ਐਂਟੀਮਨੀ

{{#if:| }}

ਐਂਟੀਮਨੀ
51Sb
As ↑ Sb ↓ Bi ਮਿਆਦੀ ਪਹਾੜਾ ਟੀਨ ← ਐਂਟੀਮਨੀ → ਟੈਲੂਰੀਅਮ
ਦਿੱਖ
ਚਾਂਦੀ-ਰੰਗਾ ਚਮਕੀਲਾ ਸਲੇਟੀ
ਆਮ ਲੱਛਣ
ਨਾਂ, ਨਿਸ਼ਾਨ, ਅੰਕ	ਐਂਟੀਮਨੀ, Sb, 51
ਉਚਾਰਨ	ਯੂਕੇ: /ˈæntməni/ AN-ti-mə-nee; ਯੂਐਸ: /ˈæntmoʊni/ AN-ti-moh-nee
ਧਾਤ ਸ਼੍ਰੇਣੀ	ਅਰਧ-ਧਾਤ
ਸਮੂਹ, ਪੀਰੀਅਡ, ਬਲਾਕ	15, 5, p
ਮਿਆਰੀ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਭਾਰ	121.760(1)
ਬਿਜਲਾਣੂ ਬਣਤਰ	[Kr] 4d10 5s2 5p3 2, 8, 18, 18, 5
History
ਖੋਜ	੩੦੦੦ ਈਸਾ ਪੂਰਵ
First isolation	ਵਾਨੋਚੀਓ ਬਿਰੀਨਗੂਚੀਓ (੧੫੪੦)
ਭੌਤਿਕੀ ਲੱਛਣ
ਅਵਸਥਾ	solid
ਘਣਤਾ (near r.t.)	6.697 ਗ੍ਰਾਮ·ਸਮ−3
ਪਿ.ਦ. 'ਤੇ ਤਰਲ ਦਾ ਸੰਘਣਾਪਣ	6.53 ਗ੍ਰਾਮ·ਸਮ−3
[[ਉਬਾਲ ਦਰਜਾ|ਉਃ ਦਃ] 'ਤੇ ਤਰਲ ਦਾ ਸੰਘਣਾਪਣ	{{{density gpcm3bp}}} ਗ੍ਰਾਮ·ਸਮ−3
ਪਿਘਲਣ ਦਰਜਾ	903.78 K, 630.63 °C, 1167.13 °F
ਉਬਾਲ ਦਰਜਾ	1860 K, 1587 °C, 2889 °F
ਇਕਰੂਪਤਾ ਦੀ ਤਪਸ਼	19.79 kJ·mol−1
Heat of	193.43 kJ·mol−1
Molar heat capacity	25.23 J·mol−1·K−1
pressure
P (Pa) 1 10 100 1 k 10 k 100 k at T (K) 807 876 1011 1219 1491 1858
ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਲੱਛਣ
ਆਕਸੀਕਰਨ ਅਵਸਥਾਵਾਂ	5, 3, -3
ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਨੈਗੇਟਿਵਟੀ	2.05 (ਪੋਲਿੰਗ ਸਕੇਲ)
energies (more)	1st: {{{ਪਹਿਲੀ ਆਇਓਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਉਰਜਾ}}} kJ·mol−1
	2nd: {{{ਦੂਜੀ ਆਇਓਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਉਰਜਾ}}} kJ·mol−1
	3rd: {{{ਤੀਜੀ ਆਇਓਨਾਈਜ਼ੇਸ਼ਨ ਉਰਜਾ}}} kJ·mol−1
ਪਰਮਾਣੂ ਅਰਧ-ਵਿਆਸ	140 pm
ਸਹਿ-ਸੰਯੋਜਕ ਅਰਧ-ਵਿਆਸ	139±5 pm
ਵਾਨ ਦਰ ਵਾਲਸ ਅਰਧ-ਵਿਆਸ	206 pm
ਨਿੱਕ-ਸੁੱਕ
ਬਲੌਰੀ ਬਣਤਰ	ਸਧਾਰਨ ਤਿਕੋਨੀ
Magnetic ordering	diamagnetic
ਬਿਜਲਈ ਰੁਕਾਵਟ	(੨੦ °C) 417 nΩ·m
ਤਾਪ ਚਾਲਕਤਾ	24.4 W·m−੧·K−੧
ਤਾਪ ਫੈਲਾਅ	(25 °C) 11 µm·m−1·K−1
ਅਵਾਜ਼ ਦੀ ਗਤੀ (ਪਤਲਾ ਡੰਡਾ)	(20 °C) 3420 m·s−੧
ਯੰਗ ਗੁਣਾਂਕ	55 GPa
ਕਟਾਅ ਗੁਣਾਂਕ	20 GPa
ਖੇਪ ਗੁਣਾਂਕ	42 GPa
ਮੋਸ ਕਠੋਰਤਾ	3.0
ਬ੍ਰਿਨਲ ਕਠੋਰਤਾ	294 MPa
CAS ਇੰਦਰਾਜ ਸੰਖਿਆ	7440-36-0
ਸਭ ਤੋਂ ਸਥਿਰ ਆਈਸੋਟੋਪ
Main article: ਐਂਟੀਮਨੀ ਦੇ ਆਇਸੋਟੋਪ
iso NA ਅਰਥ ਆਯੂ ਸਾਲ DM DE (MeV) DP 121Sb 57.36% 121Sb is stable with 70 neutrons 123Sb 42.64% 123Sb is stable with 72 neutrons 125Sb syn 2.7582 y β− 0.767 125Te

ਐਂਟੀਮਨੀ ਜਾਂ ਸੁਰਮੇ ਦੀ ਧਾਤ (ਲਾਤੀਨੀ: [stibium] Error: {{Lang}}: text has italic markup (help)) ਇੱਕ ਰਸਾਇਣਕ ਤੱਤ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨSb ਅਤੇ ਪਰਮਾਣੂ ਸੰਖਿਆ51 ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਚਮਕਦਾਰ ਸਲੇਟੀ ਅਰਧ-ਧਾਤ ਹੈ ਜੋ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਸਲਫ਼ਾਈਡ ਧਾਤਾਂ (ਸਟਿਬਨਾਈਟ) ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।(Sb₂S₃)। ਐਂਟੀਮਨੀ ਦੇ ਸੰਯੋਗ ਪੁਰਾਤਨ ਸਮਿਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਪਤਾ ਹਨ ਅਤੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਵਿੱਚ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ; ਧਾਤਮਈ ਐਂਟੀਮਨੀ ਵਾਰੇ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਗਲਤੀ ਨਾਲ਼ ਇਸਨੂੰ ਸਿੱਕੇ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਧਾਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਛਾਣ 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਨੇੜ-ਤੇੜ ਮਿਲੀ।