ਗੰਗਾ ਦਰਿਆ
| ਗੰਗਾ | |
|---|---|
 ਵਾਰਾਣਸੀ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ | |
 ਗੰਗਾ (ਪੀਲਾ), ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ (ਵਾਇਲੇਟ) ਅਤੇ ਮੇਘਨਾ (ਹਰੇ) ਦੇ ਸੰਯੁਕਤ ਡਰੇਨੇਜ ਬੇਸਿਨਾਂ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ | |
| Etymology | ਗੰਗਾ (ਦੇਵੀ) |
| ਟਿਕਾਣਾ | |
| ਦੇਸ਼ | ਭਾਰਤ (ਗੰਗਾ ਵਜੋਂ), ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ (ਪਦਮਾ ਵਜੋਂ) |
| ਸ਼ਹਿਰ | ਉੱਤਰਾਖੰਡ: ਰਿਸ਼ੀਕੇਸ਼, ਹਰਿਦੁਆਰ
ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼: ਬਿਜਨੌਰ, ਫ਼ਤਹਿਗੜ੍ਹ, ਕਨੌਜ, ਹਰਦੋਈ, ਬਿਠੂਰ, ਕਾਨਪੁਰ, ਲਖਨਊ (ਗੋਮਤੀ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀ, ਪ੍ਰਯਾਗਰਾਜ, ਮਿਰਜ਼ਾਪੁਰ, ਵਾਰਾਨਸੀ, ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ, ਬੱਲੀਆ, ਕਾਸਗੰਜ, ਫ਼ਰੂਖ਼ਾਬਾਦ, ਨਰੋਰਾ ਬਿਹਾਰ: ਬੇਗੂਸਰਾਏ, ਭਾਗਲਪੁਰ, ਪਟਨਾ, ਵੈਸ਼ਾਲੀ, ਮੁੰਗੇਰ, ਖਗੜੀਆ, ਕਟਿਹਾਰ ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ: ਮੁਰਸ਼ਿਦਾਬਾਦ, ਪਲਾਸ਼ੀ, ਨਬਦੀਪ, ਸ਼ਾਂਤੀਪੁਰ, ਕੋਲਕਾਤਾ, ਸੇਰਾਮਪੁਰ, ਚਿਨਸੂਰਾ, ਬਾਰਾਨਗਰ, ਡਾਇਮੰਡ ਹਾਰਬਰ, ਹਲਦੀਆ, ਬੱਜ ਬੱਜ, ਹਾਵੜਾ, ਉਲੂਬੇਰੀਆ, ਬੈਰਾਕਪੁਰ ਦਿੱਲੀ: (ਯਮੁਨਾ) ਸਹਾਇਕ ਦਰਿਆ |
| ਸਰੀਰਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ | |
| ਸਰੋਤ | ਦੇਵਪ੍ਰਯਾਗ, ਉਤਰਾਖੰਡ ਵਿੱਚ ਅਲਕਨੰਦਾ ਨਦੀ ਦਾ ਸੰਗਮ (ਸਰੋਤ ਧਾਰਾ ਹਾਈਡ੍ਰੋਲੋਜੀ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਲੰਬਾਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ) ਅਤੇ ਭਗੀਰਥੀ ਨਦੀ (ਹਿੰਦੂ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਸਰੋਤ ਧਾਰਾ)। ਨਦੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: ਮੰਦਾਕਿਨੀ, ਨੰਦਾਕਿਨੀ, ਪਿੰਡਰ ਅਤੇ ਧੌਲੀਗੰਗਾ, ਅਲਕਨੰਦਾ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ।[1] |
| • ਟਿਕਾਣਾ | ਦੇਵਪ੍ਰਯਾਗ, ਗੰਗਾ ਦੇ ਮੁੱਖ ਡੰਡੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ |
| Mouth | ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਖਾੜੀ |
• ਟਿਕਾਣਾ | ਗੰਗਾ ਡੈਲਟਾ |
| ਲੰਬਾਈ | 2,525 km (1,569 mi)[2] |
| Basin size | 1,999,000 km2 (772,000 sq mi)[3] |
| Discharge | |
| • ਟਿਕਾਣਾ | ਗੰਗਾ ਦਾ ਮੂੰਹ (ਗੰਗਾ-ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ-ਮੇਘਨਾ; ਬੇਸਿਨ ਦਾ ਆਕਾਰ 1,999,000 km2 (772,000 sq mi)), ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਖਾੜੀ[3] |
| • ਔਸਤ | 38,129 m3/s (1,346,500 cu ft/s)[4] to
43,900 m3/s (1,550,000 cu ft/s)[3] 1,389 km3/a (44,000 m3/s) |
| Discharge | |
| • ਟਿਕਾਣਾ | ਗੰਗਾ ਡੈਲਟਾ, ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਖਾੜੀ |
| • ਔਸਤ | 18,691 m3/s (660,100 cu ft/s)[3] |
| Discharge | |
| • ਟਿਕਾਣਾ | ਫਰੱਕਾ ਬੈਰਾਜ[4] |
| • ਔਸਤ | 16,648 m3/s (587,900 cu ft/s) |
| • ਘੱਟੋ-ਘੱਟ | 180 m3/s (6,400 cu ft/s) |
| • ਵੱਧੋ-ਵੱਧ | 70,000 m3/s (2,500,000 cu ft/s) |
| Basin features | |
| Tributaries | |
| • ਖੱਬੇ | ਰਾਮਗੰਗਾ, ਗਰੜਾ, ਗੋਮਤੀ, ਤਮਸਾ ਘਾਘਰਾ, ਗੰਡਕ, ਬੁਰਹੀ ਗੰਡਕ, ਕੋਸ਼ੀ, ਮਹਾਨੰਦਾ, ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ, ਮੇਘਨਾ |
| • ਸੱਜੇ | ਯਮੁਨਾ, ਤਮਸਾ (ਟਨ ਨਦੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ), ਕਰਮਨਾਸਾ, ਸੋਨੇ, ਪੁਨਪੁਨ, ਫਾਲਗੁ, ਕਿਉਲ, ਚੰਦਨ, ਅਜੈ, ਦਮੋਦਰ, ਰੂਪਨਾਰਾਇਣ |
ਗੰਗਾ (ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ) ਜਾਂ ਪਦਮਾ (ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ)[5][6][7][8] ਏਸ਼ੀਆ ਦੀ ਇੱਕ ਅੰਤਰ-ਸੀਮਾ ਦਰਿਆ ਹੈ ਜੋ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਵਗਦੀ ਹੈ। 2,525 km (1,569 mi)-ਲੰਬੀ ਨਦੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਉੱਤਰਾਖੰਡ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪੱਛਮੀ ਹਿਮਾਲਿਆ ਵਿੱਚ ਵਗਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਗੰਗਾ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚੋਂ ਦੱਖਣ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਵਗਦਾ ਹੈ, ਸੱਜੇ-ਕੰਕ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀ, ਯਮੁਨਾ, ਜੋ ਕਿ ਪੱਛਮੀ ਭਾਰਤੀ ਹਿਮਾਲਿਆ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਗਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਨੇਪਾਲ ਦੀਆਂ ਕਈ ਖੱਬੇ-ਕੰਕ ਦੀਆਂ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ ਜੋ ਇਸਦੇ ਵਹਾਅ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ।[9][10] ਪੱਛਮੀ ਬੰਗਾਲ ਰਾਜ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਇਸਦੇ ਸੱਜੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੋਂ ਨਿਕਲਦੀ ਇੱਕ ਫੀਡਰ ਨਹਿਰ ਇਸਦੇ ਵਹਾਅ ਦਾ 50% ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਮੋੜ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਇਸਨੂੰ ਨਕਲੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੁਗਲੀ ਨਦੀ ਨਾਲ ਜੋੜਦੀ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਨਾਮ ਪਦਮਾ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਫਿਰ ਜਮਨਾ, ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ ਦੀ ਹੇਠਲੀ ਧਾਰਾ, ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮੇਘਨਾ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਗੰਗਾ ਡੈਲਟਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਮੁਹਾਰਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਖਾੜੀ ਵਿੱਚ ਖਾਲੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗੰਗਾ-ਬ੍ਰਹਮਪੁੱਤਰ-ਮੇਘਨਾ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਧਰਤੀ ਦੀ ਦੂਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਦੀ ਹੈ।[11][12]
ਗੰਗਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਡੰਡਾ ਅਲਕਨੰਦਾ ਦੇ ਸੰਗਮ 'ਤੇ ਦੇਵਪ੍ਰਯਾਗ ਦੇ ਕਸਬੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਸਦੀ ਵੱਧ ਲੰਬਾਈ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਲ-ਵਿਗਿਆਨ ਵਿੱਚ ਸਰੋਤ ਧਾਰਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਭਾਗੀਰਥੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਰੋਤ ਧਾਰਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1]
ਗੰਗਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਜੀਵਨ ਰੇਖਾ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਦੇ ਬੇਸਿਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਲੋੜਾਂ ਲਈ ਇਸ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਨ।[13] ਇਹ ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਈ ਸਾਬਕਾ ਸੂਬਾਈ ਜਾਂ ਸ਼ਾਹੀ ਰਾਜਧਾਨੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਾਟਲੀਪੁੱਤਰ[14], ਕਨੌਜ[14], ਸੋਨਾਰਗਾਂਵ, ਢਾਕਾ, ਬਿਕਰਮਪੁਰ, ਕਾਰਾ, ਮੁੰਗੇਰ, ਕਾਸ਼ੀ, ਪਟਨਾ, ਹਾਜੀਪੁਰ, ਕਾਨਪੁਰ, ਦਿੱਲੀ, ਭਾਗਲਪੁਰ, ਮੁਰਸ਼ਿਦਾਬਾਦ, ਬਹਿਰਾਮਪੁਰ, ਕੰਪਿਲਿਆ ਅਤੇ ਕੋਲਕਾਤਾ ਸਥਿਤ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ 'ਤੇ ਜਾਂ ਇਸ ਦੀਆਂ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ ਅਤੇ ਜੁੜੇ ਜਲ ਮਾਰਗਾਂ 'ਤੇ। ਇਹ ਨਦੀ ਲਗਭਗ 140 ਕਿਸਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮੱਛੀਆਂ, 90 ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੇ ਉਭੀਬੀਆਂ, ਅਤੇ ਸਰੀਪ ਅਤੇ ਥਣਧਾਰੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਘੜਿਆਲ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਨਦੀ ਡੌਲਫਿਨ ਵਰਗੀਆਂ ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।[15] ਗੰਗਾ ਹਿੰਦੂਆਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪਵਿੱਤਰ ਨਦੀ ਹੈ।[16] ਇਸ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਦੇਵੀ ਵਜੋਂ ਪੂਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[17]
ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਇਨਸਾਨਾਂ ਲਈ, ਸਗੋਂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਲਈ ਵੀ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ। ਵਾਰਾਣਸੀ ਨੇੜੇ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਰਹਿੰਦ-ਖੂੰਹਦ ਤੋਂ ਫੇਕਲ ਕੋਲੀਫਾਰਮ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਦਾ ਪੱਧਰ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਸੀਮਾ ਤੋਂ 100 ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਹੈ।[15] ਗੰਗਾ ਐਕਸ਼ਨ ਪਲਾਨ, ਨਦੀ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਨੂੰ ਅਸਫਲ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ[lower-alpha 1][lower-alpha 2][18] ਜਿਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ, ਸਰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਘਾਟ, ਮਾੜੀ ਤਕਨੀਕੀ ਮੁਹਾਰਤ,[lower-alpha 3] ਖਰਾਬ ਵਾਤਾਵਰਨ ਯੋਜਨਾ,[lower-alpha 4] ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਸਮਰਥਨ ਦੀ ਘਾਟ।[lower-alpha 5]
ਉਦਗਮ
[ਸੋਧੋ]
ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸ਼ਾਖਾ ਗੰਗਾ ਹੈ ਜੋ ਕੁਮਾਯੂੰ ਵਿੱਚ ਹਿਮਾਲਾ ਦੇ ਗੋਮੁਖ ਨਾਮਕ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਗੰਗੋਤਰੀ ਹਿਮਨਦ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ।[19] ਗੰਗਾ ਦੇ ਇਸ ਉਦਗਮ ਥਾਂ ਦੀ ਉਚਾਈ ੩੧੪੦ ਮੀਟਰ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਤ ਇੱਕ ਮੰਦਿਰ ਵੀ ਹੈ। ਗੰਗੋਤਰੀ ਤੀਰਥ, ਸ਼ਹਿਰ ਵਲੋਂ ੧੯ ਕਿ.ਮੀ. ਦੇ ਉੱਤਰ ਵੱਲ ੩੮੯੨ ਮੀ. (੧੨, ੭੭੦ ਫੀ.) ਦੀ ਉਚਾਈ ਉੱਤੇ ਇਸ ਹਿਮਨਦ ਦਾ ਮੂੰਹ ਹੈ। ਇਹ ਹਿਮਨਦ ੨੫ ਕਿ.ਮੀ. ਲੰਮਾ ਅਤੇ ੪ ਕਿ.ਮੀ. ਚੌਡ਼ਾ ਅਤੇ ਲੱਗਭੱਗ ੪੦ ਮੀ. ਉੱਚਾ ਹੈ। ਇਸ ਗਲੇਸ਼ਿਅਰ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਗੁਫਾਨੁਮਾ ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਅਵਤਰਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਪਾਣੀ ਸਰੋਤ ੫੦੦੦ ਮੀ. ਉਚਾਈ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਬੇਸਿਨ ਹੈ। ਇਸ ਬੇਸਿਨ ਦਾ ਮੂਲ ਪੱਛਮੀ ਢਲਾਨ ਦੀ ਸੰਤੋਪੰਥ ਦੀਆਂ ਸਿਖਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਗੌਮੁਖ ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ੩੬੦੦ ਮੀ. ਉੱਚੇ ਚਿਰਬਾਸਾ ਗਰਾਮ ਵਲੋਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਗੋਮੁਖ ਹਿਮਨਦ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।[20] ਇਸ ਹਿਮਨਦ ਵਿੱਚ ਨੰਦਾ ਦੇਵੀ ਪਹਾੜ, ਕਾਮਤ ਪਹਾੜ ਅਤੇ ਤਰਿਸ਼ੂਲ ਪਹਾੜ ਦਾ ਹਿਮ ਪਿਘਲ ਕਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਗੰਗਾ ਦੇ ਸਰੂਪ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕ ਛੋਟੀ ਧਾਰਾਵਾਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ੬ ਵੱਡੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ੫ ਛੋਟੀ ਧਾਰਾਵਾਂ ਦਾ ਭੂਗੋਲਿਕ ਅਤੇ ਸਾਂਸਕ੍ਰਿਤੀਕ ਮਹੱਤਵ ਜਿਆਦਾ ਹੈ। ਅਲਕਨੰਦਾ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀ ਧੌਲੀ, ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਗੰਗਾ ਅਤੇ ਮੰਦਾਕਿਨੀ ਹੈ। ਧੌਲੀ ਗੰਗਾ ਦਾ ਅਲਕਨੰਦਾ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਪ੍ਰਯਾਗ ਵਿੱਚ ਸੰਗਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ੧੩੭੨ ਮੀ. ਦੀ ਉਚਾਈ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਫਿਰ ੨੮੦੫ ਮੀ. ਉੱਚੇ ਨੰਦ ਪ੍ਰਯਾਗ ਵਿੱਚ ਅਲਕਨੰਦਾ ਦਾ ਨੰਦਾਕਿਨੀ ਨਦੀ ਵਲੋਂ ਸੰਗਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਕਰਣ ਪ੍ਰਯਾਗ ਵਿੱਚ ਅਲਕਨੰਦਾ ਦਾ ਕਰਣ ਗੰਗਾ ਜਾਂ ਪਿੰਡਰ ਨਦੀ ਵਲੋਂ ਸੰਗਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਰਿਸ਼ੀਕੇਸ਼ ਵਲੋਂ ੧੩੯ ਕਿ.ਮੀ. ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਰੁਦਰ ਪ੍ਰਯਾਗ ਵਿੱਚ ਅਲਕਨੰਦਾ ਮੰਦਾਕਿਨੀ ਵਲੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਗੰਗਾ ਅਤੇ ਅਲਕਨੰਦਾ ੧੫੦੦ ਫੀਟ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤ ਦੇਵ ਪ੍ਰਯਾਗ ਵਿੱਚ ਸੰਗਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਇੱਥੋਂ ਇਹ ਸਮਿੱਲਤ ਪਾਣੀ-ਧਾਰਾ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਅੱਗੇ ਪ੍ਰਵਾਹਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪੰਜ ਪ੍ਰਯਾਗਾਂ ਨੂੰ ਸਮਿੱਲਤ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਪੰਜ ਪ੍ਰਯਾਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[19] ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ੨੦੦ ਕਿ.ਮੀ. ਦਾ ਸੰਕਰਾ ਪਹਾੜੀ ਰਸਤਾ ਤੈਅ ਕਰਕੇ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਰਿਸ਼ੀਕੇਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਰ ਮੈਦਾਨਾਂ ਦਾ ਛੋਹ ਹਰਿਦੁਆਰ ਵਿੱਚ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਗੰਗਾ ਦਾ ਮੈਦਾਨ
[ਸੋਧੋ]
ਹਰਦੁਆਰ ਵਲੋਂ ਲੱਗਭੱਗ ੮੦੦ ਕਿ . ਮੀ . ਮੈਦਾਨੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਗੜਮੁਕਤੇਸ਼ਵਰ, ਸੋਰੋਂ, ਫ਼ਰੂਖ਼ਾਬਾਦ, ਕੰਨੌਜ, ਬਿਠੂਰ, ਕਾਨਪੁਰ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਗੰਗਾ ਪ੍ਰਯਾਗਰਜ ਪੁੱਜਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਇਸਦਾ ਸੰਗਮ ਯਮੁਨਾ ਨਦੀ ਵਲੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸੰਗਮ ਥਾਂਹਿੰਦੁਵਾਂਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਤੀਰਥ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਤੀਰਥਰਾਜ ਪ੍ਰਯਾਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਮੋਕਸ਼ਦਾਇਨੀ ਨਗਰੀ ਕਾਸ਼ੀ (ਵਾਰਾਣਸੀ) ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਇੱਕ ਵਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਇੱਥੇ ਉੱਤਰਵਾਹਿਨੀ ਕਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਮੀਰਜਾਪੁਰ, ਪਟਨਾ, ਭਾਗਲਪੁਰ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਪਾਕੁਰ ਪੁੱਜਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਇਸਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਸੋਨ ਨਦੀ, ਗੰਡਕ ਨਦੀ, ਘਾਘਰਾ ਨਦੀ, ਕੋਸੀ ਨਦੀ ਆਦਿ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਗਲਪੁਰ ਵਿੱਚ ਰਾਜਮਹਿਲ ਦੀਆਂ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਲੋਂ ਇਹ ਦਕਸ਼ਿਣਵਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪੱਛਮ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਮੁਰਸ਼ੀਦਾਬਾਦ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਗਿਰਿਆ ਸਥਾਨ ਦੇ ਕੋਲ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੋਸ਼ਾਖਾਵਾਂਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ-ਗੰਗਾ ਅਤੇ ਪਦਮਾ। ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਗਿਰਿਆ ਵਲੋਂ ਦੱਖਣ ਦੇ ਵੱਲ ਰੁੜ੍ਹਨ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਪਦਮਾ ਨਦੀ ਦੱਖਣ-ਪੂਰਵ ਦੇ ਵੱਲ ਵਗਦੀ ਫਰੱਕਾ ਬੈਰਾਜ (੧੯੭੪ ਨਿਰਮਿਤ) ਵਲੋਂ ਛਣਦੇ ਹੋਈ ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਗੰਗਾ ਦਾ ਡੇਲਟਾਈ ਭਾਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੁਰਸ਼ੀਦਾਬਾਦ ਸ਼ਹਿਰ ਵਲੋਂ ਹੁਗਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਤੱਕ ਗੰਗਾ ਦਾ ਨਾਮ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਅਤੇ ਹੁਗਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵਲੋਂ ਮੁਹਾਨੇ ਤੱਕ ਗੰਗਾ ਦਾ ਨਾਮ ਹੁਗਲੀ ਨਦੀ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਦਾ ਇਹ ਮੈਦਾਨ ਮੂਲਤ : ਇੱਕ ਧਰਤੀ-ਅਭਿਨਤੀ ਗਰਤ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਉਸਾਰੀ ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਹਿਮਾਲਾ ਪਰਵਤਮਾਲਾ ਉਸਾਰੀ ਪਰਿਕ੍ਰੀਆ ਦੇ ਤੀਸਰੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭੱਗ ੬-੪ ਕਰੋਡ਼ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਇਸਨੂੰ ਹਿਮਾਲਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਯਦੀਪ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲੀ ਨਦੀਆਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਿਆਏ ਹੋਏ ਅਵਸਾਦੋਂ ਵਲੋਂ ਪਾਟ ਰਹੀ ਹਨ। ਇਸ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜਲੋੜ ਦੀ ਔਸਤ ਗਹਿਰਾਈ ੧੦੦੦ ਵਲੋਂ ੨੦੦੦ ਮੀਟਰ ਹੈ। ਇਸ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਨਦੀ ਦੀ ਪ੍ਰੌੜਾਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਬਨਣ ਵਾਲੀ ਅਪਰਦਨੀ ਅਤੇ ਨਿਕਸ਼ੇਪਣ ਸਥਲਾਕ੍ਰਿਤੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ- ਰੇਤਾ-ਰੋਧਕਾ, ਵਿਸਰਪ, ਗੋਖੁਰ ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਗੁੰਫਿਤ ਨਦੀਆਂ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।[21]
ਗੰਗਾ ਦੀ ਇਸ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦਾ ਉਦਭਵ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਹੋਇਆ ਜਿਸਦਾ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਇਤਹਾਸ ਅਤਿਅੰਤ ਗੌਰਵਮਈ ਅਤੇ ਮਾਲਦਾਰ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਗਿਆਨ, ਧਰਮ, ਅਧਿਆਤਮ ਅਤੇ ਸਭਿਅਤਾ-ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਕਿਰਨ ਪ੍ਰਸਫੁਟਿਤ ਹੋਈ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੇਵਲ ਭਾਰਤ ਸਗੋਂ ਕੁਲ ਸੰਸਾਰ ਆਲੋਕਿਤ ਹੋਇਆ। ਪਾਸ਼ਾਣ ਜਾਂ ਪ੍ਰਸਤਰ ਯੁੱਗ ਦਾ ਜਨਮ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਇੱਥੇ ਹੋਣ ਦੇ ਅਨੇਕ ਗਵਾਹੀ ਮਿਲੇ ਹਨ। ਇਸ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਰਾਮਾਇਣ ਅਤੇ ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਕਾਲੀਨ ਯੁੱਗ ਦਾ ਉਦਭਵ ਅਤੇ ਵਿਲਾ ਹੋਇਆ। ਸ਼ਤਪਥ ਬਾਹਮਣ, ਪੰਚਵਿਸ਼ ਬਾਹਮਣ, ਗੌਪਥ ਬਾਹਮਣ, ਐਤਰੇਏ ਆਰਣਿਕ, ਕੌਸ਼ਿਤਕੀ ਆਰਣਿਕ, ਸਾਂਖਿਆਇਨ ਆਰਣਿਕ, ਵਾਜਸਨੇਈ ਸੰਹਿਤਾ ਅਤੇ ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਇਤਆਦਿ ਵਿੱਚ ਵਰਣਿਤ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਲੋਂ ਜਵਾਬ ਵੈਦਿਕਕਾਲੀਨ ਗੰਗਾ ਘਾਟੀ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਗਧ ਮਹਾਜਨਪਦ ਦਾ ਉਦਭਵ ਗੰਗਾ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੋਇਆ ਜਿੱਥੋਂ ਗਣਰਾਜੋਂ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅਰੰਭ ਹੋਈ। ਇੱਥੇ ਭਾਰਤ ਦਾ ਉਹ ਸੋਨਾ ਯੁੱਗ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਮੌਰਿਆ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਅਤੇ ਗੁਪਤ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਇੱਥੇ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ।[22]
ਸੁੰਦਰਵਨ ਡੇਲਟਾ
[ਸੋਧੋ]
ਹੁਗਲੀ ਨਦੀ ਕੋਲਕਾਤਾ, ਹਾਵਡ਼ਾ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਸੁੰਦਰਵਨ ਦੇ ਭਾਰਤੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਸਾਗਰ ਵਲੋਂ ਸੰਗਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪਦਮਾ ਵਿੱਚ ਬਰਹਿਮਪੁਤਰ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲੀ ਸ਼ਾਖਾ ਨਦੀ ਜਮਨਾ ਨਦੀ ਅਤੇ ਮੇਘਨਾ ਨਦੀ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਓੜਕ ਇਹ ੩੫੦ ਕਿ . ਮੀ . ਚੌੜੇ ਸੁੰਦਰਵਨ ਡੇਲਟਾ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਖਾੜੀ ਵਿੱਚ ਸਾਗਰ-ਸੰਗਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਡੇਲਟਾ ਗੰਗਾ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਲਿਆਈ ਗਈ ਨਵੀ ਜਲੋੜ ਵਲੋਂ ੧, ੦੦੦ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿਰਮਿਤ ਪੱਧਰਾ ਅਤੇ ਨਿਮਨ ਮੈਦਾਨ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਗੰਗਾ ਅਤੇ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਖਾੜੀ ਦੇ ਸੰਗਮ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਿੰਦੂ ਤੀਰਥ ਹੈ ਜਿਨੂੰ ਗੰਗਾ-ਸਾਗਰ-ਸੰਗਮ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਸਭਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡੇਲਟਾ (ਸੁੰਦਰਵਨ) ਬਹੁਤ ਸੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵਨਸਪਤੀਯੋਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬੰਗਾਲ ਟਾਈਗਰ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਇਹ ਡੇਲਟਾ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਾਗਰ ਦੇ ਵੱਲ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਲਕਾਤਾ ਸਾਗਰ ਤਟ ਉੱਤੇ ਹੀ ਸਥਿਤ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਗਰ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਅਤੇ ਸਿਲਹਟ ਤੱਕ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਤਟ ਵਲੋਂ ੧੫-੨੦ ਮੀਲ (੨੪-੩੨ ਕਿਲੋਮੀਟਰ) ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਲੱਗਭੱਗ ੧, ੮੦, ੦੦੦ ਵਰਗ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਡੇਲਟਾ ਦਾ ਸਾਗਰ ਦੇ ਵੱਲ ਨਿਰੰਤਰ ਵਿਸਥਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਡੇਲਟਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸੁੰਦਰਵਨ ਡੇਲਟਾ ਵਿੱਚ ਭੂਮੀ ਦਾ ਢਾਲ ਅਤਿਅੰਤ ਘੱਟ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇੱਥੇ ਗੰਗਾ ਅਤਿਅੰਤ ਹੌਲੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਲੋਂ ਵਗਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਿਆਈ ਗਈ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਮੁਹਾਨੇ ਉੱਤੇ ਜਮਾਂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਡੇਲਟਾ ਦਾ ਸਰੂਪ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਦੀ ਦੀ ਕਈ ਧਾਰਾਵਾਂ ਅਤੇਉਪਧਾਰਾਵਾਂਬੰਨ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਣੀ ਹੋਈ ਗੰਗਾ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਾਖਾ ਨਦੀਆਂ ਜਾਲੰਗੀ ਨਦੀ, ਇੱਛਾਮਤੀ ਨਦੀ, ਭੈਰਵ ਨਦੀ, ਕਿੰਨਰੀ ਨਦੀ ਅਤੇ ਕਾਲਿੰਦੀ ਨਦੀਆਂ ਹਨ। ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਵਕਰ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਲੋਂ ਰੁੜ੍ਹਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਦੱਖਣ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਕਈ ਧਨੁਸ਼ਾਕਾਰ ਝੀਲਾਂ ਬੰਨ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਢਾਲ ਜਵਾਬ ਵਲੋਂ ਦੱਖਣ ਹੈ, ਅਤ: ਸਾਰਾ ਨਦੀਆਂ ਜਵਾਬ ਵਲੋਂ ਦੱਖਣ ਦੇ ਵੱਲ ਵਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਵਾਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਇਸ ਨਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਵਾਰ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭਰ ਜਾਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਵਾਰੀਏ ਨਦੀਆਂ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਡੇਲਟਾ ਦੇ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਦੱਖਣ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਖਾਰਾ ਪਾਣੀ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਭਾਗ ਨੀਵਾਂ, ਨਮਕੀਨ ਅਤੇ ਦਲਦਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਥੇ ਸੌਖ ਵਲੋਂ ਪਨਪਣ ਵਾਲੇ ਮੈਂਗਰੋਵ ਜਾਤੀ ਦੇ ਵਣਾਂ ਵਲੋਂ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਡੇਲਟਾ ਚਾਵਲ ਦੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਲਈ ਜਿਆਦਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸਭਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਕੱਚੇ ਜੂਟ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਟਕਾ ਅਭਯਾਰੰਣਿਏ ਸੁੰਦਰਵਨ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਲਾਕੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਦਾ ਰਸਤਾ ਛੋਟੀ-ਛੋਟੀ ਨਹਿਰਾਂ ਵਲੋਂ ਹੋਕੇ ਗੁਜਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਵੱਡੀ ਤਾਦਾਦ ਵਿੱਚ ਸੁੰਦਰੀ ਦਰਖਤ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਹੀ ਇਸ ਵਣਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਸੁੰਦਰਵਨ ਪਿਆ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਇਲਾਵਾ ਇੱਥੇ ਦੇਵਾ, ਕੇਵੜਾ, ਤਰਮਜਾ, ਆਮਲੋਪੀ ਅਤੇ ਗੋਰਾਨ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਸੁੰਦਰਵਨ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਦੇ ਵਣਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਖਾਸ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਉਹੀ ਦਰਖਤ ਪਨਪਦੇ ਜਾਂ ਬੱਚ ਸੱਕਦੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਮਿੱਠੇ ਅਤੇ ਖਾਰੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਸੱਕਦੇ ਹੋਣ।
ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ
[ਸੋਧੋ]
ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਵਲੋਂ ਆਕੇ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ ਜਮੁਨਾ, ਰਾਮਗੰਗਾ, ਕਰਨਾਲੀ (ਘਾਘਰਾ), ਤਾਪਤੀ, ਗੰਡਕ, ਕੋਸੀ ਅਤੇ ਕਾਕਸ਼ੀ ਹਨ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਦੇ ਪਠਾਰ ਵਲੋਂ ਆਕੇ ਇਸਵਿੱਚ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਨਦੀਆਂ ਚੰਬਲ, ਸੋਨ, ਬੇਤਵਾ, ਕੇਨ, ਦੱਖਣ ਟੋਸ ਆਦਿ ਹਨ। ਜਮੁਨਾ ਗੰਗਾ ਦੀ ਸਭਤੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀ ਹੈ ਜੋ ਹਿਮਾਲਾ ਦੀ ਬੰਦਰਪੂੰਛ ਸਿੱਖਰ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਯਮੁਨੋਤਰੀ ਹਿਮਖੰਡ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲੀ ਹੈ। ਹਿਮਾਲਾ ਦੇ ਊਪਰੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਇਸਵਿੱਚ ਟੋਂਸ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਲਘੂ ਹਿਮਾਲਾ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਉੱਤੇ ਇਸਵਿੱਚ ਗਿਰਿ ਅਤੇ ਆਸਨ ਨਦੀਆਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਚੰਬਲ, ਬੇਤਵਾ, ਸ਼ਾਰਦਾ ਅਤੇ ਕੇਨ ਜਮੁਨਾ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ ਹਨ। ਚੰਬਲ ਇਟਾਵਾ ਦੇ ਕੋਲ ਅਤੇ ਬੇਤਵਾ ਹਮੀਰਪੁਰ ਦੇ ਕੋਲ ਜਮੁਨਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਮੁਨਾ ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਰਾਮਗੰਗਾ ਮੁੱਖ ਹਿਮਾਲਾ ਦੇ ਦੱਖਣ ਭਾਗ ਨੈਨੀਤਾਲ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਬਿਜਨੌਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਵਲੋਂ ਵਗਦੀ ਹੋਈ ਕੰਨੌਜ ਦੇ ਕੋਲ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਕਰਨਾਲੀ ਨਦੀ ਮਪਸਾਤੁੰਗ ਨਾਮਕ ਹਿਮਨਦ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਅਯੋਧਯਾ, ਫੈਜਾਬਾਦ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਬਲਵਾਨ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਸੀਮਾ ਦੇ ਕੋਲ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨਦੀ ਨੂੰ ਪਹਾੜ ਸਬੰਧੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਕੌਰਿਆਲਾ ਅਤੇ ਮੈਦਾਨੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਘਾਘਰਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੰਡਕ ਹਿਮਾਲਾ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਨੇਪਾਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਲੀਗਰਾਮ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਵਗਦੀ ਹੋਈ ਮੈਦਾਨੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਨਾਰਾਇਣੀ ਨਦੀ ਦਾ ਨਾਮ ਪਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਾਲੀ ਗੰਡਕ ਅਤੇ ਤਰਿਸ਼ੂਲ ਨਦੀਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਲੈ ਕੇ ਪ੍ਰਵਾਹਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਸੋਨਪੁਰ ਦੇ ਕੋਲ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਕੋਸੀ ਦੀ ਮੁੱਖਧਾਰਾ ਅਰੁਣ ਹੈ ਜੋ ਗੋਸਾਈ ਧਾਮ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ। ਬਰਹਿਮਪੁਤਰ ਦੇ ਬੇਸਿਨ ਦੇ ਦੱਖਣ ਵਲੋਂ ਸਰਪਾਕਾਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਰੁਣ ਨਦੀ ਵਗਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਯਾਰੂ ਨਾਮਕ ਨਦੀ ਇਸਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਏਵਰੇਸਟ ਦੇ ਕੰਚਨਜੰਘਾ ਸਿਖਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਲੋਂ ਵਗਦੀ ਹੋਈ ਇਹ ਦੱਖਣ ਦੇ ਵੱਲ ੯੦ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਵਗਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪੱਛਮ ਵਲੋਂ ਸੂਨਕੋਸੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਵਲੋਂ ਤਾਮੂਰ ਕੋਸੀ ਨਾਮਕ ਨਦੀਆਂ ਇਸਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਸੀ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਇਹ ਸ਼ਿਵਾਲਿਕ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਉਤਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਿਹਾਰ ਰਾਜ ਵਲੋਂ ਵਗਦੀ ਹੋਈ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਮਰਕੰਟਕ ਪਹਾੜੀ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਸੋਨ ਨਦੀ ਪਟਨੇ ਦੇ ਕੋਲ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਵਿਚਕਾਰ-ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਮਊ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਜਨਾਇਆਬ ਪਹਾੜ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਚੰਬਲ ਨਦੀ ਇਟਾਵਾ ਵਲੋਂ ੩੮ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਉੱਤੇ ਜਮੁਨਾ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਬੇਤਵਾ ਨਦੀ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਭੋਪਾਲ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਜਵਾਬ ਹਮੀਰਪੁਰ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਜਮੁਨਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਕੰਡੇ ਵਲੋਂ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਅਨੇਕ ਨਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਾਂਸਲਈ, ਦੁਆਰਕਾ ਪੁਰੀ, ਮਿਊਰਾਕਸ਼ੀ, ਰੂਪਨਾਰਾਇਣ, ਕੰਸਾਵਤੀ ਅਤੇ ਰਸੂਲਪੁਰ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਨ। ਜਲਾਂਗੀ ਅਤੇ ਮੱਥਾ ਭਾਂਗਾ ਜਾਂ ਚੂਨੀਆਂਬਾਵਾਂਕੰਡੇ ਵਲੋਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਅਤੀਤ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਜਾਂ ਪਦਮਾ ਦੀ ਸ਼ਾਖਾ ਨਦੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਇਹ ਵਰਤਮਾਨ ਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਵਲੋਂ ਨਿਵੇਕਲਾ ਹੋਕੇ ਬਰਸਾਤੀ ਨਦੀਆਂ ਬੰਨ ਗਈਆਂ ਹਨ।
ਜੀਵ-ਜੰਤੁ
[ਸੋਧੋ]
ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਸਾਕਸ਼ਯੋਂ ਵਲੋਂ ਇਹ ਗਿਆਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ੧੬ਵੀਂ ਅਤੇ ੧੭ਵੀਂ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਤੱਕ ਗੰਗਾ-ਜਮੁਨਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਘਣ ਵਣਾਂ ਵਲੋਂ ਢਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਵਣਾਂ ਵਿੱਚ ਜੰਗਲੀ ਹਾਥੀ, ਮੱਝ, ਗੇਂਡਾ, ਸ਼ੇਰ, ਬਾਘ ਅਤੇ ਸਾਨ੍ਹ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਗੰਗਾ ਦਾ ਤੱਟਵਰਤੀ ਖੇਤਰ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਅਨੁਕੂਲ ਪਰਿਆਵਰਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਰੰਗ-ਬਿਰੰਗੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਆਪਣੇ ਅੰਚਲ ਵਿੱਚ ਸੰਜੋਏ ਹੋਏ ਹੈ। ਇਸਵਿੱਚ ਮਛਲੀਆਂ ਦੀ ੧੪੦ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ, ੩੫ ਸਰੀਸ੍ਰਪ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਤਟ ਉੱਤੇ ੪੨ ਸਤਨਧਾਰੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਦੀ ਉੱਤਮ ਪਾਰਿਸਥਿਤੀਕੀ ਸੰਰਚਨਾ ਵਿੱਚ ਕਈ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਦੇ ਜੰਗਲੀ ਜੀਵਾਂ ਜਿਵੇਂ ਨੀਲਗਾਏ, ਸਾਂਭਰ, ਖਰਗੋਸ਼, ਨਿਉਲਾ, ਚਿੰਕਾਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸਰੀਸ੍ਰਪ-ਵਰਗ ਦੇ ਜੀਵ -ਜੰਤੁਵਾਂਨੂੰ ਵੀ ਸਹਾਰਾ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਕਈ ਜੀਵ -ਜੰਤੁਵਾਂਦੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਅਨੋਖਾ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਰਾਖਵਾਂ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਹਨ। ਗੰਗਾ ਦੇ ਪਹਾੜ ਸਬੰਧੀ ਕਿਨਾਰੀਆਂ ਉੱਤੇ ਲੰਗੂਰ, ਲਾਲ ਬਾਂਦਰ, ਭੂਰੇ ਭਾਲੂ, ਲੂੰਬੜੀ, ਚੀਤੇ, ਬਰਫੀਲੇ ਚੀਤੇ, ਹਿਰਣ, ਭੌਂਕਣ ਵਾਲੇ ਹਿਰਣ, ਸਾਂਭਰ, ਕਸਤੂਰੀ ਮਿਰਗ, ਸੇਰੋ, ਬਰੜ ਮਿਰਗ, ਖਾਹਾ, ਤਹਰ ਆਦਿ ਕਾਫ਼ੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਵੱਖਰਾ ਰੰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਤੀਤਲੀਆਂ ਅਤੇ ਕੀਟ ਵੀ ਇੱਥੇ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਵੱਧਦੀ ਹੋਈ ਜਨਸੰਖਿਆ ਦੇ ਦਬਾਅ ਵਿੱਚ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਵਣਾਂ ਦਾ ਲੋਪ ਹੋਣ ਲਗਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਦੀ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਸਭਨੀ ਥਾਂਈਂ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਫਿਰ ਵੀ ਗੰਗਾ ਦੇ ਮੈਦਾਨੀ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਹਿਰਣ, ਜੰਗਲੀ ਸੂਰ, ਜੰਗਲੀ ਬਿੱਲੀਆਂ, ਬਘਿਆੜ, ਗੀਦੜ, ਲੂੰਬੜੀ ਦੀ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਕਾਫ਼ੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਡਾਲਫਿਨ ਦੀ ਦੋ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੰਗਾ ਡਾਲਫਿਨ ਅਤੇ ਇਰਾਵਦੀ ਡਾਲਫਿਨ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਇਲਾਵਾ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਸ਼ਾਰਕ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਵਲੋਂ ਵੀ ਗੰਗਾ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਗਦੇ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਜਾਣਵਾਲੀ ਸ਼ਾਰਕ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਰੁਚੀ ਹੈ। ਇਸ ਨਦੀ ਅਤੇ ਬੰਗਾਲ ਦੀ ਖਾੜੀ ਦੇ ਮਿਲਣ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਬਨਣ ਵਾਲੇ ਮੁਹਾਨੇ ਨੂੰ ਸੁੰਦਰਵਨ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਬਹੁਤ-ਸੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵਨਸਪਤੀਯੋਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬੰਗਾਲ ਟਾਈਗਰ ਦਾ ਗ੍ਰਹਕਸ਼ੇਤਰ ਹੈ।
ਆਰਥਕ ਮਹੱਤਵ
[ਸੋਧੋ]
ਗੰਗਾ ਆਪਣੀਉਪਤਿਅਕਾਵਾਂਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਬਾਂਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਆਧਾਰਿਤ ਮਤਲੱਬ ਵਿੱਚ ਭਾਰੀ ਸਹਿਯੋਗ ਤਾਂ ਕਰਦੀ ਹੀ ਹੈ, ਇਹ ਆਪਣੀ ਸਹਾਇਕ ਨਦੀਆਂ ਸਹਿਤ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਖੇਤਰ ਲਈ ਸਿੰਚਾਈ ਦੇ ਬਾਹਰਮਾਹੀ ਸਰੋਤ ਵੀ ਹਨ। ਇਸ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਗਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਉਪਜ ਵਿੱਚ ਮੁੱਖਤ: ਝੋਨਾ, ਗੰਨਾ, ਦਾਲ, ਤੀਲਹਨ, ਆਲੂ ਅਤੇ ਕਣਕ ਹਨ। ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਅਜੋਕਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਰੋਤ ਹਨ। ਗੰਗਾ ਦੇ ਕਿਨਾਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਦਲਦਲ ਅਤੇ ਝੀਲਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇੱਥੇ ਲੇਗਿਊਮ, ਮਿਰਚ, ਸਰਸੋਂ, ਤੀਲ, ਗੰਨਾ ਅਤੇ ਜੂਟ ਦੀ ਚੰਗੀ ਫਸਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਮੱਛੀ ਉਦਯੋਗ ਵੀ ਬਹੁਤ ਜੋਰਾਂ ਉੱਤੇ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸਭਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ। ਇਸਵਿੱਚ ਲੱਗਭੱਗ ੩੭੫ ਮੱਛੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਉਪਲੱਬਧ ਹਨ। ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਬਿਹਾਰ ਵਿੱਚ ੧੧੧ ਮੱਛੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੀ ਉਪਲਬਧਤਾ ਬਤਾਈ ਗਈ ਹੈ। ਫਰੱਕਾ ਬੰਨ੍ਹ ਬੰਨ ਜਾਣ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਹਿਲਸਾ ਮੱਛੀ ਦੇ ਬੀਜੋਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਮਿਲੀ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਦਾ ਮਹੱਤਵ ਸੈਰ ਉੱਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਕਮਾਈ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵੀ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਤਟ ਉੱਤੇ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਨਜ਼ਰ ਵਲੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਸੌਂਦਰਿਆ ਵਲੋਂ ਭਰਪੂਰ ਕਈ ਸੈਰ ਥਾਂ ਹੈ ਜੋ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਮਾਈ ਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸਰੋਤ ਹਨ। ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਉੱਤੇ ਰੈਫਟਿੰਗ ਦੇ ਸ਼ਿਵਿਰੋਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਸਾਹਸਿਕ ਖੇਡਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਆਵਰਣ ਦੁਆਰਾ ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਰਥਕ ਸਹਿਯੋਗ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਗੰਗਾ ਤਟ ਦੇ ਤਿੰਨ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਹਰਦੁਆਰ, ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਅਤੇ ਵਾਰਾਣਸੀ ਜੋ ਤੀਰਥ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸਥਾਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਇੱਥੇ ਸ਼ਰੱਧਾਲੁਆਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਲਗਾਤਾਰ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸੈਰ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਯੋਗਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਗਰਮੀ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜਾਂ ਵਲੋਂ ਬਰਫ ਖੁਰਦੀ ਹੈ, ਤੱਦ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਅਤੇ ਵਹਾਅ ਅੱਛਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਤਰਾਖੰਡ ਵਿੱਚ ਰਿਸ਼ੀਕੇਸ਼-ਬਦਰੀਨਾਥ ਰਸਤਾ ਉੱਤੇ ਕੌਡਿਆਲਾ ਵਲੋਂ ਰਿਸ਼ੀਕੇਸ਼ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਰੈਫਟਿੰਗ, ਕਿਆਕਿੰਗ ਅਤੇ ਕੈਨੋਇੰਗ ਦੇ ਸ਼ਿਵਿਰੋਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਹਸਿਕ ਖੋਲਾਂ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨੋਂ ਅਤੇ ਪਰਿਆਟਕੋਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਆਕਰਸ਼ਤ ਕਰਕੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਰਥਕ ਸਹਿਯੋਗ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਬੰਨ੍ਹ ਅਤੇ ਨਦੀਪਰਯੋਜਨਾਵਾਂ
[ਸੋਧੋ]
ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਉੱਤੇ ਨਿਰਮਿਤ ਅਨੇਕ ਬੰਨ੍ਹ ਭਾਰਤੀ ਵਿਅਕਤੀ-ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਮਤਲੱਬ ਵਿਵਸਥਾ ਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਅੰਗ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਨ ਫਰੱਕਾ ਬੰਨ੍ਹ, ਟਿਹਰੀ ਬੰਨ੍ਹ, ਅਤੇ ਭੀਮਗੋਡਾ ਬੰਨ੍ਹ। ਫਰੱਕਾ ਬੰਨ੍ਹ (ਬੈਰਾਜ) ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੱਛਮ ਬੰਗਾਲ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਉੱਤੇ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਬੰਨ੍ਹ ਦਾ ਉਸਾਰੀ ਕੋਲਕਾਤਾ ਬੰਦਰਗਾਹ ਨੂੰ ਗਾਰ (ਸਿਲਟ) ਵਲੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਕਰਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ੧੯੫੦ ਵਲੋਂ ੧੯੬੦ ਤੱਕ ਇਸ ਬੰਦਰਗਾਹ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਮੱਸਿਆ ਸੀ। ਕੋਲਕਾਤਾ ਹੁਗਲੀ ਨਦੀ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬੰਦਰਗਾਹ ਹੈ। ਗਰੀਸ਼ਮ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਹੁਗਲੀ ਨਦੀ ਦੇ ਵਹਾਅ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਬਨਾਏ ਰੱਖਣ ਲਈ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਫਰੱਕਾ ਬੰਨ੍ਹ ਦੇ ਦੁਆਰੇ ਹੁਗਲੀ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਮੋੜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਉੱਤੇ ਨਿਰਮਿਤ ਦੂਜਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬੰਨ੍ਹ ਟਿਹਰੀ ਬੰਨ੍ਹ ਟਿਹਰੀ ਵਿਕਾਸ ਪਰਯੋਜਨਾ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁਢਲੀ ਬੰਨ੍ਹ ਹੈ ਜੋ ਉਤਰਾਖੰਡ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦੇ ਟਿਹਰੀ ਜਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇਹ ਬੰਨ੍ਹ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੀ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਾਥੀ ਨਦੀ ਗੰਗਾ ਉੱਤੇ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਟਿਹਰੀ ਬੰਨ੍ਹ ਦੀ ਉਚਾਈ ੨੬੧ ਮੀਟਰ ਹੈ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਪੰਜਵਾਂ ਸਭਤੋਂ ਉੱਚਾ ਬੰਨ੍ਹ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਬੰਨ੍ਹ ਵਲੋਂ ੨੪੦੦ ਮੇਗਾਵਾਟ ਬਿਜਲਈ ਉਤਪਾਦਨ, ੨੭੦, ੦੦੦ ਹੇਕਟਰ ਖੇਤਰ ਦੀ ਸਿੰਚਾਈ ਅਤੇ ਨਿੱਤ ੧੦੨ . ੨੦ ਕਰੋਡ਼ ਲਿਟਰ ਪੇਇਜਲ ਦਿੱਲੀ, ਜਵਾਬ-ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਉੱਤਰਾਂਚਲ ਨੂੰ ਉਪਲੱਬਧ ਕਰਾਣਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਹੈ। ਤੀਜਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਬੰਨ੍ਹ ਭੀਮਗੋਡਾ ਬੰਨ੍ਹ ਹਰਦੁਆਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਸੰਨ ੧੮੪੦ ਵਿੱਚ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਨੇ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਵੰਡਿਆ ਕਰ ਊਪਰੀ ਗੰਗਾ ਨਹਿਰ ਵਿੱਚ ਮੋੜਨੇ ਲਈ ਬਣਵਾਇਆ ਸੀ। ਇਹ ਨਹਿਰ ਹਰਦੁਆਰ ਦੇ ਭੀਮਗੋਡਾ ਨਾਮਕ ਸਥਾਨ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਤਟ ਵਲੋਂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਰੰਭ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨਹਿਰ ਵਿੱਚ ਜਲਾਪੂਰਤੀ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਸਥਾਈ ਬੰਨ੍ਹ ਬਣਾਕੇ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਵਰਖਾ ਰੁੱਤ ਪ੍ਰਾਰੰਭ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਅਸਥਾਈ ਬੰਨ੍ਹ ਟੁੱਟ ਜਾਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਨਸੂਨ ਮਿਆਦ ਵਿੱਚ ਨਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਚਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਸ ਨਹਿਰ ਵਲੋਂ ਕੇਵਲ ਰਬੀ ਦੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਦੀ ਹੀ ਸਿੰਚਾਈ ਹੋ ਪਾਂਦੀ ਸੀ। ਅਸਥਾਈ ਬੰਨ੍ਹ ਉਸਾਰੀ ਸਥਲ ਦੇ ਡਾਉਨਸਟਰੀਮ ਵਿੱਚ ਸਾਲ ੧੯੭੮-੧੯੮੪ ਦੀ ਮਿਆਦ ਵਿੱਚ ਭੀਮਗੋਡਾ ਬੈਰਾਜ ਦਾ ਉਸਾਰੀ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਇਸਦੇ ਬੰਨ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਊਪਰੀ ਗੰਗਾ ਨਹਿਰ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਲੋਂ ਖਰੀਫ ਦੀ ਫਸਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਣੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣ ਲਗਾ।
ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਅਤੇ ਪਰਿਆਵਰਣ
[ਸੋਧੋ]
ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸ਼ੁੱਧੀਕਰਣ ਸਮਰੱਥਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਲੰਬੇ ਸਮਾਂ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਇਸਦੀ ਸ਼ੁੱਧੀਕਰਣ ਦੀ ਮਾਨਤਾ ਦਾ ਵਿਗਿਆਨੀ ਆਧਾਰ ਵੀ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨੀ ਮੰਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਬੈਕਟੀਰਯੋਫੇਜ ਨਾਮਕ ਵਿਸ਼ਾਣੁ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋਜੀਵਾਣੁਵਾਂਅਤੇ ਹੋਰ ਨੁਕਸਾਨਦਾਇਕ ਸੂਕਸ਼ਮਜੀਵੋਂ ਨੂੰ ਜਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਨਦੀ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਣਵਾਯੁ (ਆਕਸੀਜਨ) ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਨੂੰ ਬਣਾਏ ਰੱਖਣ ਦੀ ਗ਼ੈਰ-ਮਾਮੂਲੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸਦਾ ਕਾਰਨ ਹੁਣੇ ਤੱਕ ਅਗਿਆਤ ਹੈ। ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਾਰਵਜਨਿਕ ਰੇਡੀਓ ਪਰੋਗਰਾਮ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਕਾਰਨ ਹੈਜਾ ਅਤੇ ਪੇਚਿਸ ਵਰਗੀ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਹੋਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਮਹਾਮਾਰੀਆਂ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਉੱਤੇ ਟਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਲੇਕਿਨ ਗੰਗਾ ਦੇ ਤਟ ਉੱਤੇ ਘਣ ਬਸੇ ਉਦਯੋਗਕ ਨਗਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲੀਆਂ ਦੀ ਗੰਦਗੀ ਸਿੱਧੇ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਣ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ ਦਾ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਪਿਛਲੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਵਲੋਂ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਜਨਤਾ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਦਯੋਗਕ ਕੂੜੇ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਪਲਾਸਟਿਕ ਕੂੜੇ ਦੀ ਬਹੁਤਾਇਤ ਨੇ ਗੰਗਾ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਬੇਹੱਦ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨੀ ਜਾਂਚ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਗੰਗਾ ਦਾ ਬਾਔਲਾਜਿਕਲ ਆਕਸੀਜਨ ਪੱਧਰ ੩ ਡਿਗਰੀ (ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ) ਵਲੋਂ ਵਧਕੇ ੬ ਡਿਗਰੀ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ੨ ਕਰੋਡ਼ ੯੦ ਲੱਖ ਲਿਟਰ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਿਤ ਕੂੜਾ ਨਿੱਤ ਡਿੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੰਸਾਰ ਬੈਂਕ ਰਿਪੋਰਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਜਵਾਬ-ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੀ ੧੨ ਫ਼ੀਸਦੀ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਿਤ ਗੰਗਾ ਪਾਣੀ ਹੈ। ਇਹ ਘੋਰ ਚਿੰਤਨੀਏ ਹੈ ਕਿ ਗੰਗਾ-ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਇਸਨਾਨ ਦੇ ਲਾਇਕ ਰਿਹਾ, ਨਹੀਂ ਪੀਣ ਦੇ ਲਾਇਕ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਨਹੀਂ ਹੀ ਸਿੰਚਾਈ ਦੇ ਲਾਇਕ। ਗੰਗਾ ਦੇ ਪਰਾਭਵ ਦਾ ਮਤਲੱਬ ਹੋਵੇਗਾ, ਸਾਡੀ ਸਮੁੱਚੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦਾ ਅਖੀਰ। ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਵੱਧਦੇ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਉੱਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਣ ਲਈ ਘੜਿਆਲਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਗੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਣ ਲਈ ਸੰਇਤਰੋਂ ਨੂੰ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗੋਂ ਦੇ ਕੂੜੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸਵਿੱਚ ਡਿੱਗਣ ਵਲੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਕਨੂੰਨ ਬਣੇ ਹਨ। ਇਸ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਮਾਨਤ ਵੀ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਏਕਸ਼ਨ ਪਲਾਨ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਨਦੀ ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਯੋਜਨਾ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਹਾਂਲਾਂਕਿ ਇਸਦੀ ਸਫਲਤਾ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨਚਿਹਨ ਵੀ ਲਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਨਤਾ ਵੀ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਜਾਗ੍ਰਤ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਆਹਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਇਸਦੇ ਵੀ ਜਤਨ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਇੰਨਾ ਸੱਬ ਕੁੱਝ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਗੰਗਾ ਦੇ ਅਸਤੀਤਵ ਉੱਤੇ ਸੰਕਟ ਦੇ ਬਾਦਲ ਛਾਏ ਹੋਏ ਹਨ। ੨੦੦੭ ਦੀ ਇੱਕ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਰਿਪੋਰਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹਿਮਾਲਾ ਉੱਤੇ ਸਥਿਤ ਗੰਗਾ ਦੀ ਜਲਾਪੂਰਤੀ ਕਰਣ ਵਾਲੇ ਹਿਮਨਦ ਦੀ ੨੦੩੦ ਤੱਕ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਨਦੀ ਦਾ ਵਹਾਅ ਮਾਨਸੂਨ ਉੱਤੇ ਆਸ਼ਰਿਤ ਹੋਕੇ ਮੁਸੰਮੀ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਵੇਗਾ।
ਧਾਰਮਿਕ ਮਹੱਤਵ
[ਸੋਧੋ]
ਭਾਰਤ ਦੀ ਅਨੇਕ ਧਾਰਮਿਕਅਵਧਾਰਣਾਵਾਂਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਨੂੰ ਦੇਵੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਿਰੁਪਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਵਿਤਰ ਤੀਰਥਸਥਲ ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਡੇ ਉੱਤੇ ਬਸੇ ਹੋਏ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਰਾਣਸੀ ਅਤੇ ਹਰਦੁਆਰ ਸਭਤੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਨ। ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੀ ਪਵਿਤਰ ਨਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਭਤੋਂ ਪਵਿਤਰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਮਾਨਤਾ ਹੈ ਕਿ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਇਸਨਾਨ ਕਰਣ ਵਲੋਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਰਨੇ ਦੇ ਬਾਅਦ ਲੋਕ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਰਾਖ ਵਿਸਰਜਿਤ ਕਰਣਾ ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੱਮਝਦੇ ਹਨ, ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਕਿ ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਗੰਗਾ ਦੇ ਕੰਡੇ ਹੀ ਪ੍ਰਾਣ ਵਿਸਰਜਨ ਜਾਂ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਸਦੇ ਘਾਟਾਂ ਉੱਤੇ ਲੋਕ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਗੰਗਾਜਲ ਨੂੰ ਪਵਿਤਰ ਸੱਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਲ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਪੰਚਾਮ੍ਰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਗੰਗਾਜਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਮ੍ਰਿਤ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਨੇਕ ਪੁਰਬਾਂ ਅਤੇ ਉਤਸਵਾਂ ਦਾ ਗੰਗਾ ਵਲੋਂ ਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਲਈ ਮਕਰ ਤਬਦੀਲੀ, ਕੁੰਭ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਦਸ਼ਹਰਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਨਹਾਉਣਾ ਜਾਂ ਕੇਵਲ ਦਰਸ਼ਨ ਹੀ ਕਰ ਲੈਣਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸੱਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਤਟੋਂ ਉੱਤੇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੇਲੀਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਮੰਦਿਰ ਗੰਗਾ ਦੇ ਤਟ ਉੱਤੇ ਹੀ ਬਣੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਮਹਾਂਭਾਰਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਯਾਗ ਵਿੱਚ ਮਾਘ ਮਹੀਨਾ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ-ਜਮੁਨਾ ਦੇ ਸੰਗਮ ਉੱਤੇ ਤਿੰਨ ਕਰੋਡ਼ ਦਸ ਹਜਾਰ ਤੀਰਥਾਂ ਦਾ ਸੰਗਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤੀਰਥ ਥਾਂ ਸੰਪੂਰਣ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਾਂਸਕ੍ਰਿਤੀਕ ਏਕਤਾ ਸਥਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਲਕਸ਼ ਕਰਕੇ ਅਨੇਕ ਭਗਤੀ ਗਰੰਥ ਲਿਖੇ ਗਏ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰੀਗੰਗਾਸਹਸਰਨਾਮਸਤੋਤਰੰ ਅਤੇ ਆਰਤੀ ਸਭਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ ਹਨ। ਅਨੇਕ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਦੈਨਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਗੰਗੋਤਰੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਥਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ਗੰਗਾ ਦੇ ਮੰਦਿਰ ਅਤੇ ਮੂਰਤੀਆਂ ਵੀ ਸਥਾਪਤ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਸ਼ਰੱਧਾਲੁ ਆਪ ਨੂੰ ਕ੍ਰਿਤਾਰਥ ਸੱਮਝਦੇ ਹਨ। ਉਤਰਾਖੰਡ ਦੇ ਪੰਜ ਪ੍ਰਯਾਗ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯਾਗਰਾਜ ਜੋ ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ ਗੰਗਾ ਦੇ ਉਹ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੰਗਮ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਹੋਰ ਨਦੀਆਂ ਵਲੋਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਸੰਗਮ ਧਾਰਮਿਕ ਨਜ਼ਰ ਵਲੋਂ ਪੂਜਯ ਮੰਨੇ ਗਏ ਹੈ।
ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪ੍ਰਸੰਗ
[ਸੋਧੋ]ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਥਾਵਾਂ ਜੁਡ਼ੀ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਮਿਥਕੋਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੇ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਦੇ ਪੈਰ ਦੇ ਮੁੜ੍ਹਕੇ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ ਦਾ ਉਸਾਰੀ ਕੀਤਾ। ਤਰਿਮੂਰਤੀ ਦੇ ਦੋ ਮੈਬਰਾਂ ਦੇ ਛੋਹ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਪਵਿਤਰ ਸੱਮਝਿਆ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਥੇ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਰਾਜਾ ਸਗਰ ਨੇ ਜਾਦੁਈ ਰੁਪ ਵਲੋਂ ਸੱਠ ਹਜਾਰ ਪੁੱਤਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕੀਤੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਰਾਜਾ ਸਗਰ ਨੇ ਸਵਰਗ ਉੱਤੇ ਫਤਹਿ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਣ ਲਈ ਇੱਕ ਯੱਗ ਕੀਤਾ। ਯੱਗ ਲਈ ਘੋੜਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ ਜੋ ਈਰਖਾਲੂਆਂ ਇੰਦਰ ਨੇ ਚੁਰਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਸਗਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਪੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਘੋੜੇ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਘੋੜਾ ਪਤਾਲ ਬਿਲਾ ਲੋਕ ਵਿੱਚ ਮਿਲਿਆ ਜੋ ਏਕ ਰਿਸ਼ੀ ਦੇ ਨੇੜੇ ਬੰਧਾ ਸੀ। ਸਗਰ ਦੇ ਪੁੱਤਾਂ ਨੇ ਇਹ ਸੋਚ ਕਰ ਕਿ ਰਿਸ਼ੀ ਹੀ ਘੋੜੇ ਦੇ ਗਾਇਬ ਹੋਣ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਰਿਸ਼ੀ ਦੀ ਬੇਇੱਜ਼ਤੀ ਕੀਤਾ। ਤਪਸਿਆ ਵਿੱਚ ਲੀਨ ਰਿਸ਼ੀ ਨੇ ਹਜਾਰਾਂ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਆਪਣੀ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਵਲੋਂ ਸਗਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸੱਠ ਹਜਾਰ ਪੁੱਤ ਪਾਣੀ ਕਰ ਉਥੇ ਹੀ ਭਸਮ ਹੋ ਗਏ। ਸਗਰ ਦੇ ਪੁੱਤਾਂ ਦੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਭੂਤ ਬਣਕੇ ਵਿਚਰਨ ਲੱਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਸਗਰ ਦੇ ਪੁੱਤ ਅੰਸ਼ੁਮਾਨ ਨੇ ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅੰਸ਼ੁਮਾਨ ਦੇ ਪੁੱਤ ਦਲੀਪ ਨੇ ਵੀ। ਭਗੀਰਥ ਰਾਜਾ ਦਲੀਪ ਦੀ ਦੂਜੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਪੁੱਤ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਆਪਣੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਦਾ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਲਿਆਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰਣ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਕਰ, ਰਾਖ ਨੂੰ ਗੰਗਾਜਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਭਟਕਦੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਜਾ ਸਕਣ। ਭਗੀਰਥ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੀ ਘੋਰ ਤਪਸਿਆ ਦੀ ਤਾਂਕਿ ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਲਿਆਇਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਬ੍ਰਹਮਾ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਭੇਜਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਪਤਾਲ ਬਿਲਾ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂਕਿ ਸਗਰ ਦੇ ਪੁੱਤਾਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ। ਤੱਦ ਗੰਗਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਇੰਨੀ ਉਚਾਈ ਵਲੋਂ ਜਦੋਂ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਗਿਰੂੰਗੀ, ਤਾਂ ਧਰਤੀ ਇੰਨਾ ਵੇਗ ਕਿਵੇਂ ਸਾਥੀ ਪਾਏਗੀ ? ਤੱਦ ਭਗੀਰਥ ਨੇ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਵਲੋਂ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਆਪਣੀ ਖੁੱਲੀਜਟਾਵਾਂਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਦੇ ਵੇਗ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕਰ, ਇੱਕ ਜੁਲਫ਼ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਗੰਗਾ ਦੀ ਸੰਘਣਾ ਧਾਰਾ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਵਾਹਿਤ ਹੋਈ। ਉਹ ਧਾਰਾ ਭਗੀਰਥ ਦੇ ਪਿੱਛੇ-ਪਿੱਛੇ ਗੰਗਾ ਸਾਗਰ ਸੰਗਮ ਤੱਕ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਸਗਰ-ਪੁੱਤਾਂ ਦਾ ਉੱਧਾਰ ਹੋਇਆ। ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਛੋਹ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ ਹੋਰ ਵੀ ਪਾਵਨ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ਰਧਾ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬੰਨ ਗਈਆਂ। ਪੁਰਾਣਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਮੰਦਾਕਿਨੀ ਅਤੇ ਪਤਾਲ ਬਿਲਾ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਥਾ ਰਾਜਾ ਸ਼ਾਂਤਨੂੰ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਦੇ ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੱਤ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਸਾਹਿਤਿਅਕ ਚਰਚਾ
[ਸੋਧੋ]
ਭਾਰਤ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰ-ਨਦੀ ਗੰਗਾ ਪਾਣੀ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਅਪਿਤੁ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਹਿੰਦੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਮਾਨਵੀ ਚੇਤਨਾ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਵਾਹਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਰਿਗਵੇਦ, ਮਹਾਂਭਾਰਤ, ਰਾਮਾਇਣ ਅਤੇ ਅਨੇਕ ਪੁਰਾਣਾਂ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਪੁਨ ਸਲਿਲਾ, ਪਾਪ-ਨਾਸ਼ਿਨੀ, ਮੁਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਇਿਨੀ, ਸਰਿਤਸ਼ਰੇਸ਼ਠਾ ਅਤੇ ਮਹਾਨਦੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਕਵੀ ਜਗੰਨਾਥ ਰਾਏ ਨੇ ਗੰਗਾ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰੀਗੰਗਾਲਹਰੀ ਨਾਮਕ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਆਦਿ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਪ੍ਰਥਵੀਰਾਜ ਰਾਸਾਂ ਅਤੇ ਵੀਸਲਦੇਵ ਰਾਸ (ਨਰਪਤਿ ਨਾਲਹ) ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਦਾ ਚਰਚਾ ਹੈ। ਮੁਢਲਾ ਵਕਤ ਦਾ ਸਬਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਲੋਕ ਵਗਦਾ ਹੋਇਆ ਗਰੰਥ ਜਗਨਿਕ ਰਚਿਤ ਆਲਹਖੰਡ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ, ਜਮੁਨਾ ਅਤੇ ਸਰਸਵਤੀ ਦਾ ਚਰਚਾ ਹੈ। ਕਵੀ ਨੇ ਪ੍ਰਯਾਗਰਾਜ ਦੀ ਇਸ ਤ੍ਰਿਵੇਂਣੀ ਨੂੰ ਪਾਪਨਾਸ਼ਕ ਦੱਸਿਆ ਹੈ। ਸ਼੍ਰੰਗਾਰੀ ਕਵੀ ਵਿਦਿਆਪਤੀ , ਕਬੀਰ ਬਾਣੀ ਅਤੇ ਜਾਇਸੀ ਦੇ ਪਦਮਾਵਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਗੰਗਾ ਦਾ ਚਰਚਾ ਹੈ, ਪਰ ਸੂਰਦਾਸ , ਅਤੇ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਨੇ ਭਗਤੀ ਭਾਵਨਾ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ-ਵਡਿਆਈ ਦਾ ਵਰਣਨ ਵਿਸਥਾਰ ਵਲੋਂ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਗੋਸਵਾਮੀ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਨੇ ਕਵਿਤਾਵਲੀ ਦੇ ਉੱਤਰਕਾਂਡ ਵਿੱਚ ‘ਸ਼੍ਰੀ ਗੰਗਾ ਵਡਿਆਈ’ ਦਾ ਵਰਣਨ ਤਿੰਨ ਛੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ- ਇਸ ਛੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਕਵੀ ਨੇ ਗੰਗਾ ਦਰਸ਼ਨ, ਗੰਗਾ ਇਸਨਾਨ, ਗੰਗਾ ਪਾਣੀ ਸੇਵਨ, ਗੰਗਾ ਤਟ ਉੱਤੇ ਬਸਨੇ ਵਾਲੀਆਂ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਵਰਣਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਰੀਤੀਕਾਲ ਵਿੱਚ ਸੇਨਾਪਤੀ ਅਤੇ ਪਦਮਾਕਰ ਦਾ ਗੰਗਾ ਵਰਣਨ ਸ਼ਲਾਘਨੀਏ ਹੈ। ਪਦਮਾਕਰ ਨੇ ਗੰਗਾ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਅਤੇ ਕੀਰਤੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਣ ਲਈ ਗੰਗਾਲਹਰੀ ਨਾਮਕ ਗਰੰਥ ਦੀ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸੇਨਾਪਤੀ ਕਵਿੱਤ ਰਤਨਾਕਰ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਵਡਿਆਈ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਾਪ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਣ ਲਈ ਗੰਗਾ ਦੀ ਪੁੰਣਿਇਧਾਰਾ ਤਲਵਾਰ ਸੀ ਸੋਭਨੀਕ ਹੈ। ਰਸਖਾਨ, ਰਹੀਮ ਆਦਿ ਨੇ ਵੀ ਗੰਗਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਾ ਸੁੰਦਰ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਕਾਲ ਦੇ ਕਵੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਗੰਨਾਥਦਾਸ ਰਤਨਾਕਰ ਦੇ ਗਰੰਥ ਗੰਗਾਵਤਰਣ ਵਿੱਚ ਕਪਿਲ ਮੁਨੀ ਦੁਆਰਾ ਸਰਾਪਿਆ ਸਗਰ ਦੇ ਸੱਠ ਹਜਾਰ ਪੁੱਤਾਂ ਦੇ ਉੱਧਾਰ ਲਈ ਭਗੀਰਥ ਦੀ ਭਗੀਰਥ-ਤਪਸਿਆ ਵਲੋਂ ਗੰਗਾ ਦੇ ਭੂਮੀ ਉੱਤੇ ਅਵਤਰਿਤ ਹੋਣ ਦੀ ਕਥਾ ਹੈ। ਸੰਪੂਰਣ ਗਰੰਥ ਤੇਰਾਂ ਸਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਭਕਤ ਅਤੇ ਰੋਲਿਆ ਛੰਦ ਵਿੱਚ ਨਿਬੱਧ ਹੈ। ਹੋਰ ਕਵੀਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੇਂਦੁ ਹਰਿਸ਼ਚੰਦਰ, ਸੁਮਿਤਰਾਨੰਦਨ ਪੰਤ ਅਤੇ ਸ਼ਰੀਧਰ ਪਾਠਕ ਆਦਿ ਨੇ ਵੀ ਜਿੱਥੇ-ਤਤਰ ਗੰਗਾ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਛਾਇਆਵਾਦੀ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਕੁਦਰਤ ਵਰਣਨ ਹਿੰਦੀ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਉਲੇਖਨੀਯ ਹੈ। ਸੁਮਿਤਰਾਨੰਦਨ ਪੰਤ ਨੇ ‘ਕਸ਼ਤੀ ਵਿਹਾਰ’ ਵਿੱਚ ਗਰੀਸ਼ਮ ਕਾਲੀਨ ਤਾਪਸ ਬਾਲਿਆ ਗੰਗਾ ਦਾ ਜੋ ਚਿੱਤਰ ਉੱਕਰਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਅਤਿ ਰਮਣੀਏ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਗੰਗਾ ਨਾਮਕ ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਲਿਖੀ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਨਦੀ ਦੇ ਕਈ ਪ੍ਰਤੀਕਾਤਮਕ ਅਰਥਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨੇਹਰੂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ ਭਾਰਤ ਇੱਕ ਖੋਜ (ਡਿਸਕਵਰੀ ਆਫ ਇੰਡਿਆ) ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਗੰਗਾ ਦੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਮਹੇਂਦਰ ਮਿੱਤਲ ਆਪਣੀ ਕਿਰਿਆ ਮਾਂ ਗੰਗਾ ਵਿੱਚ ਸੰਜੋਆ ਹੈ।
ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ
[ਸੋਧੋ]ਨੋਟ
[ਸੋਧੋ]- ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedhaberman - ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedgardner - ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedsheth - ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedsingh - ↑ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ ਗ਼ਲਤੀ:Invalid
<ref>tag; no text was provided for refs namedputtick
ਹਵਾਲੇ
[ਸੋਧੋ]- ↑ 1.0 1.1 Lodrick, Deryck O.; Ahmad, Nafis (28 January 2021), Ganges River, Encyclopedia Britannica, archived from the original on 7 May 2020, retrieved 2 February 2021
- ↑ Jain, Agarwal & Singh 2007.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 C B Sharma (11 January 2021). Applied Environmental Sciences & Engineering. BFC Publications. ISBN 9780313380075. Archived from the original on 20 February 2023. Retrieved 17 November 2021.
- ↑ 4.0 4.1 Kumar, Singh & Sharma 2005.
- ↑ Salman & Uprety 2002, p. 129. "The Ganges Basin, known in India as the Ganga and in Bangladesh as the Padma, is an international river which goes through India, Bangladesh, Nepal and China."
- ↑ Swain, Ashok (2004), Managing Water Conflict: Asia, Africa, and the Middle East, Routledge, p. 54, ISBN 9781135768836,
The Ganges is an international river that flows through the territories of India and Bangladesh. In the Indian side, the Ganges is called the Ganga. ... India's Ganga then becomes Padma for a Bangladeshi.
- ↑ India: Factfile (PDF), Permanent Committee on Geographical Names for British Official Use (PCGN), p. 11, archived (PDF) from the original on 2021-10-24,
PCGN recommended name=Ganges; Local Names: Padma (Bangladesh), Ganga (India); Feature type: River
- ↑ "Subject headings: G" (PDF), US Library of Congress Subject Headings, thirty-fourth edition (LCSH 34) (PDF), 2012, p. 23, archived (PDF) from the original on 2016-12-21,
Ganges River (India and Bangladesh); UF (use for) Gangā River (India and Bangladesh); BT (broader term) Rivers—Bangladesh, Rivers—India; NT (narrower term) Padma River (Bangladesh)
- ↑ Swain, Ashok (2004), Managing Water Conflict: Asia, Africa, and the Middle East, Routledge, p. 54, ISBN 9781135768836, archived from the original on 28 March 2024, retrieved 16 November 2021,
This river originates on the southern slope of the Himalayan range, and on its way receives supplies from seven major tributaries. Three of them - the Gandak, Karnali (Ghagara) and Kosi — pass through the Himalayan 'Hindu' Kingdom of Nepal, and they supply the major portion of the Ganges flow.
- ↑ Salman & Uprety 2002, pp. 129–130. "The tributaries that originate in Nepal and China, including the Kosi, Gandaki, Kamala, Bagmati, Kamali and Mahakali, account for about 45 percent of the Ganges flow."
- ↑ "World of Change: Padma River – NASA Earth Observatory". 31 July 2018. Archived from the original on 30 May 2022. Retrieved 5 December 2021.
- ↑ "Ganges River Basin". National Geographic Society (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). 1 October 2019. Archived from the original on 28 May 2022. Retrieved 18 May 2020.
- ↑ "The Mighty River | Ganga: River From The Skies | National Geographic". National Geographic Society. 29 April 2020. Archived from the original on 9 November 2023. Retrieved 9 November 2023.
- ↑ 14.0 14.1 Ghosh, A. (1990). An encyclopaedia of Indian archaeology. BRILL. p. 334. ISBN 978-90-04-09264-8. OCLC 313728835. Retrieved 27 April 2011.
- ↑ 15.0 15.1 Rice, Earle (2012), The Ganges River, Mitchell Lane Publishers, Incorporated, p. 25, ISBN 978-1612283685, archived from the original on 28 March 2024, retrieved 22 March 2017
- ↑ Alter, Stephen (2001), Sacred Waters: A Pilgrimage Up the Ganges River to the Source of Hindu Culture, Houghton Mifflin Harcourt Trade & Reference Publishers, ISBN 978-0-15-100585-7, archived from the original on 24 March 2023, retrieved 30 July 2013
- ↑ Bhattacharji, Sukumari; Bandyopadhyay, Ramananda (1995). Legends of Devi. Orient Blackswan. p. 54. ISBN 978-81-250-0781-4. Archived from the original on 28 March 2024. Retrieved 27 April 2011.
- ↑ "Clean Up Or Perish", The Times of India, 19 March 2010
- ↑ 19.0 19.1 "ਉੱਤਰਾਂਚਲ-ਇੱਕ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ". ਟੀਃ ਡੀਃ ਆਈਃ ਐਲਃ. Archived from the original on 2008-06-12. Retrieved 2011-10-22.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ "ਗੰਗੋਤਰੀ". ਉੱਤਰਖੰਡ ਸਰਕਾਰ. Archived from the original on 2009-06-14. Retrieved 2011-10-22.
{{cite web}}: Unknown parameter|dead-url=ignored (|url-status=suggested) (help) - ↑ "ਭਾਰਤ ਦੀ ਭੋਤਿਕ ਸੰਰਚਨਾ". ਪਰਿਆਵਰਣ ਦੇ ਅਲਗ ਘਟਕ.
- ↑ "ਬਿਹਾਰ ਦਾ ਇਤਹਾਸ (ਪੁਰਾਣਾ ਬਿਹਾਰ)" (ਜੇਃ ਐਸਃ ਪੀਃ). ਮਿਥਿਲਾਵਿਹਾਰ.[permanent dead link]