage". NPR. September 4, 2012. Retrieved May 10, 2023.
  40. ↑ "Protecting Communities And Building Trust By Reforming Our Criminal Justice System". Democratic Party. Retrieved November 30, 2021.
  41. ↑ Chammah, Maurice (July 18, 2016). "Two Parties, Two Platforms on Criminal Justice". The Marshall Project. Archived from the original on May 31, 2019. Retrieved May 22, 2019.
  42. ↑ Miranda Ollstein, Alice (August 12, 2022). "A bittersweet health care win for Democrats". POLITICO (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved April 7, 2023.
  43. ↑ Goodnough, Abby; Kaplan, Thomas (June 28, 2019). "Democrat vs. Democrat: How Health Care Is Dividing the Party". The New York Times. Retrieved July 22, 2020.
  44. ↑ Levy, Jonah (2006). The State after Statism: New State Activities in the Age of Liberalization. Harvard University Press. p. 198. ISBN 9780495501121. In the corporate governance area, the center-left repositioned itself to press for reform. The Democratic Party in the United States used the postbubble scandals and the collapse of share prices to attack the Republican Party ... Corporate governance reform fit surprisingly well within the contours of the center-left ideology. The Democratic Party and the SPD have both been committed to the development of the regulatory state as a counterweight to managerial authority, corporate power, and market failure.
  45. ↑ U.S. Department of State. "A Mixed Economy: The Role of the Market". Thoughtco.com. Archived from the original on May 24, 2017.
  46. ↑ Peters, Margaret (2017). Trading Barriers. Princeton University Press. pp. 154–155. ISBN 978-0691174471. Archived from the original on March 3, 2018.
  47. ↑ Williams, Daniel K. (June 2015). "The Partisan Trajectory of the American Pro-Life Movement: How a Liberal Catholic Campaign Became a Conservative Evangelical Cause". Religions (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 6 (2): 451–475. doi:10.3390/rel6020451. ISSN 2077-1444.
  48. ↑ Williams, Daniel K. (May 9, 2022). "This Really Is a Different Pro-Life Movement". The Atlantic (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved February 2, 2023. This was not merely a geographic shift, trading one region for another, but a more fundamental transformation of the anti-abortion movement's political ideology. In 1973 many of the most vocal opponents of abortion were northern Democrats who believed in an expanded social-welfare state and who wanted to reduce abortion rates through prenatal insurance and federally funded day care. In 2022, most anti-abortion politicians are conservative Republicans who are skeptical of such measures. What happened was a seismic religious and political shift in opposition to abortion that has not occurred in any other Western country.
  49. ↑ Mayors of the 30 Largest Cities in the U.S.


ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:<ref> tags exist for a group named "lower-alpha", but no corresponding <references group="lower-alpha"/> tag was found

"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਡੈਮੋਕਰੇਟਿਕ_ਪਾਰਟੀ_(ਸੰਯੁਕਤ_ਰਾਜ)&oldid=714128" ਤੋਂ ਲਿਆ