ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਪਟਿਆਲਾ
| ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ | |
|---|---|
 | |
| ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਮਹਾਰਾਣੀ ਯਾਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ | |
| Tenure | 1938 – 1947 |
| ਪੂਰਵ-ਅਧਿਕਾਰੀ | ਬਖਤਾਵਰ ਕੌਰ |
| ਵਾਰਸ | ਰਾਇਲਟੀ ਖਤਮ |
| ਜਨਮ | ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ 14 ਸਤੰਬਰ 1922 ਲੁਧਿਆਣਾ, ਪੰਜਾਬ ਸੂਬਾ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰਾਜ |
| ਮੌਤ | 24 ਜੁਲਾਈ 2017 (ਉਮਰ 94) ਪਟਿਆਲਾ, ਪੰਜਾਬ, ਭਾਰਤ |
| ਮਹਾਰਾਜਾ | |
| ਔਲਾਦ Detail |
|
| ਪਿਤਾ | ਸਰਦਾਰ ਹਰਚੰਦ ਸਿੰਘ ਜੇਜੀ |
| Member of Parliament | |
| ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ 1967–1971 | |
| ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ | Sardar Hukam Singh |
| ਤੋਂ ਬਾਅਦ | Sat Pal Kapur |
| ਹਲਕਾ | ਪਟਿਆਲਾ |
| ਨਿੱਜੀ ਜਾਣਕਾਰੀ | |
| ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ | Indian National Congress |
| ਰਿਹਾਇਸ਼ | New Motibagh Palace, Patiala |
ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ (ਨੀ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ; 14 ਸਤੰਬਰ 1922 – 24 ਜੁਲਾਈ 2017), ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਨੌਵੇਂ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਮਹਾਰਾਜਾ ਯਾਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ (1913–1974) ਦੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ ਸੀ। ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮਾਂ ਸੀ। ਜੇ ਇਹ 1971 ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣੇ ਭਾਰਤੀ ਰਿਆਸਤਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਿਰਲੇਖਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਖੋਹਿਆ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਦੀ ਮੌਤ 'ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਰਾਜਮਾਤਾ (ਰਾਣੀ ਮਾਂ) ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਾਲ
[ਸੋਧੋ]ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਦਾ ਜਨਮ ਅਣਵੰਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਸਰਦਾਰ ਹਰਚੰਦ ਸਿੰਘ ਜੇਜੀ ( ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ ) ਦੀ ਧੀ ਵਜੋਂ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਪਟਿਆਲਾ ਰਿਆਸਤ ਦੇ ਇੱਕ ਰਈਸ ਅਤੇ ਪਟਿਆਲਾ ਰਿਆਸਤ ਪ੍ਰਜਾ ਮੰਡਲ (ਪਟਿਆਲਾ ਰਾਜ ਪੀਪਲਜ਼ ਫੋਰਮ, ਭਾਰਤੀ ਦੀ ਇੱਕ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸੰਸਥਾ) ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਸੀ। ਨੈਸ਼ਨਲ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ)। ਅਗਸਤ 1938 ਵਿੱਚ, ਉਸਦੇ 16ਵੇਂ ਜਨਮਦਿਨ ਤੋਂ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਦਾ ਵਿਆਹ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕ ਮਹਾਰਾਜਾ ਯਾਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਮਹਾਰਾਜੇ ਦੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵੱਡੀ ਮਹਾਰਾਣੀ ਦਾ ਨਾਂ ਵੀ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਹਿ-ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਸੀ, ਛੋਟੀ ਮਹਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਨਾਮ ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ।
ਮਹਾਰਾਣੀ ਵਜੋਂ
[ਸੋਧੋ]
ਯਾਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਇਸ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਵਿਆਹ ਬੇਔਲਾਦ (ਅਤੇ ਰਿਹਾ) ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਮਹਿਜ਼ 10 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ, ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਇੱਕ ਧੀ, ਹੇਮਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਜੋ ਕਿ ਡਿਪਲੋਮੈਟ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਨਟਵਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਭਵਿੱਖੀ ਪਤਨੀ ਸੀ, ਦੇ ਜਨਮ ਨਾਲ ਮਾਂ ਬਣ ਗਈ। ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਧੀ ਰੁਪਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਾਰਚ 1942 ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਉਡੀਕੇ ਜਾ ਰਹੇ ਵਾਰਸ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1944 ਵਿੱਚ ਦੂਜਾ ਪੁੱਤਰ ਮਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੋਇਆ।
ਭਾਰਤ ਨੂੰ 1947 ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲੀ। 15 ਜੁਲਾਈ 1948 ਨੂੰ ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਸੰਘ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਜੇ ਦੀ ਸ਼ਾਸਕ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਪੈਪਸੂ (ਪਟਿਆਲਾ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਪੰਜਾਬ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਯੂਨੀਅਨ), ਭਾਰਤ ਦੇ ਸੰਘ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਰਾਜ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪਟਿਆਲਾ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋਰ ਰਿਆਸਤਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਯਾਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਸ ਨਵੇਂ ਰਾਜ ਦਾ ਰਾਜਪ੍ਰਮੁੱਖ ਜਾਂ ਰਸਮੀ ਰਾਜਪਾਲ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਥਿਤੀ ਦੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਹਕੀਕਤਾਂ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਲਗਨ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਣੀ ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ (ਜਿਸ ਨਾਮ ਨਾਲ ਉਹ ਹੁਣ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ) ਨੇ ਤਬਦੀਲੀ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।
ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਵੰਡ ਦੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲੀ, ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਸੂਬੇ ਨੇ ਉਸ ਵਹਿਸ਼ੀ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਦਾ ਖਾਮਿਆਜ਼ਾ ਝੱਲਿਆ। ਪਟਿਆਲਾ, ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚਕਾਰ ਨਵੀਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਹਿਰ ਵਜੋਂ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹਿੰਦੂ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਬਣਨ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਮੁਸਲਿਮ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਕਤਲੇਆਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਆਏ ਹਿੰਦੂ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੈਂਪ ਅਤੇ ਰਾਹਤ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਦੋ ਮਹਾਰਾਣੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਰਾਹਤ ਰਸੋਈਆਂ ਅਤੇ ਡਾਕਟਰੀ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕੀਤੀ।
ਸਿਆਸੀ ਕੈਰੀਅਰ
[ਸੋਧੋ]ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਰਾਜ ਪਟਿਆਲਾ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਪੰਜਾਬ ਸਟੇਟਸ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਭਰ ਲਈ ਪੈਪਸੂ ਦੇ ਰਾਜਪ੍ਰਮੁੱਖ (ਰਸਮੀ ਗਵਰਨਰ) ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, 1956 ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸਰਹੱਦਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਪੁਨਰਗਠਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੈਪਸੂ ਨਕਸ਼ੇ ਤੋਂ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਨੂੰ ਦਫਤਰ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ (ਅਤੇ ਸਹੂਲਤਾਂ) ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
1956 ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਹਾਰਾਜਾ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕੂਟਨੀਤਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਜਨਰਲ ਅਸੈਂਬਲੀ (1956), ਯੂਨੈਸਕੋ (1957-58) ਅਤੇ UNFAO (1959 ਤੋਂ ਬਾਅਦ) ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਮੰਡਲਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਇਟਲੀ (1965-66) ਅਤੇ ਨੀਦਰਲੈਂਡ (1971-1974) ਵਿੱਚ ਰਾਜਦੂਤ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਮਾਮੂਲੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਨ ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਰਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਾਜਾਂ ਤੋਂ ਹਸਤਾਖਰ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੂਰਨ ਸ਼ਾਸਕ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਤੋਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਹਾਰਾਜੇ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਆਪਣੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਿੱਖੀ ਖੱਬੇ-ਪੱਖੀ ਮੋੜ ਦੀ ਜੇਤੂ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇ ਕਥਨ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਸਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਪਟਿਆਲਾ ਹੁਣ ਤੱਕ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਰਿਆਸਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੂੰ ਮਾਮੂਲੀ ਕੂਟਨੀਤਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦੇ ਕੇ (ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਤੋਂ ਦੂਰ) ਰੱਖਣਾ ਮੁਨਾਸਿਬ ਸਮਝਿਆ ਜਿਸ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਮਹਾਰਾਜਾ ਭਾਵੇਂ ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਲਾਭ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਚਿੰਤਤ ਸੀ, ਪਰ ਇੱਕ ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲੇ ਮਹਾਰਾਜਾ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਉਸ ਲਈ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਰਿਆਸਤ ਪਰਜਾ ਮੰਡਲ ਦੀ ਪਿੱਠਭੂਮੀ 'ਤੇ ਬਣ ਕੇ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਕਤਾਰ 'ਚ ਆ ਗਏ ਸਨ। ਇਹਨਾਂ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਕਹਿਣ 'ਤੇ, ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਨੇ 1964 ਵਿੱਚ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ।
ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਨੇ 1964 ਤੋਂ 1967 ਤੱਕ ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਭਾਰਤੀ ਸੰਸਦ ਦੇ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੁਣੇ ਗਏ ਉਪਰਲੇ ਸਦਨ ਰਾਜ ਸਭਾ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। 1967 ਵਿੱਚ, ਉਹ ਪਟਿਆਲਾ ਹਲਕੇ ਤੋਂ ਚੌਥੀ ਲੋਕ ਸਭਾ (1967-71),[1] ਸੰਸਦ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਸਦਨ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ ਸੀ। 1971 ਵਿੱਚ, ਕਾਂਗਰਸ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੌਜੂਦ 500 ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਹਾਰਾਜਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ 'ਪਛਾਣ ਤੋਂ ਮੁਕਤ' ਕਰਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਕੁਝ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਪਰਸ (ਪੈਨਸ਼ਨ) ਅਤੇ ਹੋਰ ਲਾਭ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ 1947-48 ਵਿਚ ਇਕਰਾਰਨਾਮੇ ਦੁਆਰਾ ਗਰੰਟੀ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਸੰਖੇਪ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੀ ਵਾਪਸ ਲੈ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਵਿਰੋਧੀ ਸਿਆਸੀ ਪੈਂਤੜੇ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ, ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਨੂੰ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 1971 ਦੀਆਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਲੜਨ ਲਈ ਪਾਰਟੀ ਨਾਮਜ਼ਦਗੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੂੰ ਉਸੇ ਸਾਲ ਨੀਦਰਲੈਂਡਜ਼ ਵਿੱਚ ਰਾਜਦੂਤ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਬਾਅਦ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
[ਸੋਧੋ]1974 ਵਿੱਚ, ਸਾਬਕਾ ਮਹਾਰਾਜਾ ਦੀ ਨੀਦਰਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਾਜਦੂਤ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਹੇਗ ਵਿਖੇ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਦਾ ਵੱਡਾ ਪੁੱਤਰ, ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸ਼ਾਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਮੁਖੀ ਬਣਿਆ। ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਹੁਣ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ 1971 ਵਿੱਚ ਖ਼ਿਤਾਬ ਵੀ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਪਰ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪ੍ਰੈਸ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਮਹਿਤਾਬ ਨੂੰ ਨਿਯਮਤ ਤੌਰ 'ਤੇ 'ਪਟਿਆਲੇ ਦੀ ਰਾਜਮਾਤਾ' ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ 'ਪਟਿਆਲੇ ਦਾ ਮਹਾਰਾਜਾ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। '
ਪਰਿਵਾਰ ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਦੋ ਦਾਤੇ ਮਹਾਰਾਣੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਘਰ, ਪਟਿਆਲਾ ਦੇ ਮੋਤੀ ਬਾਗ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਨਿਵਾਸ ਕੀਤਾ। ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਨੇ ਗਹਿਣੇ, ਰੇਸ਼ਮੀ ਜਾਂ ਚਮਕਦਾਰ ਰੰਗ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨਣੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ, ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੋ ਰੰਗਾਂ, ਅਰਥਾਤ ਚਿੱਟੇ ਅਤੇ ਨੀਲੇ ਨੀਲੇ, ਜੋ ਕਿ ਸਿੱਖ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਤਿਆਗ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਦੇ ਰੰਗ ਹਨ, ਪਹਿਨਣੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ। ਉਸਨੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇਸ ਲਈ ਕਦਮ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਪਤੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਵਿੱਤਰ ਵਿਧਵਾ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਉਸਨੇ ਹੁਣ ਜਨਤਕ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਹਟਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਰੀਤੀ-ਰਿਵਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਉਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਵਿਆਹੇ ਅਤੇ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸੱਤ ਪੋਤੇ-ਪੋਤੀਆਂ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਉਹ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, 1977 ਵਿੱਚ, ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਦੀਆਂ ਵਧੀਕੀਆਂ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਨਸਬੰਦੀ ਦੁਆਰਾ ਜਬਰੀ ਨਸਬੰਦੀ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਕੇ, ਉਹ ਜਨਤਾ ਪਾਰਟੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਹੋਈਆਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ 1978 ਵਿੱਚ, ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਰਾਜ ਸਭਾ ਦੀ ਮੈਂਬਰ ਚੁਣੀ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਉੱਥੇ ਪੂਰੇ 6 ਸਾਲ (1978-84) ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਜਨਤਕ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਹਟ ਗਈ।
ਆਪਣੀ ਸੇਵਾਮੁਕਤੀ ਵਿੱਚ, ਮਹਿਤਾਬ ਕੌਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਪਰੰਪਰਾ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਰੀਤੀ-ਰਿਵਾਜਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿੜ ਰਹੇ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਪਟਿਆਲਾ ਰਿਆਸਤ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਵਧਦੀ ਉਮਰ ਅਤੇ ਮਾੜੀ ਸਿਹਤ ਕਾਰਨ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਤੱਕ ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਧਾਰਮਿਕਤਾ, ਤਪੱਸਿਆ ਅਤੇ ਦਾਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪਟਿਆਲਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਪ੍ਰਤੀਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਬਾਅਦ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ, ਉਹ 24 ਜੁਲਾਈ 2017[2] ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਨਿਊ ਮੋਤੀ ਬਾਗ ਪੈਲੇਸ, ਪਟਿਆਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ Tribune of India Its development vs Panth in Patiala
- ↑ "Rajmata Mohinder Kaur no more". The Tribune. 25 July 2017. Archived from the original on 25 ਜੁਲਾਈ 2017. Retrieved 25 July 2017.