ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਸਾਹਿਬ (ਕਿਤਾਬ)

ਵਿਕੀਪੀਡੀਆ, ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਸ਼ਵਕੋਸ਼ ਤੋਂ

'ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਸਾਹਿਬ' 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿਦਵਾਨ ਵੇਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਉਪਾਧਿਆਏ[1][2][3] ਇਹ ਕਿਤਾਬ "ਸਾਰਸਵਤ ਵੇਦਾਂਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੰਗਠਨ" ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। .[4][5][6][7][8][9][10] ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਮੁੱਖ ਪਹਿਲੂ ਇਸਲਾਮੀ ਨਬੀ ਮੁਹੰਮਦ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਅਵਤਾਰ ਕਲਕੀ ਵਿਚਕਾਰ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।[11] [12] ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਅਹਿਮਦੀਆ ਵਿਦਵਾਨ ਅਬਦੁਲ ਹੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਮੁਹੰਮਦ ਇਨ ਦਾ ਵਰਲਡ ਸਕ੍ਰਿਪਚਰਸ (ਅਸਲ ਵਿੱਚ "ਮਿੱਤਕ ਐਨ-ਨਬੀਯਾਨ", ਨਬੀਆਂ ਦਾ ਨੇਮ) ਦਾ ਅੰਸ਼ਕ ਰੂਪਾਂਤਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਦਾਅਵਾ ਕੀਤੀ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ

[ਸੋਧੋ]

ਵੇਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕਲਯੁੱਗ ਦਾ ਯੁੱਗ ਇਸਲਾਮਿਕ ਸੁਨਹਿਰੀ ਯੁੱਗ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮਾਂ ਅਨੁ ਯੁਗ ਜਾਂ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਊਰਜਾ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਏ ਗਏ ਕਲਕੀ ਅਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਵਿਚਕਾਰ ਕੁਝ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਤਿਕੋਣੀ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਦੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹਨ:[13][14]

  • * ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ, ਕਲਕੀ ਦਾ ਨਾਂ ਨਰਸੰਘ (ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ: Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.) ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿਤਾਬ 20, ਸੂਕਤਾ 127 ਅਤੇ ਹੋਰ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਯੋਗ ਮਨੁੱਖ, ਮੁਹੰਮਦ ਨਾਮ ਦਾ ਅਰਥ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਯੋਗ ਮਨੁੱਖ ਵੀ ਹੈ।[13] कल्कि का नाम इलीत भी होगा, जिसका अर्थ भी प्रशंसित मानव होता है।[15]
  • ਕਲਕੀ ਦਾ ਨਾਂ 'ਅਹਿਮਧੀ' ਹੋਵੇਗਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਦੂਜਾ ਨਾਂ 'ਅਹਿਮਦ' ਹੋਵੇਗਾ।[16]
  • ਕਲਕੀ ਨੂੰ ਸਾਵਿਤਰੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਮੁਹੰਮਦ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਦਾ ਜਨਮ ਮਾਧਵ ਮਹੀਨੇ ਦੀ 12 ਤਰੀਕ ਨੂੰ ਹੋਵੇਗਾ, ਹਿੰਦੂ ਚੰਦਰ ਸਾਲ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਮਹੀਨੇ ਅਤੇ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਮਹੀਨੇ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਜਨਮ ਅਰਬੀ ਚੰਦਰ ਸਾਲ ਦੇ ਤੀਜੇ ਮਹੀਨੇ ਰਬੀਉਲ ਅਵਲ ਦੀ 12 ਤਰੀਕ ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਰ ਜੋਤਿਸ਼ ਅਨੁਸਾਰ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੂਰਜੀ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ ਗਰਮੀ ਦਾ ਮੌਸਮ ਸੀ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਦਾ ਜਨਮ ਸ਼ੰਭਲਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਜਾਂ ਟਾਪੂ 'ਤੇ ਹੋਇਆ ਸੀ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਗੌਤਮ ਬੁੱਧ ਦੁਆਰਾ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਆਖ਼ਰੀ ਬੁੱਧ ਮੈਤ੍ਰੇਯ ਦਾ ਜਨਮ ਸਥਾਨ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਲੇਖਕ ਆਪਣੀ ਦੂਜੀ ਕਿਤਾਬ "ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਰਿਸ਼ੀ" ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ) ) ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਸ਼ਾਂਤੀ/ਘਰ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਜਾਂ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਜ਼ਮੀਨ, ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ ਨਕਸ਼ੇ ਦੀ ਵੰਡ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਅਰਬ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਮਾਈਨਰ ਵੀ ਹੈ, ਮੱਕਾ ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਜਨਮ ਸਥਾਨ ਹੈ ਜੋ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਅਰਬ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਨਾਬਾਲਗ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਦੂਜਾ ਨਾਮ ਦਾਰੁਲ ਅਮਾਨ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਸਥਾਨ/ਘਰ।[18]
  • ਕਲਕੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦਾ ਨਾਮ ਵਿਸ਼ਨੂੰ-ਯਸ਼/ਵਿਸ਼ਨੂੰ-ਭਗਵਤ ਅਤੇ ਸੁਮਤੀ/ਸੌਮਿਆਵਤੀ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਸੇਵਕ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਔਰਤ। ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦੇ ਨਾਮ ਅਬਦੁੱਲਾ ਅਤੇ ਅਮੀਨਾ ਹਨ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਵਕ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਔਰਤ ਹੈ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਦਾ ਜਨਮ ਸ਼ੰਭਾਲਾ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪੁਜਾਰੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਮੁਹੰਮਦ ਵੀ ਅਬਦੁਲ ਮੁਤਾਲਿਬ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੱਕਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਪੁਜਾਰੀ ਸੀ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਦੁੱਧ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦਾ ਸੀ, ਮੁਹੰਮਦ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਦੁੱਧ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਸੀ, ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪਾਲਣ-ਪੋਸਣ ਮਾਤਾ ਹਲੀਮਾ ਦਾ ਦੁੱਧ ਪੀਤਾ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ (ਅਨੁਪਮਾ ਕਾਂਤੀ) ਅਤੇ ਬੇਮਿਸਾਲ ਸੁੰਦਰ (ਅਪ੍ਰਤਿਮ ਦਿਉਤੀ) ਹੋਵੇਗੀ, ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਅਰਬ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਆਦਮੀ ਵਜੋਂ ਵਰਣਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।[17]
  • ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਲਕੀ ਪਹਾੜੀ 'ਤੇ ਜਾਵੇਗੀ ਅਤੇ ਪਹਾੜ ਤੋਂ ਪਰਸ਼ੂਰਾਮ (ਰਾਮ ਦੀ ਆਤਮਾ ਜਾਂ ਭਗਵਾਨ, ਮੌਖਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਮ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਪ੍ਰਭੂ) ਤੋਂ ਸੰਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਕੌਰਵਾਂ (ਮਾਤ ਭੂਮੀ) ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਪਰਵਾਸੀ) ਅਤੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਣਗੇ, ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਪਹਾੜ ਜਬਲ ਅਲ-ਨੂਰ ਉੱਤੇ ਗੈਬਰੀਏਲ ਦੁਆਰਾ ਰੱਬ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਗੈਬਰੀਏਲ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਾਮ ਰੁਹੁਲ-ਅਮੀਨ ਅਤੇ ਰੁਹੁਲ- ਹੈ। ਕੁੱਦੁਸ ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਰੱਬ ਦੀ ਆਤਮਾ, ਅਤੇ ਉਹ ਮੱਕਾ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ, ਮਦੀਨਾ ਚਲੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਜਿੱਤ ਵਿੱਚ ਮੱਕਾ ਵਾਪਸ ਆ ਗਏ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਵਿੱਚ ਅੱਠ ਬ੍ਰਹਮ ਗੁਣ (ਅਸ਼ਟੈਸ਼ਵਰਿਆਗੁਣ) ਹੋਣਗੇ: ਬੁੱਧੀ, ਇੱਕ ਨੇਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਜਨਮ, ਸੰਜਮ, ਯਾਦ (ਰੱਬ ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ), ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ, ਥੋੜ੍ਹੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਦਾਨੀ, ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਦਾ ਸਲਾਹਕਾਰ ਅਤੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ। ਮੁਹੰਮਦ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਹ ਅੱਠ ਗੁਣ ਸਨ।[17]

ਕਲਕੀ ਊਠ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਵੀ ਊਠ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋਵੇਗਾ।[17]

  • ਕਲਕੀ ਬ੍ਰਹਮ ਰੱਥ ਰਥ ਚ ਸਵਰਗ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰੇਗੀ, ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਬੁਰਕ ਵਿਚ ਮਿਰਾਜ ਵਿਚ ਸਵਰਗ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਚਮਤਕਾਰੀ ਉੱਡਦੇ ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ 'ਤੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰੇਗੀ ਜਿਸਦਾ ਨਾਂ ਦੇਵਦੱਤ ਸ਼ੇਤਾਸ਼ਵਾ (ਲਿਖਿਆ: ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਚਿੱਟਾ ਘੋੜਾ), ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਿਵ ਦੁਆਰਾ ਬੁਰਾਈ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਮੁਹੰਮਦ ਵੀ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। [ਬੁਰਕ ਉਸਨੇ ਔਉ ਨਾਮ ਦੇ ਇੱਕ ਚਮਤਕਾਰੀ ਉੱਡਦੇ ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ 'ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਬੁਰਾਈ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕੀਤਾ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਖਾਕਸ਼ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਲੜੇਗਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਵੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਲੜਦਾ ਸੀ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਵੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ।[17]
  • ਦੇਵਤੇ ਕਾਲਕੀ ਦੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਸਿੱਧੀ ਮਦਦ ਕਰਨਗੇ, ਬਦਰ ਦੇ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਵੀ ਦੂਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ]।[17]
  • ਕਲਕੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚਾਰ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਕਾਲੀ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਚਾਰ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਰਸ਼ੀਦੁਨ ਖਲੀਫਾ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[17]
  • ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਲਕੀ ਰਾਜਿਆਂ ਵਾਂਗ ਲੁਕੇ ਹੋਏ ਲੁਟੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਵੀ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਉਸ ਸਮੇਂ ਰਾਜੇ ਅਤੇ ਨੇਤਾ ਸਨ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਬੋਲਚਾਲ ਵਿੱਚ "ਰੁਦਰ" ਹੋਵੇਗੀ, ਲੰਬੇ ਵਾਲਾਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੁੰਨੇ ਹੋਏ ਸਿਰ ਦੇ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਤੀਰਅੰਦਾਜ਼ ਅਤੇ ਪਰਬਤਾਰੋਹੀ ਅਤੇ ਪਹਾੜੀ ਧਿਆਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਵੀ ਲੰਬੇ ਵਾਲ ਸਨ ਅਤੇ ਹੱਜ ਅਤੇ ਉਮਰਾਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਸ਼ੇਵ, ਕਮਾਨ ਅਤੇ ਤੀਰ ਵੀ ਵਰਤੇ, ਪਰਬਤਾਰੋਹੀ ਅਤੇ ਪਹਾੜੀ ਧਿਆਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚੋਂ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨਿਕਲੇਗੀ, ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਮਹਿਕ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਨਮੋਹਕ ਖੁਸ਼ਬੂ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸੀ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਅਤੇ ਸਰਵਭਹਾਰੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਮੁਹੰਮਦ ਵੀ ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਅਤੇ ਸਰਵਭੋਸ਼ੀ ਸੀ।[17]
  • ਕਲਕੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਸਲਾਹਕਾਰ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਵੀ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਸਲਾਹਕਾਰ ਸੀ।[17]
* ਕਲਕੀ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ, ਮੁਹੰਮਦ ਦੀਆਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਸਨ।[19]
  • ਕਲਕੀ ਦਾ ਨਾਮ ਰਿਸ਼ੀ 'ਮਮੋਹੋ/ਮਾਮਹਾ' ਹੋਵੇਗਾ।[20] ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ 100 ਸੋਨੇ ਦੇ ਸਿੱਕੇ, 10 ਹਾਰ, 300 ਜੰਗੀ ਘੋੜੇ ਅਤੇ 10,000 ਸ਼ਾਂਤ ਗਾਵਾਂ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣਗੇ, ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ 100 ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਸਵੈ-ਸ਼ੁੱਧ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸ਼ਬ-ਏ ਸੂਫਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, 10 ਨੂੰ ਫਿਰਦੌਸ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਅਸ਼ਰਾ-ਏ ਮੁਬਾਸ਼ਰਾ, ਬਦਰ ਲੜਾਕਿਆਂ ਦੇ 300 ਪੈਰੋਕਾਰ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 1000 ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨਾਲ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੱਕਾ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 10,000 ਸੀ।[18]
* ਕਲਕੀ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁਸਲ (ਮੁਸਲਿਮ)[18] ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਵੇਗਾ 
* ਕਲਕੀ ਦੇ ਅਨੁਯਾਈ ਸਰਵਭੋਗੀ ਹੋਣਗੇ[18] 
* ਕਲਕੀ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸੁੰਨਤ ਹੋਵੇਗੀ
* ਕਲਕੀ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਦਾੜ੍ਹੀ ਰੱਖਣਗੇ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਲਈ ਬੁਲਾਉਣਗੇ (ਅਜ਼ਾਨ)[18] 
* ਕਲਕੀ ਨੇ ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਨੇ ਵੀ ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[18]

ਲੇਖਕ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ, ਦਸ਼ਾਵਤਾਰ ਵਿੱਚ, ਧਰਮ-ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਣਿਤ ਬੁੱਧ ਅਵਤਾਰ ਨੂੰ ਆਖਰਕਾਰ ਗੌਤਮ ਬੁੱਧ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਖੋਜਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੁਹੰਮਦ ਨੂੰ ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਸਦਾ ਅਨੁਸਰਣ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।[21]

ਰਸੀਦ

[ਸੋਧੋ]

ਹਿੰਦੂ ਵਿਚਾਰ

[ਸੋਧੋ]

ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਦਾਅਵੇ ਦੀ ਚਰਚਾ ਹੈ ਕਿ ਕਲਕੀ ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਲਾਮੀ ਪੈਗੰਬਰ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ, ਕਲਕੀ ਪੁਰਾਣ, ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ, ਭਾਗਵਤ ਪੁਰਾਣ, ਵੇਦ ਆਦਿ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੇ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਹਿੰਦੂ ਵਿਦਵਾਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਕ ਭਾਰਤੀ ਸੰਗਠਨ 'ਅਗਨੀਵੀਰ' ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕਿਤਾਬ "अभ्रोन्ट बैडिक शास्त्रेर अलोके कोल्की ओबोटर" (अभ्रोनांट बैदिक शास्त्रेर अलोके कालकी आटार, ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਇਨ ਦ ਲਾਈਟ ਆਫ ਦਿ ਇਨਫਲੀਬਲ ਵੈਦਿਕ ਸਕ੍ਰਿਪਚਰਸ) (2019), ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਸੰਧਾਨੇ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਦਾ ਜਨਵਰੀ-ਮਾਰਚ ਐਡੀਸ਼ਨ, ਦੋਵੇਂ [[[ ਬੈਕ ਟੂ ਗੋਡਹੇਡ]], ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਨਾਲ ਕਥਿਤ ਸਮਾਨਤਾ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।[22][23] ਪਰ ਅਕਤੂਬਰ-ਦਸੰਬਰ 2016 ਦੇ ਸੰਸਕਰਨ ਵਿੱਚ, ਬੈਕ ਟੂ ਗੌਡਹੈਡ ਦੀ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਾਖਾ ਨੇ ਵੈਦਿਕ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕਤਾ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਵਿੱਚ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਦੀ ਕਿਤਾਬ 20 ਦੇ ਜ਼ਬੂਰ 127 ਅਤੇ ਅਥਰਵਵੇਦ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ। , ਜੋ ਕਿ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਦੇ ਸਮਾਨ ਸੀ।[24] ਹਿੰਦੂ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਆਗੂ [[ਰਵੀ ਸ਼ੰਕਰ (ਅਧਿਆਤਮਕ ਆਗੂ) ] ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ "ਮਹੰਮਦ" (ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ: Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.) ਦੇ ਨਾਂ ਹੇਠ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ: "ਇੱਕ ਅਨਪੜ੍ਹ ਅਧਿਆਪਕ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੁਹੰਮਦ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਮਾਰੂਥਲ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਧਰਮ ਦੇਵੇਗਾ", ਜੋ ਕਿ ਕਿਤਾਬ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਹੈ.[25][26]

ਕਲਕੀ ਪੁਰਾਣ ਦੀ ਕਲਕੀ ਨਾਲ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਖਿੱਚੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਵਿਹਾਰਕ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਵਰਣਨਯੋਗ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ: ਮੁਹੰਮਦ ਕਲਕੀ ਦੇ ਅੰਤਿਮ ਆਗਮਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਆਖਰੀ ਪੈਗੰਬਰ ਹਨ; ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਿਆਂ 'ਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਵਿਚ ਕਲਕੀ ਦੇ ਚਿੱਟੇ ਘੋੜੇ ਅਤੇ ਤਲਵਾਰ 'ਤੇ ਲੜਨ ਦੀਆਂ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਆਦਿ। [27] ਆਲੋਚਕ ਅਜਿਹੇ ਸਮਾਨਾਂਤਰਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਮੁਹੰਮਦ ਅਤੇ ਕਲਕੀ ਵਿਚਕਾਰ ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।[28] ਕਿਤਾਬ ਦੁਬਾਰਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੀ। ਆਲੋਚਕ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਾਤਰਾਂ ਦੀ ਸਮਾਨਤਾ ਦਾ ਅਜਿਹਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਉਪਯੋਗ ਗੁੰਮਰਾਹਕੁੰਨ ਹੈ ਅਤੇ ਅਰਥ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਹੈ।

ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੁਗਲ ਇਤਿਹਾਸ (ਉਸਨੂੰ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ "ਮੁਕੁਲ" ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ) 'ਤੇ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ "ਮਹੰਮਦ" ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ। ਆਲੋਚਕਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ "ਮਹਾਮਦਾ" ਇੱਕ "ਮਲੇਚਾ" (ਵਿਦੇਸ਼ੀ, ਵਹਿਸ਼ੀ) ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ "ਦੈਤਿਆ" ਜਾਂ "ਭੂਤ" ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਤ੍ਰੀਪੁਰਸੁਰਾ ' ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪੁਨਰ ਜਨਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।[29] ਅਤੇ “ਮੁਸਲਿਮ” ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਅਰਥ ਧਰਮ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ।[30] ਏ.ਕੇ. ਰਾਮਾਨੁਜਨ ਨੇ "ਵਾਜਬ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅੱਪਡੇਟ ਕੀਤੇ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ" ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ, ਮੂਸਾ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਹੈ।।[31] "ਪ੍ਰਤੀਸਰਗਪਰਵ" ਬਾਰੇ ਹਾਜਰਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ: ਭਾਵੇਂ ਇਹ "ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ" (ਇਕ. 1.2-3) ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹੈ, "ਪ੍ਰਤੀਸਰਗਪਰਵ" ਵਿੱਚ ਆਦਮ, ਨੂਹ, ਯਾਕੁਤ, ਤੈਮੂਰਲੰਗ, ਨਾਦਿਰਸ਼ਾਹ, ਅਕਬਰ (ਦਿਲੀੇਸ਼ਵਰ), ਜੈਚੰਦਰ ਅਤੇ ਕਈ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕਲਕੱਤਾ ਅਤੇ ਸੰਸਦ ਦਾ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ।[32]

ਕਿਤਾਬ ਇਹ ਵੀ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਵੇਦਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀਆਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਅਥਰਵਵੇਦ ਦੇ ਕੁੰਤਪ ਸੂਕਤ ਵਿੱਚ, 'ਨਰਸੰਸ਼ਾ', ਜੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਯੋਗ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਸ਼ਬਦ ਮੁਹੰਮਦ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਉਸਤਤ, ਅਤੇ ਸੂਕਤ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸੁਕਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਿਆਂਪੂਰਣ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾਯੋਗ ਰਾਜੇ (ਇੰਦਰ) ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਮੁਹੰਮਦੀ ਸਬੰਧ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ।[33] ਮੰਤਰ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪਛਾਣਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅਰਥਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸੰਦਰਭ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਦਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀਆਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਲਈ। ਆਲੋਚਕ ਅਜਿਹੇ ਖਰਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਨਘੜਤ ਇਰਾਦੇ ਵਜੋਂ ਦੇਖਦੇ ਹਨ।

ਹਿੰਦੂ ਵਿਦਵਾਨ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਨਾਲ ਕਥਿਤ ਸਮਾਨਤਾ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਸੰਧਾਨੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਿਤਾਬ "[[iarchive:20201023 20201023 0916|"अभ्रोन्त बैदिक शास्त्रेर अलोके कोल्की ओबोटर" (अभ्रोन्त बैदिक शास्त्रेर अलोके कोल्की ओबोटर" (अभ्रोन्त बैदिक शास्त्रेर अलोके कोल्की ओबोटर) ਕਲਕੀ ਅਵਰਤਰਾ, ਕਲਕੀ ਅਵਰਤਰਾ ਵਿੱਚ ਕਲਕੀ ਅਵਰਤ ]"। ਅਗਨੀਵੀਰ ਵਰਗੀਆਂ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੇ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ।[34][30] ਆਲੋਚਨਾ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, 

* ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਵਿਹਾਰਕ ਗੁਣਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਅੰਤਰ ਹੈ।  ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਅਰਥਾਂ ਵਿਚ ਸਮਾਨਤਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਪਾਤਰ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ।[28]
  • ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ, ਕਾਲਕੀਦੇਵ ਨੂੰ ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਦਾ ਅਵਤਾਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।।[35] ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।[28]: page:14 
* ਹਿੰਦੂ ਮਾਨਤਾ ਅਨੁਸਾਰ ਕਲਕੀ ਦੇਵ ਦਾ ਆਗਮਨ ਕਲਿਯੁਗ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇਗਾ।  ਭਾਵ 4,27,000 ਸਾਲ ਬਾਅਦ।[36][35] कल्कि कभी भी अतीत में प्रकट नहीं हो सकते।[28]: p:19 
  • ਕਲਕੀ ਕਦੇ ਵੀ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ।[28]: p:19 
  • ਕਲਕੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਨਾਂ 'ਵਿਸ਼ਨੂੰਯਸ਼' ਯਾਨੀ 'ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਵਰਗੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ' ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦਾ ਨਾਂ 'ਸੁਮਤੀ' ਯਾਨੀ 'ਚੰਗੀ ਬੁੱਧੀ' ਹੈ।[37][38] ਪਰ ਕਲਕੀ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ।[28]: p:38–39, 67 
* ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ, ਕਲਕੀ ਦੇ ਜਨਮ ਸਥਾਨ 'ਸ਼ੰਭਲਾ' ਦੀ ਮੱਕਾ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਮੂਲ ਅਰਥ 'ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਸਥਾਨ' ਹੈ।  ਜਦੋਂ ਕਿ ਸ਼ੰਭਲ (ਸ਼ੰਭੂ + ਅਲੋਏ) ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਹੈ 'ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਨਿਵਾਸ'।  ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਮੱਕਾ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਅਰਥ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ।[39]
  • ਕਲਕੀ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਵਰਣਨ ਅਨੁਸਾਰ ਸ਼ੰਭਲ ਪਿੰਡ ਨਦੀਆਂ, ਪਹਾੜਾਂ, ਕੁੰਜਸ਼ੋਵਿਤ, ਅਮੀਰ ਕੁਦਰਤ ਅਤੇ ਛੇ ਰੁੱਤਾਂ ਵਾਲੇ ਜੰਗਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਸਥਾਨ ਹੋਵੇਗਾ। ਮਾਰੂਥਲ ਖੇਤਰ ਜੰਗਲਾਂ ਅਤੇ ਨਦੀਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੰਭਲਗ੍ਰਾਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਹਿੰਦੂ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਭਲ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਮੰਨਦੇ ਹਨ।[28]
  • ਕਲਕੀ ਦਾ ਜਨਮ ਮਾਧਵ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਸ਼ੁਕਲਪੱਖ ਦੀ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ੀ ਤਿਥੀ ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ (ਚੰਦਰਮਾਹੀ ਮਾਘ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ), ਜੋ ਚੰਦਰ ਮਹੀਨੇ ਦੀ 27ਵੀਂ ਤਿਥੀ ਹੈ (ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪੱਖ ਦੇ 15 ਦਿਨ + 12 ਦਿਨ)। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਜਨਮ ਤਰੀਕ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਮੁਸਲਿਮ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਅਸਹਿਮਤੀ ਹੈ।[40][28]: pp. 57–59 
  • ਪੁਰਾਣਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਕਲਕੀ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਚੌਥੀ ਸੰਤਾਨ ਹੋਵੇਗੀ।[41] ਪਰ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
  • ਕਲਕੀ ਦੀਆਂ 'ਦੋ' ਪਤਨੀਆਂ 'ਪਦਮਾ' ਅਤੇ 'ਰੰਭਾ' ਸਨ। ਪਦਮਾ ਸਿਨਹਾਲੀ (ਮੌਜੂਦਾ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ) ਦੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਹੋਵੇਗੀ [42] ਦਾਅਵਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅੱਖਰ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।[28]ਫਰਮਾ:Rp.

ਭਾਰਤੀ ਹਿੰਦੂ ਸੰਗਠਨ ‘ਅਗਨੀਵੀਰ’ ਨੇ ਵੀ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਬਾਰੇ ਪੱਛਮੀ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅਕਾਦਮਿਕ ਰਚਨਾਵਾਂ ’ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕੀਤਾ। ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਕਿਤਾਬ ਆਦਮ ਅਤੇ ਹੱਵਾਹ, ਨੂਹ ਦੀ ਅਬ੍ਰਾਹਮਿਕ ਕਹਾਣੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਵਰਣਨ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਪ੍ਰਤਿਸਰਗ ਕਾਂਡ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ‘ਪ੍ਰਤਿਸਰਗਪਰਵ’ ਭਾਗ ਨੂੰ ਅਠਾਰਵੀਂ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹੀਵੀਂ ਸਦੀ ਦਾ ਅਨੁਮਾਨਿਤ ਜੋੜ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[43][44][45] ਮੋਰੀਜ਼ ਵਿੰਟਰਨਿਟਜ਼ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਜੋ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਏ ਹਨ, ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ "ਅਪਸਤੰਬੀਆ ਧਰਮਸੂਤਰ" ਵਿੱਚ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤੇ ਮੂਲ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਰਚਨਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ।[46][47] ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗੁਸਤਾਵ ਗਲੇਜ਼ਰ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ, ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਦੀਆਂ ਬਚੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੱਥ-ਲਿਖਤਾਂ ਨਾ ਤਾਂ ਮੂਲ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਦੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੱਧਕਾਲੀ ਰੂਪ ਹਨ। ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਿੱਸੇ ਦੇ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਬਾਈਬਲ ਅਤੇ ਅਰਬੀ ਇਸਲਾਮੀ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਥੇ ਵਰਤੇ ਗਏ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਬਦ ਅਰਬੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਨਾਮਾਂ ਤੋਂ ਲਏ ਗਏ ਹਨ, ਨਾ ਕਿ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਰੋਤਾਂ ਤੋਂ।

ਅਰਬੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਤੋਂ ਇਹ ਸੰਕੇਤ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਦਾ ਸੰਬੰਧਿਤ ਹਿੱਸਾ ਚੌਦਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਗਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਉਭਾਰ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਰਬੀ ਸਰੋਤਾਂ ਦੀ ਉਪਲਬਧਤਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਚਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ।[48] ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਨੂੰ "ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਪੁਰਾਣਾਂ" ਦੀ ਸਵੀਕਾਰਤਾ 'ਤੇ ਸਵਾਲ ਉਠਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਪੁਰਾਣਾਂ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ​​ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਵਜੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।[49][43] ਇਸ ਪੁਰਾਣ ਵਿੱਚ , 'ਦਾਂਤੇ' (ਐਤਵਾਰ ਤੋਂ), 'ਫਰਵਰੀ' (ਫਰਵਰੀ ਤੋਂ), 'ਸਿਕਸਟੀ' (ਸੱਠ ਤੋਂ) ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।[50]

ਦਯਾਨੰਦ ਸਰਸਵਤੀ ਨੇ "ਸਤਿਆਰਥ ਪ੍ਰਕਾਸ਼" ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਅਥਰਵਵੇਦ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਜ਼ਿਕਰ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਨੂੰ ਵੀ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਅਲੋਪਨਿਸ਼ਦ ਵਿੱਚ ਮੁਹੰਮਦ ਦੇ ਜ਼ਿਕਰ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਕਬਰ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਮਨਘੜਤ ਵਜੋਂ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ।[51]

ਅਗਨੀਵੀਰ ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਾਖਾ ਨੇ ਕਿਤਾਬ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਦੇ ਸੰਕਲਪਾਂ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਲੇਖਕ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਅਕਾਦਮਿਕ ਰਿਕਾਰਡ ਬੰਗਾਲੀ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ।[52][53]

ਇਸਲਾਮੀ ਵਿਚਾਰ

[ਸੋਧੋ]

ਜ਼ਿਆਉਰ ਰਹਿਮਾਨ ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ "ਦਿਰਾਸਤ ਫਿਲ ਯਹੂਦੀਅਤ ਵਾਲ ਮਸੀਹੀਅਤ ਵਦੀਨਿਲ ਹਿੰਦ" (ਭਾਰਤੀ ਧਰਮਾਂ ਦਾ ਸਰਵੇਖਣ) (دراست في اليوديه والمسيحيه واديان الحند), ਯਹੂਦੀ ਧਰਮ, ਈਸਾਈਅਤ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਧਰਮ) ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਲਾਮੀ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਇਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਰੀਆ ਪਰਵਾਸ ਦਾ ਦੌਰ ਪੈਗੰਬਰ ਅਬਰਾਹਾਮ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪੈਗੰਬਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਦਰਜ ਹਨ, ਜਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਰਿਗਵੇਦ ਤੋਰਾਹ ਸੀ। ਤੋਂ ਕਾਪੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਕ ਹੋਰ ਵਿਚਾਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, ਸ਼ਿਬਲੀ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫ਼ੈਸਰ, ਸੁਲਤਾਨ ਮੁਬੀਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ ਮਨਘੜਤ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜੋੜ ਹਨ, ਜੋ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਲਕੀ ਪੁਰਾਣ ਅਤੇ ਭਵਿਸ਼ਠ ਪੁਰਾਣ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਸਲਾਮੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ. ਆਜ਼ਮੀ ਦਲੀਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖਲੀਫਾ [[ਅਲ-ਮਾਮੂਨ | ਮਾਮੂਨ ਬਿਨ ਅਲ-ਰਸ਼ੀਦ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੰਦੂ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦਾ ਅਰਬੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਲੇਖਕ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸਮੇਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਅਲ-ਬਿਰੂਨੀ ਦੁਆਰਾ ਤਹਕੀਕ "ਮਾ ਲੇਲਹਿੰਦ ਮਿਨ ਮਕੁਲਤ ਅਲਮਾਕੁਲਤ ਫਾਈ ਅਲ-ਅਕਲ ਵਾ ਮਾਰਜ਼ੁਲਾ" ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਅਤੇ ਦੋ ਹੋਰ ਅਰਬੀ ਲਿਖਤਾਂ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਰੀਆ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਦਯਾਨੰਦ ਸਰਸਵਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਸਮੇਤ ਕੁਝ ਹਿੰਦੂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਨਘੜਤ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਲੇਖਕ ਵੇਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਉਪਾਧਿਆਏ ਬਾਰੇ, ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਖੁਦ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ।[54][55] ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਜ਼ਮੀ ਇਹਨਾਂ ਵੇਰਵਿਆਂ ਬਾਰੇ ਹਿੰਦੂ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ 5 ਸਥਿਤੀਆਂ ਦੱਸਦਾ ਹੈ: [56]

  1. ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਹੈ।
# ਦੂਸਰੇ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਇਹ ਖ਼ੁਸ਼ ਖ਼ਬਰੀ ਸੁਣਾਈ ਗਈ ਹੈ ਉਹ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਵੇਗਾ।
# ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਨਘੜਤ ਸਮਝਦੇ ਹਨ।  ਜਿਵੇਂ: ਦਯਾਨੰਦ ਸਰਸਵਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚੇਲੇ।
# ਕੁਝ ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚ ਮੰਨਦੇ ਹਨ;  ਪਰ ਉਸਨੇ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।  ਜਿਵੇਂ ਵੇਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਉਪਾਧਿਆਏ ਅਤੇ ਰਮੇਸ਼ ਪ੍ਰਸਾਦ।
# ਕਈ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਜਾਂ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਗੁਆਉਣ ਦੇ ਡਰੋਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।  ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਲਾਮ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖ਼ਤਰਿਆਂ, ਕੁੱਟਮਾਰ, ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਤਸੀਹੇ ਝੱਲਣੇ ਪਏ।  ਜੋ ਬਚ ਗਏ ਉਹ ਇਸ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਗਏ;  ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਜੋ ਉਸਦੇ ਅਧੀਨ ਸਨ, ਤਰਸਯੋਗ ਸੀ.
# ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਤਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਦੀ ਨੀਤੀ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।   ਜਦੋਂ ਆਜ਼ਮੀ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪੱਤਰ ਲਿਖ ਕੇ ਇਹ ਵੇਰਵੇ ਹਿੰਦੂ ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਜ਼ਮੀ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਇਹ ਵੇਰਵੇ ਉਹਨਾਂ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤਾਂ ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ।[55]

ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਇਸਲਾਮਿਕ ਵਿਦਵਾਨ ਅਬੂਬਕਰ ਮੁਹੰਮਦ ਜ਼ਕਾਰੀਆ, ਜਿਸਨੇ ਸਾਊਦੀ ਅਰਬ ਵਿੱਚ ਇਸਲਾਮਿਕ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ਼ ਮਦੀਨਾਹ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਉੱਤੇ ਉੱਨਤ ਅਧਿਐਨ ਅਤੇ ਖੋਜ ਕੀਤੀ, ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਹਿੰਦੂਧਰਮਾ ਵਾ ਤਸੂਰ ਬਦ ਅਲ-ਫਿਰਾਕ ਅਲ। -ਇਸਲਾਮੀਅਤ ਬਿਹਾ (ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੁਝ ਇਸਲਾਮੀ ਸੰਪਰਦਾਵਾਂ) ਨੇ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, "ਇਸ ਪੁਰਾਣ (ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ) ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਗ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਲਕੀ ਪੁਰਾਣ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਲਕੀ ਪੁਰਾਣ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦਾ ਹੈ। ]] ਅਵਤਾਰ, (ਕਾਲੀ ਸਮੇਂ ਜਾਂ ਅੰਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਅਵਤਾਰ) ਅਤੇ ਇਸ ਪੁਰਾਣ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁਝ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਕੇਵਲ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਵਿਦਵਾਨ (ਵੇਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਉਪਾਧਿਆਏ) ਨੇ ਮੰਨਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਾਲਕੀ ਅਵਤਾਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੁਹੰਮਦ ਅਤੇ ਉਹ ਇਸ ਕਿਤਾਬ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਸਬੂਤਾਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਹਿੰਦੂ, ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਇਸ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਭਿੰਨ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਚੋਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿਤਾਬ." ਆਇਤ 127 ਨੂੰ ਕਲਕੀ, ਜੋ ਕਿ ਮੂਲ ਅਥਰਵਵੇਦ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਹ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਅਨੁਮਾਨਿਤ ਹਿੱਸਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੰਬੰਧ ਹੈ, ਅਤੇ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੈਗੰਬਰ ਮੁਹੰਮਦ ਦੀਆਂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀਆਂ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਨੂੰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਲਈ ਸਵੀਕਾਰਯੋਗ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਅਲੋਪਨੀਸ਼ਦ ਲਿਖ ਕੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਅਕਬਰ ਦੀ ਚਾਪਲੂਸੀ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਕ ਚਲਾਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਉਹ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਕਬਰ ਦੇ ਰਾਜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਭਵਿਸ਼ਯ ਪੁਰਾਣ ਹਿੰਦੂ ਸੰਦਰਭਾਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨਘੜਤ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੀ ਆਦਤ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਵੱਲ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਧਰਮ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਵੀ ਇਸੇ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। [57][58]

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜ਼ਕਾਰੀਆ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਵੇਦਾਂ ਸਮੇਤ ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੂ ਗ੍ਰੰਥ, ਪਰਵਾਸੀ ਜਾਫੇਥ ਆਰੀਅਨ (ਜੋਰੋਸਟ੍ਰੀਅਨ] ਅਤੇ ਰਿਗਵੇਦੀਅਨ), ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਹੈਮੀਟ [[] ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੇ ਗਏ ਸਨ। ਦ੍ਰਾਵਿੜਾਂ]] ਅਤੇ ਹੋਰ [[ਪ੍ਰੋਟੋ-ਇੰਡੋ-ਯੂਰਪੀਅਨ ਮਿਥਿਹਾਸ|ਇੰਡੋ-ਯੂਰਪੀਅਨ ਕਲਾਸੀਕਲ ਮਿਥਿਹਾਸ] ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਦੇ ਰੂਪਾਂਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਵੇਸਤਾ ਦੇ ਅਹੁਰਾ ਮਜ਼ਦਾ ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਤੋਂ ਲਏ ਗਏ ਇੱਕ ਈਸ਼ਵਰਵਾਦ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਾਲ ਭੂਗੋਲਿਕ। ] ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸੰਬੰਧਤ ਅਰਬ ਸਾਮੀ ਲੋਕ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਸਨ ਅਤੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ, ਹੈਮ], ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਦ੍ਰਾਵਿੜ ਭਾਰਤੀ, ਜੋ [[ਨੂਹ ਦਾ ਆਰੀਅਨਾਂ]] ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ, ਅਤੇ ਯਾਫੇਥ ਦਾ ਵੰਸ਼ਜ ਸੀ, ਨੂਹ ਦੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਤਿੰਨ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਾਈਬਲ ਦੀ ਮਹਾਨ ਹੜ੍ਹ]] ਇੱਕ ਸੀ, {{blockquote|ਇਹ ਗੱਲ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸੀ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਆਦਮ ਤੋਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਆਦਮ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਆਦਮ ਨੂੰ [[ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ] ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ। ਦੇ ਨੂਹ]] ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸਰਬਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ: ਇਸ ਵਿੱਚ, ਨੂਹ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਜੋ ਹੜ੍ਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਚੇ ਸਨ ਤਿੰਨ ਸਨ: ਹਾਮ - ਸ਼ੇਮ - ਯਾਫੇਥ, ਅਤੇ ਨੂਹ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਏ (ਅਸ-ਸੱਫਾਤ 37:75-82, ਅਲ-ਬਿਦਾਯਾ ਵਾ ਅਲ-ਨਿਹਾਯਾ, ਇਬਨ ਕਥੀਰ, 1/111 -114), ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਨੇੜੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੂਰ ਸਨ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੰਧ ਅਤੇ ਅਲ-ਹਿੰਦ ਤੌਕੀਰ (ਬੌਕੀਰ) (ਨੌਫ਼ਰ) ਬਿਨ ਯਕਤਾਨ ਬਿਨ ਅਬਰ ਬਿਨ। ਸ਼ਲੇਖ ਬਿਨ ਅਰਫਖਸ਼ਾਦ ਬਿਨ ਸਾਮ ਬਿਨ ਨੂਹ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ: ਹਾਮ ਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਅਲ-ਮਸੂਦੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: (ਨੁਵੈਰ ਬਿਨ ਲੂਤ ਬਿਨ ਹਾਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਚੱਲਦੇ ਸਨ ਹਿੰਦ ਅਤੇ ਸਿੰਧ ਦੀ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਲੈ ਗਏ), ਅਤੇ ਇਬਨ ਅਲ-ਅਥਿਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: (ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਹਾਮ, ਕੁਸ਼, ਮਿਸ਼ਰਮ, ਫੁੱਟ, ਅਤੇ ਕਨਾਨ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਸੀ... ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ: ਉਸਨੇ ਅਲ-ਹਿੰਦ (ਭਾਰਤ) ਅਤੇ ਸਿੰਧ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਅਤੇ ਇਬਨ ਖਾਲਦੂਨ ਤੋਂ ਕਬਜੇ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਇਬਨ ਖਾਲਦੂਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਹਾਮ ਲਈ, ਇੱਥੋਂ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸੂਡਾਨ, ਹਿੰਦ (ਭਾਰਤ), ਸਿੰਧ, ਕਾਪਟਸ (ਕਿਬਤ) ਅਤੇ ਕਨਾਨ ਸਮਝੌਤੇ ਦੁਆਰਾ... ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਸ਼ ਬਿਨ ਹਾਮ ਲਈ, ਉਸਦੇ ਪੰਜ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਤੌਰਾਤ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਹਨ। ਸੂਫਨ, ਸਬਾ, ਅਤੇ ਜੁਇਲਾ ਅਤੇ ਰਾਮ ਅਤੇ ਸਫਾਖਾ ਅਤੇ ਰਾਮ, ਸ਼ਾਓ ਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਜੋ ਸਿੰਧ ਹਨ, ਅਤੇ ਦਾਦਨ, ਜੋ ਹਿੰਦੂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ [ਨਿਮਰੋਦ]] ਕੁਸ਼ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੈ, ..... ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਅਲ-ਹਿੰਦ (ਭਾਰਤ), ਸਿੰਧ ਅਤੇ ਹਬਾਸ਼ਾ (ਅਬੀਸੀਨੀਆ) ਕੁਸ਼ ਦੇ ਮੂਲ ਤੋਂ ਸੂਡਾਨ ਦੇ ਵੰਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਹਨ। ਉਪਰੋਕਤ ਤੋਂ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ: ਕਿ ਭਾਰਤ ਉਸ ਸਮੇਂ ਨੂਹ ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਨਸਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ੇਮ ਨੂਹ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਸਨ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਉਸ ਉੱਤੇ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਇਮਾਨਦਾਰ ਦ੍ਰਾਵਿੜਾਂ ਅਤੇ ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਹੈਮ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਰੱਖਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਭਰਪੂਰ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ। ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਯਫੇਥ ਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੇ ਦਾਖਲੇ ਲਈ, ਇਹ ਘੱਟ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤੁਰਾਨੀਅਨ ਵਜੋਂ ਜਾਣੇ ਜਾਣ ਲੱਗੇ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਦ੍ਰਾਵਿੜ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਜਨਨ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀ ਆਏ। ਦ੍ਰਾਵਿੜ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਨਾ ਹੀ ਇਹ ਮੂਲ ਬ੍ਰਹਮ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹਨ, ਪਰ ਮੂਰਤੀਵਾਦੀ ਅਦਵੈਤ ਵੇਦਾਂਤ ਦਰਸ਼ਨ, ਜਿਸ ਨੇ ਵਹਿਦਤ ਅਲ-ਵਜੂਦ ਜਾਂ [[[ਸੂਫੀਵਾਦ]] ਦਾ ਸੰਕਲਪ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ, ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਉਭਰਿਆ। . ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਸਲਾਮੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਇੱਕ ਅਨੁਕੂਲ ਅਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਸਿਧਾਂਤ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ, ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੂ ਗ੍ਰੰਥ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਨਹੀਂ ਹਨ ਪਰ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਏ ਆਰੀਅਨ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਸਿਧਾਂਤ ਜਿਸਨੂੰ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਕਲਕੀ ਨੂੰ ਮੁਹੰਮਦ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਝੂਠਾ ਅਤੇ ਧੋਖਾਧੜੀ ਸੀ। ਕੋਸ਼ਿਸ਼।<[57][59][60]

ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ

[ਸੋਧੋ]

ਹਵਾਲਾ

[ਸੋਧੋ]
  1. ↑ Prakash, Ishwar (9 April 2019). "संस्कृत के क्षेत्र में विशिष्ट योगदान देने पर डा. वेद प्रकाश को मिला राष्ट्रपति सम्मान". Haryana Express. Retrieved 10 अगस्त 2019. {{cite news}}: Check date values in: |accessdate= (help)[permanent dead link][ਮੁਰਦਾ ਕੜੀ]
  2. ↑ "डॉ वेद प्रकाश उपाध्याय को मिलेगा राष्ट्रपति सम्मान-2018". khaskhabar. 20 August 2018. Retrieved 10 अगस्त 2019. {{cite news}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  3. ↑ "डॉ. वेद प्रकाश उपाध्याय को राष्टऊपति सम्मान". aggarjanpatrika.com. 9 April 2019. Retrieved 10 अगस्त 2019. {{cite news}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  4. ↑ Upādhyāya, Veda Prakāśa (1969). Kalki avatāra aura Muhammada Sāhaba (in ਹਿੰਦੀ). Viśva Ekatā Prakāśana (copyright from Michigan University). Retrieved 26 July 2019.
  5. ↑ Khan, Q.S. Holy Vedas and Islam (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Q.S. Khan's Books. p. 44. ISBN 9789380778112. Retrieved 26 July 2019.
  6. ↑ Pavitra Ved aur Islam Dharm (in ਹਿੰਦੀ). Q.S. Khan's Books. p. 33.
  7. ↑ Vidyarthi, Abdul Haque (1997). Muhammad in World Scriptures (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Dar-ul-Isha'at Kutub-e-Islamia. p. 338. ISBN 9788190053785. Retrieved 26 July 2019.
  8. ↑ Rizvi, Sayyid Saeed Akhtar (2001). Prophecies about the Holy Prophet of Islam in Hindu, Christian, Jewish & Parsi Scriptures (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Bilal Muslim Mission of Tanzania. p. 8. ISBN 9789987620210. Retrieved 26 July 2019.
  9. ↑ Abdul Haque Vidyarthi (1990). Muhammad in World Scriptures. Adam publishers.
  10. ↑ Abdul Haq Vidyarthi; U. Ali (1990). Muhammad in Parsi, Hindu & Buddhist Scriptures. IB.
  11. ↑ "OUR DIALOGUE * Kaliki Avtar". www.islamicvoice.com. No. November 1997. Islamic Voice. Archived from the original on 3 जुलाई 2015. Retrieved 31 May 2019. {{cite news}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  12. ↑ Mir Abdul Majeed (15 February 2005). "ISLAMIC PERSPECTIVES: Prophet Muhammad in Hindu Scriptures". www.milligazette.com. The Milli Gazette. Archived from the original on 28 फ़रवरी 2014. Retrieved 31 May 2019. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  13. ↑ 13.0 13.1 Sikand, Yoginder (2008). Pseudo-messianic movements in contemporary Muslim South Asia (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Global Media Publications. ISBN 9788188869282. Retrieved 10 August 2019.
  14. ↑ Indian Journal of Secularism: IJS : a Journal of Centre for Study of Society & Secularism (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). The Centre. 2005. Retrieved 10 August 2019.
  15. ↑ Sikand, Yoginder (2004). Muslims in India Since 1947: Islamic Perspectives on Inter-Faith Relations (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Routledge. ISBN 9781134378258. Retrieved 10 August 2019.
  16. ↑ Minda Muslim Super (in ਮਲਯ). PTS Millennia. 2008. ISBN 9789833603190. Retrieved 26 October 2019.
  17. ↑ 17.00 17.01 17.02 17.03 17.04 17.05 17.06 17.07 17.08 17.09 17.10 17.11 17.12 17.13 17.14 17.15 17.16 17.17 17.18 17.19 Unal, Ali; Gultekin, Harun (2013). The Prophet Promised in World Scriptures (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Tughra Books. ISBN 9781597848237. Retrieved 10 August 2019.
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 18.3 18.4 18.5 Abidin, Danial Zainal (2007). Islam the Misunderstood Religion (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). PTS Millennia. p. 93. ISBN 9789833604807. Retrieved 10 August 2019.
  19. ↑ Bukti-bukti sains dan sejarah kerasulan Muhammad (in ਮਲਯ). PTS Litera Utama. 2007. ISBN 9789833604531. Retrieved 26 October 2019.
  20. ↑ Abedin, Mohammad Zainal (1966). Mānabatāra diśārī (in Bengali) (1 ed.). p. 22. Retrieved 26 October 2019.
  21. ↑ Srivastav, M.A. Hazrat Muhammad (Pbuh) n Bharatiya Dharma Grantha | Prophets And Messengers In Islam | Muhammad (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Retrieved 25 October 2019.
  22. ↑ অভ্রান্ত বৈদিক শাস্ত্রের আলোকে কল্কি অবতার; -2019 (Bangla) Publisher: Shri Charu Chandra Das Brahmachari; Written, compiled and edited by: Pranayakumar Pal and Subhashish Dutta; Publications: Amrited Sandhane (in search of nectar) (Bangladeshi window of Back to Godhead) Publication.
  23. ↑ "২০১৬ সালের ম্যাগাজিন – Amriter Sandhane". Amriter Sandhane (Bangladeshi Wing of Back to Godhead) (January–March 2016): 18–23. 2016. Archived from the original on 1 ਅਕਤੂਬਰ 2023. Retrieved 13 September 2023.
  24. ↑ "২০১৬ সালের ম্যাগাজিন – Amriter Sandhane". Amriter Sandhane (Bangladeshi Wing of Back to Godhead) (October–December 2016): 29. 2016. Archived from the original on 1 ਅਕਤੂਬਰ 2023. Retrieved 13 September 2023.
  25. ↑ Hinduism & Islam: The Common Thread (Sri Sri Ravi Shankar) (2002) [Kindle edition]. Santa Barbara, CA: Art of Living Foundation USA. 2002. p. 20. The Prophet Mohammed and His Appearance in Vedic Literature The Vedic text Bhavishya Purana (Parva 3, Khand 3, Adya 3, texts 5-6) predicts the appearance of Mohammed. Therein it states: "An illiterate teacher will appear, Mohammed is his name, and he will give religion to the people of the desert."
  26. ↑ "Holy books of Hindus predicted about Mohammed (pbuh): Sri Sri Ravi Shankar". The Siasat Daily – Archive. 13 November 2017. Retrieved 13 September 2023.
  27. ↑ Kalki Avatar and Muhammad Sahib - Publisher: Islami Sahitya Prakshanalaya.
  28. ↑ 28.0 28.1 28.2 28.3 28.4 28.5 28.6 28.7 28.8 "Ovranto Boidik Shastrer Alokey Kolki Obotar" (অভ্রান্ত বৈদিক শাস্ত্রের আলোকে কল্কি অবতার, Kalki Avatar in the Light of Inerrant Vedic Scriptures) (2019); Publisher: Shri Charu Chandra Das Brahmachari; Written, compiled and edited by: Pranayakumar Pal and Subhashish Dutta; Publications: Amriter Shandhane Prakashani (Bangladeshi window of Back to Godhead); First release - 2019.
  29. ↑ Bhavishya Purana, 3.21.11-12
  30. ↑ 30.0 30.1 Newar, Sanjeev (2009-12-24). "Prophet in Hindu Scriptures – Bhavishya Puran (Part 2)". Agniveer (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2022-09-23.
  31. ↑ For quotations see: Ramanujan, A. K., "Folk Mythologies and Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found." in: Doniger
  32. ↑ For quotation describing the Pratisargaparvan as "practically a new work" see: Hazra, Rajendra Chandra, "Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found.", in: Radhakrishnan (CHI, 1962), volume 2, p. 263.
  33. ↑ Dr. Tulshiram Sharma (London UK.); Atharvaveda (English language); Publisher- Vijaykumar Govindram Hasanand
  34. ↑ Newar, Sanjeev (2009-12-24). "Prophet in Hindu Scriptures – An analysis (Part 1)". Agniveer (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ (ਅਮਰੀਕੀ)). Retrieved 2022-09-23.
  35. ↑ 35.0 35.1 B-Gita 8.17 Archived 29 April 2009 at the Wayback Machine. "And finally in Kal-yuga (the yuga we have now been experiencing over the past 5,000 years) there is an abundance of strife, ignorance, irreligion and vice, true virtue being practically nonexistent, and this yuga lasts 432,000 years. In Kali-yuga vice increases to such a point that at the termination of the yuga the Supreme Lord Himself appears as the Kalki avatara"
  36. ↑ J. L. Brockington (1998). The Sanskrit Epics. BRILL Academic. pp. 287–288 with footnotes 126–127. ISBN 90-04-10260-4.
  37. ↑ "Bangladict.com - অভিধানে 'মতি' এর অর্থ". www.bangladict.com. Retrieved 2022-07-01.
  38. ↑ Meri, Josef W. (2004), Medieval Islamic civilization (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ), vol. 1, Routledge, p. 525, ISBN 978-0-415-96690-0, archived from the original on 14 November 2012, retrieved 3 January 2013
  39. ↑ Versteegh, Kees (2008). C.H.M. Versteegh; Kees Versteegh (eds.). Encyclopedia of Arabic language and linguistics, Volume 4 (Illustrated ed.). Brill. p. 513. ISBN 978-90-04-14476-7.
  40. ↑ "মহানবী (সা.)-এর জন্ম তারিখ নিয়ে ঐতিহাসিকদের অভিমত | কালের কণ্ঠ". Kalerkantho (in Bengali). 2016-04-22. Retrieved 2022-06-30.
  41. ↑ ਕਲਕੀ ਪੁਰਾਣ 2.31
  42. ↑ Rocher 1986, p. 183 with footnotes.
  43. ↑ 43.0 43.1 Rocher 1986.
  44. ↑ Dalal 2014.
  45. ↑ Alf Hiltebeitel (1999). Rethinking India's Oral and Classical Epics. University of Chicago Press. pp. 217–218. ISBN 978-0-226-34050-0.
  46. ↑ For statement that the extant text is not the ancient work, see: Winternitz, volume 1, p. 567.
  47. ↑ For the quotation in Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found. attributed to the Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Lang/data/iana scripts' not found. not extant today, see: Winternitz, volume 1, p. 519.
  48. ↑ Alf Hiltebeitel (1999). Rethinking India's Oral and Classical Epics. University of Chicago Press. pp. 274–277. ISBN 978-0-226-34050-0.
  49. ↑ KP Gietz 1992.
  50. ↑ Glaesser, Gustav (1969). "Review of Das Bhaviṣyapurāṇa". Münchener Indologische Studien vol. 5 by Adam Hohenberger, Helmut Hoffmann: 511–513. JSTOR 29755461.
  51. ↑ Dayananda Sarasvati, Swami (1908). An English translation of the Satyarth Prakash; literally, Expose of right sense (of Vedic religion) of Maharshi Swami Dayanand Saraswati, 'The Luther of India,' being a guide to Vedic hermeneutics. Lahore : Virganand Press. p. 588. Retrieved 16 September 2023.
  52. ↑ "অথর্ববেদের কুন্তাপ সূক্তে ইসলামের নবী: চাঁদে সাঈদীর দর্শন". Bangladesh Agniveer (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 5 March 2018. Retrieved 16 September 2023.
  53. ↑ "কল্কি অবতার ই কি নবী মুহাম্মদ?". Bangladesh Agniveer (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). pp. 9 July 2020. Retrieved 16 September 2023.
  54. ↑ الرحمن, أعظمى، محمد ضياء (2008). دراسات في اليهودية والمسيحية وأديان الهند والبشارات في كتب الهندوس (in ਅਰਬੀ). مكتبة الرشد،. pp. 703–708. Retrieved 14 August 2022.
  55. ↑ 55.0 55.1 الرحمن, أعظمى، محمد ضياء (2008). دراسات في اليهودية والمسيحية وأديان الهند والبشارات في كتب الهندوس (in ਅਰਬੀ). مكتبة الرشد،. pp. 703–708. Retrieved 14 August 2022.
  56. ↑ الحافي, د عمر; البصول, السيد علي (24 June 2010). "البشارات بنبؤة محمد في الكتب الهندوسية المقدسة". The Jordanian Journal of Islamic Studies. 9 (1). Al al-Bayt University: 2, 12. Retrieved 2 September 2022.
  57. ↑ 57.0 57.1 الهندوسية وتأثر بعض الفرق الاسلامية بها (in ਅਰਬੀ). Dār al-Awrāq al-Thaqāfīyah. 2016. pp. 17, 63, 95–96, 102, 156, 188–189, 554–558, 698–99, 825, 870–890, 990–991, 1067–1068, 1071, 1159. ISBN 978-603-90755-6-1. Retrieved 28 July 2023.
  58. ↑ "প্রশ্ন : হিন্দু ধর্মে ভবিষ্যৎবাণী কোথায় থেকে আসলো? শাইখ প্রফেসর ড. আবু বকর মুহাম্মাদ যাকারিয়া (प्रश्न: हिंदू धर्म में भविष्यवाणी कहां से आई? शेख प्रोफेसर डॉ. अबू बकर मुहम्मद ज़कारिया)". अबूबकर मुहम्मद ज़कारिया का यूट्यूब पेज. Retrieved 15 January 2021. Meaning: सवाल यह है कि मुहम्मद स.अ.व. के बारे में भविष्यवाणी की गई है। हिंदू धर्मग्रंथों में अल्लाह के अलावा भविष्यवाणी करना संभव नहीं है। क्या वे सचमुच भविष्यवाणियाँ हैं? मुझे एक स्पष्ट अवधारणा दीजिए. अच्छा चलो देखते हैं। सबसे पहले, एक आस्तिक को हमेशा इस पर विश्वास करना होगा। कि एक आस्तिक को विश्वास करना होगा कि अल्लाह ने मुहम्मद स.अ.व. के बारे में वादे किये हैं। हर नबी से. क्योंकि अल्लाह ने कुरआन में कहा है, याद करो जब मैंने पैगम्बरों से वादा लिया है तो किताब और इल्म सब कुछ तुम्हें दे दिया है। परन्तु जब मेरा दूत आयेगा तो तुम्हें उनके पीछे चलना होगा। वह मुहम्मद स.अ.व. क्योंकि हर भविष्यद्वक्ता उसके विषय में जानता था, और वह प्रतिज्ञा उन से छीन ली गई है। इसलिए वे पैगंबर मुहम्मद स.अ.व. के बारे में जानते थे। हालाँकि विस्तार से नहीं लेकिन वे उसके बारे में जानते थे। उनमें से कई लोगों ने अपनी किताबों में उनके बारे में बताया। इसीलिए तोरा और बाइबिल में इसका सीधा उल्लेख है और स्वयं अल्लाह ने भी इसकी घोषणा की है। तौरात और इंजील में उनका ज़िक्र साफ़ तौर पर मिलता है। यह सच है और उनमें से कई ने उनके बारे में किताबें लिखी थीं। तौरात और इंजील अल्लाह की किताबें साबित होती हैं। इसलिए उनमें ये जिक्र होना आम बात है. ये कोई भविष्यवाणी नहीं हैं. किताब में बताई गई बातें अल्लाह की दी हुई हैं। भविष्यवाणी देना शर्म की बात है. इस तरह भविष्यवाणी करना जायज़ नहीं है। अल्लाह ने जो कहा है वह कोई भविष्यवाणी नहीं है. उदाहरण के तौर पर क़ब्र में सज़ा का ज़िक्र क़ुरान और हदीस में किया गया है। वे भविष्यवाणी नहीं हैं. अल्लाह ने उन्हें हम तक पहुँचाया है। और हमें उन पर विश्वास बनाये रखना है. अतः इन नबियों के लोग उन पर ईमान रखते रहे। अब सवाल यह है कि यह हिंदू धर्मग्रंथों में कहां से आया? हिंदू धर्मग्रंथों में इसके आने का कोई मौका नहीं है. क्योंकि हम हिंदू धर्मग्रंथों को अल्लाह की प्रकट किताब नहीं मानते। हम विश्वास क्यों नहीं करते? क्योंकि हमने उन्हें पढ़ा है और देखा है. न पढ़कर कुछ भी कहा जा सकता है. उनमें एकेश्वरवाद का कोई अस्तित्व नहीं है। न परलोक के बारे में, न दूतों के बारे में। तीन चीज़ों के बिना कोई भी किताब अल्लाह की किताब नहीं हो सकती। उनमें से कोई भी अल्लाह की किताब नहीं है. तो फिर ये भविष्यवाणियाँ कहाँ से आईं? यह मेरी राय है क्योंकि मैंने हिंदू धर्म में पीएचडी की है। मुझे लगता है कि। भारत में एक बहुत बड़ा चमत्कारी व्यक्ति था। उनका नाम कृष्ण द्वीपायन था। ये सभी पुस्तकें कृष्ण द्वीपायन ने स्वयं लिखी हैं। कृष्ण द्वीपेयन ऐसा करते थे। आर्यों के दो वर्ग थे। एक भारतीय अनुभाग है और दूसरा ईरानी अनुभाग है। ईरानी वर्ग असुरों की पूजा करता था। और भारतीय वर्ग देवों की पूजा करता था। इसीलिए उनके ग्रंथों में देवासुर संग्रामों का एक बड़ा महाकाव्य है। देवासुर का अर्थ है देव और असुर के बीच युद्ध। यह युद्ध हथियारों का युद्ध नहीं था. यह वाणी का युद्ध था. कृष्ण द्वीपेयन भारत से ईरान जाते थे। वहां वे उनसे चर्चा करते थे. फिर उन्होंने अहुरा मज़्दा की पूजा की। अहुरा मज़्दा की अवधारणा इस्लाम के अधिक निकट थी। यानी अल्लाह के नियमों के करीब. चूँकि वे अरब प्रायद्वीप के निकट रहते थे। उनमें से अधिकांश इब्राहीम धर्म के बारे में जानते थे और उन्होंने अपनी पुस्तकों में लिखा है। उन्हीं में से कुछ अंश हिन्दू धर्मग्रन्थ में जोड़े गए हैं। उसके बाहर वे नहीं हैं. वे प्राप्य या प्राप्त वाक्य नहीं हैं। वे ऋषि या ऋषि वाक्य हैं जैसा कि हिंदू कहते हैं। इसीलिए आप पहले तीन वेदों में देखेंगे। ऋग्वेद, यजुर्वेद, ऋग्वेद, सामवेद और यजुर्वेद। इन तीनों वेदों में आपको रसूलुल्लाह के बारे में कुछ भी नहीं मिलेगा। अंत में अथर्ववेद में। अथर्ववेद को अंतिम वेद कहा जाता है। यह बाद में लिखा गया है. इसकी संस्कृति भी बाकियों से अलग है. इसकी संस्कृति अन्य वेदों से मेल नहीं खाती। इसका अंतर आसानी से समझ में आ जाता है. कुछ ने इसे प्राकृत अथवा प्रक्षेप कहा है। खास तौर पर नरसंसा की चर्चा. उन्होंने इस भाग को प्रक्षेप कहा है। और उन्होंने कहा कि ये बाद में जोड़ा गया है. इसीलिए अथर्ववेद में जिसे कुन्तप सूक्त कहा गया है। कि इन सूक्तों का पाठ करने से. गर्मी और दबाव से राहत मिलती है. हिंदू कहते हैं कि उनका हिस्सा बाद में जोड़ा गया है. उनकी किताबों में कुरान और सुन्नत का एक भी निशान नहीं है. चूँकि उनकी किताबों में हमें अल्लाह की कोई आयत नहीं मिलती। इसलिए उन्हें अल्लाह के शब्द कहने का कोई मौका नहीं है। उन्होंने इस शब्द को प्रक्षेप के रूप में प्रविष्ट किया है। उनका स्वभाव है कि अगर उन्हें कहीं भी कुछ भी मिल जाए तो वे उसे आत्मसात कर लेते हैं। उनके धर्म में प्रवेश करने पर कुछ भी नया मिलता था। ये उनकी एक बुरी आदत है. और आपको आश्चर्य होगा कि इस आदत के जारी रहने में. उन्होंने बाद में अल्लाह उपनिषद नामक पुस्तक लिखी। जब वह अकबर के शासनकाल का समय था। उन्होंने इसे उपनिषद का रूप दे दिया। अब से ज्यादा दूर नहीं. अकबर के समय में उन्होंने अल्लाह उपनिषद लिखा। इससे पहले उन्होंने कभी अल्लाह शब्द का जिक्र नहीं किया. तो इसका मतलब ये हुआ कि अल्लाह शब्द उनकी किताबों में था ही नहीं. जो लोग कभी अल्लाह का नाम नहीं जानते थे। असल में उनकी किताब का कितना हिस्सा अल्लाह का कलाम है। कभी भी आश्वस्त नहीं किया जा सकता. और यह सिद्ध हो गया कि वे अल्लाह के शब्द नहीं हैं। फिर आप देख सकते हैं कि केवल उपनिषद ही नहीं। उन्होंने जो भविष्य पुराण नामक ग्रन्थ लिखा है। बाद में पूरी तरह से अपने हाथ से लिखा गया है. वे उनके मूल पुराणों का हिस्सा नहीं हैं। 18 पुराणों का हिस्सा नहीं. और आप सभी जानते हैं कि उनके पास 14 उपनिषद हैं। और 18 पुराण. और 4 वेद. और 2 इनका इतिहास है जिसे रामायण और महाभारत कहा जाता है। और उनके पास 14वीं स्मृति है. जिसे स्मृति कहा जाता है। मनु संहिता या मनु पराशर या संहिता जो 14 हैं। इनमें से किसी में भी हमें कुरान या सुन्नत नहीं मिलती। या हमारे कुरान और सुन्नत में वर्णित कुछ भी। अल्लाह के बारे में कुछ भी नहीं बताया गया. मैसेंजर के बारे में कुछ भी उल्लेख नहीं किया गया। किसी भी मैसेंजर के बारे में. और पुनर्जन्म के बारे में कोई शब्द नहीं बताया गया है। वे इन सभी किताबों में ही हैं. विशेषकर जब वे पुराणों में आये। हालाँकि वेदों और उपनिषदों में पुनर्जन्म के बारे में कोई उल्लेख नहीं है। जब उन्होंने पुराण लिखना प्रारम्भ किया। इन सभी ने पुनर्जन्म के सिद्धांत की रचना की। इसका मतलब यह है कि तब उनमें एक बिल्कुल नई सोच विकसित हुई थी। अन्य लोग कह रहे हैं कि अंतिम निर्णय एक ही बार होगा। वे कहते हैं कि फैसला कई बार होगा. उन्होंने स्वयं इस अवधारणा को बदल दिया है। यानि ये समझ आता है. यदि आप इस बात से सहमत हैं कि उनकी पुस्तकों में वास्तव में चीजों का उल्लेख किया गया है। वे अल्लाह की ओर से कहे गये हैं। फिर आपने उनकी पुस्तकों को प्रामाणिक मान लिया। इसीलिए उनमें से कुछ ने कोलकी अवतार और मुहम्मद साहब नामक पुस्तकें लिखी हैं। लेकिन कभी इस्लाम कबूल नहीं किया. उनकी अवशोषित करने की प्रवृत्ति के लिए. उन्होंने सोचा कि अगर हम इसे ले लें. फिर वे हमारे साथ रहेंगे. इनमें एक बुनियादी बात ये है. आप जानते हैं कि हिंदू धर्म का किसी भी मूल मान्यता से कोई संबंध नहीं है. कोई कितना भी विश्वास कर ले. जब तक वह अपने धर्मत्याग की घोषणा नहीं करता। वह हिंदू ही रहेंगे. उसे तदनुसार जला दिया जाएगा. उन्हें हिंदू परंपरा के अनुसार जलाया जाएगा. उन्हें हिंदू कहने में कोई दिक्कत नहीं होगी.' क्योंकि महात्मा गांधी कहा गया है. हिंदू धर्म के लक्षणों के बारे में. उन्होंने विशेषताओं के रूप में कहा। कि वहां किसी अकीदा मत की बाध्यता नहीं है. इसका मतलब है कि आप जो चाहें उस पर विश्वास कर सकते हैं। अगर यही वो हिंदुत्व है. तो आप समझ सकते हैं. अवशोषकता होती है. इनमें वह सब कुछ शामिल है जो उन्हें कहीं से भी मिलता है। इसीलिए ये उनकी किताबों में पाए जाते हैं. उन्होंने इन्हें कविताओं के रूप में अपनी किताबों में रखा है. बाद में हममें से जो लोग नहीं समझ पाते. हम उनकी किताब को स्वीकार्य मानने का मौका ले रहे हैं। इन बातों से. नौज़ुबिल्लाह. हम पापी होंगे. ये अल्लाह की किताबें नहीं हैं. और हमें यह कहने की ज़रूरत नहीं है. साफ़ समझ में आ गया कि ये अल्लाह की किताबें नहीं हैं. आप ऐसा क्यों कहेंगे. कि वह किसी पैगम्बर या सन्देशवाहक पर अवतरित हो। हम उन्हें अल्लाह की किताब नहीं कह सकते. इसमें केवल वे अन्य पुस्तकें चुराई गई हैं। अन्य जगह से शामिल किया गया. इसे अलग-अलग जगहों से लिया गया है. वे उनकी किताब का हिस्सा नहीं हैं. अगर आप उनकी किताबें पढ़ते हैं. वेदों में आपको प्रारंभ से ही मिलेगा। आग पुजारी से मिलती है. वे अग्नि, अग्नि, अग्नि पढ़ रहे हैं। वे कह रहे हैं। इससे क्या होगा? अग्नि पुरोहित का कार्य करती है। यदि आप आग खिलाते हैं. वह देवताओं के पास जायेगा। देवता. ये किसने कहा है. हम इसे समझ सकते हैं. वे ऐसे समय में बने रहे. जब क़ुर्बान हुआ करता था. अर्थात् यज्ञ का समय था। उदाहरण के लिए। इब्न एडम. आदम के दो बेटे. यज्ञ किया. अल्लाह ने एक को स्वीकार कर लिया और दूसरे को अस्वीकार कर दिया। उस समय से। उन्होंने किसी पैगम्बर या सन्देशवाहक की कोई परम्परा नहीं अपनाई। हम नहीं कहते. उन्हें कुछ भी नहीं भेजा गया है. उन्हें पैगम्बर मिल गये थे। लेकिन हकीकत भारतीय उपमहाद्वीप के लोग हैं. किसी को भेड़ समझते थे. और कोई अल्लाह जैसा. उन्होंने किसी को भगवान बना दिया. और किसी और को मार डाला. उसके बीच. वे कभी भी मध्यम मार्ग का अनुसरण नहीं कर सकते। यह हमारे लिए बहुत बड़ा दुर्भाग्य है. हम भारतीय इसे नियमित रूप से करते हैं। यदि हमें कोई धर्मात्मा व्यक्ति मिल जाये। हम उन्हें भगवान बनाते हैं. और कभी कभी जब हमें कोई अच्छा आदमी मिल जाता है. हम उन्हें सबसे ख़राब इंसान बनाते हैं. हम ऐसा करने में कभी नहीं हिचकिचाते. तो ये हमारा नैतिक चरित्र है. वहां हमें इस तरह के लोग मिलते हैं. उन्होंने अलग-अलग जगहों से कौन-कौन सी चीजें चुराईं. उनके ग्रंथों में जोड़ा गया. हम उन्हें कभी भी भविष्यवाणी के रूप में स्वीकार नहीं कर सकते। उन्हें अल्लाह के शब्द के रूप में कभी स्वीकार न करें। बस कहें कि वे प्रक्षेप हैं। उन्होंने आपको कभी जिम्मेदारी नहीं दी और न ही देंगे। उनकी पुस्तकों और उनके धर्म को प्रामाणिक बताना। उन्होंने कभी यह नहीं कहा कि ये ईश्वरीय वाणी हैं। वे खुद कहते हैं. उनमें से सर्वज्ञ। इनके बारे में आप सभी जानते हैं. उनके जो छह दर्शन हैं। उनमें कहीं भी यह नहीं कहा गया है कि ये ईश्वर के वचन हैं। सर्वत्र यही कहा जाता है कि वेद सृष्टिकर्ता है। वे सोचते हैं कि मन्त्र या मन्त्र ही सब कुछ बनाते हैं। वे कितना कुछ कहते हैं. यह अति है. ये कुछ भी नहीं हैं. पढ़कर आपको पता चलेगा कि ये कुछ भी नहीं हैं. पर्वत को देखकर वे पागल हो जाते हैं और उसकी प्रशंसा करते हैं। आकाश में तारे देखकर वे उन्मत्त हो जाते हैं और उनकी प्रशंसा करते हैं। वे अश्विनी नक्षत्रों का वर्णन करते हैं। वो कौन से दो हैं. वे खुद जानते हैं. उन्हीं को लेकर व्यस्त हो रहे हैं. कभी सूर्य को अग्नि कहकर पुकारते तो कभी इंद्र कहकर पुकारते। इस प्रारूप के द्वारा वे आ रहे हैं. वे सच्चे धर्म के शब्द या कोई मार्गदर्शन नहीं हैं। और यदि आप उनसे मार्गदर्शन प्राप्त करना चाहते हैं। आपको बहुत दूर जाना होगा और आप इसे मुश्किल से पा सकेंगे। तो जो लोग इसे अल्लाह का बोल कह रहे हैं. वे ग़लत कर रहे हैं. हम इन भाइयों से अनुरोध करेंगे कि वे ये काम न करें.' या तो उन्हें सीधे इस्लाम में आमंत्रित करना चाहिए. जो बातें गलत हैं. किसी भी पद्धति का नियम यही है. आप कभी गलत तरीके से इनवाइट नहीं करेंगे. तुम्हें उन्हें समझाना होगा कि तुम्हारे धर्मग्रन्थ दोषों से भरे हैं। उनका मूलतः कोई संदर्भ नहीं है। आप इन्हें किसके लिए जिम्मेदार ठहरा रहे हैं. इन्हें किसने लिखा है. जिन्होंने इनका जिक्र किया है. कौन हैं वे। ये आप में से कौन लोग हैं. इन मंत्रों के रचयिता कौन हैं? वे मंत्र हैं. इसमें लिखा है. ये भगवान कहते हैं. वह देवी कहती है. कौन सा भगवान. ये कोई इंसान है या कोई फरिश्ता. या क्या। ऐसा किसने कहा है. कोई सबूत नहीं है. इसलिए हमें इस प्रकार की भविष्यवाणी का वर्णन नहीं करना चाहिए। आशा है आपको विषय समझ आ गया होगा। {{cite web}}: line feed character in |quote= at position 283 (help)
  59. ↑ "প্রশ্ন : হিন্দু ধর্মে ভবিষ্যৎবাণী কোথায় থেকে আসলো? শাইখ প্রফেসর ড. আবু বকর মুহাম্মাদ যাকারিয়া (Question: Where did prophecy come from in Hinduism? Sheikh Professor Dr. Abu Bakar Muhammad Zakaria)". Abubakar Muhammad Zakaria's YouTube page. Retrieved 15 January 2021.
  60. ↑ "হিন্দু ধর্ম গ্রন্থে মুহাম্মাদ ﷺ এর নাম কেন? শায়খ ড. আবু বকর মুহাম্মাদ যাকারিয়া হাফিজাহুল্লাহ (Why is the name of Muhammad ﷺ in Hindu scriptures? Sheikh Dr. Abu Bakr Muhammad Zakaria Hafizahullah)" (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). Youtube. 31 July 2023. Retrieved 26 September 2023.

ਬਾਹਰੀ ਲਿੰਕ

[ਸੋਧੋ]
"https://pa.wikipedia.org/w/index.php?title=ਕਲਕੀ_ਅਵਤਾਰ_ਅਤੇ_ਮੁਹੰਮਦ_ਸਾਹਿਬ_(ਕਿਤਾਬ)&oldid=770293" ਤੋਂ ਲਿਆ