ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਓਨਿਰ

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ
ਓਨਿਰ
ਜਨਮ
ਅਨਿਰਬਾਨ ਧਰ

(1969-05-01) 1 ਮਈ 1969 (ਉਮਰ 55)[1]
ਸਮਾਚੀ, ਭੂਟਾਨ
ਪੇਸ਼ਾ
  • ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ
  • ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਮਾਤਾ
  • ਫ਼ਿਲਮ ਸੰਪਾਦਕ
  • ਪਟਕਥਾ ਲੇਖਕ
ਸਰਗਰਮੀ ਦੇ ਸਾਲ2005–ਹੁਣ

ਓਨਿਰ (ਜਨਮ ਅਨਿਰਬਾਨ ਧਰ, 1 ਮਈ 1969)[1] ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਫ਼ਿਲਮ ਅਤੇ ਟੀਵੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਸੰਪਾਦਕ, ਪਟਕਥਾ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਨਿਰਮਾਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਫ਼ਿਲਮ ਮਾਈ ਬ੍ਰਦਰ... ਨਿਖਿਲ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਡੋਮਿਨਿਕ ਡਿਸੂਜ਼ਾ ਦੇ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ,[2] ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੰਜੇ ਸੂਰੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਕੋਹਲੀ ਨੇ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਨਿਖਿਲ ਏਡਜ਼ ਅਤੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਸਬੰਧਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਹਿੰਦੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।

ਓਨਿਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਫ਼ਿਲਮ ਆਈ ਐਮ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ।[3] ਉਸਨੇ ਕੁੱਲ 16 ਫ਼ਿਲਮ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤੇ ਹਨ।

ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਕਰੀਅਰ

[ਸੋਧੋ]

ਮੁੱਢਲਾ ਜੀਵਨ

[ਸੋਧੋ]

ਓਨਿਰ ਦਾ ਜਨਮ ਭੂਟਾਨ ਦੇ ਸਮਚੀ ਵਿੱਚ [4] ਅਨਿਰਬਾਨ ਧਰ ਵਜੋਂ ਹੋਇਆ ਸੀ।[5] ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਅਪਰੇਸ਼ ਧਰ ਅਤੇ ਮਾਂ ਮੰਜੂਸ਼੍ਰੀ [6] ਬੰਗਾਲੀ ਮੂਲ ਦੇ ਹਨ।  ਓਨਿਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਸਮਾਂ ਸਿਨੇਮਾ ਵਿਚ ਬਿਤਾਇਆ।[7] ਇਹ ਪਰਿਵਾਰ 1990 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਕੋਲਕਾਤਾ ਆ ਗਿਆ। 

ਕੋਲਕਾਤਾ ਵਿੱਚ, ਓਨਿਰ ਨੇ ਤੁਲਨਾਤਮਕ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਚਿੱਤਰਬਾਨੀ ਫ਼ਿਲਮ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ ਲਈਆਂ।[8] ਉਸਨੇ 1989 ਵਿੱਚ ਜਾਦਵਪੁਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਪੋਸਟ-ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਬਰਲਿਨ ਵਿੱਚ ਐਸਐਫਬੀ/ਟੀਟੀਸੀ ਵਿਖੇ ਫ਼ਿਲਮ ਸੰਪਾਦਨ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਨਿਰਮਾਤਾ ਅਤੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਬਣਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਸੰਪਾਦਕ, ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਲੇਖਕ, ਕਲਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ, ਸੰਗੀਤ ਐਲਬਮ ਨਿਰਮਾਤਾ ਅਤੇ ਗੀਤ/ਸੰਗੀਤ ਵੀਡੀਓ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।

ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਰੀਅਰ

[ਸੋਧੋ]

1992 ਵਿੱਚ ਓਨਿਰ ਨੇ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਬਿਜਨ ਚੌਧਰੀ ਦੇ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ, ਫਾਲਨ ਹੀਰੋ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਅਤੇ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ।[9] ਉਸਨੇ ਦਮਨ: ਏ ਵਿਕਟਿਮ ਆਫ਼ ਮੈਰਿਟਲ ਵਾਇਓਲੈਂਸ (2001) 'ਤੇ ਕਲਪਨਾ ਲਾਜਮੀ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਪੂਰੀ-ਲੰਬਾਈ ਵਾਲੀ ਫ਼ੀਚਰ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕਰਨ ਦਾ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਇਆ ਸੀ।[10]

ਗੋਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚੈਂਪੀਅਨ ਤੈਰਾਕ ਅਤੇ ਏਡਜ਼ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ ਡੋਮਿਨਿਕ ਡਿਸੂਜ਼ਾ, ਬਾਰੇ ਡਾਕੂਮੈਂਟਰੀ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਓਨਿਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕੀਤੀ।[8][11] ਉਸ ਦੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਪਹਿਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਮਾਈ ਬ੍ਰਦਰ . . ਨਿਖਿਲ (2005) ਵਿਚ ਸਹਿ-ਨਿਰਮਾਤਾ ਸੰਜੇ ਸੂਰੀ ਅਤੇ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਜੂਹੀ ਚਾਵਲਾ ਨੇ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਜੋ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਏਡਜ਼ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਗੋਆ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸਖ਼ਤ ਸਲੂਕ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕਲੰਕ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਦੇ ਹਨ।[12] ਮਾਈ ਬ੍ਰਦਰ. . . ਨਿਖਿਲ ਕਈ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਮੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਜੂਹੀ ਚਾਵਲਾ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਭੈਣ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਲਈ ਆਈਫਾ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ 40 ਤੋਂ ਵੱਧ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਮੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਮਿਲਾਨ ਵਿੱਚ ਔਡੀਅੰਸ ਚੁਆਇਸ ਅਵਾਰਡ, ਐਲਜੀਬੀਟੀ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ, ਮਾਂਟਰੀਅਲ ਵਿਖੇ ਸਰਵੋਤਮ ਫ਼ਿਲਮ ਅਤੇ ਜਿਊਰੀ ਔਡੀਅੰਸ ਚੁਆਇਸ ਅਵਾਰਡ, ਇਮੇਜ਼+ਨੇਸ਼ਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਹੋਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤੇ ਹਨ।[13]

2006 ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਉਰਮਿਲਾ ਮਾਤੋਂਡਕਰ, ਸੰਜੇ ਸੂਰੀ ਅਤੇ ਜਿੰਮੀ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਫ਼ਿਲਮ ਬਸ ਏਕ ਪਲ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਲਈ ਗਲੋਬਲ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਅਵਾਰਡਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਰਵੋਤਮ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਆਲੋਚਕ ਦੇ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲਈ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਫ਼ਲ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਿਰਫ਼ ਬਾਕਸ ਆਫਿਸ 'ਤੇ 15-20 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਇਕੱਠੀ ਕਰ ਸਕੀ।[14] ਉਸ ਦੀ ਅਗਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਸੌਰੀ ਭਾਈ! ਵੀ ਚੰਗਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫ਼ਲ ਰਹੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਨੇ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਅੱਤਵਾਦੀ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਹਫ਼ਤੇ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਸੀ।[15]

ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ

[ਸੋਧੋ]

ਓਨਿਰ ਦੀ ਅੱਠਵੀਂ ਫ਼ਿਲਮ ਆਈ ਐਮ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਲਘੂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਸਿੰਗਲ ਮਾਦਰਹੁੱਡ, ਵਿਸਥਾਪਨ, ਬਾਲ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਅਤੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਸਬੰਧਾਂ ਵਰਗੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।[16][17] ਆਈ ਐਮ ਨੇ ਦੋ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ; ਸਰਵੋਤਮ ਫ਼ਿਲਮ ਅਤੇ ਸਰਵੋਤਮ ਗੀਤਕਾਰੀ। ਇਹ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਆਈ-ਵਿਊ 2010 ਇਜੇਂਡਰਡ ਅਵਾਰਡ (ਨਿਊਯਾਰਕ) ਦੀ ਜੇਤੂ ਵੀ ਸੀ।[18]

ਓਨਿਰ ਨੂੰ 7 ਫਰਵਰੀ 2010 ਨੂੰ 2008/9 ਟ੍ਰਾਈਐਂਗਲ ਮੀਡੀਆ ਗਰੁੱਪ ਆਨਰੇਰੀ ਅਵਾਰਡ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਲੰਡਨ ਏਸ਼ੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਅਤੇ ਰਿਵਰ ਟੂ ਰਿਵਰ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਵੋਤਮ ਫ਼ਿਲਮ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤੇ ਸਨ। ਫਲੋਰੈਂਸ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਸਮਾਜਿਕ ਚਿੰਤਾ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਲਈ ਆਈ.ਆਰ.ਡੀ.ਐਸ. ਫ਼ਿਲਮ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਿੱਤਿਆ।[19][20][21][22]

2018 ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਲਿਖੋ ਅਵਾਰਡ (ਟ੍ਰੇਲਬਲੇਜ਼ਰ ਅਵਾਰਡ) ਮਿਲਿਆ। 

ਓਨਿਰ ਨੂੰ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਆਫ ਮੈਲਬੌਰਨ 2019 ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਆਸਟਰੇਲੀਆ ਅਤੇ ਲਾ ਟਰੋਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਡਾਇਵਰਸਿਟੀ ਅਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। 

ਓਨਿਰ ਨੂੰ ਅਕਤੂਬਰ 2020 ਦੇ ਸਿੰਧ ਘਾਟੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਐਲ.ਜੀ.ਬੀ.ਟੀ. ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੰਮ ਲਈ ਜਿਊਰੀ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਜ਼ਿਕਰ ਮਿਲਿਆ। 

ਹਾਲੀਆ ਕੰਮ

[ਸੋਧੋ]

ਸੰਜੇ ਸੂਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ, ਓਨਿਰ ਨੇ ਐਂਟੀਲਾਕ ਫ਼ਿਲਮਜ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ ਕੰਪਨੀ ਜੋ ਨੌਜਵਾਨ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰੇਗੀ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਐਂਟੀਲਾਕ ਨੇ ਵਿਕਾਸ ਰੰਜਨ ਮਿਸ਼ਰਾ ਵਰਗੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮੋਟ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚੌਰੰਗਾ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਜੋ ਨੈੱਟਫਲਿਕਸ ਇੰਡੀਆ 'ਤੇ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ ਸੀ।[10][23]

ਉਸਨੇ ਰੇਜ਼ਿੰਗ ਦ ਬਾਰ 'ਤੇ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਡਾਊਨ ਸਿੰਡਰੋਮ ਵਾਲੇ ਛੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਇੰਡੋ-ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਅਨ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਇੰਡੀਪੈਂਡੈਂਟ ਡਾਕੂਮੈਂਟਰੀ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ ਹੈ।[24]

ਓਨਿਰ ਦੀ ਪੰਜਵੀਂ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਵਾਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਸ਼ਬ (ਦਿ ਨਾਈਟ) ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਵੀਨਾ ਟੰਡਨ, ਆਸ਼ੀਸ਼ ਬਿਸ਼ਟ, ਅਰਪਿਆ ਚੈਟਰਜੀ ਅਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਅਭਿਨੇਤਾ ਸਾਈਮਨ ਫ੍ਰੇਨੇ ਅਭਿਨੇਤਾ ਹਨ। ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ 14 ਜੁਲਾਈ 2017 ਨੂੰ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ ਸੀ। ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਨਿਊਯਾਰਕ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਰਿਵਰ ਟੂ ਰਿਵਰ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਫਲੋਰੈਂਸ, ਮੈਲਬੋਰਨ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।

2017 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਫ਼ਿਲਮ "ਆਬਾ" (ਦਾਦਾ) ਜਿਸਦਾ ਉਸਨੇ ਸਹਿ-ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਦਾ ਬਰਲਿਨ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀਮੀਅਰ ਹੋਇਆ ਸੀ।[25]

2017 ਵਿੱਚ ਓਨਿਰ ਨੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜੇਤੂ ਅਭਿਨੇਤਰੀ ਗੀਤਾਂਜਲੀ ਥਾਪਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਅਭਿਨੇਤਾ ਜ਼ੈਨ ਖਾਨ ਦੁਰਾਨੀ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ 6ਵੇਂ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਉੱਦਮ 'ਕੁਛ ਭੀਗੇ ਅਲਫਾਜ਼' ਦੀ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ 16 ਫਰਵਰੀ 2018 ਨੂੰ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੋਈ ਸੀ। ਫ਼ਿਲਮ ਨੇ ਜਾਗਰਣ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਦਰਸ਼ਕ ਚੁਆਇਸ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ ਅਤੇ ਲੰਡਨ ਏਸ਼ੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ, ਸਟਟਗਾਰਟ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ, ਮੈਲਬੋਰਨ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਅਤੇ ਕਰਾਚੀ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

2018 ਵਿੱਚ ਓਨਿਰ ਨੇ ਵਿਡੋਜ਼ ਆਫ਼ ਵਰਿੰਦਾਵਨ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਜਾਗਰਣ ਫ਼ਿਲਮ ਉਤਸਵ 2019 ਵਿੱਚ ਸਰਬੋਤਮ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫ਼ਿਲਮ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਿਆ। ਇਸਨੂੰ 2019 ਵਿੱਚ ਸਟੱਟਗਾਰਟ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਅਤੇ ਮੈਲਬੋਰਨ ਇੰਡੀਅਨ ਫ਼ਿਲਮ ਫੈਸਟੀਵਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਨਿੱਜੀ ਜੀਵਨ

[ਸੋਧੋ]

ਓਨਿਰ ਦਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਅਭਿਸ਼ੇਕ ਧਰ ਹੈ। ਅਭਿਸ਼ੇਕ ਧਰ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਸੈਂਟਰ ਫਾਰ ਥਿਓਰੇਟਿਕਲ ਸਾਇੰਸਿਜ਼, ਟੀ.ਆਈ.ਐਫ.ਆਰ. ਬੰਗਲੌਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਧਾਂਤਕ ਭੌਤਿਕ ਵਿਗਿਆਨੀ ਹੈ, ਰਮਨ ਖੋਜ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ ਫੈਕਲਟੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨ ਅਤੇ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਲਈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਵਰੂਪ ਭਟਨਾਗਰ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਾ ਜੇਤੂ ਹੈ।[26] ਓਨਿਰ ਦੀ ਭੈਣ ਆਇਰੀਨ ਧਰ ਮਲਿਕ[5] ਇੱਕ ਫ਼ਿਲਮ ਅਤੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਸੰਪਾਦਕ ਹੈ।[27]

ਓਨਿਰ ਇੱਕ ਨਾਸਤਿਕ ਹੈ। ਉਹ ਬੰਗਾਲੀ, ਰੂਸੀ, ਜਰਮਨ ਅਤੇ ਤਾਮਿਲ ਬੋਲ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਮਨਪਸੰਦ ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਰਿਤਵਿਕ ਘਟਕ, ਸਤਿਆਜੀਤ ਰੇ, ਲੁਈਸ ਬੁਨੁਏਲ ਅਤੇ ਆਂਦਰੇਈ ਤਾਰਕੋਵਸਕੀ ਹਨ[28] ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ਿਆਮ ਬੈਨੇਗਲ ਦੀ ਜੂਨੂਨ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਫ਼ਿਲਮ ਨਿਰਮਾਤਾ ਬਣ ਗਏ ਸਨ।[29] ਉਹ ਬਾਲੀਵੁੱਡ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹੇਆਮ ਗੇਅ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।[30]

ਫ਼ਿਲਮੋਗ੍ਰਾਫੀ

[ਸੋਧੋ]
Year Film Director Producer Writer Editor Notes
2001 Rahul ਹਾਂ
2001 Daman: A Victim of Marital Violence ਹਾਂ
2003 Fun 2shh: Dudes In the 10th Century ਹਾਂ
2003 Bhoot ਹਾਂ
2005 My Brother... Nikhil ਹਾਂ ਹਾਂ ਹਾਂ ਹਾਂ
2006 Bas Ek Pal ਹਾਂ ਹਾਂ
2008 Sorry Bhai! ਹਾਂ ਹਾਂ
2011 I Am ਹਾਂ ਹਾਂ ਹਾਂ ਹਾਂ Won National Award for Best Hindi Feature Film 2011
2015 Chauranga ਹਾਂ
2016 Raising the Bar ਹਾਂ ਹਾਂ Documentary
2017 Shab ਹਾਂ ਹਾਂ ਹਾਂ ਹਾਂ
2018 Kuchh Bheege Alfaaz ਹਾਂ
2019 Widows of Vrindavan Yes Yes Best Documentary at the Jagran Film festival 2019

ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀਆਂ

[ਸੋਧੋ]
Year Film Award Category Result
2005 My Brother…Nikhil Montreal (Image+ Nation film festival) Best Film (Jury) Won
Best Film (Audience) Won
The Saathi Rainbow Film Awards , Kolkatta Best Director Won
TMG Global Awards Best Director/Producer Won
2006 20th Milan International Lesbian & Gay Film Festival Best Film (Audience) Won
2011 I Am National Award Best Hindi Feature Film Won
Jagran Film Festival Best Director Won
London Asian Film Festival Best Film Won
IFFK 2010 NETPAC Award - Best in Asian Cinema Won
Special Mention – International Jury Won
KASHISH Mumbai International Queer Film Festival Best Narrative Feature Won
River to River Film Festival, Florence, 2010 Best Film (Audience) Won
I-VIEW, 2010 Engendered Award for Outstanding Contribution Won

ਹਵਾਲੇ

[ਸੋਧੋ]
  1. ↑ 1.0 1.1 "(ONIR) ANIRBAN DHAR". Indian Film and Television Directors' Association. Archived from the original on 18 ਅਗਸਤ 2011. Retrieved 9 April 2011.[ਬਿਹਤਰ ਸਰੋਤ ਲੋੜੀਂਦਾ]
  2. ↑ Ferrão, R. Benedito. "My Friend... Dominic". Retrieved 24 July 2014.
  3. ↑ "'I Am' is the first gay film to win national award". Retrieved 23 November 2016.
  4. ↑ Sriram, Jayant (2017-05-14). "The shining legacy of Dominic D'Souza". The Hindu (in Indian English). ISSN 0971-751X. Retrieved 2021-07-30.
  5. ↑ 5.0 5.1 "Penguin to publish memoir of award-winning film-maker Onir". The New Indian Express. 2 March 2021. Retrieved 2021-07-30.
  6. ↑ "Let's talk about 377 | Whom we love, can't be dictated by an IPC section: Filmmaker Onir's parents". Hindustan Times (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 2018-02-06. Retrieved 2021-07-30.
  7. ↑ Anandan, S. (19 December 2010). "He holds a mirror up to Indian society". The Hindu. Chennai, India. Archived from the original on 9 November 2012. Retrieved 9 April 2011.
  8. ↑ 8.0 8.1 "How Onir made Karan Johar cry!". Rediff. Retrieved 9 April 2011.
  9. ↑ "I Am From Calcutta - The Telegraph". Calcutta, India. 27 April 2011. Retrieved 22 Nov 2016.
  10. ↑ 10.0 10.1 Pereira, Priyanka (28 April 2010). "Seriously speaking". Indian Express. Retrieved 9 April 2011.
  11. ↑ Roy, Sandeep. "Ripples of Change in Indian Film". AlterNet. Pacific News Service. Archived from the original on 28 ਮਈ 2010. Retrieved 9 April 2011. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  12. ↑ Sengupta, Somoni (6 April 2005). "Gay-Themed Film Tests Sensibilities in India". New York Times. Retrieved 27 August 2009.
  13. ↑ "ONIR| Queer Ink". Queer Ink. 12 August 2014. Archived from the original on 23 ਨਵੰਬਰ 2016. Retrieved 22 November 2016. {{cite news}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  14. ↑ "Here's a look at what the BO booed". CNN-IBN. 16 September 2006. Archived from the original on 14 October 2012. Retrieved 9 April 2011.
  15. ↑ "Oye Lucky! performs better than Sorry Bhai! amidst crisis". Businessofcinema.com. 2 December 2008. Archived from the original on 24 ਮਾਰਚ 2012. Retrieved 9 April 2011. {{cite news}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  16. ↑ "Onir's next ventures into issues of gay sex, child abuse". Indian Express. 12 August 2009. Retrieved 27 August 2009.
  17. ↑ Mendes, AC. (2018).
  18. ↑ "News18.com: CNN-News18 Breaking News India, Latest News Headlines, Live News Updates". News18. Archived from the original on 2012-03-09.
  19. ↑ "Onir's I AM awarded Best Film in London Asian Film festival". IBN Live. PTI. 4 April 2011. Archived from the original on 10 April 2011. Retrieved 9 April 2011.
  20. ↑ "Rahul Wows Florence". The Times of India. 15 December 2010. Archived from the original on 4 November 2012.
  21. ↑ "IRDS Awards: Vidya Balan wins best actress for THE DIRTY PICTURE – Yahoo!". My.entertainment.yahoo.com. 17 January 2012. Retrieved 1 August 2012.
  22. ↑ Kotwani, Hiren (22 June 2010). "Mira Nair to help Onir release I Am in US, Europe". Hindustan Times. Archived from the original on 25 January 2013. Retrieved 9 April 2011.
  23. ↑ Dasgupta, Priyanka (8 October 2011). "We'll shoot in Jharkhand: Onir, Sanjay Suri". The Times of India. Archived from the original on 17 July 2012. Retrieved 8 October 2011.
  24. ↑ "Onir wins an award for indo-australian documentary". New Indian Express. Retrieved 5 December 2016.
  25. ↑ Singh, Rajesh Kumar (16 Jan 2017). "Short Film AABA to premiere at Berlin International Film Festival". Bollywood Trade. Archived from the original on 18 ਜਨਵਰੀ 2017. Retrieved 17 Jan 2017. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  26. ↑ "Bhatnagar award for six from Bangalore". Deccan Herald. DH News Service. 26 September 2009. Retrieved 9 April 2011.
  27. ↑ "Irene Dhar Malik". Internet Movie Database. Retrieved 9 April 2011.
  28. ↑ "Every film has a message-Onir". One India.com. Retrieved 9 April 2011.[permanent dead link]
  29. ↑ "'I Pretend To Have Seen Rang De Basanti'". Tehelka. 23 May 2009. Archived from the original on 8 ਅਪ੍ਰੈਲ 2011. Retrieved 9 April 2011. {{cite news}}: Check date values in: |archive-date= (help); Unknown parameter |dead-url= ignored (|url-status= suggested) (help)
  30. ↑ Kumar, Sunaina (2 April 2011). "I Am, India's first truly indie film, gets ready for the Friday test". Tehelka. Archived from the original on 19 September 2012. Retrieved 9 April 2011.

 

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

[ਸੋਧੋ]
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਓਨਿਰ&oldid=687949" ਤੋਂ ਲਿਆ